- 13 Mart 2018
- 966
- 796
- 103
- Konu Sahibi garipbirhayat
-
- #21
+1☆☆☆☆☆☆☆
+1☆☆☆☆☆☆☆Adam okul okuyacağını göz ardı ederek , derslere aktif bir şekilde girerek nasıl çalışarak kira+ev ihtiyaçları+bebek masrafı karşılayabileceğini düşünüyor..
Benim çalıştığım durumda bile tek başıma bunlara yetişemem ki, ailelerden başka bir şehire yerleşeceğiz ,ben de çalışsam bebeğe bakacak kimse yok..
Bebek doğsa ben işte çalışamam kendisi de part-time bir işte çalışarak bunlara nasıl yetişebilir ??
Ben bunları düşünerek okulundan bahsediyorum..
Öfke vs problemi olmadığını düşünürsem,iyi bir geçimim olsa okul olmasa düzenli bir işi olsa 2 yıl olmuş evleneli ben de çocuk düşünebilirdim..
Bilmem anlatabildim mi ..
Haklısın oldukca. Ben bu konuya özel bu tutumda olduğunu düşünmüştüm. Onun seni korkuttugunu bu yüzden çocuk fikri den uzaklaştığını söyledin mi? Bu konuda hep bu şekilde vurgula. Belki pes eder değişmek ister
Eşiniz öfke kontrol sorunu var bence. Ayrıca okul zor bir yer çalışmasan kazandığına değmez çalışan evi ihmal edersin. Bence çocuk düşünmemekle haklısınız. Vee.. sakın düzelir diye çocuk düşünmeyin görüyoruz neler oluyor.. Ayrılmadan önce psikologa gidin buna rağmen devam ediyorsa ayrılmanız en doğrusu. Hakaretler çok acımasız.Hayırlı akşamlar,
2 gün önce akşam üzeri hava almak İçin parka gidelim mi dedim eşime,çıktık .
Parkta otururken oynayan çocukları gördü ve bizim neden çocuğumuz yok,ben daha ne zamana kadar bekleyeceğim vs dedi..
Konuyu dağıtmaya çalıştıkça,ses tonu yükseldi ve etraftakilerin duyacağı boyuta ulaştı.. elinde poşet vardı onu falan fırlattı yere..
Maddi sıkıntılardan bahsettim,bana danışmadan yazdığı ve 5 yıl okuyacağı okuldan bahsettim,öğrenci iken çalışma şartlarının nasıl olacağından ,çocuğa iyi imkanlar sağlayamayabileceğimizden bahsettim..
O ise 5 yıl daha çocuğum olmayacak öyle mi, o zaman ben yarın ayrılıyorum dedi,sen bilirsin dedim,5 yıl yani öyle mi dedi,sen bilirsin dedim,çekti gitti..
Akşamın 9 unda beni parkta yalnız bıraktı.
3-4 dk sonra geldi,kalk gidelim dedi,etrafta bakan gözlerden çok utanmıştım ve kalktım..
O bana bağırır tonda konuşurken ben karşısından gayet sakindim,onu tahrik edecek hiçbir söz söylemedim..
2 gün oldu ne bir gönül almak,ne bir özür hiiiiçbiri yok..
Üstüne üstlük ben suçluyum..
Bana bugün Suriyeli biriyle evlenseydim daha mutlu olurdum da dedi,ve tamam git evlen ,ayrılalım sen evlen dedim..
Annemlere geldim bi 10 gün kafamı dinlemek için..
Bir zaman sonra belki açıp okumam gerekir diye yazdım..
Eşiniz öfke kontrol sorunu var bence. Ayrıca okul zor bir yer çalışmasan kazandığına değmez çalışan evi ihmal edersin. Bence çocuk düşünmemekle haklısınız. Vee.. sakın düzelir diye çocuk düşünmeyin görüyoruz neler oluyor.. Ayrılmadan önce psikologa gidin buna rağmen devam ediyorsa ayrılmanız en doğrusu. Hakaretler çok acımasız.
Evet anlatabildiniz. Zaten ben bebek yapın demedim, imkanlar el vermiyorsa yapmayacaksın zaten. Sadece kendi içinizde sorun ettiğiniz şeyleri aşın. Sizden habersiz okul olayını affedin mesela. Geleceğe odaklanın, bunun ailenize getireceği avantajları imkanları düşünün. Yanlış hatırlamıyorsam mimarlık okuyordu. Bakın buna canla başla destek olun. Şu forumdakilerin çoğu eşinin mimar olması için canını verirdi canını!Adam okul okuyacağını göz ardı ederek , derslere aktif bir şekilde girerek nasıl çalışarak kira+ev ihtiyaçları+bebek masrafı karşılayabileceğini düşünüyor..
Benim çalıştığım durumda bile tek başıma bunlara yetişemem ki, ailelerden başka bir şehire yerleşeceğiz ,ben de çalışsam bebeğe bakacak kimse yok..
Bebek doğsa ben işte çalışamam kendisi de part-time bir işte çalışarak bunlara nasıl yetişebilir ??
Ben bunları düşünerek okulundan bahsediyorum..
Öfke vs problemi olmadığını düşünürsem,iyi bir geçimim olsa okul olmasa düzenli bir işi olsa 2 yıl olmuş evleneli ben de çocuk düşünebilirdim..
Bilmem anlatabildim mi ..
Başka insanlarla ilişkisi nasıl.Seninle iliskisinde bu kadar iletişim sorunu çıkaran kisi aile,iş,sosyal hayatinda çok yapici-cozum odaklı değildir diye dusunuyorumHayır..
Genel olarak kıyafet mevzusu olsun,başka hoşuna gitmeyen şeyler olsun bu böyle..
Kendisine bu sebeplerin beni uzak tuttuğunu da söyledim , dediğim gibi “beni bu hale sen getiriyorsun” diyor..
Kendisinde sıkıntı yok Yani..
Evet anlatabildiniz. Zaten ben bebek yapın demedim, imkanlar el vermiyorsa yapmayacaksın zaten. Sadece kendi içinizde sorun ettiğiniz şeyleri aşın. Sizden habersiz okul olayını affedin mesela. Geleceğe odaklanın, bunun ailenize getireceği avantajları imkanları düşünün. Yanlış hatırlamıyorsam mimarlık okuyordu. Bakın buna canla başla destek olun. Şu forumdakilerin çoğu eşinin mimar olması için canını verirdi canını!
Velhasıl dert ettiğiniz meseleleri kendi içinizde aşın. Umarım şimdide ben anlatabilmişimdir ne demek istediğimi.
Başka insanlarla ilişkisi nasıl.Seninle iliskisinde bu kadar iletişim sorunu çıkaran kisi aile,iş,sosyal hayatinda çok yapici-cozum odaklı değildir diye dusunuyorum
Tamam işte bırakın yapsın. Destek olun.Mimarlık okumuyor ki..
2 yıllık mimari restorasyon okuyor, şuan çoğu dersten devamsızlıktan dolayı kaldığı İçin 1 yıl uzadı okulu.. ve seneye dgs sınavına çalışacak, daha sonrasında mimarlık kazanırsa +4 yıl okuyacak..
Kendisi kazanabilirse mimar olmasına 5 yıl var yani..
Tamam işte bırakın yapsın. Destek olun.
Şöyle düşünün, sanırım yaşınız genç. 25-28 yaş civarı olduğunuzu düşünüyorum. Bundan 10 yıl sonrasındasınız. Yaşınız 36. ve eşiniz 32-33 yaşında okulu bitirmiş. Yaklaşık 5 yıllık bir mimar. Gayret ettiği sürece güzel imkanları olan bir meslek.
Fakat olmadı bıraktı okulu diyelim. Yaşınız yine 36. Eşiniz ise zor şartlar altında çalışan bir işçi.
Hangisini tercih edersiniz?
Bu yüzden sırf şu anki zorluğa bakmadan gelecekte size ne katkı yapacak bunu düşünmek lazım bence.
valla en azindan akli basinda kendinden esinden emin olmadan yapmamis cocuk. ki yapmayin da emin olmadan zaten.
Siz bence düşünün ve karar verin ayakta kalmaktan korkmayın başarabilirsiniz mutsuzluğu her an olabilecek bir durumdasınız. Sevgi de yoksa tamir olmaz..Psikolog fikrini çok önce sundum, ve bana bana diyeceği ; beyfendi biraz daha sakin olun, benim psikoloğa ihtiyacım yok,senin var” demek oldu..
O yüzden tekrar dile getirmem..
Onun da bu evliliği düzeltmek uğruna psikiyatr gibi bir teklifi yok..
Bakalım hayırlısı..
Hayırlı akşamlar,
2 gün önce akşam üzeri hava almak İçin parka gidelim mi dedim eşime,çıktık .
Parkta otururken oynayan çocukları gördü ve bizim neden çocuğumuz yok,ben daha ne zamana kadar bekleyeceğim vs dedi..
Konuyu dağıtmaya çalıştıkça,ses tonu yükseldi ve etraftakilerin duyacağı boyuta ulaştı.. elinde poşet vardı onu falan fırlattı yere..
Maddi sıkıntılardan bahsettim,bana danışmadan yazdığı ve 5 yıl okuyacağı okuldan bahsettim,öğrenci iken çalışma şartlarının nasıl olacağından ,çocuğa iyi imkanlar sağlayamayabileceğimizden bahsettim..
O ise 5 yıl daha çocuğum olmayacak öyle mi, o zaman ben yarın ayrılıyorum dedi,sen bilirsin dedim,5 yıl yani öyle mi dedi,sen bilirsin dedim,çekti gitti..
Akşamın 9 unda beni parkta yalnız bıraktı.
3-4 dk sonra geldi,kalk gidelim dedi,etrafta bakan gözlerden çok utanmıştım ve kalktım..
O bana bağırır tonda konuşurken ben karşısından gayet sakindim,onu tahrik edecek hiçbir söz söylemedim..
2 gün oldu ne bir gönül almak,ne bir özür hiiiiçbiri yok..
Üstüne üstlük ben suçluyum..
Bana bugün Suriyeli biriyle evlenseydim daha mutlu olurdum da dedi,ve tamam git evlen ,ayrılalım sen evlen dedim..
Annemlere geldim bi 10 gün kafamı dinlemek için..
Bir zaman sonra belki açıp okumam gerekir diye yazdım..
Canını mı,abartmayın.Eşinizin ne mesleği var bilmiyorum ama her meslek saygındır,bu kadar büyütmeyin gözünüzde.Evet anlatabildiniz. Zaten ben bebek yapın demedim, imkanlar el vermiyorsa yapmayacaksın zaten. Sadece kendi içinizde sorun ettiğiniz şeyleri aşın. Sizden habersiz okul olayını affedin mesela. Geleceğe odaklanın, bunun ailenize getireceği avantajları imkanları düşünün. Yanlış hatırlamıyorsam mimarlık okuyordu. Bakın buna canla başla destek olun. Şu forumdakilerin çoğu eşinin mimar olması için canını verirdi canını!
Velhasıl dert ettiğiniz meseleleri kendi içinizde aşın. Umarım şimdide ben anlatabilmişimdir ne demek istediğimi.
Evli değilim. Ve her meslek elbette saygındır, kaldıki bir insanı mesleği için küçük görecek son kişi dahi değilim.Canını mı,abartmayın.Eşinizin ne mesleği var bilmiyorum ama her meslek saygındır,bu kadar büyütmeyin gözünüzde.
Kavga sırasında benim de bazen eşime ağır konuştuğum oluyor. Onun bana daha az ama onun da oluyor. Sonrasında barışıyoruz ve bunları geride bırakabiliyoruz. Ben suriyeli mevzusuna takılmadım o yüzden; adamın ciddi olmadığı çok belli...
Çocuk mevzusuna gelince; kaç senelik evlisiniz? Daha ne kadar bekleyeceğim diye sitem ediyorsa merak ettim ... yani belki de haklı olabilir, çocuk istemek en doğal hakkı değil mi?
Maddi şartları beklerseniz daha çok beklersiniz.. ileride olmayadabilir. Psikolojik olarak hazır değilseniz bilemem , yaşınınızı da bilmiylrum ama eşinizin de beş yıl beklemeyi çok görmesi çok da haksız değil bence.
Eşinize sunacağıniz tek şart öfke kontrolü için tedavi olması olmalı. Size hak veriyorum bu durumda bir çocuk dünyaya getirmek bence delilik olur.2 yıllık evliyiz, 26 yaşındayım,eşim 25..
Çocuk istemek en doğal hakkın bir şey demiyorum..
Fakat korkularım var , sinirlendiği an gözü görmüyor bir şey.. bir defasında camdan atlamaya kalktı.. istediği gibi giyinmediğim için,ve kendi bildiğimi okuduğum İçin ..
Tartışma esnasında arabada isek arabayı hızlı kullanır,kural tanımaz.. evde isek bağırır çağırır,duvarlara oraya buraya vurur..
Avm de isek yüksek sesle bağırma tonuyla konuşur ,el kol hareketleri eşliğinde..
Bu böyle..
Benim çocuğumun psikolojisini bozarak büyütmeye ne hakkım var. Bu yüzden çocuk fikrinden hep korktum..
Öfke olayının dozu gün geçtikçe artıyor..Eşinize sunacağıniz tek şart öfke kontrolü için tedavi olması olmalı. Size hak veriyorum bu durumda bir çocuk dünyaya getirmek bence delilik olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?