Merhaba arkadaşlar,
Biz sene başında evlenmeye karar vermiş bir çiftiz. Düğün tarihi aramızda 2019 olarak konuştuk. Söz ile ilgili sorunlarımı da paylaşmıştım. Sözlüm 2 sene boyunca yurt dışında çalıştı. 2 sene önce annesinin varolan evini satıp, eski olduğu için 50 bin tl kazandığı tüm parayı yeni bir ev almak için yatırdı. Evlilik kararı aldığında yuva açmak için bu parayı kullanacağını söyledi. Evi satıp kar edeceğini söyledi bu süre içinde annesi kirada olduğu için kiralarını ödedi. Benim son anda haberim oldu. Sözden sonra kriz çıktı, bu devirde ev satılmıyor , zarar edemem diye annesini eve yerleştirdi. Annesi emekli devlet memuru. Sana düğün yapmak ile annemi eve yerleştirmek aynı benim annem diyor. Biz genciz yaparız ben çalıştım ben kazandım karışamazsın diyor. Ben onu 4 sene bekledim, aylarca görmedim. Sen 4 sene annem 30 sene emek verdi kıyaslanmaz diyor. Sana aldığım yüzük 5 bin anneme 50 bin bence hakkaniyetli oldu diyor. Annesi babasından boşanmış, babalık görevini sözlüme yüklemiş, onu duygusal ve maddi olarak sömürdüğünü düşünüyorum. Annesi babasından çok çektiği için ona üzülüyor. Annesi bana sen altın vs isteme, zora sokma gençsiniz siz yaparsınız diyor. Bu yüzden tartıştık ve benim paragöz olduğumu söyledi. Biz yuva nasıl kuracağız dediğimde sözlüm acelen ne , yurtdışına gider kazanırım beklersin , param olmadığı için mi ayrılacaksın diyor. Ya da kredi çeker öderim. Ben birkaç aydır işsizim , mesleğim var, 3 yıl çalıştım bugüne kadar, başvurmadığım yer kalmadı. Bunu başıma kakıp zaten işsizsin , ben tek başıma yetemem ,keşke senden para istemesem ama kriz var diyor. sanki konuşmak hakkım değilmiş gibi davranıyor. Evlenecek olan insan kuracağı yuvayı düşünmez mi? Benim haddim değil mi gerçekten ona sormak? Bu arada onun parası üzerinden geçinmeyi düşünmüyorum, herşeyi dik yarı ve eşit yapacağız. Ne koyarsa elimde avucumda ne varsa aynısını koyacağım. Ailesi destek olmayacak, benim ailem herşekilde destek.
