Plansız hamilelik ve mutsuz bir evlilik…

purblanca

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
30 Mayıs 2022
2
-5
2,5 yıllık evliyim 1,5 aylık hamileyim eşimle sorunlarımız olsada düzeliyorduk ama bu evlilik hep kafamda bir soru işaretiydi benim için. Sebebi aile sorunları, kültür farklılığı, eşimin bana karşı hoşuma gitmeyen hareketleri… evliliğimizin ilk başında çok yıprandım tartışmasız bir günümüz geçmiyordu zaman geçtikçe daha çok her şey oturdu iyi gidiyorduk fakat bazı şeyler bana çok dokunuyordu ailesinin tavırları ve maddi sorunlar… üzerimde hep bir baskı hissediyordum ben en mükemmel gelin olmalıydım, evim dört dörtlük olacak kocamın sözünü dinlemeliydim bunları bana söyleyen kaynanam ve görümcelerim. Eşim de onlardan mı etkilendi bilmiyorum ama o da bana baskı yapmaya başladı yaptığım yemeğe kulp bulmalar, temizliğimi beğenmeme… oysa ne kadar çok özeniyordum evime her şeye elimden gelenin fazlasını yapıyordum ama yok yetmiyordu. Eşimle farklı kafa yapılarımız olduğunu anladım. Neyse bunlardan dolayı artık boşanma noktasına gelmiştik sonra barıştık bana karşı daha farklı oldu iyi güzel gidiyoruz derken fakat ben yinede kafamda soru işaretleri varken, böyle bir hayatı gerçekten istiyor muyum, şuan gerçekten mutlu muyum diye sorgularken hamile olduğumu öğrendim. Hiç hazır hissetmiyordum kendimi. Eşim istiyordu etrafta herkes hadi çocuk yapın artık diye söyleniyordu. Kimse benim halimi düşüncemi bilmiyor tabi zannediyorlar ki her şey güllük gülistanlık bi çocukları eksik. Çevredende soğudum eşimden de evliliktende bıktımm kendimi bi robot gibi hissediyorum… çocuk doğurmaya proglamlanmış, işi gücü kocasını memnun etmek olan, temizlik ve yemek yapmak olan bir robot. Buradaki insanlar bana böyle hissettiriyor eşimin memleketindeyiz. O kadar sıkıldım ve bunaldım ki bazı şeylerden kimsenin yüzünü göresim yok ne eşimin akrabalarını ne kaynanamı ne görümceleri zaten anlaşamıyoruz tahammülüm kalmadı istemiyorum beni benlikten çıkarıyorlar her ne kadar mesafe de koysam yinede olmuyor işte burada tek çevrem eşimin sülalesi. Çalışmıyorum bi ara iş baktım öyle fazla bir iş yok bide benim alanımda. Eşimle arada çıkar gezeriz ama bu ara yoğun çalışıyor hep mesai yapıyor. Dün çok kötü tartıştık eşimle bayadır tartışmıyorduk bana bağırdı durdu hamile halimle birazcık beklediğim ilgi bile ona çok geldi. Şakayla karışık sen ne alcan bize dedim eşim de param yok dedi. Maddi sıkıntımız hep oldu ama şuan koyuyor bu lafları. Onu geçtim bir ilgi istedim diye bağırıp çağırıyor. Kendi kendime diyorum ki gerçekten sen ve çocuğun böyle bir hayatı hak ediyor musun. Herkes hamile olduğunda sevinir heyecanlanır alışveriş yapar hayal kurar ben sürekli endişe, korku içindeyim. Eşime hep taşınmak istediğimi söyledim başka yere gidelim ne olur dedim hep bir şeyleri bahane etti. Daha önce tolere edebilirim dediğim şeyleri artık hiç edemiyorum valla bu ev bu hayat bana çok yabancı geliyor. Ne yapacağım inanın bilmiyorum ailem her zaman arkamda şükürler olsun hep arayıp soruyorlar motive ediyorlar ama eşim böyle değil tek düşündüğü şey iş iş para para. O kadar çalıştığına değse hadi yine eyvallah ama bana bir hediyeyi bile çok gördü almadı. Normalde öyle bana şunu bunu al diyen biri değilim ilk defa böyle bir şey dedim. Sebebi onu saklamaktı. Ona göre ben hiç konuşmayayım eve gelsin aman dırdır yapmayayım streslidir onun moduna göre hareket edeyim yeter ama benimde sabrım bi yere kadar ben ne hayaller kuruyorum onun böyle umarsız olması canımı sıkıyor bide çok istiyordu çocuğu. Anasının onun bunun lafıyla istedi demekki. Şimdi o kadar kızıyorum ki kendime böyle emin olamadığım bir evliliğe neden çocuk getiriyorum diye. Neden daha fazla dikkat etmedim diye. Neden her şeyi en baştan kesip atmadım diye vs bir ton düşünceler var kafamda. Biliyorum bebeğimin hiç bi suçu yok ama ona bu şekilde nasıl güzel bir hayat vereceğim sürekli mutsuz bir anne ve saçma ortamlar görmeye hakkı var mı. Annesi mutlu mu ki o mutlu olsun. Canım yanıyor ne yapayım
 
Kesinlikle işiniz olmalı şuan hamilesiniz nasıl olur olmaz bilmiyorum ama keşke ilk günden çalışsaydınız… öyle olsaydı bu aile sizi robot gibi göremezdi bu saatten sonra ne yapılır bilmiyorum ama çocuğunuz olursa eşiniz değişir inşallah 🙏 onun hiçbir suçu yok böyle olması gerekiyormuş kimsenin eşi dört dörtlük değil… ama bu adamla olmaz yapamayacağım diyorsanız ailenizin yanına dönün ve boşanın
 
Kesinlikle işiniz olmalı şuan hamilesiniz nasıl olur olmaz bilmiyorum ama keşke ilk günden çalışsaydınız… öyle olsaydı bu aile sizi robot gibi göremezdi bu saatten sonra ne yapılır bilmiyorum ama çocuğunuz olursa eşiniz değişir inşallah 🙏 onun hiçbir suçu yok böyle olması gerekiyormuş kimsenin eşi dört dörtlük değil… ama bu adamla olmaz yapamayacağım diyorsanız ailenizin yanına dönün ve boşanın
Bebeğin hiçbir suçu yok*
 
Ben gercekten kotu giden bir evlilikte hala esle iliskinin devam etmesini, ustune korunmaya dikkat edilmemesini anlayamiyorum. Ama olan olmus bu saatten sonra ne yapabilirsiniz bilemiyorum gercekten. Bazi seylerin geri donusu olmadigindan bastan cok dikkat edilmesi gerekiyor iste, tam da bu yuzden.
Aslında iyi korunuyordum bazılarının lafına uydum salaklık ettim hapı bıraktım neyse olan oldu boşanma fikri aklımda ama ondan sonra beni nasıl bir hayat bekler bilmiyorum eğer burda boşanmış ve çocuğu olan hanımlar varsa yorumlarını bekliyorum. Annem babam arkamda ama benimde çevremde ağzı bozuk kırıcı insanlar var
Ben gercekten kotu giden bir evlilikte hala esle iliskinin devam etmesini, ustune korunmaya dikkat edilmemesini anlayamiyorum. Ama olan olmus bu saatten sonra ne yapabilirsiniz bilemiyorum gercekten. Bazi seylerin geri donusu olmadigindan bastan cok dikkat edilmesi gerekiyor iste, tam da bu yuzden.
 
Ben bir ara kadın doğum servisinde çalıştım. Kadınların istemeden gebe kalmalarına, doğum yapmalarına çok şahit oldum. Bizi ara sıra doğum kontrol yöntemlerini noktasında eğitim vermeye falan da yolluyorlardı. Ve ortak sıkıntı korunmayan ancak aynı zamanda çocuk istemeyen kadınlarımız. Bir kadının bir bebeği olmasını isteyip türlü türlü tedavi görüp bir türlü bu isteğinin gerçekleşmemesi de bir kadının hiç istemeyerek bir gebelik ve doğum gerçekleştirmesi de çok zor ve sancılı iki durum maalesef ki. Ancak mesela on saat dinliyoruz kadını şu kadar çocuğum var da hiç istemedim de Allah verdi de falan filan. Korunuyor musun diye sorguladığımızda olumsuz bir yanıt. İyi ama hem korunmamak hem bebek istememek mümkün olmayan bir denklem sağlıklı bir kadın için.

Bunun yanında bebeği doğurur musunuz doğurmaz mısınız sanıyorum şu an belirsiz ve siz de karar aşamasındasınız. Ben sevgisizliğin ve kavgaların en hat safhada olduğu bir evde büyüdüm. Alınan hasarlar maalesef ki çok ağır oluyor. Çünkü kişiler örneğin bir evlilik yaptılar diyelim ve mutsuz oldular, gidip senesi dolmadan eşini boşayabiliyor. Ancak mutsuzluktan ölen küçük bir çocuğun gidip bunun sorumlusu annesini veya babasını boşaması mümkün olmuyor. Her çocuk adam akıllı ebeveynleri hak eder. Böyle adamlar babalığı zerre hak etmiyorlar.
 
2,5 yıllık evliyim 1,5 aylık hamileyim eşimle sorunlarımız olsada düzeliyorduk ama bu evlilik hep kafamda bir soru işaretiydi benim için. Sebebi aile sorunları, kültür farklılığı, eşimin bana karşı hoşuma gitmeyen hareketleri… evliliğimizin ilk başında çok yıprandım tartışmasız bir günümüz geçmiyordu zaman geçtikçe daha çok her şey oturdu iyi gidiyorduk fakat bazı şeyler bana çok dokunuyordu ailesinin tavırları ve maddi sorunlar… üzerimde hep bir baskı hissediyordum ben en mükemmel gelin olmalıydım, evim dört dörtlük olacak kocamın sözünü dinlemeliydim bunları bana söyleyen kaynanam ve görümcelerim. Eşim de onlardan mı etkilendi bilmiyorum ama o da bana baskı yapmaya başladı yaptığım yemeğe kulp bulmalar, temizliğimi beğenmeme… oysa ne kadar çok özeniyordum evime her şeye elimden gelenin fazlasını yapıyordum ama yok yetmiyordu. Eşimle farklı kafa yapılarımız olduğunu anladım. Neyse bunlardan dolayı artık boşanma noktasına gelmiştik sonra barıştık bana karşı daha farklı oldu iyi güzel gidiyoruz derken fakat ben yinede kafamda soru işaretleri varken, böyle bir hayatı gerçekten istiyor muyum, şuan gerçekten mutlu muyum diye sorgularken hamile olduğumu öğrendim. Hiç hazır hissetmiyordum kendimi. Eşim istiyordu etrafta herkes hadi çocuk yapın artık diye söyleniyordu. Kimse benim halimi düşüncemi bilmiyor tabi zannediyorlar ki her şey güllük gülistanlık bi çocukları eksik. Çevredende soğudum eşimden de evliliktende bıktımm kendimi bi robot gibi hissediyorum… çocuk doğurmaya proglamlanmış, işi gücü kocasını memnun etmek olan, temizlik ve yemek yapmak olan bir robot. Buradaki insanlar bana böyle hissettiriyor eşimin memleketindeyiz. O kadar sıkıldım ve bunaldım ki bazı şeylerden kimsenin yüzünü göresim yok ne eşimin akrabalarını ne kaynanamı ne görümceleri zaten anlaşamıyoruz tahammülüm kalmadı istemiyorum beni benlikten çıkarıyorlar her ne kadar mesafe de koysam yinede olmuyor işte burada tek çevrem eşimin sülalesi. Çalışmıyorum bi ara iş baktım öyle fazla bir iş yok bide benim alanımda. Eşimle arada çıkar gezeriz ama bu ara yoğun çalışıyor hep mesai yapıyor. Dün çok kötü tartıştık eşimle bayadır tartışmıyorduk bana bağırdı durdu hamile halimle birazcık beklediğim ilgi bile ona çok geldi. Şakayla karışık sen ne alcan bize dedim eşim de param yok dedi. Maddi sıkıntımız hep oldu ama şuan koyuyor bu lafları. Onu geçtim bir ilgi istedim diye bağırıp çağırıyor. Kendi kendime diyorum ki gerçekten sen ve çocuğun böyle bir hayatı hak ediyor musun. Herkes hamile olduğunda sevinir heyecanlanır alışveriş yapar hayal kurar ben sürekli endişe, korku içindeyim. Eşime hep taşınmak istediğimi söyledim başka yere gidelim ne olur dedim hep bir şeyleri bahane etti. Daha önce tolere edebilirim dediğim şeyleri artık hiç edemiyorum valla bu ev bu hayat bana çok yabancı geliyor. Ne yapacağım inanın bilmiyorum ailem her zaman arkamda şükürler olsun hep arayıp soruyorlar motive ediyorlar ama eşim böyle değil tek düşündüğü şey iş iş para para. O kadar çalıştığına değse hadi yine eyvallah ama bana bir hediyeyi bile çok gördü almadı. Normalde öyle bana şunu bunu al diyen biri değilim ilk defa böyle bir şey dedim. Sebebi onu saklamaktı. Ona göre ben hiç konuşmayayım eve gelsin aman dırdır yapmayayım streslidir onun moduna göre hareket edeyim yeter ama benimde sabrım bi yere kadar ben ne hayaller kuruyorum onun böyle umarsız olması canımı sıkıyor bide çok istiyordu çocuğu. Anasının onun bunun lafıyla istedi demekki. Şimdi o kadar kızıyorum ki kendime böyle emin olamadığım bir evliliğe neden çocuk getiriyorum diye. Neden daha fazla dikkat etmedim diye. Neden her şeyi en baştan kesip atmadım diye vs bir ton düşünceler var kafamda. Biliyorum bebeğimin hiç bi suçu yok ama ona bu şekilde nasıl güzel bir hayat vereceğim sürekli mutsuz bir anne ve saçma ortamlar görmeye hakkı var mı. Annesi mutlu mu ki o mutlu olsun. Canım yanıyor ne yapayım
Öncelikle güçlü olun. Evliliginizin başından beri hersey kötü gitmis, bir işe girmemiş ve uzatmaları oynamissiniz. Sonucu olan bebeğiniz için birseyler yapmanız gerek. Yurtdisindaki tek tanıdığımda eşimin sülalesi ama beni ilgilendiren yalnızca eşim ve ben. Her kayinvalide gelininden bu tarz şeyleri ister ama siz robot değilsiniz ve kimsenin lafıyla da gaza gelmeyin. Siz esinizi onun moduna gore yaşamaya alistirmissiniz. Emek çift taraflı olmalı bunu aklınıza yazın ve hayatiniza gecirin. Bi standardınız olsun ve bu standartlardan ödün vermeyin. Eşiniz size bunları mı yaşatıyor muhatap olmayın bırakın bazı şeyler çözümsüz kalsın ta ki Eşiniz kendini robot gibi hissedene kadar. Sizin dusunmeniz gereken bir can daha var.
 
Aslında iyi korunuyordum bazılarının lafına uydum salaklık ettim hapı bıraktım neyse olan oldu boşanma fikri aklımda ama ondan sonra beni nasıl bir hayat bekler bilmiyorum eğer burda boşanmış ve çocuğu olan hanımlar varsa yorumlarını bekliyorum. Annem babam arkamda ama benimde çevremde ağzı bozuk kırıcı insanlar var

Ama bu plansiz hamilelik olmuyor ki, bile isteye korunmayi birakip hamile kalmissiniz.
 
Bosanmadan dönen ciftlerin bana göre muhakkak profesyonel destek almak zorunda oldugunu düsünüyorum. O noktaya bos yere gelinmiyor. Öncelikle o sorunlari ortadan kaldirmak lazim. Bir cok cift barisiyor ama ayni daha önce oldugu gibi devam ediyor ve sorunlar kaliyor. Aile terapisi deneyin. Yok kabul etmezse veya baktiniz hic olmuyor ayrilirsiniz.
 
Siz bu bebeği gerçekten istiyor musunuz? Önce buna bir karar verin. Bu sorunun cevabına göre bir yön çizin kendinize. Ayrıca korunmayı bırakmışsınız hamilelik nasıl sürpriz, plansız oluyor bu durumda anlamadım.
 
Mutsuz bir evliliği bebek daha çok mutsuz eder. Dost acı söyler. Ama gerçek bu. Bir yenidoganin sorumluluğu, uykusuz geceler, lohusalık vs hepsi evliliğin şeklini değiştiriyor. Biz bile eşimle iyi bir ciftizdir, çocuktan sonra çok gerildigimiz zamanlar oldu. Tahammulsuzlestik. Çocuk resmen evliliğin sağlamlık testi. Bu süreçte eşin destekse, tahammulluyse, paylasimciysa o evlilik su gibi akar.

Şu dakikadan sonra hamileliginize odaklanın ve bebeğiniz sağlıkla dünyaya gelsin. Sonraki süreci o zaman değerlendirirsiniz.
 
Ben bir ara kadın doğum servisinde çalıştım. Kadınların istemeden gebe kalmalarına, doğum yapmalarına çok şahit oldum. Bizi ara sıra doğum kontrol yöntemlerini noktasında eğitim vermeye falan da yolluyorlardı. Ve ortak sıkıntı korunmayan ancak aynı zamanda çocuk istemeyen kadınlarımız. Bir kadının bir bebeği olmasını isteyip türlü türlü tedavi görüp bir türlü bu isteğinin gerçekleşmemesi de bir kadının hiç istemeyerek bir gebelik ve doğum gerçekleştirmesi de çok zor ve sancılı iki durum maalesef ki. Ancak mesela on saat dinliyoruz kadını şu kadar çocuğum var da hiç istemedim de Allah verdi de falan filan. Korunuyor musun diye sorguladığımızda olumsuz bir yanıt. İyi ama hem korunmamak hem bebek istememek mümkün olmayan bir denklem sağlıklı bir kadın için.

Bunun yanında bebeği doğurur musunuz doğurmaz mısınız sanıyorum şu an belirsiz ve siz de karar aşamasındasınız. Ben sevgisizliğin ve kavgaların en hat safhada olduğu bir evde büyüdüm. Alınan hasarlar maalesef ki çok ağır oluyor. Çünkü kişiler örneğin bir evlilik yaptılar diyelim ve mutsuz oldular, gidip senesi dolmadan eşini boşayabiliyor. Ancak mutsuzluktan ölen küçük bir çocuğun gidip bunun sorumlusu annesini veya babasını boşaması mümkün olmuyor. Her çocuk adam akıllı ebeveynleri hak eder. Böyle adamlar babalığı zerre hak etmiyorlar.
KESİNLİKLE ÇOK HAKLI BİR TESPİT ÇEVEMDE NE KADAR UYUMSUZ KAVGACI KISKANÇ VE BOŞANMA AREFESİNDE ÇİFT VARSA HEP MAHKEMEYE HAFTALAR KALA GEBE KALDI VE Bİ ŞEKİLDE EVLİLİKLERİNİ YÜRÜTÜYOLAR.Bizim gibi tek isteği bi bebek olan çiftlerde hastanelerde sürünüyo hatta bu mutluluğa kavuşup nasip olmadan düşük yaparak depresyona giren arkadaşlarımda oldu. ne kadar istemeyen cocuga tenezzül etmeyen aile kavramından anlamayan kadın varsa anaç oluyolar. ben anlamadım gitti. korunmaktan aciz 4harfli melaune akrabam ikizlere gebe kalıp kürtaj oldu bunları düşündükçe kader mi yoksa evrenin neyi istersen ona sahip olmayıp etrafınla sınanırsın teorisimi çözemedim. çok zor gerçektn...
 
KESİNLİKLE ÇOK HAKLI BİR TESPİT ÇEVEMDE NE KADAR UYUMSUZ KAVGACI KISKANÇ VE BOŞANMA AREFESİNDE ÇİFT VARSA HEP MAHKEMEYE HAFTALAR KALA GEBE KALDI VE Bİ ŞEKİLDE EVLİLİKLERİNİ YÜRÜTÜYOLAR.Bizim gibi tek isteği bi bebek olan çiftlerde hastanelerde sürünüyo hatta bu mutluluğa kavuşup nasip olmadan düşük yaparak depresyona giren arkadaşlarımda oldu. ne kadar istemeyen cocuga tenezzül etmeyen aile kavramından anlamayan kadın varsa anaç oluyolar. ben anlamadım gitti. korunmaktan aciz 4harfli melaune akrabam ikizlere gebe kalıp kürtaj oldu bunları düşündükçe kader mi yoksa evrenin neyi istersen ona sahip olmayıp etrafınla sınanırsın teorisimi çözemedim. çok zor gerçektn...
Aynen kafayı yememek elde değil.bazı kadınlar kaç ay öncesinde folik asite, gıda takviyesine başlıyor.afrikada günde bir domates yiyemeyen kadın her atışta hamile kalıyor.benim bir ara yeme bozukluğum vardı.adetlerim kesilmişti yeterli beslenememekten. Bu afrikalı kadınların nasıl oluyor bu işler hiç aklım almıyor valla.
 
Ah canım benim ne kadar mutsuzsun. Anladığım kadarıyla çevrendeki şartlar değişmiyor, birde gebelik olunca iyice umutsuzluğa düşmüşsün. Şu an yapabileceğin tek şey kendini değiştirmek. Önce iyi kötü bir iş, sonra belki psikolog belki biraz bu minvalde kitaplar okumak, hayata bakışını değiştirmek iyi gelir. İnsanlar değişmez ama sen insanlara bakış açını ve sınırlarını değiştirebilirsin.

Bebek biraz büyüyünce sen de kendini iyice toparlayınca aklıselim şekilde kendine bir yol çizersin. Şu an gebeliğin çok yeni ve duyguların alt üst olmuştur.

Bir de dikkatimi çekti sürekli etrafındaki insanlar söylemesine göre hayatını planlıyorsun, eşin, eşinin ailesi görümcelerin, boşanma durumunda bile insanların söyleceklerinden çekiniyorsun. Esas problemin bu bence. Etrafındakilere göre kendi hayatına şekil vermen. Bunu bi düşün derim
 
KESİNLİKLE ÇOK HAKLI BİR TESPİT ÇEVEMDE NE KADAR UYUMSUZ KAVGACI KISKANÇ VE BOŞANMA AREFESİNDE ÇİFT VARSA HEP MAHKEMEYE HAFTALAR KALA GEBE KALDI VE Bİ ŞEKİLDE EVLİLİKLERİNİ YÜRÜTÜYOLAR.Bizim gibi tek isteği bi bebek olan çiftlerde hastanelerde sürünüyo hatta bu mutluluğa kavuşup nasip olmadan düşük yaparak depresyona giren arkadaşlarımda oldu. ne kadar istemeyen cocuga tenezzül etmeyen aile kavramından anlamayan kadın varsa anaç oluyolar. ben anlamadım gitti. korunmaktan aciz 4harfli melaune akrabam ikizlere gebe kalıp kürtaj oldu bunları düşündükçe kader mi yoksa evrenin neyi istersen ona sahip olmayıp etrafınla sınanırsın teorisimi çözemedim. çok zor gerçektn...
Yalnız anaç demişsin ama o kelime doğurgan olacaktı.
 
KESİNLİKLE ÇOK HAKLI BİR TESPİT ÇEVEMDE NE KADAR UYUMSUZ KAVGACI KISKANÇ VE BOŞANMA AREFESİNDE ÇİFT VARSA HEP MAHKEMEYE HAFTALAR KALA GEBE KALDI VE Bİ ŞEKİLDE EVLİLİKLERİNİ YÜRÜTÜYOLAR.Bizim gibi tek isteği bi bebek olan çiftlerde hastanelerde sürünüyo hatta bu mutluluğa kavuşup nasip olmadan düşük yaparak depresyona giren arkadaşlarımda oldu. ne kadar istemeyen cocuga tenezzül etmeyen aile kavramından anlamayan kadın varsa anaç oluyolar. ben anlamadım gitti. korunmaktan aciz 4harfli melaune akrabam ikizlere gebe kalıp kürtaj oldu bunları düşündükçe kader mi yoksa evrenin neyi istersen ona sahip olmayıp etrafınla sınanırsın teorisimi çözemedim. çok zor gerçektn...
Sanırım " Ne kadar istemeyen, çocuğa tenezzül etmeyen, aile kavramından anlamayan kadın varsa doğurgan oluyorlar." demek istediniz. Bu düşüncenize tam olarak katılamıyorum. Çünkü her kadın çocukları sevmek, anaç olmak, anne olmayı istemek zorunda değil. Aile kavramının da yalnızca çocuk olduğunda sağlanabileceğini düşünmüyorum. Söylemek istediğim maddi ve manevi şartları el verişli olmayan, bunun farkında olup çocuk yapmak istemediğini belirten kadınların sağlıklı bir biçimde korunabilmesi. Tamam çocuk istemiyorum ama korunmuyorum da diye bir geri bildirim çok mantıklı bulduğumuz bir şey değil. Örneğin benim babam kesinlikle ama kesinlikle baba olmayı hak eden bir erkek değil. Ama olmuş. Bunun yanında maddi ve manevi şartları elverişli olup anne baba olmayı çok hak eden insanlar da olabiliyor ama bir türlü sağlıklı bir gebelik oluşmayabiliyor. Bu elbette üzücü bir durum.
 
2,5 yıllık evliyim 1,5 aylık hamileyim eşimle sorunlarımız olsada düzeliyorduk ama bu evlilik hep kafamda bir soru işaretiydi benim için. Sebebi aile sorunları, kültür farklılığı, eşimin bana karşı hoşuma gitmeyen hareketleri… evliliğimizin ilk başında çok yıprandım tartışmasız bir günümüz geçmiyordu zaman geçtikçe daha çok her şey oturdu iyi gidiyorduk fakat bazı şeyler bana çok dokunuyordu ailesinin tavırları ve maddi sorunlar… üzerimde hep bir baskı hissediyordum ben en mükemmel gelin olmalıydım, evim dört dörtlük olacak kocamın sözünü dinlemeliydim bunları bana söyleyen kaynanam ve görümcelerim. Eşim de onlardan mı etkilendi bilmiyorum ama o da bana baskı yapmaya başladı yaptığım yemeğe kulp bulmalar, temizliğimi beğenmeme… oysa ne kadar çok özeniyordum evime her şeye elimden gelenin fazlasını yapıyordum ama yok yetmiyordu. Eşimle farklı kafa yapılarımız olduğunu anladım. Neyse bunlardan dolayı artık boşanma noktasına gelmiştik sonra barıştık bana karşı daha farklı oldu iyi güzel gidiyoruz derken fakat ben yinede kafamda soru işaretleri varken, böyle bir hayatı gerçekten istiyor muyum, şuan gerçekten mutlu muyum diye sorgularken hamile olduğumu öğrendim. Hiç hazır hissetmiyordum kendimi. Eşim istiyordu etrafta herkes hadi çocuk yapın artık diye söyleniyordu. Kimse benim halimi düşüncemi bilmiyor tabi zannediyorlar ki her şey güllük gülistanlık bi çocukları eksik. Çevredende soğudum eşimden de evliliktende bıktımm kendimi bi robot gibi hissediyorum… çocuk doğurmaya proglamlanmış, işi gücü kocasını memnun etmek olan, temizlik ve yemek yapmak olan bir robot. Buradaki insanlar bana böyle hissettiriyor eşimin memleketindeyiz. O kadar sıkıldım ve bunaldım ki bazı şeylerden kimsenin yüzünü göresim yok ne eşimin akrabalarını ne kaynanamı ne görümceleri zaten anlaşamıyoruz tahammülüm kalmadı istemiyorum beni benlikten çıkarıyorlar her ne kadar mesafe de koysam yinede olmuyor işte burada tek çevrem eşimin sülalesi. Çalışmıyorum bi ara iş baktım öyle fazla bir iş yok bide benim alanımda. Eşimle arada çıkar gezeriz ama bu ara yoğun çalışıyor hep mesai yapıyor. Dün çok kötü tartıştık eşimle bayadır tartışmıyorduk bana bağırdı durdu hamile halimle birazcık beklediğim ilgi bile ona çok geldi. Şakayla karışık sen ne alcan bize dedim eşim de param yok dedi. Maddi sıkıntımız hep oldu ama şuan koyuyor bu lafları. Onu geçtim bir ilgi istedim diye bağırıp çağırıyor. Kendi kendime diyorum ki gerçekten sen ve çocuğun böyle bir hayatı hak ediyor musun. Herkes hamile olduğunda sevinir heyecanlanır alışveriş yapar hayal kurar ben sürekli endişe, korku içindeyim. Eşime hep taşınmak istediğimi söyledim başka yere gidelim ne olur dedim hep bir şeyleri bahane etti. Daha önce tolere edebilirim dediğim şeyleri artık hiç edemiyorum valla bu ev bu hayat bana çok yabancı geliyor. Ne yapacağım inanın bilmiyorum ailem her zaman arkamda şükürler olsun hep arayıp soruyorlar motive ediyorlar ama eşim böyle değil tek düşündüğü şey iş iş para para. O kadar çalıştığına değse hadi yine eyvallah ama bana bir hediyeyi bile çok gördü almadı. Normalde öyle bana şunu bunu al diyen biri değilim ilk defa böyle bir şey dedim. Sebebi onu saklamaktı. Ona göre ben hiç konuşmayayım eve gelsin aman dırdır yapmayayım streslidir onun moduna göre hareket edeyim yeter ama benimde sabrım bi yere kadar ben ne hayaller kuruyorum onun böyle umarsız olması canımı sıkıyor bide çok istiyordu çocuğu. Anasının onun bunun lafıyla istedi demekki. Şimdi o kadar kızıyorum ki kendime böyle emin olamadığım bir evliliğe neden çocuk getiriyorum diye. Neden daha fazla dikkat etmedim diye. Neden her şeyi en baştan kesip atmadım diye vs bir ton düşünceler var kafamda. Biliyorum bebeğimin hiç bi suçu yok ama ona bu şekilde nasıl güzel bir hayat vereceğim sürekli mutsuz bir anne ve saçma ortamlar görmeye hakkı var mı. Annesi mutlu mu ki o mutlu olsun. Canım yanıyor ne yapayım
Eşiniz ailesinin etkisinde çok kalıyor, yeni evliyken benzer sorunlar yaşadık, ben de eşimin ailesinin olduğu memlekete gelin geldim , ailesi istedi ki onlardan baksa çevrem olmasın, ama ben uyanık davrandım 2 yıl çocuk yapmayıp deli gibi kpss çalıştım ve atandım, ve şimdi herkese resti cekiyorum kimse de bana karışamıyor, eşim ailesi ve kendisi aynı telden devam ederse onu boşanacağımı biliyor, yani demem o ki bu ailenin içinde direk hamile kalmak çok yanlış olmuş, bir iş bulup kendi ayaklarınız üzerinde durup sonra çocuk düşünmeniz gerekirdi, madem aileniz arkanızda bu insanları cekmeyin, baktınız düzelmiyor çekip gidin taki düzelip sizin peşinizden gelene kadar, gerekirse evi taşısın ister baksa memlekete ister başka bir muhite ama huzuru sağlasın, en önemli olan bu ...
 
X