Okul kıyafeti

O siyah önlükler,saçlara baslara karşılaması,etek boyu icin kontrol yapılması,tırnakların kontrol edilmesi hep bizim zamanimizda kalmış.
Şimdiki öğrenciler (hepsi degil) okula gitmeden karşidaki kuaförden fon cektiriyor.Saclar açık,makyaj yapılmış.
Okul forması desen zaten çeşit çeşit olmuş.Dogru mu yanlış mı bilemiyorum ama eski nesilde eğitimin kalitesi daha iyiydi sanki.Belki de ben dusence olarak biraz klasikciyim.
 
Son düzenleme:
Rita efsanedir :) 5.sezonu bitirmek uzereyim.bir ogretmen olarak bana da ilham verdi. Forma meselesine gelirsek bence forma tek basina gelir adaletsizliginin ustunu ortmeye yetmeyecegi icin kucuk siniflarda dahi manasiz. Cocuklara ust bas kiyafete takilmamayi, her kesimden insana saygi duymayi asilamak gerek.
 
Ben bunda üzülecek bir durum göremiyorum. Hayat o kadar acımasız ki bu farkı ortaya koyacak çok detay var zaten. Eskilerde bir pastel boya markası vardı mesela hep esprisi yapılır; o pastel boyada bile fark koyardı çocuklar birbirine.
Ayrıca hayatta kimse bu farkı göstermemek için çabalamayacak bilakis gözüne sokulacak bu fark; bir insan hep çocuk kalamaz,
Hayatın gerçeğiyle henüz okul sıralarında tanışması ilerde bunun üzüntüsünü çok derin yaşamasına engel olur. Hemde farkı görünce benim başka şansım yok diye düşünüp, derslerine daha çok çabalama ihtimali var.
Böyle bir kuzenim var; ailesinin durumu çok iyi olmamasına rağmen 1990’ların Türkiyesinde iyi bir kolejde okudu. Tabi o zamanlar yine aralarında fark vardı ama ailesi bu farkı bir kapatıyor tek çocuk için herşeyi yapıyorlardı.
Sonra üniversite geldi çattı; çoğu arkadaşıyla aynı özel üniversiteye burslu girdi bu sefer. Ve tam 5. senenin sonunda bursunu kaybetti mezun olamadı halen 2’den aldığı dersler vardı. Psikolojik bunalımdaydı haraketleri tavırları çok değişmişti. Psikolojik destekle zor toparladı. Neden çünkü o farkın bu kadar açık olduğunu fark etmiyordu. Üniversitede artık insanlar daha lüks giyinmeye, takıp takıştırmaya, pahalı arabalara binmeye, yalnız lüks eve çıkmaya, yurtdışı tatillerine başladı ve kuzenim artık rekabet edemedi. Sonra başka bir devlet üniversitesine geçti. Hala söyler çevrem öyle olunca herkesi öyle zengin sanıyordum ben diye.
Bahsettiğim 90’lar türkiyesi çocukların o kadar özgür olmadığı zamanlar, şimdi bu fark henüz ortaokul’da bile çok sert ortaya koyuluyor.
 
Biz eskiden bir şey istediğimizde paramız yok,okursan büyük adam olur çok para kazanır istediğini alırsın diye önümüze hedef konurdu. O hedefe ilerlerdik şimdi okusa da torpili olmadan mülakatlarda atanamayacagini bildiğimiz çocuklara nasıl hedef koyacağız ?
 
Bence bir fotoğraftan bir sonuca ulaşamayız

Oğlum özel okulda okuyor görece maddi durumlar iyi

Ama sınıf arkadaşlarından birisi hep kocaman kıyafet severken ve genelde hep aynı şeyi tercih ederken oğlum da hep dar, küçük kıyafet sever ve sanki iki sezon önce alınmış da küçük geliyormuş gibi görünür

Yine ayakkabılar çılgınca eskiyor, ayakkabısı top oynarken eskidi okul açılacak diye yenisini aldık, gitti geldi onun da kenarı sürttürmüş

Evet yenisini alabilirim de neden alayım, tek günde bu hale geliyor zaten şimdi gören eski ayakkabı ile okula gelmiş diyecek ama oğlum biliyor eski değil

Okul forması da var bu arada

ama onu da seneye giyer diye büyük alanlar yahut büyük seviyorum diye büyük alanlar benimki gibi evdeki büyüğü bırakıp küçük giyenler yahut küçüldüğü için mecbur küçük giyenler var

Eşitsizlik her yerde, konu sadece kıyafet değil

Biz ilkokulda iken siyah önlük vardı ama fark boyalardaydı hatta önlüğün yakasındaydı

Ben de ayrımcılığa uğrardım ama gerekçesi çok komik, annem çalışıyordu, öğretmendi

Yani maddi durumumuz o ortama göre iyiydi, biz bunu göze sokmazdık ama onlar annemin beslenme için börek açmadığını yahut dantel yaka örmediğini ya da onlar çıkışta oturmaya gittiğinde benim annemin gitmediğini koz gibi kullanırdı

Çocuklar farklı olana değişik tepkiler gösterir her zaman, büyümek bunları deneyimlemek işte
 
Forma giymek hiçbir adaletsizliği ortadan kaldırmıyor ki
Tamamen adil steril bir ortam da sunmuyor okulda
Ayakkabılar, kırtasiye ürünleri, harçlıkları, tokası, bilmem nesi hepsi her saniye aradaki farkı ortaya koyuyor zaten
Kaldı ki bence çocuklara gerçekte var olmayan bir ortamı sunmak daha sağlıksız
Yerine asıl değerin eşyada olmadığını öğretmek lazım
Çünkü maddi anlamda eşitsizlik hep olacak hayatlarında
 
Benzer dışlanmayı ilkokulda ilk birkaç sene ben de yaşadım. Lojmanda yaşıyorduk, memur çocuğuydum ve en yakın okul çingene mahallesinin (yermek için söylemiyorum mahallenin adı buydu) okuluydu ve o okulda dört dörtlük bir öğretmen var diye beni oraya gönderdiler. Tek memur çocuğu bendim sınıfta, çok üzerine düşülen bir çocuktum bir de. Okuma yazmayı da okula başlamadan öğrenmiştim, derslerimde de başarılıydım. Bir ton dayak yedim, dışlandım, eşyalarıma zarar verildi, beslenmem çalındı. Sonra yavaş yavaş, o dört dörtlük öğretmen sayesinde kabul edildim aralarına. Çok iyi çocuklarıdı aslında ama çocuktular işte.

Yani sadece düşük sosyo-ekonomik seviyede olan zorbalığa uğramıyor ya da travma yaşamıyor.
 

Ama bunu yaşamayan da algılayamıyor, gününüzün algısı ile iyi olan nasıl dışlansın

Yani uzaktan bakınca bir elin yağda bir elin bağda sanılıyor ama çocukken o yaşananlar geçmiyor
 
Ama bunu yaşamayan da algılayamıyor, gününüzün algısı ile iyi olan nasıl dışlansın

Yani uzaktan bakınca bir elin yağda bir elin bağda sanılıyor ama çocukken o yaşananlar geçmiyor
Bende çok ciddi travma olmadı çok şükür. Ama unuttum mu, asla.

Hatta ilk başta hata yaptık okulu değiştirelim dedi bizimkiler bu sefer ben öğretmenimden ayrılmam diye ortalığı yıktım. 5 yaşımda tekvandoya başlamıştım. Bana fiziksel zarar verenlerin hepsinin üstesinden gelebilirdim okul çağında. Ama bana hep kimseye vurma, kimseye zarar verme dedikleri için dayağımı yiyip oturuyordum
 
Sadece karne günü serbest kıyafete izin verilmiştir. Normal zamanda forma giyiliyor zaten.
 
okuldan ibaret değil etrafına komşularına akrabalarına bakarak gene ekonomik farkı anlar.ç
Bunu ben de düşündüm ama okul dönemi içinde öğrencilerin % 90ının hayatı okuldan ibaret. Çocuk en çok sınıf arkadaşlarını görüyor ve eve gelince tek muhabbet onlar üzerine dönüyor. Arkadaşım onu dedi, bunu oynadık, x yeni çanta almıştı...
 
Ben okul formaları bir sektör olduğu için onlara karşıyım. Zira ederinin 4 katı fiyata satmayı ticaret olarak görüyorlar. Asılında en iyisi mavi önlüktü. Herkes bütçesine göre her yerde bulabiliyordu. Tamam kalite farkı belli olsa da çocukken bunu pek takmıyordun. Hatta annenin eli becerikli ise önlüğünü kendisi dikiyor, yakasını kendi örüyordu. En azından kimse önlüğünün markası ile övünmüyordu. Baktığında da tek tip görünüyordu herkes. Ancak eğitim sistemi başarısını sırf şekilde gören eğitim sistemi zihniyeti , özentilik adına önce önlükten vazgeçip, millete ederinin üç dört katı fiyatına formalar aldırdı, sonra daha modern eğitim diye serbest kıyafet saçmalığını getirdi. Eşitsizlik hayatın her yerinde var ama daha ilk okul çağındaki çocukla ailesi arasında hergün kıyafet yüzünden gerginlik yaratmak çok doğru bir tavır gibi gelmiyor. Tamam eğitimde çocuğun gelişimi için kıyafet seçimini ona serbest bırakmak ve kendisini ifade etmesine izin vermek gerekiyor ancak bu sistem en azından yılda en az 4- 5 takım çocuğuna kıyafet alabilen ekonomik güce sahip ailelerin olduğu ülkeler için geçerli. Ülkeniin yarısı daha bırakın kıyafeti, aylık besin ihtiyacını zor karşılarken ve hatta bırakın düzgün beslenmeyi anca karnını doyururken, çocukların kıyafet seçimini kişilik gelişimi için zorunlu görmek bana fazla hayalcilik gibi geliyor.
 
Kesinlikle aynı fikirdeyim bu serbest kıyafet olayı çok yanlış çocukken ciddi manada pijamam dışında bi kıyafetim yoktu şükrediyorum zamanımda okul kıyafeti zorunlu olduğu için hele lisede büyük travma yaratırdı çok güzel giyinenler vardı çeşit çeşit bi kere kıyafetle gitme durumum olduğunda komşunun kuzından vi pantolon istiyordum
 

1.5 yışdır okula gitmeyen hiçbir çocuğun kıyafeti şu an üzerine olmıyor. Sırf fotoğraf çekimi için hepsine yeni okul kıyafeti aldırıp 150-200 tl harcatmak mantıklı mı sizce? Gelecek yıl yüzyüze eğitime dönüldüğünde zaten alınacak yeni bedene uygun formalar.
 
1982-1983 Eğitim yılı.
3. Sınıfta muhit dolaysıyla okul değiştirmiştim.
Lojmana taşınmıştık.
Yeni okulda fabrikadaki mühendislerin ve teknikerlerin çocukları vardı çoğunlukla.
İki farklı fabrikanın lojmanlarının ortasındaydı okul.
Babam teknikerdi, annem evhamımı,
maddi durumumuz orta halliye yakın.
Yeni okula gideceğim ilk gün hava serin olduğu için önce yünlü açık mavi bir elbise üzerine de siyah önlük giydirdi annem.
Önlüğün altından iki parmak mavi elbise görünüyor, hiç hoşuma gitmedi.
Altımda da beyaz yünlü külotlu çorap.
Görüntü hâlâ gözümün önünde.
Annem niye ısrarla o elbiseyi giydirdi?
Niye başka bir çözüm aramadı bilmiyorum.

Moralim bozuk bir şekilde gittim okula.
Okulda kızlardan kimsenin önlüğünün altından etek, elbise sarkmadığını görünce hepten demoralize oldum, eve gidene kadar sıramdan kalkmadım.
Kısacası bazen tek tip kıyafet de çözüm değil dışlanmış veya kötü hissetmeye…
 

Aynen okul kıyafetleri olmuyor ki çocuklara bir gün için saçma sapan kim para verecek okul kıyafetine.
 
Forma güzel bir şey, hele şöyle tertemiz giydirildiğinde ışıl ışıl oluyor çocuklar. Ama malesef forma hiçbir şeyi kapatmıyor. Herkesin maddi durumu son derece anlaşılıyor dışardan. Bunlar hayatın gerçekleri, çocuklarımızın alışması gerek.
 
Kızım koleje başladı bu yıl. Emin olun orada bile çocuklar arasında fark oluyor. Maalesef maddi eşitsizlik hayatın her alanında karşılarına çıkacak.
Biz orta halli bir aileyiz. Kızımda bunu bilerek büyüyecek - büyümeli. Her istediğini yapamayacağımızı ister üzülerek ister anlayış göstererek öğrenecek ama illaki öğrenecek.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…