Merhabalar
dün gece ağlaya ağlaya uyudum. hem ayağımın acısı hem yüreğimin acısı. konuya ilk baştan gireyim.
dün dolap kurulumu yapıyorduk. annem babam ben. dün dolabın arkasını annemle ikimiz tutuyorduk babamda vidaları yerleştiriyordu bi anda dolap düştü. annem elinden bıraktı. ayağıma geldi. iki defa oldu bu ve bir sağ ayağıma bir sol ayağıma düştü aynı şekilde. anneme söylendim ayağım çok acıdı diye.
sonra aradan 2 saat filan geçti sağ ayağım feci bir şekilde ağrımaya başladı. öncesinde az acı vardı geçmişti. üzerine basamıyorum ayağımın ama. yok böyle bir acı.
annem buz getireyim koyalım dedi. yok dedim. sonra baktım geçmiyor. kendim aldım geldim. babamda noldu dedi. ayağım ağrıyor basamıyorum buz koycam dedim. daha demin birşey yoktu dedi.
bütün akşam sızlandım. biri de gelip iyi misin. o kadar mı kötü. acile gidelim mi. baktıralım. demedi.
bütün gece ağladım. hem acımdan hem bana karşı yapılan merhametsizlikten. merhametsizlik diyorum çünkü bir insan tanımadığı insan için bile bu kadar yapmaz diye düşünüyorum. işe geldim bugün hala ayağımın üzerine basamıyorum. ağrıyor iş çıkışı kendim acile gitcem. kimseden medet ummam artık.
ama moralim çok bozuk.insanın ailesinin böyle olması. böyle davranması. halimi gördüler. insan acır ya.bu kadar zor mu
not: bazı arkadaşlar siz neden durum böyle böyle anne baba diye söylemediniz. diye sormuş. söyledim anneme de babama da ayağım ağrıyor basamıyorum. şiş gibi dedim. babam baktı. daha demin birşey yoktu. şiş filan değil abartma kızım dedi.
