10.12.2012..
o gün son karar için yine hastanedeydik.
vajinismus geçmişim ve de çatı darlığı sebebiyle sezeryana karar verildi.
sigara geçmişim ve de ciğerlerimde olan nodüller yüzünden de spinal anesteziye..
öyle zor bir gündü ki.defalarca doğum hikayemi yazıp yazıp sildim hep.
hem hatırlamak istemiyorum hem hatırladıkça geçti bitti diyerek gülümsüyorum..
o yüzden kısaca anlatmaya çalışıcam çünkü benim hikayem çok uzun.
ameliyathaneye alınırken sevimsiz anestezi doktoru '' hadi kesip biçelim,hadi kesip biçelim!'' diyerek ellerini ovuşturuyordu.
kendisine hayretle kızdım,çünkü hazırsızlıktım ameliyat için ve tir tir titriyordum.
hemen iğnemi yaptılar ve hızlıca yatırdılar.önümde örtüler uçuştu.
öyle hızlıydılar ki takip edemiyordum.
başlamayın ben hissediyorum diyordum ama kmse beni tınlamadı.
hani ayağınız üzerinde bir süre oturduktan sonra uyuşur ya,sonra kalkıp yürümeye çalştığınızda sızlar..
işte kesmeye başladıkları an onları hissettim.
2 dakika sonra midem bulanmaya başladı ve bir süre sonra kustum.
iş bebeği çıkarmaya geldiğinde hepimiz çok zorlandık.
ben inim inim inledim.felaket bir baskı hissettim kaburgalarıma doğru.
bebeği alamadılar,bulamadılar kızımı.
daha sonra kömür gibi upuzun saçlı buğday tenli tombiş bişi dolandı elden ele.
hemen onu küçük masada temizlediler.ben o sıra bakamıyordum.
gözüm görmek istemedi,çok korktum.
ağlamıyordu,onu bile sormadım kendi canımın derdine.belki de ölüydü.
sonra getirip gösterdiler,göz göze geldik.ço tuhaftı.
yanağını yanağıma değdirdiler.buz gibiydi.götürün istemiyorum dedim.
neden böyle tepkiler vermişim çok garipti gerçekten.
ama bunları yaşayanlar varmış,okumuştum hep.
ben sürekli kalkmak istedim,bitmedi mi ne zaman bitiyor diyip duruyordum.
hadi biraz uyu dediler,serumdan ilaç falan verdiler ki uyandığım da ameliyathane boştu.
daha sonra gelip beni çıkardılar.
müthiş balgam dolmuştu içim,öksüremiyordum.boğulucam sandım.
odama geldikten sonra 3-5 gün daha bu öksürme evresini geçirdim.
ağlayarak öksürüyordum ve balgam söküyordum.
karnımı tutarak.bazen annem tutuyordu karnımı bazen eşim.
bu arada akşama gazımı çıkardım ve ertesi gün de wc.
annem bana çok fazla hoşaf içirdi bu yüzden wclerde çok zorladm.
yani ishal oldum.hep boş yere sancılar çekmişim.
he bu arada,ben odaya alındıktan sonra bebeği getirmesinler görmek istemiyorum diyordum.
derken kapı açıldı,kafamı çevirdim.getirme dedim hemşireye.
sonra göğsümü açtılar ve memeye tutturmaya çalıştıkları zaman eşim de ben de zır zır ağladık.
o zaman 3müz arasında ki bağ kuruldu.
yazarken bile gözlerim doldu =))
ama malesef ne yapıldı edildiyse kızım memeyi tutmadı.
göğüslerim parçalandı.o dikişli hallerimle günlerce uğraştk emsin diye ama olmadı.
derken sütümü sağıp verir oldum.zaman zaman azaldı.
en son evmde bir başına kalnca yemeğe içmeye vaktim olmadığı zaman tamamen bitti sütüm.
üzmüyorum kendimi,km ne derse desin maşallahı var bnm kızımın.olsun mamayla da büyüyor.
bu arada eşim ve annem baktı bana o zor zamanlarım da.en çok da annem.
doktorum ameliyathanedne kan ter içinde çıkmış ve eşim ile annemi azarlamış.
bir daha kilolu ve de sigara içen hastaları kabul etmycem demiş.
90 kilo da hamile kaldım ve gebelik boyu 12 kilo aldm.
şimdi tekrar 90nım.emziremediğim için de kaldı gerisi diye düşünüyorum.
neyse,çok kötü günler geçirdim,o yüzden hatırlamak istemiyorum.
ama hamileyken okurdum önüme gelen her doğum hikayesini,bir gün bnde yazıcam derdim.
yine istediğim şekilde yazamadım ama olsun,bnm de bu başlk altında bi yazım olsun =))
resimlern üstüne birer tık ,)
kızım 3.490 gr ve 53 cm doğdu.
şimdi 41.günümüzdeyiz.
mevlüt takımlı resmi de bugünden bir kare :]]
o gün son karar için yine hastanedeydik.
vajinismus geçmişim ve de çatı darlığı sebebiyle sezeryana karar verildi.
sigara geçmişim ve de ciğerlerimde olan nodüller yüzünden de spinal anesteziye..
öyle zor bir gündü ki.defalarca doğum hikayemi yazıp yazıp sildim hep.
hem hatırlamak istemiyorum hem hatırladıkça geçti bitti diyerek gülümsüyorum..
o yüzden kısaca anlatmaya çalışıcam çünkü benim hikayem çok uzun.
ameliyathaneye alınırken sevimsiz anestezi doktoru '' hadi kesip biçelim,hadi kesip biçelim!'' diyerek ellerini ovuşturuyordu.
kendisine hayretle kızdım,çünkü hazırsızlıktım ameliyat için ve tir tir titriyordum.
hemen iğnemi yaptılar ve hızlıca yatırdılar.önümde örtüler uçuştu.
öyle hızlıydılar ki takip edemiyordum.
başlamayın ben hissediyorum diyordum ama kmse beni tınlamadı.
hani ayağınız üzerinde bir süre oturduktan sonra uyuşur ya,sonra kalkıp yürümeye çalştığınızda sızlar..
işte kesmeye başladıkları an onları hissettim.
2 dakika sonra midem bulanmaya başladı ve bir süre sonra kustum.
iş bebeği çıkarmaya geldiğinde hepimiz çok zorlandık.
ben inim inim inledim.felaket bir baskı hissettim kaburgalarıma doğru.
bebeği alamadılar,bulamadılar kızımı.
daha sonra kömür gibi upuzun saçlı buğday tenli tombiş bişi dolandı elden ele.
hemen onu küçük masada temizlediler.ben o sıra bakamıyordum.
gözüm görmek istemedi,çok korktum.
ağlamıyordu,onu bile sormadım kendi canımın derdine.belki de ölüydü.
sonra getirip gösterdiler,göz göze geldik.ço tuhaftı.
yanağını yanağıma değdirdiler.buz gibiydi.götürün istemiyorum dedim.
neden böyle tepkiler vermişim çok garipti gerçekten.
ama bunları yaşayanlar varmış,okumuştum hep.
ben sürekli kalkmak istedim,bitmedi mi ne zaman bitiyor diyip duruyordum.
hadi biraz uyu dediler,serumdan ilaç falan verdiler ki uyandığım da ameliyathane boştu.
daha sonra gelip beni çıkardılar.
müthiş balgam dolmuştu içim,öksüremiyordum.boğulucam sandım.
odama geldikten sonra 3-5 gün daha bu öksürme evresini geçirdim.
ağlayarak öksürüyordum ve balgam söküyordum.
karnımı tutarak.bazen annem tutuyordu karnımı bazen eşim.
bu arada akşama gazımı çıkardım ve ertesi gün de wc.
annem bana çok fazla hoşaf içirdi bu yüzden wclerde çok zorladm.
yani ishal oldum.hep boş yere sancılar çekmişim.
he bu arada,ben odaya alındıktan sonra bebeği getirmesinler görmek istemiyorum diyordum.
derken kapı açıldı,kafamı çevirdim.getirme dedim hemşireye.
sonra göğsümü açtılar ve memeye tutturmaya çalıştıkları zaman eşim de ben de zır zır ağladık.
o zaman 3müz arasında ki bağ kuruldu.
yazarken bile gözlerim doldu =))
ama malesef ne yapıldı edildiyse kızım memeyi tutmadı.
göğüslerim parçalandı.o dikişli hallerimle günlerce uğraştk emsin diye ama olmadı.
derken sütümü sağıp verir oldum.zaman zaman azaldı.
en son evmde bir başına kalnca yemeğe içmeye vaktim olmadığı zaman tamamen bitti sütüm.
üzmüyorum kendimi,km ne derse desin maşallahı var bnm kızımın.olsun mamayla da büyüyor.
bu arada eşim ve annem baktı bana o zor zamanlarım da.en çok da annem.
doktorum ameliyathanedne kan ter içinde çıkmış ve eşim ile annemi azarlamış.
bir daha kilolu ve de sigara içen hastaları kabul etmycem demiş.
90 kilo da hamile kaldım ve gebelik boyu 12 kilo aldm.
şimdi tekrar 90nım.emziremediğim için de kaldı gerisi diye düşünüyorum.
neyse,çok kötü günler geçirdim,o yüzden hatırlamak istemiyorum.
ama hamileyken okurdum önüme gelen her doğum hikayesini,bir gün bnde yazıcam derdim.
yine istediğim şekilde yazamadım ama olsun,bnm de bu başlk altında bi yazım olsun =))
resimlern üstüne birer tık ,)
kızım 3.490 gr ve 53 cm doğdu.
şimdi 41.günümüzdeyiz.
mevlüt takımlı resmi de bugünden bir kare :]]
Son düzenleme: