Başka bir konuyla karıştırdım o halde, özür dilerim, seni kırmak istemedim.
canım sadece ilk mesajını okudum, ona göre yorum yapayım.
bu kayınvalide olayını kuzenim yaşadı benim bu yaz. onlar nişanlarını yaptılar, evlerini tuttular, eşyala alındı, çeyizler serildi. bizim oturduğumuz ilde düğünü bile yapıldı kuzenimin. ama bu süreçleri hep problemli geçirdiler. kadın çok sorunluydu oğlunu paylaşmak istemedi, her şey kendi istediği gibi olsun istedi yapılmayınca kendini yerlere attı, krizler geçirdi hastanelere taşındı vs. sen yeter ki o kızdan ayrıl ne istiyosan yaparım demiş oğluna. nişanlısı da hep annesini duymazdan geldi, sorunu çzömek yerine yokmuş gibi davrandı tamamen. en sonunda nikahın yapılacağı şehre gittik sülalecek. o gün de sabahtan bir sürü kriz yaşandı eniştem göndermek istemedi kuzenimi düğüne, ben razı değilim dedi ama kuzenim çok sevdiği için en sonunda ikna oldu. ama aileden hiç kimse gelmedi düğün salonuna sadece biz kuzenler gittik. gittiğimiz gibi görümcesi kuzenimin üzerine yürüdü dövmeye kalktı, kayınvalide kuzenimin kardeşine saldırdı. bizi insanlardan set oluşturup da çıkardılar gelin odasından dışarıya dayak yemeyelim de sağ salim çıkalım diye. arkasından daha, afedersin ama o...pu diye bağırıyodu kadın biz giderken. çocuk da ertesi gün geldi biraz daha bekleyelim ıvır zıvır diye konştu en sonunda eniştem de yüzükleri verip gönderdi. sonrasında da çocuk takıları vermezsen eğer annenleri arar sana iftira atarım dedi kuzenime.
sana bunları neden anlattım. biz şu anda halimize şükrediyoruz. iyi ki o nikah kıyılmadı, nikahtan önce son anda da olsa bu olaylar oldu da kurtuldu diye. eğer nişanlın anlattığın gibiyse, senin arkanda duramıyosa annesiyle senin aranda arabuluculuk yapamıyosa bu yaşadıklarının daha kötüleriyle de karşılaşabilrsin canım. çok iyi düşün o yüzden. bana kalırsa sen de arama bu saatten sonra derim ama, dışardan konuşmak kolay olur bilirim o yüzden bişey diyemiyorum. hakkında hayırlısı olur inşallah.
Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle bu sitede emeği geçen herkese teşekkür ederim. En azından insan içini dökecek bir yer arıyor ve burası bu bakımdan muazzam bir yer.
2009 da başlayan bir ilişkim 2012 de nişanlanarak sonuçlandı. Ama nişanlanana kadarki süreçte yani biz sevgiliyken bile ailesi hiç beni istemedi, evlatlarını red ettiler, oğlu için harcadıkları eğitim parasını ve hatta babası soyadını bile geri istedi. Buna neden olan ise erkek arkadaşımın aramızdaki her sorunu annesiyle paylaşmasıydı. İlk zamanlar ailesini üzmemek için ayrıldık dedi ve annesi cep telefonunu zorla değiştirdi,bana gizlice haber veriyordu bu yeni telefonum diye, ailesi ayrılmadığımızı görünce tekrar reddediyorlardı. Ama o zaman erkek arkadaşım olarak yanımda yer aldı ve ailesine karşı çıkarak elimden bırakmadı. Daha sonra ailesi farklı bir şehire taşındı ve biz huzurlu şekilde devam ettik. Ailesinin tek çocuğu ve annesi çok korumacı bir tip (benden neden korumaya çalıştı anlamadım). Aileside eninde sonunda ikna oldu ve 1 yıl sonra nişanlandık. Çok mutluyduk, ta ki ailesi tekrar nişanlımla aynı şehirde olana kadar.
Elbette her ilişkide tartışma olabiliyor ve sonunda karşılıklı anlayışla çözüme kavuşuyor. Annesi bunun böyle olmadığına inandırmış nişanlımı. Doğum günümü birlikte mutlu mesut kutladıktan sonra nişanlım annesinin yanına gitmiş ve annesi kendini yerlere atarak "istemem o kızı, ayrıl" diye ağlamış nişanlıma. Nişanlım beni aradı evden çıkarak ve "Çok kötü durum annem ağlıyor ayrıl diyor, seninle tartıştığımızı duymuş, o kız seni üzüyor, sonra enayisin sen barışıyorsun sen diyor, eski duruma geri döndük, ne yapalım?" diye benimle konuştu. Ben inanamadım, hala da inanamıyorum inanın
Bu konuşmadan sonra bana mesajla bitti dedi ve ben daha ne oluyor demeden babamı aradı ve anlaşarak ayrıldık dedi. Ailemde bende şoktayız, Adam sandığım, sevgisinin arkasında durur sandığım kişi 3 yılını verdiği nişanlısından tek bir mesajla ayrıldı. Gel görüşelim ortak bir yol buluruz dediğimde, yalvardığımda, ağladığımda ise; görüşünce sen beni kandırıyorsun, merhametimi enayiliğe vuruyorsun dedi (Annesinin lafı). Daha sonra annesinden gizli gizli bana mesajlar attı, "seni çok seviyorum, çok aşığım, imkansız artık birlikte olmamız, mesaj attığımı kimseye söyleme" dedi. 2 gün önce yine telefonunu değiştirmiş. ulaşılamıyor. Annesi babamı aradı ve "anlaşarak ayrıldılar, bir araya gelmeyelim birdaha, altınlarımızı adres vereyim oraya kargolayın" dedi.
Ne yaptım da ben bu hale geldi, neden ailesi beni istemedi, sevenleri ayırmak günah değilmi? Psikolojim bozuldu, 20 yıl yaşlandım, yemek yiyemiyorum, kimseyle konuşamıyorum, ailem yanımda destekler ama nefes alamıyorum, inanamıyorum. Beni yarı yolda bıraktığına inanamıyorum. Hayata devam edebilmek için hiç umudum yok, psikolojik destekle ayakta duruyorum.
En yakın arkadaşını arayıp anlattım durumu, çok şaşırdı. O da çok kötü dedi, Onada anlaşamadık ayrıldık demiş, ben olayın iç yüzünü anlatınca inanamadı. Anlatmamış arkadaşına gerçeği. Belki de erkekliğine yediremedi bilmiyorum.
Arkadaşına göre beni ararmış, dönermiş, dayanamazmış acıya. Seviyomuş beni hala, seven insan bırakır mı? Beni öldürse ailem onu bırakmazdım, o neden bıraktı? Ona telefonunu değiştirdiği için maille ulaşmayı düşünüyorum, sizce beni yarı yolda bırakmasına rağmen ulaşayım mı?
bu ne yahu yazmıyim dedim dayanamadım. senin nişanlın annesinin gölgesinden korkan 5 yaş yuva çocuğu gibi. bu ne karaktersizlik acizlik pes yuh be. anası ağzına kırmızı biberde sürmüştür eline de cetvelle vurmuştur bi daha yazmasın diye . 30 yaşında ama zeka yaşı yerle paralelKızlar,
Mail attı yine, seni seviyorum çok dedi, zaman lazım dedi, sabredelim dedi, kendimizi toparlamamız lazım dedi, aillelerde araya girdiği için çok zor bazı şeyleri yoluna koymak dedi. Elini bırakmıcam dedi. Zaman lazım dedi.
En son böyle konuştuk, zamana ikimizinde ihtiyacı var dedim, bana yine eski aşk kokan kelimeleri söyledi. ve gece uyuduktan sonra ailesi maillerimizi görmüş. Birdaha görüşmeyelim, mail atma arama demiş mesajla. bu mesaja da cevap verme demiş. Allah'ım kafayı yemek üzereyim, ben onu aramadım ki, ben ona ilk ulaşmadım ki, kendisi ulaştı, kendisi yanındayım dedi. Şimdi ne bu böyle? Ailesi yine karşı çıktı ve yine mi yıktı inancımı.
ne düşüneceğimi bilmiyorum, en dipteyim...
Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle bu sitede emeği geçen herkese teşekkür ederim. En azından insan içini dökecek bir yer arıyor ve burası bu bakımdan muazzam bir yer.
2009 da başlayan bir ilişkim 2012 de nişanlanarak sonuçlandı. Ama nişanlanana kadarki süreçte yani biz sevgiliyken bile ailesi hiç beni istemedi, evlatlarını red ettiler, oğlu için harcadıkları eğitim parasını ve hatta babası soyadını bile geri istedi. Buna neden olan ise erkek arkadaşımın aramızdaki her sorunu annesiyle paylaşmasıydı. İlk zamanlar ailesini üzmemek için ayrıldık dedi ve annesi cep telefonunu zorla değiştirdi,bana gizlice haber veriyordu bu yeni telefonum diye, ailesi ayrılmadığımızı görünce tekrar reddediyorlardı. Ama o zaman erkek arkadaşım olarak yanımda yer aldı ve ailesine karşı çıkarak elimden bırakmadı. Daha sonra ailesi farklı bir şehire taşındı ve biz huzurlu şekilde devam ettik. Ailesinin tek çocuğu ve annesi çok korumacı bir tip (benden neden korumaya çalıştı anlamadım). Aileside eninde sonunda ikna oldu ve 1 yıl sonra nişanlandık. Çok mutluyduk, ta ki ailesi tekrar nişanlımla aynı şehirde olana kadar.
Elbette her ilişkide tartışma olabiliyor ve sonunda karşılıklı anlayışla çözüme kavuşuyor. Annesi bunun böyle olmadığına inandırmış nişanlımı. Doğum günümü birlikte mutlu mesut kutladıktan sonra nişanlım annesinin yanına gitmiş ve annesi kendini yerlere atarak "istemem o kızı, ayrıl" diye ağlamış nişanlıma. Nişanlım beni aradı evden çıkarak ve "Çok kötü durum annem ağlıyor ayrıl diyor, seninle tartıştığımızı duymuş, o kız seni üzüyor, sonra enayisin sen barışıyorsun sen diyor, eski duruma geri döndük, ne yapalım?" diye benimle konuştu. Ben inanamadım, hala da inanamıyorum inanın
Bu konuşmadan sonra bana mesajla bitti dedi ve ben daha ne oluyor demeden babamı aradı ve anlaşarak ayrıldık dedi. Ailemde bende şoktayız, Adam sandığım, sevgisinin arkasında durur sandığım kişi 3 yılını verdiği nişanlısından tek bir mesajla ayrıldı. Gel görüşelim ortak bir yol buluruz dediğimde, yalvardığımda, ağladığımda ise; görüşünce sen beni kandırıyorsun, merhametimi enayiliğe vuruyorsun dedi (Annesinin lafı). Daha sonra annesinden gizli gizli bana mesajlar attı, "seni çok seviyorum, çok aşığım, imkansız artık birlikte olmamız, mesaj attığımı kimseye söyleme" dedi. 2 gün önce yine telefonunu değiştirmiş. ulaşılamıyor. Annesi babamı aradı ve "anlaşarak ayrıldılar, bir araya gelmeyelim birdaha, altınlarımızı adres vereyim oraya kargolayın" dedi.
Ne yaptım da ben bu hale geldi, neden ailesi beni istemedi, sevenleri ayırmak günah değilmi? Psikolojim bozuldu, 20 yıl yaşlandım, yemek yiyemiyorum, kimseyle konuşamıyorum, ailem yanımda destekler ama nefes alamıyorum, inanamıyorum. Beni yarı yolda bıraktığına inanamıyorum. Hayata devam edebilmek için hiç umudum yok, psikolojik destekle ayakta duruyorum.
En yakın arkadaşını arayıp anlattım durumu, çok şaşırdı. O da çok kötü dedi, Onada anlaşamadık ayrıldık demiş, ben olayın iç yüzünü anlatınca inanamadı. Anlatmamış arkadaşına gerçeği. Belki de erkekliğine yediremedi bilmiyorum.
Arkadaşına göre beni ararmış, dönermiş, dayanamazmış acıya. Seviyomuş beni hala, seven insan bırakır mı? Beni öldürse ailem onu bırakmazdım, o neden bıraktı? Ona telefonunu değiştirdiği için maille ulaşmayı düşünüyorum, sizce beni yarı yolda bırakmasına rağmen ulaşayım mı?
Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle bu sitede emeği geçen herkese teşekkür ederim. En azından insan içini dökecek bir yer arıyor ve burası bu bakımdan muazzam bir yer.
2009 da başlayan bir ilişkim 2012 de nişanlanarak sonuçlandı. Ama nişanlanana kadarki süreçte yani biz sevgiliyken bile ailesi hiç beni istemedi, evlatlarını red ettiler, oğlu için harcadıkları eğitim parasını ve hatta babası soyadını bile geri istedi. Buna neden olan ise erkek arkadaşımın aramızdaki her sorunu annesiyle paylaşmasıydı. İlk zamanlar ailesini üzmemek için ayrıldık dedi ve annesi cep telefonunu zorla değiştirdi,bana gizlice haber veriyordu bu yeni telefonum diye, ailesi ayrılmadığımızı görünce tekrar reddediyorlardı. Ama o zaman erkek arkadaşım olarak yanımda yer aldı ve ailesine karşı çıkarak elimden bırakmadı. Daha sonra ailesi farklı bir şehire taşındı ve biz huzurlu şekilde devam ettik. Ailesinin tek çocuğu ve annesi çok korumacı bir tip (benden neden korumaya çalıştı anlamadım). Aileside eninde sonunda ikna oldu ve 1 yıl sonra nişanlandık. Çok mutluyduk, ta ki ailesi tekrar nişanlımla aynı şehirde olana kadar.
Elbette her ilişkide tartışma olabiliyor ve sonunda karşılıklı anlayışla çözüme kavuşuyor. Annesi bunun böyle olmadığına inandırmış nişanlımı. Doğum günümü birlikte mutlu mesut kutladıktan sonra nişanlım annesinin yanına gitmiş ve annesi kendini yerlere atarak "istemem o kızı, ayrıl" diye ağlamış nişanlıma. Nişanlım beni aradı evden çıkarak ve "Çok kötü durum annem ağlıyor ayrıl diyor, seninle tartıştığımızı duymuş, o kız seni üzüyor, sonra enayisin sen barışıyorsun sen diyor, eski duruma geri döndük, ne yapalım?" diye benimle konuştu. Ben inanamadım, hala da inanamıyorum inanın
Bu konuşmadan sonra bana mesajla bitti dedi ve ben daha ne oluyor demeden babamı aradı ve anlaşarak ayrıldık dedi. Ailemde bende şoktayız, Adam sandığım, sevgisinin arkasında durur sandığım kişi 3 yılını verdiği nişanlısından tek bir mesajla ayrıldı. Gel görüşelim ortak bir yol buluruz dediğimde, yalvardığımda, ağladığımda ise; görüşünce sen beni kandırıyorsun, merhametimi enayiliğe vuruyorsun dedi (Annesinin lafı). Daha sonra annesinden gizli gizli bana mesajlar attı, "seni çok seviyorum, çok aşığım, imkansız artık birlikte olmamız, mesaj attığımı kimseye söyleme" dedi. 2 gün önce yine telefonunu değiştirmiş. ulaşılamıyor. Annesi babamı aradı ve "anlaşarak ayrıldılar, bir araya gelmeyelim birdaha, altınlarımızı adres vereyim oraya kargolayın" dedi.
Ne yaptım da ben bu hale geldi, neden ailesi beni istemedi, sevenleri ayırmak günah değilmi? Psikolojim bozuldu, 20 yıl yaşlandım, yemek yiyemiyorum, kimseyle konuşamıyorum, ailem yanımda destekler ama nefes alamıyorum, inanamıyorum. Beni yarı yolda bıraktığına inanamıyorum. Hayata devam edebilmek için hiç umudum yok, psikolojik destekle ayakta duruyorum.
En yakın arkadaşını arayıp anlattım durumu, çok şaşırdı. O da çok kötü dedi, Onada anlaşamadık ayrıldık demiş, ben olayın iç yüzünü anlatınca inanamadı. Anlatmamış arkadaşına gerçeği. Belki de erkekliğine yediremedi bilmiyorum.
Arkadaşına göre beni ararmış, dönermiş, dayanamazmış acıya. Seviyomuş beni hala, seven insan bırakır mı? Beni öldürse ailem onu bırakmazdım, o neden bıraktı? Ona telefonunu değiştirdiği için maille ulaşmayı düşünüyorum, sizce beni yarı yolda bırakmasına rağmen ulaşayım mı?
Canım yıl 2013Merhaba . Ailesi isteyor diye benimde sözlüm sözü Attı hemde bir gecede kararı Değişti ailesi ile aynı odaya sekmiştik yataklarını . Nişan salonu bakarken salonda içime sinmiyor dedi ve bitti .. Zaten ailesi Herşeye karışıyordu üstüne birde beni ailemi suçluyorşardı . 3 Yıldır beraber Olduğum insan annesi oğlum bu kız senş sevmiyor diye dolduruyordu . Ve inanıyordu sanki ben annesi ile babası ile beraberdim 3 Yıldır . Onlara sarıldım kokladım.. Sadece sevdim .. Hiçbir istediğim olmadı .. Ve biliyorum ki çok pişman gelse affederim çünkü çok acı çekiyorum çok mutsuzum .. Son durumunuz nedir merak ettim sizin ..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?