- 8 Kasım 2015
- 4.203
- 8.979
Kesinlikle aynı şekilde düşünüyorum. Nişanlım olayı bana yansıtmadan halletseydi bu kadar içerlemezdim ama onun da kararlı duruşunu göremediğim için ekstra doldum. Sonradan halletti ama benim bu kadar canım sıkıldıktan sonra sonuç çok da umrumda değil açıkçasıNişanlımın affedersiniz ağzına ederdim
Düğün davetiyesi bizim canım isterse davetiye bile bastırmam
Kimsenin haddine değil karışmak gelinliğe karışmakla aynı şey bu
Nişanlınız ve siz için tamamsa millete halt etmek düşer
nişanlınızın ben arada kalıyorum savunmasından hiç hazzetmedim
Direkt ben ve nişanlım böyle uygun gördük düğün bizim size de zararı yok bitmiştir diyip konuyu kapatmalı hatta size yansıtmamalıydı
bu düğün sizin yani....
Hatanız düğünü masrafı vs. aileye bırakmakta olmuş diye düşünüyorum. Masrafı kim yaparsa benim borum ötecek diyor.Ben de aynı şekilde düşünüyorum ama onların egoları her şeyin önüne geçiyor. Nişanlımın annesi devlette çalışan bir memur ama hükümet binasında çalıştığı için baya her şeyi indirimli halledip insanlara da “biz çok para ödedik” diye yalan dolan hava atma derdinde olunca böyle oluyor işte. Zaten bu zihniyetlerinden de tiksiniyorum da görmemeye çalışıyordum, üstüne gelince fazlasıyla bir patlama oldu bende
Ben de aynı şekilde düşünüyorum ama onların egoları her şeyin önüne geçiyor. Nişanlımın annesi devlette çalışan bir memur ama hükümet binasında çalıştığı için baya her şeyi indirimli halledip insanlara da “biz çok para ödedik” diye yalan dolan hava atma derdinde olunca böyle oluyor işte. Zaten bu zihniyetlerinden de tiksiniyorum da görmemeye çalışıyordum, üstüne gelince fazlasıyla bir patlama oldu bende
[/QUQUOT
Bana başka olaylara kızıp bu olaya patlamıssiniz gibi geldi.
Allah rahmet eylesin babanıza, bende sizle aynı şeyleri yaşadım hemen hemen ve sorun çıkarmadım ,çünkü herşeyi kendi içimde çözdüm , seni senden başkası anlamaz öncelikle bunu iyi anla , evlensen bile eş ailesi bu konularda kırıcı olabiliyorlar, düşün annemi ani kaybetmisim 2 yıl sonra evlendim , kayinbabam yanımda annesiz babasız olan evliliğine daha çok sarılmalı gibisinden gözdağı vererek konuştu, tabi ben orda o lafı hepsine yedirdim dik durdum , ama yanlızken çok güçsüz bir şekilde ağladım kendimi kötü hisettim , ama eşim hep yanımda oldu bu konuda, yani size nasihatim onlardan anlayış beklerseniz çok üzülürsünüz, önemli olan eşinizin tutumları, siz eşinizle iyi olun lafınız bir olsun büyükleri çok takmayın, eş ailesi ile de mesafeli olun kafanız rahat etsinMerhaba herkese,
2 yıldır nişanlıyım, 3 hafta sonra düğünüm var. Bu hafta davetiye bastırmaya gittik nişanlımla. Davetiye örneklerinin bir kısmında anne-babaların isim ve soyisimleri, bir kısmında da sadece soyisimleri (x ve y aileleri) şeklinde yazıyordu. Benim babam ben 8 yaşındayken vefat etti, onun ismini davetiyeye yazmak ailemdeki herkes için ve benim için çok hüzünlü bir durum olacaktı o yüzden nişanlımla hiç aramızda konusu dahi geçmedi. “X ve Y aileleri” şeklinde yazsın dedik.
Akşamına nişanlım eve gitmiş ve bu ailesi tarafından sorun haline getirilmiş. Babası illa “benim bir tane oğlum var onun davetiyesinde düğün sahibi olarak benim adım soyadım yazmak zorunda, düğüne gelen herkes benim ismimi orda görüp düğün sahibi olduğumu bilmeli. İsim soyisimler şeklinde yazsın” demiş. Nişanlım bunu bana söyledi, kesinlikle böyle bir şey istemediğimi söyledim. Babamın vefatının üstünden 17 yıl geçti evet alıştık ama acımız dinmedi. Ne zaman adı geçse gözlerimiz doluyor, babaannem hatırladığı anda hüngür hüngür ağlıyor ilk günkü gibi. Biz babam aramızda olamayacağı için bu kadar üzülürken nasıl sırf isim egosu uğruna bunu yüzümüze vururlar anlayamıyorum. Telefonda bunları söyledim nişanlım tekrar konuşmuş babasıyla, yarım saat sonra beni aradı “tamam davetiyelerin yarısında aileleri yazsın, bizim tarafa vereceklerimizde de isim soyisimler olarak yazsın diyor babam” dedi. Ben de en son sinirlenip “ne halt yiyorsanız yiyin, davetiyeler kesmez hatta gazetelere billboardlara da yazdırın babanın ismini” diyip kapattım telefonu. Sürekli mesaj atıyor, özür dilerim sana da böyle hissettirmek istemezdim ama arada kalıyorum diyordu hiçbirine cevap vermedim. En son 1 saat sonra tekrar aradı “tamam konuştum bütün davetiyelerde sadece aileleri şeklinde yazacak” dedi.
Ben anlamıyorum bu kadar küçük bir şey nasıl saatler süren bir mesele haline getirilebilir. Ben birini bilmeden kırsam ve üzüldüğünü görsem kendim daha çok üzülürüm nasıl böyle bir düşüncesizlik yaptım diye. Onların umrunda değil günlerdir bana hissettirdikleri. “Benim bir tane oğlum var” diyor da benim de bir tane babam vardı ne ilkokul ne ortaokul ne lise ne üniversite, hiçbir mezuniyetimi göremedi mesela. “Ben oğlumun her özel gününde yanındaydım” diye şükretmek yerine bana bunları hatırlatıp üzüyorlar hiç çekinmeden. 22 Nisan akşamı kalp krizi geçirip 23 Nisan sabahında vefat etti babam. Tam yarım saat öncesinde yemeğimizi yerken ben ertesi gün yapacağımız bayram müsameresini anlatıyordum, güle oynaya konuşurken aniden kaybettim babamı. Ertesi gün herkes babaannemin evinde toplanmış ağlıyordu, benim öldüğünden haberim bile yoktu söyleyememişlerdi bana. Diğer odada bir an önce iyileşsin hastaneden çıksın diye kendi kendime dua ediyordum çocuk aklımla. Gece dua ederken uyuyakaldım, ertesi sabah çok travmatik bir şekilde öğrendim öldüğünü ama hep güçlü kalmaya çalıştım. Annemin yanında bile ağlamadım şimdiye kadar, onlardan daha dik durmaya çalıştım hep ama şu an kendime engel olamıyorum. Pazartesi gününden beri durup durup sürekli ağlıyorum. O gün yanımda olamayacağının üzüntüsünü hep bilinç altıma atmıştım, hiç aktif olarak üstüne düşünmemiştim bir anda su yüzüne çıktı. Bu olayda gerçekler o kadar suratıma çarpıldı ki hala kendime gelemiyorum. Buna vesile oldukları için tiksiniyorum ailesinden. Geçmişte yaşananlara sünger çekmiştim tam sevmeye başlıyordum ki buz gibi soğudum birden. 5 gün sonra annesinin doğum günü, o akşam onlarla bir araya gelmem gerekecek, yüzlerini görmeye nasıl katlancam bilmiyorum. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama hiç iyi hissetmiyorum, içimi dökmeye ihtiyacım vardı sadece. Okuyan herkese teşekkür ederim
Buna ben de katıldımHatanız düğünü masrafı vs. aileye bırakmakta olmuş diye düşünüyorum. Masrafı kim yaparsa benim borum ötecek diyor.
Psikolojik destek almayı düşünüyorum zaten genel olarak. Acım bir anda ortaya çıktı o yüzden bu kadar tepki vermiş olabilirim aslında, çünkü normalde bu şekilde değilim. His bahsini geçirmem, üzerine konuşmam, içime gömmüştüm kısacası. Günlük hayatta çok aklıma gelmezdi. Güçlü durmalıyım hislerimi göstermemeliyim diye kendimi baskıladığım için birden patlak vermiş olabilirAllah rahmet eylesin. Kelimelerimi çok dikkatli seçmeye çalışarak yazıyorum. 17 senedir hala acınızın dün gibi kalması gerçekten sağlıklı bir durum değil, bence psikolojik destek almalısınız. Elbette üzülürsünüz, alışamazsınız anlarım ama bununla yaşamaya öğrenmiş olmanız gerekirdi artık, bu kadar küçük bir meseleden böyle bir reaksiyon göstermeniz profesyonel desteğe ihtiyacınız olduğunu gösteriyor. Karşı taraf kendince haklı siz de kendinizce haklısınız. Bu kadar küçük şeyi karşı taraf tek başına saatler süren bir mesele haline getirmemiş. Kendinizi doldurmayın o insanlarla bir ömür yüz yüze bakacaksınız sadece kayınvalidenin doğum günüyle bitmiyor ki olay
Yani benim ailem de düğün masrafı kadar nişan ve kına masrafı yaptılar ama bir gün bile kalkıp para konusunu geçirmediler. Eşyaları da yarı yarıya alıyorlar, benimkiler hiç bunu mevzusunu yapmıyor hatta düğüne de ortak olalım gerekirse diyorlardı ama herkes bir olmuyor işte. Ben kendi ailem gibi olmalarını beklememeliydim, onlar da öyle diyip kabullenmeliydim işte orda hata yaptım benceHatanız düğünü masrafı vs. aileye bırakmakta olmuş diye düşünüyorum. Masrafı kim yaparsa benim borum ötecek diyor.
İşte onun sebebi düğünü yapanın damadın ailesi olması bence. Para benim cebimden çıktı, o davetiyede benim adım yazacak diyorlar.İnsanca derdinizi söylemişsiniz eşşek olsa düzgün bir şekilde yaklaşırdı.kp yazmayı ersin adını ölmez ya
Konuya geleyim ben toplum erkeklerinin birey olamadığını düşünüyorum. Düğün senin, hayat senin nedir bu davetiyeye ad yazdırma yani, kocaman yetişkin bir adam evleniyorsa kendi adını yazar bu benim düğünüm der. Ailemin düğünü yazmaz bile. Evlenecek olgunlukla biri ailesine baskı yapması için açık kapı bırakmamalı bile. Bu çocuk evlendirmek, gelin almaktı şuydu buydu bana çok ilkel geliyor genel olarak sankim 2 kişi değil 2 klan evleniyor
Aynen öyle herkes bir değil. Parayı ben verdim düdüğü ben çalacam diyor adam.Yani benim ailem de düğün masrafı kadar nişan ve kına masrafı yaptılar ama bir gün bile kalkıp para konusunu geçirmediler. Eşyaları da yarı yarıya alıyorlar, benimkiler hiç bunu mevzusunu yapmıyor hatta düğüne de ortak olalım gerekirse diyorlardı ama herkes bir olmuyor işte. Ben kendi ailem gibi olmalarını beklememeliydim, onlar da öyle diyip kabullenmeliydim işte orda hata yaptım bence
Teşekkür ederimÖncelikle başınız sağ olsun tabi ki
Bu konuda hassas olmak da normal
Fakat karşı tarafı da anlamak lazım bence
Dışarıdan davetiye alanlar için mesela bazen öyle oluyor ki arkadaşlarımızın çocuklarının ismini bilmiyor oluyoruz ama anne baba ismini görünce hatırlıyoruz
Büyük ihtimalle bunu düşünmüşlerdir
İki tarafa farklı davetiyeler olması teklifi de gayet makulmüş bence
Onu neden kabul etmeyerek uzattınız ki?