merhaba arkadaşlar,
ben öğretmenim. tüm öğrenim hayatım çok zor geçti. liseyi yoksullukla okudum, yazları tarlada bahçede çalıştım, ağır işte çalıştım baba bu ağır taşıyamıyorum derdim sen taşırsın diyip yüklerdi çuvalı sırtıma. ellerimin nasırlarıyla gittim okula. babamdan harçlık alırken çoğu zaman şunu söyledi "bu verdiklerimi geri alacam hesap ediyorum, okulu bitirince hemen evlenmek yok bana bakacan" beli herkes takmaz bu lafı ama ben üzülürdüm sanki beni ileriye yatırım olsun diye okutuyor gibi. her hafta sonu bir iş çıkardı kızlar evdeyken odunu taşıtalım kızlar evdeyken gübreyi attıralım kızlar inekleri yaymaya gitsin. inanın hafta sonu gelmesin isterdim pazartesi olunca oh derdim. sonra üniversiteyi aile desteği yetmediğinden çalışarak okudum.yazları bahçede okul zamanı hafta sonu garsonluk marketçilik hafta içi özel ders falan filan derken bitirdim şükür. malum babam okul bitince beklentide. bir yıl çalıştığımı verdim iyide para alıyordum özelde çalışıyordum. 12,14 milyar kadar nakit para verdim toplamda en az. tabi maaşımı alınca büyük kısmını verdiğim haricindede çok verdim. kardeşine para ver şununu al bunu al. ama biliyor musunuz hiiç göze görünmedim. ben üniversitedeyken harçlık istediğimde 30, 40 lira yollayıp sayemde iyi okuyon geziyon diyen babama milyar veriyodum tamam diyip kapatıyodu ve tgullün verdiğinden nolcak anca eve yetiyo diyordu. 1. yıl sonunda nişanlandım ama sağolsun eşyalarını yeniledi ve öyle bir borç taktıki kredi kartıma nişanlıyken babamın yeni eşyalarının borcunu ödemekten bişi alamadım kendime. anacığımın aldığı çeyizlerimi bile kullandı.ve sürekli duyduğum laf "evlendin diye bizi unutmayacaksın yine verecen tamam mı" bende babama elimde olunca niye vermim derdim ama çook üzülürdüm. kızım evleniyorsun evinde bir eksiğin varmı diye soran yok. ayrıca kendime tv beyaz eşya falanda almıştım sağolsun hepsini evine monte ettirdi. düğün oldu, eşimin ailesi hiç yardım etmedi takı bile takmadılar. sanki zorla alıyorlarmış gibi evlendim. herşeyi eşimle yaptık. zavallı anacığımın zorla arttırıp aldığı şeyler dışında. düğün bitti bir sürü borç sürekli sıkıntı. bahçe zamanı hasat zamanı geliyor daha 2aylık evliyim. ya bahçeye gel yada işçi parası yolla diyor. bu kız artık evlendi kendi ihtiyacı eksiği var diyen yok ver ver ver. tabi yollayamadım boğaza kadar borç. derken eşimle memleketime gittik, tgull devlete geçti yoksa rahattık diyo. demekki özelde olsam evli falan dinlemeyecek isteyecek. öyle utanıyorum ki iki lafından biri para konuşuken. baba borcumuz çok diyorum sende bitince gör beni diyor. kendi evime davet ediyorum benzinimi koy arabaya gelirim diyor. ne zaman araba alacaksın diyor. diyorum hemen olmaz ileride artık. nolcak zaten iki maaşsınız alırsın arabayı bir iki yıl kullanır sıkılırsın yeni alıp onu bana yollarsın diyo.
ya ben neyim kızımıyım yoksa yatırım mı?
her hafta sonu iş iş iş ne çocukluğumu bildim ne gençliğimi.romatizma bel fıtığı ne ararsanız var.
maaşımı alim elime alim rahat edim kimseye muhtaç olmim dedim, boyut farklılaştı para para para...eşimin yanında sürekli istemesinden utanır oldum eşime karşı.
gerçekten kendimi kullanılıyormuş gibi hissediyorum. ama bu insan benim öz babam ve bunu hissettiğim için kendimden bile utanıyorum...
ben öğretmenim. tüm öğrenim hayatım çok zor geçti. liseyi yoksullukla okudum, yazları tarlada bahçede çalıştım, ağır işte çalıştım baba bu ağır taşıyamıyorum derdim sen taşırsın diyip yüklerdi çuvalı sırtıma. ellerimin nasırlarıyla gittim okula. babamdan harçlık alırken çoğu zaman şunu söyledi "bu verdiklerimi geri alacam hesap ediyorum, okulu bitirince hemen evlenmek yok bana bakacan" beli herkes takmaz bu lafı ama ben üzülürdüm sanki beni ileriye yatırım olsun diye okutuyor gibi. her hafta sonu bir iş çıkardı kızlar evdeyken odunu taşıtalım kızlar evdeyken gübreyi attıralım kızlar inekleri yaymaya gitsin. inanın hafta sonu gelmesin isterdim pazartesi olunca oh derdim. sonra üniversiteyi aile desteği yetmediğinden çalışarak okudum.yazları bahçede okul zamanı hafta sonu garsonluk marketçilik hafta içi özel ders falan filan derken bitirdim şükür. malum babam okul bitince beklentide. bir yıl çalıştığımı verdim iyide para alıyordum özelde çalışıyordum. 12,14 milyar kadar nakit para verdim toplamda en az. tabi maaşımı alınca büyük kısmını verdiğim haricindede çok verdim. kardeşine para ver şununu al bunu al. ama biliyor musunuz hiiç göze görünmedim. ben üniversitedeyken harçlık istediğimde 30, 40 lira yollayıp sayemde iyi okuyon geziyon diyen babama milyar veriyodum tamam diyip kapatıyodu ve tgullün verdiğinden nolcak anca eve yetiyo diyordu. 1. yıl sonunda nişanlandım ama sağolsun eşyalarını yeniledi ve öyle bir borç taktıki kredi kartıma nişanlıyken babamın yeni eşyalarının borcunu ödemekten bişi alamadım kendime. anacığımın aldığı çeyizlerimi bile kullandı.ve sürekli duyduğum laf "evlendin diye bizi unutmayacaksın yine verecen tamam mı" bende babama elimde olunca niye vermim derdim ama çook üzülürdüm. kızım evleniyorsun evinde bir eksiğin varmı diye soran yok. ayrıca kendime tv beyaz eşya falanda almıştım sağolsun hepsini evine monte ettirdi. düğün oldu, eşimin ailesi hiç yardım etmedi takı bile takmadılar. sanki zorla alıyorlarmış gibi evlendim. herşeyi eşimle yaptık. zavallı anacığımın zorla arttırıp aldığı şeyler dışında. düğün bitti bir sürü borç sürekli sıkıntı. bahçe zamanı hasat zamanı geliyor daha 2aylık evliyim. ya bahçeye gel yada işçi parası yolla diyor. bu kız artık evlendi kendi ihtiyacı eksiği var diyen yok ver ver ver. tabi yollayamadım boğaza kadar borç. derken eşimle memleketime gittik, tgull devlete geçti yoksa rahattık diyo. demekki özelde olsam evli falan dinlemeyecek isteyecek. öyle utanıyorum ki iki lafından biri para konuşuken. baba borcumuz çok diyorum sende bitince gör beni diyor. kendi evime davet ediyorum benzinimi koy arabaya gelirim diyor. ne zaman araba alacaksın diyor. diyorum hemen olmaz ileride artık. nolcak zaten iki maaşsınız alırsın arabayı bir iki yıl kullanır sıkılırsın yeni alıp onu bana yollarsın diyo.
ya ben neyim kızımıyım yoksa yatırım mı?
her hafta sonu iş iş iş ne çocukluğumu bildim ne gençliğimi.romatizma bel fıtığı ne ararsanız var.
maaşımı alim elime alim rahat edim kimseye muhtaç olmim dedim, boyut farklılaştı para para para...eşimin yanında sürekli istemesinden utanır oldum eşime karşı.
gerçekten kendimi kullanılıyormuş gibi hissediyorum. ama bu insan benim öz babam ve bunu hissettiğim için kendimden bile utanıyorum...