Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle bu sitede emeği geçen herkese teşekkür ederim. En azından insan içini dökecek bir yer arıyor ve burası bu bakımdan muazzam bir yer.
2009 da başlayan bir ilişkim 2012 de nişanlanarak sonuçlandı. Ama nişanlanana kadarki süreçte yani biz sevgiliyken bile ailesi hiç beni istemedi, evlatlarını red ettiler, oğlu için harcadıkları eğitim parasını ve hatta babası soyadını bile geri istedi. Buna neden olan ise erkek arkadaşımın aramızdaki her sorunu annesiyle paylaşmasıydı. İlk zamanlar ailesini üzmemek için ayrıldık dedi ve annesi cep telefonunu zorla değiştirdi,bana gizlice haber veriyordu bu yeni telefonum diye, ailesi ayrılmadığımızı görünce tekrar reddediyorlardı. Ama o zaman erkek arkadaşım olarak yanımda yer aldı ve ailesine karşı çıkarak elimden bırakmadı. Daha sonra ailesi farklı bir şehire taşındı ve biz huzurlu şekilde devam ettik. Ailesinin tek çocuğu ve annesi çok korumacı bir tip (benden neden korumaya çalıştı anlamadım). Aileside eninde sonunda ikna oldu ve 1 yıl sonra nişanlandık. Çok mutluyduk, ta ki ailesi tekrar nişanlımla aynı şehirde olana kadar.
Elbette her ilişkide tartışma olabiliyor ve sonunda karşılıklı anlayışla çözüme kavuşuyor. Annesi bunun böyle olmadığına inandırmış nişanlımı. Doğum günümü birlikte mutlu mesut kutladıktan sonra nişanlım annesinin yanına gitmiş ve annesi kendini yerlere atarak "istemem o kızı, ayrıl" diye ağlamış nişanlıma. Nişanlım beni aradı evden çıkarak ve "Çok kötü durum annem ağlıyor ayrıl diyor, seninle tartıştığımızı duymuş, o kız seni üzüyor, sonra enayisin sen barışıyorsun sen diyor, eski duruma geri döndük, ne yapalım?" diye benimle konuştu. Ben inanamadım, hala da inanamıyorum inanın
Bu konuşmadan sonra bana mesajla bitti dedi ve ben daha ne oluyor demeden babamı aradı ve anlaşarak ayrıldık dedi. Ailemde bende şoktayız, Adam sandığım, sevgisinin arkasında durur sandığım kişi 3 yılını verdiği nişanlısından tek bir mesajla ayrıldı. Gel görüşelim ortak bir yol buluruz dediğimde, yalvardığımda, ağladığımda ise; görüşünce sen beni kandırıyorsun, merhametimi enayiliğe vuruyorsun dedi (Annesinin lafı). Daha sonra annesinden gizli gizli bana mesajlar attı, "seni çok seviyorum, çok aşığım, imkansız artık birlikte olmamız, mesaj attığımı kimseye söyleme" dedi. 2 gün önce yine telefonunu değiştirmiş. ulaşılamıyor. Annesi babamı aradı ve "anlaşarak ayrıldılar, bir araya gelmeyelim birdaha, altınlarımızı adres vereyim oraya kargolayın" dedi.
Ne yaptım da ben bu hale geldi, neden ailesi beni istemedi, sevenleri ayırmak günah değilmi? Psikolojim bozuldu, 20 yıl yaşlandım, yemek yiyemiyorum, kimseyle konuşamıyorum, ailem yanımda destekler ama nefes alamıyorum, inanamıyorum. Beni yarı yolda bıraktığına inanamıyorum. Hayata devam edebilmek için hiç umudum yok, psikolojik destekle ayakta duruyorum.
En yakın arkadaşını arayıp anlattım durumu, çok şaşırdı. O da çok kötü dedi, Onada anlaşamadık ayrıldık demiş, ben olayın iç yüzünü anlatınca inanamadı. Anlatmamış arkadaşına gerçeği. Belki de erkekliğine yediremedi bilmiyorum.
Arkadaşına göre beni ararmış, dönermiş, dayanamazmış acıya. Seviyomuş beni hala, seven insan bırakır mı? Beni öldürse ailem onu bırakmazdım, o neden bıraktı? Ona telefonunu değiştirdiği için maille ulaşmayı düşünüyorum, sizce beni yarı yolda bırakmasına rağmen ulaşayım mı?
Öncelikle bu sitede emeği geçen herkese teşekkür ederim. En azından insan içini dökecek bir yer arıyor ve burası bu bakımdan muazzam bir yer.
2009 da başlayan bir ilişkim 2012 de nişanlanarak sonuçlandı. Ama nişanlanana kadarki süreçte yani biz sevgiliyken bile ailesi hiç beni istemedi, evlatlarını red ettiler, oğlu için harcadıkları eğitim parasını ve hatta babası soyadını bile geri istedi. Buna neden olan ise erkek arkadaşımın aramızdaki her sorunu annesiyle paylaşmasıydı. İlk zamanlar ailesini üzmemek için ayrıldık dedi ve annesi cep telefonunu zorla değiştirdi,bana gizlice haber veriyordu bu yeni telefonum diye, ailesi ayrılmadığımızı görünce tekrar reddediyorlardı. Ama o zaman erkek arkadaşım olarak yanımda yer aldı ve ailesine karşı çıkarak elimden bırakmadı. Daha sonra ailesi farklı bir şehire taşındı ve biz huzurlu şekilde devam ettik. Ailesinin tek çocuğu ve annesi çok korumacı bir tip (benden neden korumaya çalıştı anlamadım). Aileside eninde sonunda ikna oldu ve 1 yıl sonra nişanlandık. Çok mutluyduk, ta ki ailesi tekrar nişanlımla aynı şehirde olana kadar.
Elbette her ilişkide tartışma olabiliyor ve sonunda karşılıklı anlayışla çözüme kavuşuyor. Annesi bunun böyle olmadığına inandırmış nişanlımı. Doğum günümü birlikte mutlu mesut kutladıktan sonra nişanlım annesinin yanına gitmiş ve annesi kendini yerlere atarak "istemem o kızı, ayrıl" diye ağlamış nişanlıma. Nişanlım beni aradı evden çıkarak ve "Çok kötü durum annem ağlıyor ayrıl diyor, seninle tartıştığımızı duymuş, o kız seni üzüyor, sonra enayisin sen barışıyorsun sen diyor, eski duruma geri döndük, ne yapalım?" diye benimle konuştu. Ben inanamadım, hala da inanamıyorum inanın
Bu konuşmadan sonra bana mesajla bitti dedi ve ben daha ne oluyor demeden babamı aradı ve anlaşarak ayrıldık dedi. Ailemde bende şoktayız, Adam sandığım, sevgisinin arkasında durur sandığım kişi 3 yılını verdiği nişanlısından tek bir mesajla ayrıldı. Gel görüşelim ortak bir yol buluruz dediğimde, yalvardığımda, ağladığımda ise; görüşünce sen beni kandırıyorsun, merhametimi enayiliğe vuruyorsun dedi (Annesinin lafı). Daha sonra annesinden gizli gizli bana mesajlar attı, "seni çok seviyorum, çok aşığım, imkansız artık birlikte olmamız, mesaj attığımı kimseye söyleme" dedi. 2 gün önce yine telefonunu değiştirmiş. ulaşılamıyor. Annesi babamı aradı ve "anlaşarak ayrıldılar, bir araya gelmeyelim birdaha, altınlarımızı adres vereyim oraya kargolayın" dedi.
Ne yaptım da ben bu hale geldi, neden ailesi beni istemedi, sevenleri ayırmak günah değilmi? Psikolojim bozuldu, 20 yıl yaşlandım, yemek yiyemiyorum, kimseyle konuşamıyorum, ailem yanımda destekler ama nefes alamıyorum, inanamıyorum. Beni yarı yolda bıraktığına inanamıyorum. Hayata devam edebilmek için hiç umudum yok, psikolojik destekle ayakta duruyorum.
En yakın arkadaşını arayıp anlattım durumu, çok şaşırdı. O da çok kötü dedi, Onada anlaşamadık ayrıldık demiş, ben olayın iç yüzünü anlatınca inanamadı. Anlatmamış arkadaşına gerçeği. Belki de erkekliğine yediremedi bilmiyorum.
Arkadaşına göre beni ararmış, dönermiş, dayanamazmış acıya. Seviyomuş beni hala, seven insan bırakır mı? Beni öldürse ailem onu bırakmazdım, o neden bıraktı? Ona telefonunu değiştirdiği için maille ulaşmayı düşünüyorum, sizce beni yarı yolda bırakmasına rağmen ulaşayım mı?