ben vaktı zamanında hemde sadece 17 yasındayken benden 15 yas buyuk evlenıp bosanmıs bır adama fena halde aşık olmuştum , kendimi kaptırmıştım ve onla evlenecektim ...gözüm hiçbir şey görmüyordu , oda yaşadıklarının tecrübelerinin ,benim zaaflarımın ,küçüklüğümün vs. sayesinde öyyle bir guzel avucunun içine almıştı ki beni sanki benim için dünya'' o'' demekti ... sonra ,bir zaman ki- iyikide ozaman- farkına vardım , resmen adamın uzaktan kumandalı oyuncağı gibi bir şey olmuşum tabi ozaman ilk aşk , yaş çok küçük , adam çok buyuk tecrubeli beni felaket yönetiyor ben farkına bile varamıyorum ... Ama bunu farkettiğim an tek bir saniye bile dusunmeden ondan vazgectım ailemi , herkesi karşıma alarak yaşadığım bu ilişkiye son verdim ... Şuan 21 yaşımdayım geriye dönüp baktığımda nasıl şükürler ediyorum onunla evlenmediğime bilemezsin ... şimdi ise sen sevmediğin ve bu ozellıklerı tasıyan bir adamla evlenmek istiyorsun , sevgin bile yok ortada ... o adamla olacak evliliğin _ ki seni kendime yetiştiriyorum falan demiş _ benim anlattığım tarzda bir şey olup çıkacak peki sen sırf para için nasıl katlanacaksın bu insana ? bütün hayatını mahvetmeye değermi? iki gün sahip olup olamayacağını bile bilemediğin üç kuruş para ile iki yat, kat için bunlara değermi ? mallar mülkler kime kalmış ki ne padişahlar ne krallar kime kalmış? yanına kar anca yaşadıkların mutlulukların kalır ... mutsuz olacağın bir hayatta malın olsa ne olur ki bırakıp gitmeyecekmisin o malı iki gun sonra ... ne demişler BÜLBÜLÜ ALTIN KAFESE KOYMUŞLAR ..................................................