Ölüm her şeyi affettirir mi?

ben uzulurum ıkı gunluk dunya ölum oldugunu unutup boyle ıslere gırıstıgı ıcın
keske boyle yapmasaydı hep bırlıkte mutlu gecınmek varken tek basına öldu dıye uzulurdum
kırgınlıgım kalırdı yıne ama cok uzulurdum
ben ınsanlara nefret edecek kadar buyuk anlam yuklemıyorum hayatımda tanımıs bulundugum gereksız bır ınsana nıye buyuk derın guclu duygumu nefretımı yukleyıp ona anlam katayım kı ? acırım halıne kısılıksızlıgıne ve hıc umrumda olmaz yalnız öldugunde keske daha akıllı olsaydı dıye uzulurum sadece
 
Ben de hayatıma hep olumsuz anı katmış olan birinin ardından "Allah rahmet etsin diyemem, diyemiyorum. Çünkü beni uzun yıllar yıprattı...
İşte bunun için efendi gibi iyi yaşayıp iyi anılmak gerek, hayat bitip gidiyor işte
 
Son cümlelerine katılıyorum.

Allah sabır versin sana ve ailene.
 
Affetseniz ne olacak

Ve affetmeseniz ne olacak??

Zaten af da istememiş.



Icinizden ne düşündüğünüz onun için ne değiştirir bunu bilemiyoruz.
 
Yani ne alaka? Neden bana kötülüğü dokunan bi insanın ölümüne üzüleyim ki ? Bilmiyorum ben biraz kindar bi insanım yapılan iyiliği de kötülüğü de unutmuyorum o yüzden bende affetmezdim. İnanın eşinize kötülüğü dokunan biri olsa o da affedemez. İnsanız sonuçta acı geçiyor ama acı çekmiş olmak unutulmuyor, her üzüntü iz bırakıyor bizde. Üzmeyin kendinizi bunun vicdansızlıkla ilgisi yok, aksine bi kalbimiz olduğu için bu kadar etkileniyoruz .
 
Bana göre varligi zulum olan insanin, yoklugu sadece hüzünlendirir ama acıtmaz bilakis hafifletir.Hüzün de ölümün kendisinedir, yok oluşa sahit olmayadır..
 
Değil öldüğünü bilmek cehenneme gittiğini bilsem bile affedemiyeceğim insanlar var
Size kalmış kalbiniz bilir
 
Sevmediğim birine öldü diye dua etmem şahsen. Usulen Allah rahmet eylesin der geçerim.
 
ben oglak burcuyum ve biraz kindarim.karsimdaki unuttugumu sanir bende unuturum bi sure ama o kinim asla gecmez.kucuk olaylarda bisey degil de beni cok uzmusse asla unutmam.hayatimda bi kac kisi var allaha havale ettigim onalr oldugunde uzulurum ama ahirette affetmem.sirf oldu diye affetmek bana mantikli gelmiyor yasarken bana dunyayi zindan ettilerse olunce affetmek sacma geliyor
 
Affettirmiyor canım ya bı anlık üzüntü oluyor da yine insanın aklına yasattiklari geliyor

Şahsen bı yakınım nefret ederdi öldüler hala da etkileri var üzerlerinde miras vs yüzünde hala da beddua ediyor öldüler yine kurtulamadım diye

Ölüm onlar için kurtuluş oluyor bazen geride bıraktıkları yakıp yıktıkları canını acittiklari kalıyor geride ://
 
Canım bir şey söylemek zorunda degilsin ki duygu durum bildiriminde olmana hiç gerek yok. Ama bu her iki duygu içinde geçerli yani sevsende hiç sevmesende bunu dillendirmene gerek yok. Çünkü vefat etmiş gitmiş artık. Allah kalanlara uzun ömür versin. Ölüm unutturmaz belki ama nötr olmayı öğretir. Bir insana kızmaktan vazgeçersin. Onu sevmeye başlamazsin
 
Allah affetsin ama bende bir şey değişmezdi. nitekim öyle de oldu. canımı çok yakan bir arkadaşım aniden vefat etti, öldüğünde kırgındım, helalleşemedim. hatta o zaman evliydim ve eşim biliyordu ve ben helalleştim sen de helalleş dediğinde, tuhaf gelmişti. insanlar öleceğini bilerek yaşasın o zaman affedemiyorum demiştim.
hala da adının geçtiği yerlerde rahmet dileyemiyorum.
canımı yakan, gözümden yaş akıtanlarla helalleşemiyorum, o kadar yüksek gönüllü olamıyorum.
 
Bana yaptigi kotuluge bagli olarak degisir.
Affedilecek seyler var, ahirette bile affedilmeyecek seyler var.

Cok kotu.seyler yasattiysa uzulmem arkasindan.

Ama siradan kavgalar kirginliklarsa uzulurum Allah rahmet eylesin.der gecerim

Yani yasanilan seylere bagli.
 
önemlı olan kolayını değil en zorunu yapıp nefsıne ne kadar ağır gelsede affetmek.kı afetsende affetmesende yerıne yerleşmiş birşey değişmez. sadece sana zarar verir kalbın hep kötu birşeyle meşgul olacak.affedersen ne zıhnın bulanır ne kalbin.unutur gıdersin..onun yerıne yeğenlerınızle en azından bağ kurmaya çalışın.o zaten eğerki varsa taksıratı ALLAH gormuyormıkı cezasız kalsın.afetmek buyukluktur.
 
Ayyyy tüylerim diken diken oldu.Benze bir olayı bende yaşadım.Babannem bana çok çektirdi.Ailede dikkat çeken bir kızdım.Bana resmen psikolojik işkence uyguladı.Amaci yabancıyla evlenmemek.Anneme ve bana yaptıklarını anlatamam.Yillar geçti ben evlendim,evliliğimin beş altıncı yılında vefat etti.Allahim ben her Allah'ın günü rüyamda gördüm.Ama yuzu simsiyah ve hep yalvarmakli.Ama affedemiyordum.Bir gün gene görünce gece kalkıp Allah'ım ben affettim sende affet dedim bir dahada görmedim rüyamda.En basiti ortaokulda satranç kursuna yazdırmıştı beni öğretmenim.Babannem bunu duyunca babamı nasıl doldurduysa bir güzel dayak yemiştim .Babam döverkende nasıl sen okulda kumar oynamaya yazılırsin diyordu.Cahilligi siz düşünün.Amannnn neyseölen öldü yapalım.Yasadigimiz kötü şeyleri unutmali,hayattan zevk almaliyiz
 
Öleceğini bilip yaşasaydı.
Yazık o kadar güzel günlerin sebebi olmuş, ölünce mi unutulacak affedilecek?
Hadi oradan.

Kör ölünce badem gözlü olmuyor şahsen bende.
 
Bence duygularınız gayet normal. Uzaktan bakınca insanlar daha duygusal konuşabiliyorlar bakmayın birçok kişi sizin gibi hissedecektir. Bir insana ölsün diye dua etmedikçe ölümünden üzüntü duymadığınız için kimse sizi suçlayamaz. Her gün hatta her dakika birileri ölüyor hepsine üzülsek hayatta kalamazdık bıraksınlar bazılarına da kayıtsız kalalım hele de böyle bir geçmiş varsa
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…