Ayyyy tüylerim diken diken oldu.Benze bir olayı bende yaşadım.Babannem bana çok çektirdi.Ailede dikkat çeken bir kızdım.Bana resmen psikolojik işkence uyguladı.Amaci yabancıyla evlenmemek.Anneme ve bana yaptıklarını anlatamam.Yillar geçti ben evlendim,evliliğimin beş altıncı yılında vefat etti.Allahim ben her Allah'ın günü rüyamda gördüm.Ama yuzu simsiyah ve hep yalvarmakli.Ama affedemiyordum.Bir gün gene görünce gece kalkıp Allah'ım ben affettim sende affet dedim bir dahada görmedim rüyamda.En basiti ortaokulda satranç kursuna yazdırmıştı beni öğretmenim.Babannem bunu duyunca babamı nasıl doldurduysa bir güzel dayak yemiştim .Babam döverkende nasıl sen okulda kumar oynamaya yazılırsin diyordu.Cahilligi siz düşünün.Amannnn neyseölen öldü yapalım.Yasadigimiz kötü şeyleri unutmali,hayattan zevk almaliyiz
Affetmeye gerek yok . Allah affetsin deyip rahmet dilerim heralde.Merhaba güzel kadınlar;
Sorum tıpkı başlıktaki gibi.Sevmediğiniz birinin ölmesi ona karşı bütün duygularınızı iyiye çevirir mi?
Şöyle anlatayım ;
Büyük abim 22 yıl önce evlendi.3 tane oğlu var(Şuan 15 - 18 - 21 yaşlarında).18 yıl evli kalıp boşandılar.
Evlendiği kadın ilk günden son güne kadar sırf ailemi beğenmediği için çocukları bize göstermedi,abimi de bize yollamamak için elinden geleni yaptı.Abimle aramızı bozdu çocukları bize karşı nefretle büyüttü.Ve geçen hafta o kadın (yani eski gelinimiz) ÖLDÜ.45 yaşındaydı.Allah taksiratını affetsin.
Duyunca yeğenlerimin hepsini de aradık.Baş sağlığı diledik.İstedikleri zaman yanlarında olacağımızı belirttik.
Yeğenlerimden sadece en küçük olanıyla görüşüyoruz.O da babasının yanına gelip giderken son 3 senede samimi olduk ve bize çok bağlandı çok seviyor hepimizi de.
Kadının öldüğünü duyunca şok geçirdik hasta olduğunu bilmiyorduk.Çok üzüldük çok ağladık ama sadece çocuklar annesiz kaldı diye.Anneannesigilde büyüdüler hepside.Şimdi anneleri öldü babalarıyla görüşmüyorlar ne bileyim çok üzülüyorum çocuklara.
Ben kendi şahsım adına o kadından nefret etmedim ama çok kızdım.Evimizi yıllarca bilerek huzursuz ettiği için , abimin diğer abla ve abimle arasını hep bozduğu için , annemi yıllarca ağlattığı için.Ve öldükten sonra daha çok kızdım çocukları böyle aralıkta/ortalıkta/iki arada bi derede bırakıp gittiği için.
Her neyse....
Şimdi gelelim asıl sıkıntıma.Eşim duyunca çok üzüldü gencecik kadın yazık vs. diye.Benim kadına üzülmediğimi gördükçe kızıyor bana sen nasıl vicdansızsın geçmişte ne yaptıysa yaptı öldükten sonra her şey unutulur sen hala kızıyorsun diye.
Siz benim ya da bizim yerimizde olsanız unutur muydunuz her şeyi?
Ölüm her şeyi affettirir mi sizce?
Ben de bazen herkes ölüp gidecekDedem öldüğünde bayağı rahatladık.
Geberdi gitti çok şükür.
Rahmet bile okumam arkasından.
Ölene kızar mı insan bi sor kalbine.Onun hayatı bitmiş her ne kadar kötü bile olsa boşuna etrafımıza onu kötülememli Allah affetsin diyerek herşeyi unutacağınıza...Bence affettirir.Sen de affetMerhaba güzel kadınlar;
Sorum tıpkı başlıktaki gibi.Sevmediğiniz birinin ölmesi ona karşı bütün duygularınızı iyiye çevirir mi?
Şöyle anlatayım ;
Büyük abim 22 yıl önce evlendi.3 tane oğlu var(Şuan 15 - 18 - 21 yaşlarında).18 yıl evli kalıp boşandılar.
Evlendiği kadın ilk günden son güne kadar sırf ailemi beğenmediği için çocukları bize göstermedi,abimi de bize yollamamak için elinden geleni yaptı.Abimle aramızı bozdu çocukları bize karşı nefretle büyüttü.Ve geçen hafta o kadın (yani eski gelinimiz) ÖLDÜ.45 yaşındaydı.Allah taksiratını affetsin.
Duyunca yeğenlerimin hepsini de aradık.Baş sağlığı diledik.İstedikleri zaman yanlarında olacağımızı belirttik.
Yeğenlerimden sadece en küçük olanıyla görüşüyoruz.O da babasının yanına gelip giderken son 3 senede samimi olduk ve bize çok bağlandı çok seviyor hepimizi de.
Kadının öldüğünü duyunca şok geçirdik hasta olduğunu bilmiyorduk.Çok üzüldük çok ağladık ama sadece çocuklar annesiz kaldı diye.Anneannesigilde büyüdüler hepside.Şimdi anneleri öldü babalarıyla görüşmüyorlar ne bileyim çok üzülüyorum çocuklara.
Ben kendi şahsım adına o kadından nefret etmedim ama çok kızdım.Evimizi yıllarca bilerek huzursuz ettiği için , abimin diğer abla ve abimle arasını hep bozduğu için , annemi yıllarca ağlattığı için.Ve öldükten sonra daha çok kızdım çocukları böyle aralıkta/ortalıkta/iki arada bi derede bırakıp gittiği için.
Her neyse....
Şimdi gelelim asıl sıkıntıma.Eşim duyunca çok üzüldü gencecik kadın yazık vs. diye.Benim kadına üzülmediğimi gördükçe kızıyor bana sen nasıl vicdansızsın geçmişte ne yaptıysa yaptı öldükten sonra her şey unutulur sen hala kızıyorsun diye.
Siz benim ya da bizim yerimizde olsanız unutur muydunuz her şeyi?
Ölüm her şeyi affettirir mi sizce?
Yani öldügüne bile kizman enteresan gercekten sanki onun elindeymis gibiMerhaba güzel kadınlar;
Sorum tıpkı başlıktaki gibi.Sevmediğiniz birinin ölmesi ona karşı bütün duygularınızı iyiye çevirir mi?
Şöyle anlatayım ;
Büyük abim 22 yıl önce evlendi.3 tane oğlu var(Şuan 15 - 18 - 21 yaşlarında).18 yıl evli kalıp boşandılar.
Evlendiği kadın ilk günden son güne kadar sırf ailemi beğenmediği için çocukları bize göstermedi,abimi de bize yollamamak için elinden geleni yaptı.Abimle aramızı bozdu çocukları bize karşı nefretle büyüttü.Ve geçen hafta o kadın (yani eski gelinimiz) ÖLDÜ.45 yaşındaydı.Allah taksiratını affetsin.
Duyunca yeğenlerimin hepsini de aradık.Baş sağlığı diledik.İstedikleri zaman yanlarında olacağımızı belirttik.
Yeğenlerimden sadece en küçük olanıyla görüşüyoruz.O da babasının yanına gelip giderken son 3 senede samimi olduk ve bize çok bağlandı çok seviyor hepimizi de.
Kadının öldüğünü duyunca şok geçirdik hasta olduğunu bilmiyorduk.Çok üzüldük çok ağladık ama sadece çocuklar annesiz kaldı diye.Anneannesigilde büyüdüler hepside.Şimdi anneleri öldü babalarıyla görüşmüyorlar ne bileyim çok üzülüyorum çocuklara.
Ben kendi şahsım adına o kadından nefret etmedim ama çok kızdım.Evimizi yıllarca bilerek huzursuz ettiği için , abimin diğer abla ve abimle arasını hep bozduğu için , annemi yıllarca ağlattığı için.Ve öldükten sonra daha çok kızdım çocukları böyle aralıkta/ortalıkta/iki arada bi derede bırakıp gittiği için.
Her neyse....
Şimdi gelelim asıl sıkıntıma.Eşim duyunca çok üzüldü gencecik kadın yazık vs. diye.Benim kadına üzülmediğimi gördükçe kızıyor bana sen nasıl vicdansızsın geçmişte ne yaptıysa yaptı öldükten sonra her şey unutulur sen hala kızıyorsun diye.
Siz benim ya da bizim yerimizde olsanız unutur muydunuz her şeyi?
Ölüm her şeyi affettirir mi sizce?
Aynen , zaten ayni anda yazmışız.Yanlis anlamayin es ailesiyle cok sorun yasayan bende siz aile olarak ne yaptiniz da kadin hic görüsmedi diyorum.Bakalim o hakkini helal eder miydi?sonunda yuvasinida yikmissiniz.Kadin derdinden hasta olup dünyasini degistirmis hala hirsinizi alamamissiniz.Öldü diye bile onu sucluyordunuz.kimse ölmek istemez.Sizle görüsmek zorunda degil gelininiz.Abiniz zaten görüsmek istese ne yapar eder görüşürdü sizinle diye düşünüyorum.Kizmayin bana ben cok sıkıntı ceken biriyim
Ben yaşadım bunu. Vefat haberini alınca yaşattığı kırgınlıkları unuttum şahsın . Bence doğru olan da bu. Bir de şu var. Hangi kadın hiçbir sebep yokken bu kadar vicdansız olabilir ki. Bence onun da kendince haklı nedenleri vardırMerhaba güzel kadınlar;
Sorum tıpkı başlıktaki gibi.Sevmediğiniz birinin ölmesi ona karşı bütün duygularınızı iyiye çevirir mi?
Şöyle anlatayım ;
Büyük abim 22 yıl önce evlendi.3 tane oğlu var(Şuan 15 - 18 - 21 yaşlarında).18 yıl evli kalıp boşandılar.
Evlendiği kadın ilk günden son güne kadar sırf ailemi beğenmediği için çocukları bize göstermedi,abimi de bize yollamamak için elinden geleni yaptı.Abimle aramızı bozdu çocukları bize karşı nefretle büyüttü.Ve geçen hafta o kadın (yani eski gelinimiz) ÖLDÜ.45 yaşındaydı.Allah taksiratını affetsin.
Duyunca yeğenlerimin hepsini de aradık.Baş sağlığı diledik.İstedikleri zaman yanlarında olacağımızı belirttik.
Yeğenlerimden sadece en küçük olanıyla görüşüyoruz.O da babasının yanına gelip giderken son 3 senede samimi olduk ve bize çok bağlandı çok seviyor hepimizi de.
Kadının öldüğünü duyunca şok geçirdik hasta olduğunu bilmiyorduk.Çok üzüldük çok ağladık ama sadece çocuklar annesiz kaldı diye.Anneannesigilde büyüdüler hepside.Şimdi anneleri öldü babalarıyla görüşmüyorlar ne bileyim çok üzülüyorum çocuklara.
Ben kendi şahsım adına o kadından nefret etmedim ama çok kızdım.Evimizi yıllarca bilerek huzursuz ettiği için , abimin diğer abla ve abimle arasını hep bozduğu için , annemi yıllarca ağlattığı için.Ve öldükten sonra daha çok kızdım çocukları böyle aralıkta/ortalıkta/iki arada bi derede bırakıp gittiği için.
Her neyse....
Şimdi gelelim asıl sıkıntıma.Eşim duyunca çok üzüldü gencecik kadın yazık vs. diye.Benim kadına üzülmediğimi gördükçe kızıyor bana sen nasıl vicdansızsın geçmişte ne yaptıysa yaptı öldükten sonra her şey unutulur sen hala kızıyorsun diye.
Siz benim ya da bizim yerimizde olsanız unutur muydunuz her şeyi?
Ölüm her şeyi affettirir mi sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?