Neden herkesin hayatı yolunda?

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

derin sularda .!.:

Üzüntüzü anlıyorum ama kalbinizden geçirdikleriniz hiç hoş değil.
Arkadaşlar herkesln kendine göre derdi var demişler.
Derdi olmayan da olabilir,bu suç mu?
Size hesap mı vermeli bu insanlar?

Derdi olup da derdini itidalle,
imtihandır deyip kabullenerek karşılayanlar
da olabilir.
Annenizin hastalığının sorumlusu diğer
insanlar değil.
O nedenle derdi olmayanın veya dile getirmeyenin suçluluk duyması gerektiği yönündeki tuhaf düşüncenize de katılmıyorum.
Lütfen psikolojik destek alın.
Annenize acil şifalar diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Ysmnzgr .!.:

Ay inanmıyorum basklarinin da aci cekmesini istiyorum demissin..
Lutfen boyle seyler dusunme olur mu oyle sey hiccc...
Biz hep dua ettik allahim kimsenin basina vermesin bu hastaligi diye..
Allah kimseye yadatmasin o kadar zor bir hastalik ve O kadar zor bir surec ki bu.
Biz cok uzulduk neden bu hastalik nerden cikti hayatimizda her sey bu kadar guzel iken diye dusunduk..
Lutfen boyle seyler dusunme lutfen kalbini temiz tut.

Genişletmek için tıkla...

Busonolsunbuson .!.:

Caninizin acisiyla boyle yazdiginizi dusunuyorum. Allah annenize sifa,sizlere sabir versin. Ulkemiz palu ailesinin durumunu neredeyse tesadufen ogrendi. Hepimiz isimizde gucumuzdeydik. Siz de kendi hayat kosturmacanizdaydiniz. O kadinin ve kucuk kizinin cigliklarini duymadik bile. Su anda bile hangi hanede ne yasaniyor tahmin bile edemezsiniz. Psikolog destegi saglikli bir sekilde yasadiklarinizi atlatmanizi saglayacaktir.

Genişletmek için tıkla...

Suluportakal .!.:

Ne güzel benden daha ağır şeyler yaşayıp güçlü durup ayrılmışsınız. O kadar çok istiyorum ki cesaretimi toplayıp bu evden gidip iyiki bütün yuklerimden kurtulabilmeyi. Maalesef merkezde ise bakarsam orda yaşamam gerekir. Bizimde sonumuz yok bugün olmasa bo gün inceldiği yerden kopacak Allahtan hayırlısını istiyorum

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

Benim de aklım almıyor kanserin insana yaşattıklarına şahit olup nasıl "aynı acıları başkaları da yaşasın" diyebilir bir insan. Anlamaya çalışıyorum ama yok olmuyor.

Benim 31 yaşındaki dostum ölmeden iki ay önce görme yetisini kaybetti. İki buçuk yaşındaki evladı anlamasın diye onu öpmeye odaya geldiğinde "idrakim ne taraftan geliyor söyle bana" dediğinde, ben yerle bir oldum. Bir müddet sonra yataktan kalkamaz hale geldi. Çarşafı her değiştiğinde çığlıklar atıyordu acıdan. "idrak ben bazen ağrıdan bağırıyorum ya, Allah isyan olarak görmez bunu değil mi?" diye sorduğunda ben bittim. Abime son kez sarılıp "seni çok seviyorum, hep sevdim benden sonra evlen daha çok gençsin" dediğinde insanlığımdan, onun iyiliğinden utandım. "şşş sessiz olun yaşlı teyze kuran okuyor odada" diyerek aslında odada olmayan daha doğrusu bizim görmediğimiz birine hürmet ederken, yıkıldım. İnsan tüm bunlara şahit olup nasıl aynı acıyı başkaları yaşasın ister. Bu salt kötülüktür kim ne derse desin.

Canım dayım, son iki gününü bilinci kapalı geçirdi. Biz öyle biliyorduk daha doğrusu. Kulağına eğilip "dayım hakkını helal et bana" dediğimde gözlerinden yaş geldi, anladım ki duyuyormuş bizi aslında. Ama ne hareket, ne söz...

Bu çok zor bir hastalık. Her evresi, her anı çok zor. Yaşayan da bilir, yaşayanı seven de bilir. Ancak hasetlik ve kötülük daha kötü bir hastalık. Kesinlikle acı ile söylendiğine, çaresizlikten ortaya çıktığına da inanmıyorum. İyi bir insan, acının çokluğu karşısında başka kimsenin böyle bir acıyı yaşamamasını diler. Benim için aksi mümkün değil.

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

Benim de aklım almıyor kanserin insana yaşattıklarına şahit olup nasıl "aynı acıları başkaları da yaşasın" diyebilir bir insan. Anlamaya çalışıyorum ama yok olmuyor.

Benim 31 yaşındaki dostum ölmeden iki ay önce görme yetisini kaybetti. İki buçuk yaşındaki evladı anlamasın diye onu öpmeye odaya geldiğinde "idrakim ne taraftan geliyor söyle bana" dediğinde, ben yerle bir oldum. Bir müddet sonra yataktan kalkamaz hale geldi. Çarşafı her değiştiğinde çığlıklar atıyordu acıdan. "idrak ben bazen ağrıdan bağırıyorum ya, Allah isyan olarak görmez bunu değil mi?" diye sorduğunda ben bittim. Abime son kez sarılıp "seni çok seviyorum, hep sevdim benden sonra evlen daha çok gençsin" dediğinde insanlığımdan, onun iyiliğinden utandım. "şşş sessiz olun yaşlı teyze kuran okuyor odada" diyerek aslında odada olmayan daha doğrusu bizim görmediğimiz birine hürmet ederken, yıkıldım. İnsan tüm bunlara şahit olup nasıl aynı acıyı başkaları yaşasın ister. Bu salt kötülüktür kim ne derse desin.

Canım dayım, son iki gününü bilinci kapalı geçirdi. Biz öyle biliyorduk daha doğrusu. Kulağına eğilip "dayım hakkını helal et bana" dediğimde gözlerinden yaş geldi, anladım ki duyuyormuş bizi aslında. Ama ne hareket, ne söz...

Bu çok zor bir hastalık. Her evresi, her anı çok zor. Yaşayan da bilir, yaşayanı seven de bilir. Ancak hasetlik ve kötülük daha kötü bir hastalık. Kesinlikle acı ile söylendiğine, çaresizlikten ortaya çıktığına da inanmıyorum. İyi bir insan, acının çokluğu karşısında başka kimsenin böyle bir acıyı yaşamamasını diler. Benim için aksi mümkün değil.

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

Benim de aklım almıyor kanserin insana yaşattıklarına şahit olup nasıl "aynı acıları başkaları da yaşasın" diyebilir bir insan. Anlamaya çalışıyorum ama yok olmuyor.

Benim 31 yaşındaki dostum ölmeden iki ay önce görme yetisini kaybetti. İki buçuk yaşındaki evladı anlamasın diye onu öpmeye odaya geldiğinde "idrakim ne taraftan geliyor söyle bana" dediğinde, ben yerle bir oldum. Bir müddet sonra yataktan kalkamaz hale geldi. Çarşafı her değiştiğinde çığlıklar atıyordu acıdan. "idrak ben bazen ağrıdan bağırıyorum ya, Allah isyan olarak görmez bunu değil mi?" diye sorduğunda ben bittim. Abime son kez sarılıp "seni çok seviyorum, hep sevdim benden sonra evlen daha çok gençsin" dediğinde insanlığımdan, onun iyiliğinden utandım. "şşş sessiz olun yaşlı teyze kuran okuyor odada" diyerek aslında odada olmayan daha doğrusu bizim görmediğimiz birine hürmet ederken, yıkıldım. İnsan tüm bunlara şahit olup nasıl aynı acıyı başkaları yaşasın ister. Bu salt kötülüktür kim ne derse desin.

Canım dayım, son iki gününü bilinci kapalı geçirdi. Biz öyle biliyorduk daha doğrusu. Kulağına eğilip "dayım hakkını helal et bana" dediğimde gözlerinden yaş geldi, anladım ki duyuyormuş bizi aslında. Ama ne hareket, ne söz...

Bu çok zor bir hastalık. Her evresi, her anı çok zor. Yaşayan da bilir, yaşayanı seven de bilir. Ancak hasetlik ve kötülük daha kötü bir hastalık. Kesinlikle acı ile söylendiğine, çaresizlikten ortaya çıktığına da inanmıyorum. İyi bir insan, acının çokluğu karşısında başka kimsenin böyle bir acıyı yaşamamasını diler. Benim için aksi mümkün değil.

Genişletmek için tıkla...

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...