Bizde bir yılı aynı yerde kaldık sonra eşim bir işim olsun diye atandı, iki yıl ayrı yerde nişanlı kaldık eşimle.
Sık sık olmasa da bana da geliyordu böyle buhranlar.
Soğudum mu ne diyordum ama eşimi görünce değişiyordum :)
Uzakta olmanın etkisi bunlar, diye düşünüyorum.
Çünkü bilhassa bahar gelince kanı kaynıyor insanın, gezip dolaşmak istiyor.
Bir de etrafımda kötü gidenleri gördükçe şükrediyordum, daha bir bağlanıyordum.
Yalnız şu var bence bazı bayanlar biraz zoru seviyor mlk, siz de öylesiniz yorumlarınızdan çıkardığım kadarıyla.
Benim eşim çok ilgiliydi, bazen sıkılıyordum çünkü kendime ayıracak vaktim kalmıyordu.
Bir dediğim iki olmuyordu vs. sakin ılımlı olumlu biri vardı hep karşımda ve bundan bile bunalabiliyordum.
Çünkü adamda tartışma diye bir şey yoktu yahu :) ha duvar ha eşim. Susar dinlerdi, hak verir kapatırdı.
Hani bazen çatır çatır tartışmak bile istersin, barışması daha bir heyecanlı oluyor babında ama sonra şükürsüzlüğüm için utanırdım.
Bence siz ''ilişkinizin'' monotonluğundan sıkılmışsınız.
Yani her dediğinizin olması, size düşünecek bir şey bırakmıyor ve haliyle garip şeylere takıyoruz.
Biraz da bu aralar ilgisiz galiba.
Ama sanmıyorum ki tayin için sizinle birlikte olsun.
Bilmediği bir yerde, gelme hayali kurarak yaşarken birden gelemeyeceğini anlamak şok etkisi oluşturmuş olabilir.
Sanırım hiç istemiyor yaşadığı şehri.
Ama yine de fevri bir hareket.
Ben evlendim. Çünkü kendi kendime buhrana girsem de eşime hiç duygularım mı bitiyor minvalinde konuşamazdım.
Çünkü hem üzmeyi istemezdim hem de korkardım sevgisini kaybetmekten.
Siz konuşmuşsunuz, demek ki benden bir adım önde duygularınız, yani cidden sıkılmışsınız.
Aynı durum, arkadaşımla sevgilisi arasında da vardı. Arkadaşım vazgeçti.
Aşksız, heyecansız sadece iyi biri ve dediklerimi yapıyor diye evlenemem dedi. 5 senelik ilişkisini bitirdi.
İki örnek var karşında. Ben huzurluyum hamd olsun, arkadaşım ayrıldıktan sonra çok üzüldü.
Hala heyecanlıyım, aşığım, ooo müthiş dozda diyemem, ama harika bir huzur, küçük küçük mutluluklar, bir gülle eve gelmesi, her market alışverişinde sevdiğim çikolatayı çaktırmadan poşete atması, başımı onunla yastığa koymanın huzuru, bakış açılarımızın aynılığı, hatta artık aynı cümlelerle konuşmaya başlamak, derim.
Heyecanlı ama anlaşamayan bir çift olsaydık daha çok üzülürdüm.
Borçlara gelince, onunla olmasa da borcunuz olacaktır mlk, borçsuz evlenmek zor artık.
Hem belki biraz akışına bırakmak lazım. Bugünden yarını düşünüp kendini strese sokmak ne derece mantıklı?
Bu demek değil ki yaşayacaklarını bilmeden bodoslama atla.
Sadece biraz kendinizi rahat bırakın.
Siz bırakınca çökecek değil hiçbir şey.
Mlk, kendinize biraz zaman verin. Madem bir adım attınız, duygularınız açtınız nişanlınıza,
duygularınızdan emin olmadıkça üstünü kapatmayın.
Hayırlısı olsun.
ben onunla bir ömür geçiririm bir dediğimi iki etmeyen benim için her şeyden fedakarlık yapan birisi ve iyi bir baba olacağını düşünüyorum
ama heyecan sıfır...
Evli kadınlara özellikle soruyorum aşk bitiyor mu bi süre sonra yoksa hepiniz çok çok aşık mısınız hala?
Bu çok önemli bir konu mu yoksa diğer faktörler daha mı önemli?
Ilk görüşte aşık olmadım sonradan sevdim ama diğer kişiyi inanılmaz merak ediyorum.o bahsettiğim kişiyle aramızda birşey olmasının imkanı yok olsa da hayırlı olmaz çünkü tam bir serseri...bunları düşündüğüme bile inanamıyorum aslında çok utanç verici ama anladım ki herşey insanlar içinmiş ve neyi kınadıysam başıma geliyor vicdan azabından ölücek gibi oluyorum.
hanımlar başlık pek ilgi çekici olmadı ama evlenmek üzereyim.
fakat nişanlımla aramızda tutku eksik...
ilişkimiz 4.yılına girdi uzak şehirlerdeyiz ve ben gitgide uzaklaşıyorum kalben..
aşık değilim gibi yani aklım başka bir kişiye kayıyor bunun aşk mı yoksa başka türlü bir çekim mi olduğunu bilemiyorum of kafam çok karmakarışık...
nişanlım yanımda olsaydı belki kafam hemen netleşirdi ama o da yok maalesef...
ben ne yapıcam buraya gelir gelmez evlenmek fikrimiz var fakat ben yan çizmek üzereyim ve çok kötü vicdan azabım var.çünkü çok iyi biri.
o yanımdayken diğer kişi aklıma gelse de çok önemsemiyorum ama nişanlım gittiğinde benim kafam alt üst oluyor...
birşey anlayan yazsın çok da iyi anlatamadım çünkü.
bu arada ilişkimizin 2 yılı yan yana 2 yılı da ayrı geçti geçiyor hala...
seneye yıne yalnızım çünkü askerliği var ve ben artık kafayı sıyırmak üzereyim yalnızlıktan.
1 senelik konu belkide evlenmistir konu sahibicanım bana çok tanıdık geldı yazın bende senin gibiydim , sözlenmeden önde kafamda başka biri vardı, kuzenımın arkadaşıydı bu çocuk polisti yakışıklıydı.çıktığım çocuktan ayrılıp o çocukla tanışmak istedim. Çocuk ilk başta istiyordu erkek arkadaşım var deyip reddetmiştim onu sonra senın gibi aklıma takıldı, kuzenime söyledim oda çocuğa sordu , çocuk şuan kafam dolu düşünüyorum deyince, anladım anyayı konyayı.. . ve ayrıldığım çocuk hep peşimdeydi peşimi bırakmadı , bende tercihimi ondan yana kullandım çok iyi çok zeki birisi çok yakışıklı değil ama benim için beni sevmesi değer vermesi sahiplenmesi yeterli dedim. Şimdi nişanlıyız
Konu açılalı nerdeyse bir sene olmuş çok merak ediyorum bdv okumaya son sayfalardanmı başlıyorsunuz?canım bana çok tanıdık geldı yazın bende senin gibiydim , sözlenmeden önde kafamda başka biri vardı, kuzenımın arkadaşıydı bu çocuk polisti yakışıklıydı.çıktığım çocuktan ayrılıp o çocukla tanışmak istedim. Çocuk ilk başta istiyordu erkek arkadaşım var deyip reddetmiştim onu sonra senın gibi aklıma takıldı, kuzenime söyledim oda çocuğa sordu , çocuk şuan kafam dolu düşünüyorum deyince, anladım anyayı konyayı.. . ve ayrıldığım çocuk hep peşimdeydi peşimi bırakmadı , bende tercihimi ondan yana kullandım çok iyi çok zeki birisi çok yakışıklı değil ama benim için beni sevmesi değer vermesi sahiplenmesi yeterli dedim. Şimdi nişanlıyız
1 senelik konu belkide evlenmistir konu sahibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?