Merhaba herkese,
Arkadaşlarım bile derdimi doğru düzgün dinlemiyorken buraya yazdiklarimi kac kisi okur bilmiyorum ama cok kötüyüm.
3 bucuk yillik iliskimi mayis ayinda tamamen bitirdim. Onceden de konular açmıştım onu artik sevmedigimle ona saygi duymadigimla ilgili. Kararli bir sekilde hem de hic uzulmeden bitirdim hic ağlamadım. Onun yalvarmalarini cabalarini gormezden geldim cunku dedim ya sevmiyordum artik bir sey hissetmiyordum. Hayatima biri girer gibi olmustu belki de o yuzden ayrilik acisi oluşmadı bende.
Ama 6 hafta sonra birden oyle bir çöktüm ki. Meger hepsini icime atmisim. Onsuz kalisimi, beraber kurdugumuz hayalleri, seneye evlenecegimizi, yüzüğümü, emeklerimizi kaybetmemin acısını oyle bir kendimden bile saklamisim ki bıkkınlıktan, simdi nefes alamiyorum.
En acısı da aylarca cabaladiktan sonra, yalvardiktan yapmadigi sey kalmadiktan sonra kabullenmis ve beni tamamen unutmus olmasi. 1 ay once artik nefes alamaz hale gelince ona zar zor ulastim ve ikna edip bulustum duygularimi anlatmak icin. Ve o artik bir duvardi. En ufak bir duygusu kalmamisti.
Bana bakinca gözleri parlayan hemen gülümseyen o adam gitmisti. Karsimda buz gibiydi. Ben karsisinda gozyaslari icinde kendimi anlatirken o buz gibi dinledi sonra da isim var deyip gitti.
Gercekten unuttu mu beni, bizi?
Ayrilan taraf olan duygusuz olan ben bile bu haldeyken o 2 ayda tum her seyi silebildi mi sahiden? Artik iletisimimiz yok. O gunden sonra ne ben yazdim aradim ne de o.
Ama canim cok yanıyor. Seneye evlenecektik biz.