Oğlumla aramızda bir duvar...

Sizin gibi düşünebilmeyi isterdim.
Bir bebek neden temas sevmez?
4,5 yılda bunu tespit edip çözebilmeliydim.

Temastan hoşlanmıyor, ama buna onun tercihi deyip geçemiyorum.

Sonra diğerine az sarıldığım için vicdan yapıp onu sıkıştırıyorum.
size sordugum hic bir soruya cevap vermemissiniz mesela.

cocugun bir karakteri var. hele 4.5 yasinda kendini tamamen ifade edebiliyor ve eger temas edilmekten hoslanmiyorsa hoslanmiyordur! siz kendinizi rahatlatmak icin onu rahatsiz ediyorsunuz. onun isteklerini değil kendi isteklerinizi onemsiyorsunuz. belki baska seyler de vardir ama mesajlarda yegane yazdiginiz sey size sarilmak istemedigi. peki babasi ile fiziksel temasi nasil? babasi sizin gibi sarilmak veya opmek icin sıkıştırıyor mu cocugu? ben okuduklarimdan sizin çocuğu bunalttiginizi dusundum. cocugu profesyonele goturmek cok dogru bir hareket ama bence siz de overload olmus olabilirsiniz, siz de destek alsaniz daha rahat edebilirsiniz.
 
Içine ferah tut kahvem kötü şeyle düşün me lütfen ne zaman gotrceksn dr a
 
Evde babası, başka bir yerde mi diye sorduysanız eğer.
bende öldü sandım, siz yetemiyorsunuz falan.. Benim kız da babacıdır, akşam 30 dk geciksin arayalım nerede nerede nerede Ben mesai saatlerim açısından daha çok birlikteyim babasını özlüyor ben böyle yorumluyorum mesela. Siz kendi yanlış davranışlarınızın doğruluğundan şüphelisiniz bence yoksa standart bir ebeveyn çocuğun düşkünlüğünden rahatsız olmaz.
 
Ben bundan butun gun sizinle ve babasını gun içerisinde özlüyor sadece aksamları görduğü için diye düşündüm açıkçası. Acaba bu durumu siz zihninizde yaşıyor olabilir misiniz? Çocuk bu 4,5 yaşında duvar nedir bilmez ki
 
Kendini ifade ediyor bir şekilde ne güzel.
Zamanla bizde de yoluna girer belki, şu an yolunda gibi hissedemiyorum.
Teşekkürler verdiğiniz moral için
Ablam böyleydi ki hala aylar sonra görüşsek bile sarılması bile mesafelidir. Ama bizi çok sevdiğini. Değer verdiğini biliriz. Çocukken de kimseye sarılmazdı sevmezdi. Şimdi sadece çocuğuna sarılmayı seviyor.
 
Çünkü bunun bir tercihten ziyade bir sorun olduğunu düşünüyorum.
Her dakika çocuğu sıkıştırmıyoruz elbette.
Babasıyla biraz daha iyi, ama çok farklı değil.
Önceki sorunuza da cevap vereyim, kaliteli vakit geçirebildiğimizi düşünmüyorum.
Aklındakilere yetişemiyorum.
Bir şeye başlarken ilgisi başka tarafa kayıyor, ufak bir şeyden büyük sorun çıkıyor.
Onu nasıl sakinleştirebileceğimi bilmiyorum.
Söndüğünü, bittiğini sandığım vurma huyu var tekrar hortlayan.
Artık küçük değil, hoş görülemeyecek bir şey.
Yani tek mesele temas değil, ama temelinde bunun olduğunu veya hepsinin aynı yere dayandığını düşünüyorum.
 
Düşkünlüğünden rahatsız değilim.
Tam ifade edemiyorum.
Aramızda gittikçe artan bir gerginlik var son dönemde.
Kendime sık sık onun küçük olduğunu hatırlatıyorum ama gerginliği azaltamıyorum.
Aramızdaki ilişkiyi güzel inşa edemediğimi düşünüyorum.
 
Ikimizle de çok vakit geçiriyor, babası da daha çok evde.
Huyu böyle diye diye 4,5 oldu, içimdeki olumsuz his güçleniyor.
Yani zihnimde yaşıyorsam da artık bir uzmandan duymalıyım sanırım.
 
Benim ablam çocukluğumuzdan beri bu şekildeydi. Şimdilerde daha iyi. Normalde zaten hiç hoşlanmazdı öpülmekten falanda işte bayramda ancak izin alarak öperdim. Bende tam aksine temasla seviyorum sevdiğim insanı. Olabiliyor böyle şeyler.
 
Abartiyor olabilir misiniz? Baba ile ayri degilsiniz,bildigim kadariyla. Baba diye sayikladiysa aranizda duvar vardir diyemeyiz ki? Benim de oglum buyudukce temastan hoslanmaz oldu,eskiden kucagimdan inmeyen cocuk simdi gel opeyim deyince kosa kosa kaciyor. Babasindan daha beter,yuzune bile bakmiyor adamin neymis sakallari batiyormus. Hadi onun sakali var bende o da yok ne kaciyorsun demem o ki uzulmeyin,donemsel olarak cocuklar degisir.4 sene meme emen bir cocuktu benimki,dolayisiyla temas manyagiydi. Simdi bitti o devir
 
Kapalı kutu gibi siniz valla baştan soyleseydiniz keşke bir çocuğunuz daha olduğunu yorumlarım farklı olurdu.bende neden bu kadar vicdan yattığınızi anlamdiramamistim destek alın tabiki bu konuda ama kendinize de yüklenmeyin ben bazen tek çocukla 1.8 aylik kızım var vicdan yapıyorum, yetemiyorum diye sizin iki çocukla bu duygularla boğuşmaniz çok normal.
 
Siz sevginizi gösterebilen biri misiniz?

Ya da kendi annenizle olan bağınız nasıldı?
Mesafeli sayılabilirim ama aile içi değil(eşim, çocuklar).
Anneme çok sarılırdım, sarılmayı daha çok ben başlatırdım.
Ama sanırım bu konuda eksiklik hissettiğim için bu kadar takıldım.
 
Bunun normal olduğunu kendime anlatamıyorum.
Normaldir belki de.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…