Nişanlım tek çocuk ve babası vefat etmiş, sonuç evlenirse annesi ile oturmalıymışız..

Yanlış çok yanlış...
Doğanın bir kuralı ve normali var..
Kuşlar nasıl bir gün yuvalarından uçuyorsa. Evlatlarda öyle uçacak..
Anneyim. Çocuğumu bağımlı kılmak istemiyorum.
Yetişkin olunca kendi yuvasını kursun. kendi ayakları üzerinde dursun iyi bir eş olsun istiyorum.
Anne olsaydınız yalnız kalmak isterdiniz kendi evinizde.
Çocuğunuz mutlu olsun isterdiniz.
Anne olsaydınız eğer bütün çocukları kendi evladınız gibi kabul ederdiniz.
oğlunuzun eşinin de bir anne evladı olduğunu bilir ona göre şevkatle yaklaşırdınız.
Bu doğanın normali..
Annelik böyle birşey...

Diğer türlü davrananlar ise yalnızlığa mahkumlar..

carminas .!.:

Ben de bir anne olsam tabiki yalnız kalmak istemzdim. Ya da aynı durumda benim annem olsaydı onu bırakamazdım..
Çok karşı olduğum bi durum başıma geldi ne yazıkki. Çok seviyorum nişanlımı, o da beni.. hayır dedim önceleri olmaz dedim. ama onun üzülmesine dayanamıyorum. Onu 8 yaşından beri yalnız büyüten annesini nasıl başka bi kız bulunca kenara atacak? Temmuzda düğünüm var ama hala yapabilecek miyim diye şüphe içerisindeyim?

Aynı durumda olsaydınız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

işte tam benim cevap yazmak ıstedıgım bır konu canım ben yaklasık 4 ay once evlendım kaynanam dul esımın babası kucukken vefat etmıs ama ayrıyız kaynanamla ayrı olmamıza ragmen yok gelmıyorsunuz gıtmıyorsunuz bıktım bıktımmm ogluna bır ılgıler bır ılgıler bız nısanlıyken esım annesını pek onemsemezdı kaynanamda onu sımdı bır samımı oldular aynı evde yasasak buyuk konusmayımda hayat cekılmez hale gelırdı canım nolur cok ıyı dusun bende bekarken yanlıslıkla esıme dedımkı annen bızle kalabılır dedım ama evlenınce ınsan herseyı daha ıyı anlıyor dedıgıme bıle pısman oldum keske demeseydım dıyorum kabul etme ayrı otursun kaynanan evlendıkten sonra cok degısıyorlar canım cokkkk

carminas .!.:

Ben de bir anne olsam tabiki yalnız kalmak istemzdim. Ya da aynı durumda benim annem olsaydı onu bırakamazdım..
Çok karşı olduğum bi durum başıma geldi ne yazıkki. Çok seviyorum nişanlımı, o da beni.. hayır dedim önceleri olmaz dedim. ama onun üzülmesine dayanamıyorum. Onu 8 yaşından beri yalnız büyüten annesini nasıl başka bi kız bulunca kenara atacak? Temmuzda düğünüm var ama hala yapabilecek miyim diye şüphe içerisindeyim?

Aynı durumda olsaydınız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

tamamen aynı durumdayız tek farkımız benim nişanlımın babasının 18 yaşlarında vefat etmiş olması.Bende kayınvalide ile aynı evde olmayacağını savunanlardandım ama babası olmayınca karşı çıkamadım olur dedim kendimi alıştırdım başlarda.Daha sonrasında kayın validem benimle nişanlanmaması için uzatabildiği kadar uzatmaya başladı.Nişanlımda aramızı bulmak için bana bir şey söylüyor ona bir şey söylüyor çok arada kaldı.Baktı böyle olmayacak hep arada kalcak ayrı eve çıkmaya karar verdi kendi kendine.Sonuçta annesi tamam ama sizde aile olacaksınız sonuçta.Gerekirse altlı üstlü oturun aynı mahallede oturun her gün görüşün ama eve geldiğinizde cilveleşecek ayaklarını uzatıp tv seyredebileceğiniz bir eviniz olsun.Mecbur kalsam oturmazmıydım otururdum ama ben hep nişanlıma şey derdim önce otururuz bir iki sene sonra çıkarım sebeplerinide söyledim ona.Kayınvalidem emekli olup memlketlerine gitmek istediği için bu düşüncem onada mantıklı gelmişti

ev üstüne ev olmaz. altlı üstlü oturun ama aynı evin içinde olmaz

kayınvalidenle yaşamaya başlarsan bundan birdaha dönemezsin...arkadaşında dediği gibi altlı üstlü oturun..ama aynı çatı altında çok zor olur...

eşinle hiçbir konuda tartışamazsın herşeyi içine atmak zorunda kalırsın...rahat rahat uzanıp keyfine bakamazsın...onun yaptığı yemeği sen beğenmezsin senin yaptığını o beğenmez..arkadaşlarını evinde rahat ağırlayamazsın birgün bişey demez ikinci gün demez üçüncü gün surat asar artık...kendi ailen rahat gelemez geldiklerinde herşey ona göre olur...

hem yalnız yaşamasında ne var yani...niye bukadar sorun yapıyolar anlamıyorum...okadar çok insan varki yalnız yaşayan düzenini bozmak istemeyen...komşularıyla namazıyla niyazıyla haşır neşir olan....bırakın ya herkes kendi evini düzenini bilsin..gelip kalmak istediğinde tabiyki dilediği kadar kalsın..ama aynı çatı altında yaşamak çokk zor arkadaşım çok zor..