Ölene kadar aynı yerde mi çalışayım

Çok yoruluyorum diyorum başka yerde yorulmayacak misin diyorlar. Ben bundan daha fazla yoğun olabilecek bir iş olduğunu düşünmüyorum. Samimi söylüyorum ki böyle.
Dışarıdan gelen parçaların gruplandırılması,sayılması, analizi, ölçümü, boya kaplama kontrolü,hassas çapların ölçümü, hazır gelen malzemelerin kontrolü sayılması hesaplamaları vs vs..
Is yükü olarak o kadar ağır ki. Yetişemiyorum. Hiç oturmadan çalışıyorum. Ama yine de yetişemiyorum.
Sen onlara karışma hakkı verirsen karışırlar tabi, sen vermezsen karışamazlar.
Ben sırf Avrupa tatili yapabilmek için sevmediğim işinden istifa etmiştim, ettikten sonra söyledim.
Sorsam onlar da elbette ki 'çıkma, sen hayati laylaylom sanıyorsun,sorumsuzsun' falan derlerdi. Ama iş işten geçtikten sonra diyecek birseyleri de olmuyor.
Ama yine de tavsiyem daha iyisini bulmadan orayı bırakma. Bir de iş yeriyle kötü ayrılma. En azından referans için numarasını yazacak bir iyi yöneticinin olsun , ilerleyen kariyerin için.
 
Yanlış anlama beni ama o işin olup olmayacağı bile belli değil .Yani sizin gibi teknik İşler yapan insanların kurumsal firmalardan önce biraz piyasada kalması,piyasayı öğrenmesi gerekiyor diye düşünüyorum .İlk etapta yüksek maaşla hiç bir işyeri başlatmiyor ki kardeşim de mühendis benzer süreçten gecti bizde o süreci yaşadık resmen 4 sene sonunda kurumsal bir firmaya geçiş yapabildi ,öncesinde çok yoruldu çok çalıştı az kazandı ama sonu güzel oldu :) inşallah senin içinde öyle olur hakkında hayırlısı

Bende öyle düşünüyorum. Mühendisin işi mutfağında öğrenmesi gerekiyor. Ofisteki mühendisler gibi olsam inanın 1 sene daha beklerim. Ama benim departmanım çok zor. Bunu bugün mühendisler diyor zaten. Ve günümün yarısı boş boş parça saymakla geçiyor. Yoksa bende birkaç sene piyasada çalışmak istiyordum.
 
Sen onlara karışma hakkı verirsen karışırlar tabi, sen vermezsen karışamazlar.
Ben sırf Avrupa tatili yapabilmek için sevmediğim işinden istifa etmiştim, ettikten sonra söyledim.
Sorsam onlar da elbette ki 'çıkma, sen hayati laylaylom sanıyorsun,sorumsuzsun' falan derlerdi. Ama iş işten geçtikten sonra diyecek birseyleri de olmuyor.
Ama yine de tavsiyem daha iyisini bulmadan orayı bırakma. Bir de iş yeriyle kötü ayrılma. En azından referans için numarasını yazacak bir iyi yöneticinin olsun , ilerleyen kariyerin için.
Oyle yaparım zaten. Is bulmadan ayrılmam
Ailemin iş değiştirmeye böyle tepki veriyor isr istifa edip evd e dursam neler derler acaba
 
Bende öyle düşünüyorum. Mühendisin işi mutfağında öğrenmesi gerekiyor. Ofisteki mühendisler gibi olsam inanın 1 sene daha beklerim. Ama benim departmanım çok zor. Bunu bugün mühendisler diyor zaten. Ve günümün yarısı boş boş parça saymakla geçiyor. Yoksa bende birkaç sene piyasada çalışmak istiyordum.


O halde şansınızı deneyin , ailenizde belki benim düşündüğüm gibi düşündüğü için burda çalış diyorlardir ama siz artık özgür bir bireysiniz kendi işinizi hepimizden daha iyi bilirsiniz :) şansınız açık olsun
 
Sizi korkunç bir gerçekle tanıştırmak istiyorum. Hayatınız boyunca büyüyemeyeceksiniz çünkü aileniz, ailelerimiz buna asla fırsat vermiyor. Kendi kararlarını veren, ayaklarının üzerinde duran çocuklar aslında istemiyorlar. Çünkü hiç bir şey yapmadan edindikleri ebeveynlik ilişkisinin, hayatları boyu onlara; çocuklarına hükmetme ve yönetme hakkı verdiğini düşünüyorlar. Yaş almak ile de, yani sırf sizden daha önce doğdulsr diye, daha çok bildiklerini daha bilge oldukların ve sizin için en iyi kararları vereceklerini düşünüyorlar. Bir gün kendi kararlarınızı verebildiğinizi kabul etmek demek , sanki " artık sana ihtiyacım yok " demek gibi algılanıyor, oysa onlar hayatları boyu " en akıllı, en bilge, en çok düşünen ve en iyi kararları veren, her zaman fikrine ve desteğine ihtiyaç duyulan " konumunda olmak isterler. Herkes böyle mi evet değil, ama epeyce fazlamızın aile yapısı aynen böyle.

Size kendi hayatınızı kazanma savaşında başarılar.
 
Durumun çok zor, insan üstü bir performans ve tatmin etmeyen bir iş. İlk işimde aynısını yaşadım, 7 gün boyunca mesailerle işimi en iyi şekilde yapacağım diye kendimi yırttım. İstifa ediyorum dediğimde kimse git diyemedi aksine herkes ama sen işinde iyisin sen olmazsan proje biter dedi. Patronum da dahildi bu insanlara. Yine de ben dişimi sıktım 1 sene sabrettim orada, tecrübesizliğin ne olduğunu yaşadım çünkü. İlk işin, ezecekler, hakkını yiyecekler, hor görecekler, memlekette yeni mezuna davranış şekli ne yazık ki bu. Yine de az daha sıksan dişini, yöneticiyle konuşsan ya da İK ile görüşsen sakin sakin anlatsan derdini, hem konuştuktan sonra tavırlarını daha iyi tartarsın. Mutlaka bir iş bul ve öyle çık ama. Aileni de duyma bir süre, ben istifa ettiğimde kıyametler kopmuştu. Daha güzel olacak de ve bu fikir senin dayanağın olsun. Daraldığında daha güzel olacağını düşün, sakinleş ve olduğun konumdan daha yükseğe çıkana kadar sabret. Hakkında hayırlısı olsun :)
 
Is yerinde satın almacı ile anlaşamıyorum. Dinamiğimiz tutmuyor. Kotu niyetli ve fitne biri. Zaten onunla yaşadığım problemlerden sonra iyice soğudum. Işimi iyi yapmaya gayret ediyorum ve buna rağmen bu kadın her boş anını beni patronlara şikayet etmekle geçiriyor.
Gün de 10 saat çalışıyorum ve 2 saat mesaiye kalıyorum ekstra olarak. Aldığım maaş 2400 ü geçmiyor. 1 ayda 5 hafta çalışarak bu parayı alıyorum. Neden daha rahat ve daha kurumsal bi firmada çalışmayayım ki ? Bunu ailem anlamıyor.
İşin de hayatında kendinin lutfen kendini ailenle kısıtlama.Sonuçta işi de sen yapıcaksın huzurda senin olcak
 
Çok yoruluyorum diyorum başka yerde yorulmayacak misin diyorlar. Ben bundan daha fazla yoğun olabilecek bir iş olduğunu düşünmüyorum. Samimi söylüyorum ki böyle.
Dışarıdan gelen parçaların gruplandırılması,sayılması, analizi, ölçümü, boya kaplama kontrolü,hassas çapların ölçümü, hazır gelen malzemelerin kontrolü sayılması hesaplamaları vs vs..
Is yükü olarak o kadar ağır ki. Yetişemiyorum. Hiç oturmadan çalışıyorum. Ama yine de yetişemiyorum.
Angarya işler üzerinize yığılmış gibi, haksız mıyım? Muhtemelen yeni mezun olmanızdan kaynaklanıyor. Eski kurtlar sıyrılmıştır bu işlerden. Yerinizde olsam eniştemle görüşürdüm, demek kendi aileniz sizi anlama kapasitesi ve anlayışına sahip değil.
 
Angarya işler üzerinize yığılmış gibi, haksız mıyım? Muhtemelen yeni mezun olmanızdan kaynaklanıyor. Eski kurtlar sıyrılmıştır bu işlerden. Yerinizde olsam eniştemle görüşürdüm, demek kendi aileniz sizi anlama kapasitesi ve anlayışına sahip değil.
O kadar çok angarya iş yapıyorum ki. Diğer mühendisler senin yaptığını yapmazdık diyorlar zaten. Inanın abartmıyorum. Çalışmayı çok severim. Ama çok yoğun ve yorucu. Gün de 12 saat sürekli ayakta olduğunuzu ve 2050 tl maaş ve 400 lira mesai aldığınızı düşünsenize. Değmiyor.
 
İlk işimde 6 ay çalıştım. Sonra 2 ay. Sonra 22 ay. Sonra 1 yıl. Sonra 6 ay sonra memır oldum.
Her calıştıgım yer bi öncekinden daha iyiydi. Öalışma sartlatı+maaş.
Korkma.
Özellikle kurumsal firmalar seç. Çok önemli.
Bende bundan bahsediyorum. Hatta 6 ay kaplama boya olan bi firmada çalışayım bi 6 ay daha da ısıl işlem yapan firmada çalışayım. Hem kalite hem kaplama hem ısıl işlem konusunda donanımlı bi mühendis olarak iyi bi yerde çalışayım diyorum.
Ama ailem köstek oluyor.
 
Sizi korkunç bir gerçekle tanıştırmak istiyorum. Hayatınız boyunca büyüyemeyeceksiniz çünkü aileniz, ailelerimiz buna asla fırsat vermiyor. Kendi kararlarını veren, ayaklarının üzerinde duran çocuklar aslında istemiyorlar. Çünkü hiç bir şey yapmadan edindikleri ebeveynlik ilişkisinin, hayatları boyu onlara; çocuklarına hükmetme ve yönetme hakkı verdiğini düşünüyorlar. Yaş almak ile de, yani sırf sizden daha önce doğdulsr diye, daha çok bildiklerini daha bilge oldukların ve sizin için en iyi kararları vereceklerini düşünüyorlar. Bir gün kendi kararlarınızı verebildiğinizi kabul etmek demek , sanki " artık sana ihtiyacım yok " demek gibi algılanıyor, oysa onlar hayatları boyu " en akıllı, en bilge, en çok düşünen ve en iyi kararları veren, her zaman fikrine ve desteğine ihtiyaç duyulan " konumunda olmak isterler. Herkes böyle mi evet değil, ama epeyce fazlamızın aile yapısı aynen böyle.

Size kendi hayatınızı kazanma savaşında başarılar.

Zoru görünce hemen sıyrılan tiplerden değilim. Mücadeleyi çalışmayı ve emek vermeyi seviyorum. Işimi sevmesem de bütün gerekliliklerini yerine getiriyorum. Ofisten bi mühendis çocuk ayrıldı onun yerine ben geçeyim biraz da ofiste çalışayım dedim müdür ben kabul etmem siz dışarıyı çok iyi idare ediyorsunuz dedi. Çözüm yok, zam yok.
Kendimi daha fazla geliştirebileceğim bi alan neden olmasın ki ? Daha iyi bi firma ? Neden bi adım daha atıp basamak çıkmama bu kadar karşı ailem. Yükselmek ve iyi bi mühendis olmak istiyorum. Ama şuan gördüğüm yerimde sayıyorum ve çok ağır bir şekilde çalışıyorum. Mutlu değilim. Ve iş bulamıyorum.
 
Abartısız söylüyorum orada çalışan 3 mühendisin günlük yaptığı işten daha fazla çalışıyorum. Ama aldığım maaş 1900+agi+mesai. Ve o kadar yoğunum ki başka işler öğrenemiyorum. 1 aydır stabil bir şekilde geçiyor gunlerim. Ofisteki çırak bile benden daha çok dinlenecek vakite sahip. Ama benim lavaboya gitmeyi unuttuğum günler oluyor yoğunluktan.
Maksimum performans minumum ücret alıyorum. Bu da isten sogumama sebep oluyor
Benim esim de bes yil oncesine kadar ozel bir sirkette muhendisti. Muhendis miydi isci miydi usta miydi anlayamadim gerci. Evlendik ama esim 6 gun calisiyor. Pazar gunleri bir yere gitmeye, ozel bir seyler yapmaya enerji yok. İsten geldiginde ceset gibi. Cok vakit salonda uyuyup kaliyor yatak odasina getiremiyordum. Pisik olmustu bacaklari fabrikada surekli gezmekten. Ayy dedim bu adam 40 ini zor gorur bu gidisle, hik diye gider. Ankilozan spondolit olmustu bir de. İstifa etti bir yil dershaneye gitti. Atama bekledi bir de cocuk oldu o arada. Doguda uzak bir yere atandi, 3 yil tek basima cocuk ile kaldim. Cok zor gunlerdi. Ben seni cok iyi anliyorum. O calisma sartlarindansa gozumuzu karartip nasil bir risk aldik. Uzaktan hos geliyor baskasina. Benim kocanin is disiplini cok yuksek kamuda da cok calisiyor, artik nasil islemisse icine onca yil deli gibi calismak. Ama onceki isiyle ozluk haklari, calisma konforu acisindan kiyaslanamaz tabi. Ondan dedim iste kardes baban gitsin de bir gorsun kazin ayagini.
 
Durumun çok zor, insan üstü bir performans ve tatmin etmeyen bir iş. İlk işimde aynısını yaşadım, 7 gün boyunca mesailerle işimi en iyi şekilde yapacağım diye kendimi yırttım. İstifa ediyorum dediğimde kimse git diyemedi aksine herkes ama sen işinde iyisin sen olmazsan proje biter dedi. Patronum da dahildi bu insanlara. Yine de ben dişimi sıktım 1 sene sabrettim orada, tecrübesizliğin ne olduğunu yaşadım çünkü. İlk işin, ezecekler, hakkını yiyecekler, hor görecekler, memlekette yeni mezuna davranış şekli ne yazık ki bu. Yine de az daha sıksan dişini, yöneticiyle konuşsan ya da İK ile görüşsen sakin sakin anlatsan derdini, hem konuştuktan sonra tavırlarını daha iyi tartarsın. Mutlaka bir iş bul ve öyle çık ama. Aileni de duyma bir süre, ben istifa ettiğimde kıyametler kopmuştu. Daha güzel olacak de ve bu fikir senin dayanağın olsun. Daraldığında daha güzel olacağını düşün, sakinleş ve olduğun konumdan daha yükseğe çıkana kadar sabret. Hakkında hayırlısı olsun :)
Başka bir iş bulmadan çıkmam. Yoksa ailem sürekli başıma kakar. Konuştum çözüm istedim ama yok . Bu yüzden emin olduğum için ayrılmak istiyorum zaten. Hadi burada devam ettim diyelim ocakta zam zamanı istediğim zamı vermeyecek. Ben 500 tl zam isteyeceğim. Buranın ücret politikası çok kötü. Bu zammı yapmazlar.
 
Başka bir iş bulmadan çıkmam. Yoksa ailem sürekli başıma kakar. Konuştum çözüm istedim ama yok . Bu yüzden emin olduğum için ayrılmak istiyorum zaten. Hadi burada devam ettim diyelim ocakta zam zamanı istediğim zamı vermeyecek. Ben 500 tl zam isteyeceğim. Buranın ücret politikası çok kötü. Bu zammı yapmazlar.

Şirketler zam konusunda oldukça kötüler, bu yılın piyasa gidişatı göz önünde bulundurulduğunda da birçok şirket aynı bahaneyi sunacak, işler kötü, kötüyüz bla bla bla... Aileni lütfen dinleme, senin hayatın bu, en doğrusu neyse onu yap. İş yerindeki psikolojini onlar yaşamıyor sen yaşıyorsun. Ocak ayına kadar beklesen peki? Hiç mi değişiklik olmaz?
 
Benim esim de bes yil oncesine kadar ozel bir sirkette muhendisti. Muhendis miydi isci miydi usta miydi anlayamadim gerci. Evlendik ama esim 6 gun calisiyor. Pazar gunleri bir yere gitmeye, ozel bir seyler yapmaya enerji yok. İsten geldiginde ceset gibi. Cok vakit salonda uyuyup kaliyor yatak odasina getiremiyordum. Pisik olmustu bacaklari fabrikada surekli gezmekten. Ayy dedim bu adam 40 ini zor gorur bu gidisle, hik diye gider. Ankilozan spondolit olmustu bir de. İstifa etti bir yil dershaneye gitti. Atama bekledi bir de cocuk oldu o arada. Doguda uzak bir yere atandi, 3 yil tek basima cocuk ile kaldim. Cok zor gunlerdi. Ben seni cok iyi anliyorum. O calisma sartlarindansa gozumuzu karartip nasil bir risk aldik. Uzaktan hos geliyor baskasina. Benim kocanin is disiplini cok yuksek kamuda da cok calisiyor, artik nasil islemisse icine onca yil deli gibi calismak. Ama onceki isiyle ozluk haklari, calisma konforu acisindan kiyaslanamaz tabi. Ondan dedim iste kardes baban gitsin de bir gorsun kazin ayagini.
Bende aynı eşiniz gibiyim. Belim ağrıyor. Bi gün sol bacağım şişmişti doktor arkadaşım sürekli ayakta durmaktandır kendine bunu yapma dedi. Is konusunda takıntılı ve titizim. Özverili çalışmaz isem isim rahat etmez. Bu da daha fazla performans demek. Ama yetmiyor. Ya artık o kadar angarya oldu ki dışarıdan ustaya gelecek kaynak telini bile bana teslim ediyorlar. Ben ustaya gönderiyorum. Bu benim işim değil
 
Kimseye birsey ikna etmek zorunda degilsiniz. Memnun degilseniz isten ayrilin. Bu sizin hayatiniz sizin mutlulugunuz. Evli olup dayak yeseydiniz de aileniz bosanma deseydi yine devam mi edecektiniz?
Suc islemiyorsunuz isten ayrilmakla. Neden birilerini ikna etmeye calisiyorsunuz ki? Hangi birimiz ilk girdigimiz iste omur boyu calisti ki?
 
Back
X