Merhaba herkese, moralim inanılmaz bozuk , sizlerden teselli alabilmek adına yazıyorum. Dört aydır biriyle konuşuyordum. O kadar güzel gidiyordu ki her şey. Hayallerimiz düşüncelerimiz hep ortaktı . Bu kadar mı yani pes dedirtti bana. Sonunda kafamdaki insanı buldum her yönüyle bana uygu demiştim . Görüştük bir çok defa . Görüntüsüyle de çok hoşuma gitti oturuşu kalkışı efendiliği aile yapısı tamam oldu artık dedim. Onun için de öyle her defasında söylüyordu aynı şeyleri bana. Başka şehirdeydik . Geleceğim diye heyecandan sabırsızlanıyorum o da öyle. Dün görüştük . Her şey çok normal . Benim başımdan bir söz geçtiğini anlattım. O kadar bozuldu ki anlatamam. Ben bütün dürüstlüğümle anlattım benim suçum olmadığını anlatmaya çalıştım . Ertesi gün yine buluşacaktık, sabah mesaj attı ben yapmamam diye. Kendimi çok kötü aşağılanmış gibi hissettim. Burada benim ne suçum var ki .. ben ona dürüst bir şekilde gitmek istemiştim. Benim hatam anlatmak mı oldu yani. Bir de en başından anlatsaydın bu kadar canım yanmazdı dedi . Benim acıttığı canımı hiç düşünmedi. En baştan anlatmamamın nedeni de beni tanımadan öğrenirse önyargılı yaklaşır diyeydi . Ama durum hiç değişmedi.
Ben kendimi tam anlatamadım galiba son kez görüşelim açıklayayım tekrar dedim . Görüşemem veda edemem dedi ne dediysem ikna olmadı. Artık bu durum bende kompleks olmaya başladı . Kimle görüştüysem söz attım diy istemiyorlar sonradan. Yani ben şimdi hiç kimseye anlatmayayım mı bir daha ? Sonradan duysalar daha kötü olmaz mı ?
Bu kişi bende çok iz bıraktı eski sözlümden daha çok inanıp güvenmiştim . Sırf bu nedenden dolayı bir insan neden vazgeçer ki ? Sana inanıyorum ama ben bunu aşamam hep aklıma gelir sana yansıtırım hakkına girmek istemiyorum dedi