baska sehıre gıtsek kayınvalıdem peşimizden gelir,hem imkanıda yok eşim buralı hıc sehır dışında bırseyerde yaşamamış,cevresi burda gitmek istemez,bazen gelip karınımı sevıyor belkı bebeğini kucagına aldıgında kendı canı kanı parcası birşeyler hısseder evıyle ılgılenır...
Bak kardeşim : anlıyorum sıkıntılısın , tahammulun yok tamam da sen her çareyi, fikri red edıyorsun inatla..
Ne olucak yanı gökten bişey mi inecek senı kurtaracak ?
Madem eşin bukadar hayırsız biri : beklersin bebeğini dunyaya getırırsın gidersin bir kadın sığınma evine / kocam bana şiddet uyguluyor bakmıyor dıye ..
Açarsın boşanma davanı , Boşanırsın
Bebeğinle bir müddet devlet ve yardım kuruluşlarından yararlanır hayatını toparlamaya calısırsın..
Ağlamakla , Sızlanmakla , Ama'larla yürümez hayat .
Herkez sana bunu anlatmaya çalısıyor..
Unut aileni , kocanı kaynananı gorumcenı falan ..
Tamam uzmuslerdır , yıpratmıslardır senı ama gerıye bakıp hayatını devam ettıremezsın ...
Biraz takatli ol , dırayetli olmayı denesene ..
Bu kadar insan yazıyor onlara laf yetıstırmeden önce ne dıyor acaba bunlar bana dıye dur bır dusun ..
eşinizi seviyormusunuz yoksa katlanıyormusunuz???
Allah razı olsun,ben insanlardan gelecekle ılgılı fıkır ıstedım yazımın sonunda da ama millet benımle laf yarışı yapıyor,suclayarak hatalarımı yüzüme vurarak kendını tatmın ediyor...
eşimi cok sevıyordum ,yaptıklarıyla üzerinden soğuttu,şuan katlanıyorum ama bana yakınlık güleryüz gösterse evıne bağlansa ben onun ayaklarına kadar yıkarım
şimdi buraya daha önce kimseyle konusamadığım paylaşamadığım, kendimle konuşurken kendimi tutamayıp ağladığım şeyleri yazacağım!
herşeyden bıktım hayat bu kadar kötü mü? daha önce yazmayı cok istedim hep ağlayarak başladım ama sonunu ağlamaktan getiremedim,suan bu yazıyı yazarkende ağlıyorum inanın çok yoruldum! 24 yaşındayım şu yaşıma kadar hiç gülmedim!herşeyı bır cırpıda hıc düsünmeden yazıp sizlerin fıkırlerıne ıhtıyacım var.
öncelikle ailemden başlamak istiyorum,sorunlu bır ev anne baba ve kardesler,evımızde hep mutsuzluk hergun kavga gürültü annemle babam hıc gecinemez hem kültur farkı hem kıskanclıklar babam köy cocuğu annem sehırde büyümüs vs. annemde gururuna yedıremeyıp ayrılmadı babamdan ama kücüklüğümden beri hatırladığım babamın annemı dövmesi sövmesi evden kovmaları vs. bitmek bılmeyen kavgalar babamın ailesi dar kafalı insanlar kız cocuğu olduğum icin babam beni sevmediğini yüzüme söylerdi hep,giydiğim kıyafetlere karışırdı hep sıkardı,az dar giyinsem orospu olmaya meraklısın derdi,hep aşşalardı öss sınavına girerken bile ağlattı sınav sabahı sen hiçbirşey başaramazsın bu sınavı kazanamazsın akılsızsın gerızekalısın vs. gibi sözler,babam cok sıkı oldugu ıcın bir arkadasımın evine asla gidemedım hiçbırzaman,8yasımdayken bisiklete bindim bi kız arkadasımın, herkesin içinde mahallede yüzüme tükürdü benı arkadaslarımın yanında aşşağladı tek sucum bisiklete bınmektiokadar düsüncesiz bır babam vardı anlayacagınız,orta okula giderken evdeki huzursuzluklara katlanamadım 12 yasındayken intihar ettım,kücük kasaba gıbı ılcede oldugumuz icin herkes duydu okuldakılerde,arkadaslarım benı dısladı bu yüzden ,okuldada yalnız kaldım neyse daha fazla örnek vermıcem,babam memur tayın dolayısıyla hep sehır sehır dolastık,kücük ilcelerde tabıkı,lise bıttı calısmak istedim onada izin vermedi,hep kendıne güvensız saf dısarda herseye kanan biri oldum.
neyse biz yeni bir şehire tasındık tayin dolayısıyla,burada iki yıllık bır üniversıteye kaydımı yaptırdım,babamın baskıları devam ama 10 sene öncesi eskisi gibi değildi,okula basladım 1.sınıf bıttı ,2.sınıfa gectım,üniversıte ortamı farklı bilirsiniz,herkes dısardan gelmiş çoğunluk,aynı evde kalmalar dışarda buluşmalar aktivitelere katılmalar nasılsa herkes özgür aileden uzak,bense evden okula okuldan eve,kız arkadaslarımla dısarda yemek yememe bile izin yok evdekılerden, zaten parada verdikleri yok,tek caremın evlenerek bu evden kurtulmak olduğunu düşündüm,yaşıtlarımdan hıc hoslanmadım,yası büyük olgun adamlara ilgim vardı,babamda ailemde bulamadığım sevgiyi sevkatı versin istedim,saclarımı okşasın dizinde yatmaktı tek istediğim bir sıcak yuva kavgasız gürültüsüz huzurlu bır ortam,37 yaşında bır adama aşık oldum yada olmak istedim,dış görünüşe bakmadım birkac tatlı söz mutlu güzel yaşam vaadlerıne inandım ailem izin vermediği halde evlendım,evlenmeden önce eşimi tanımak istedim bırkac kez bulustum babam duydu orospu kahpe gıbı sözler,bende esimi tanımadan kactım ona,2sene kayınvalidemle oturduk,görümcelerim kayınvalıdemın annesi vs. ev kalabalıktı,esım ayrı ev tutacagım dedi kactığım ıcın yapmadı,sabahlara kadar işteydi ,öğlen 4 te kalkardı işe giderdi sabah 5 te eve dönerdi ben evlendiğimiz ilk günden boş yatakta eşimi bekledim,okulumun son senesi bırkac dersim kalası kayınvalidem yollattırmadı okula,oda yarım kaldı bitiremedım okulu,esimin evindede aradığım huzuru bulamadım evdekıler beni istemedi onlarda beni aşşağladı yetmedi esime dövdürdüler,doldurup üstüme saldılar,esim birden bana saygısı olmayan umursamayan bir eşe döndü,kayınvalide-gelin-görümce evdekı bu kavgalara dayanamayıp evi ayırdı eşim,sonra 1sene cezaevıne gırdı iş değiştirdi battı cıktı vs. derken birsürü olay yasadık detaya girmicem,suan kendi evimdeyim kısacası eşimdede aradığım mutluluğu bulamadım,beni hep ezdi,dışarı asla cıkamıyorum kapının önüne çöp atmaya bile izin yok,kendıme olan özgüvenimi insanlığımı kaybettım komsu bır arkadas vs. derdımı anlatacagım kımsem yok,eşim hep dısarda bugun pazar ve herzaman ki gibi gec saatlerde eve gelıyor,aldatıyor mu dıye sorarsanız ,internetten sanaldan olabılır ama reelde bilmiyorum aldatıyor mu,suan 9 aylık hamıleyım,bebegıme bırsey aldığıda yok,sorumsuz bır adam ,elektırıkler kesilir paturayı öyle yatırır kesilmeden asla yatırmaz,pazar market vs. deseniz evli çiftler gıbı asla gidip yapmadık,kendı kafasına göre canı ne isterse bakkaldan alır gelır,hiç huzurum yok kızlar,eşime küsüp ailemin yanına gidiyorum kavga döğüş evde hep,kendı evımdeyım buranında farkı yok oradan,ne yapsam nereye gitsem bir başıma birde çocuk var cok caresizim!!! mutlu olabileceğim bir yer yok
bak işte buraya yazmak yerine netten psikologla görüşebilirsin
online doktora sor sitelerinden
bak bu bile belki çözüm olur sana ama sen hep olumsuz yaklaşıp kestirip atıyorsun
onuda denedım derdimi yazdım bır doktora netten ,oda cevap olarak size fikir vermek isterdim ama eşine hamileyken el kaldıran adamdan birşey beklenemez yazmış....
psikolog bunu mu dedi
psikolog olarak ne kadar yanlış bi yaklaşım bu
inanamıyorum
ve ben artık konuna bir şeyler yazmak istemiyorum
değişik şeyler düşünmeye başladım şuan
hamilesiniz ..şu an,söz gümüşse suküt altındır..kızdığınızda darılın konuşmatyın..zaten karşılıklı bağırarak bir şeyleri ispat etmeye çalışmak hiç bir işe yaramaz..helede böyle moço diye geçinen dar kafalı adamlarda..sinirlenince bağırıp çağırmayın,sakin olmaya çalışın,
yalan söylediğimi mi düşünüyorsun istersen site adını şifremi vereyım bak aylar önce yazılmış msj ,ben burda polyanacılık yapmıyorum
canım allah sabır versin .öncelikle 9 aylık hamileymişsin. bu elini kolunu en az 1 sene bağlar.
kocanı ikna etme yoluna git çalışmak için ne bileyim onun tanıdığı güvendiği bir yerde olabilir.
çocuğunada kayınvalden bakar biraz evden çıkmış olursun.
para tatlıdır belki para kazanayım borçlarımızı el birliğiyle ödeyelim bende sana yardımcı olayım falan gibi konuşursan
çop attırmıyor biliyorum ben ne diyorum ama yinede bir dene
mutsuz24 şu an eşin napıyor bu şekilde akşamları boş kalabiliyorsan bu saatlerde pekala ders çalışabilirsin. Buna lütfen kılıf bulma bak ne zamandır buraya yazıyorsun bize yazmassın ders çalışırsın artık kendine acıma yalvarırım acıma. Kendi haline üzülüp duruyosun bu his olmaktan çıkmış piskoloji durumuna dönüşmüş artık düşünme geçmişi.Ciddi söylüyorum düşünmeyi bırak. Madem düşününce üzülüyorsun yasakla kendine önce evladını al kucağına sonra git üniversite hocalarınla konuş. Onlar da sana yardım eder düşün bunları...Ben olsam gider üniversitedeki tüm hocalarıma durumumu anlatırdım kimse sana defol git demez tam tersi sana yardım ederler iş bulmanada yardım ederler bunları bir düşün derim...
mutsuz24 şu an eşin napıyor bu şekilde akşamları boş kalabiliyorsan bu saatlerde pekala ders çalışabilirsin. Buna lütfen kılıf bulma bak ne zamandır buraya yazıyorsun bize yazmassın ders çalışırsın artık kendine acıma yalvarırım acıma. Kendi haline üzülüp duruyosun bu his olmaktan çıkmış piskoloji durumuna dönüşmüş artık düşünme geçmişi.Ciddi söylüyorum düşünmeyi bırak. Madem düşününce üzülüyorsun yasakla kendine önce evladını al kucağına sonra git üniversite hocalarınla konuş. Onlar da sana yardım eder düşün bunları...Ben olsam gider üniversitedeki tüm hocalarıma durumumu anlatırdım kimse sana defol git demez tam tersi sana yardım ederler iş bulmanada yardım ederler bunları bir düşün derim...
bencede hocaların mutlaka yardımeder onların çevresi geniş olur ama kocası akademik olarak kendinden fazla bir eş istemeyebilr.
ikna et. bir kere pek demeye alışırsa gerisi gelir eşini en basit şeylerlede olsa peki tamam demeye alıştır.
terapi gibi düşün bakkala bile beraber gidebilmeniz bir adımdır .
ona peki demeyi öğret
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?