- 23 Eylül 2014
- 3.621
- 4.098
- 333
Canım oğlum bu aksam 2.köftesini yiyemeden ben doydum ellerine sağlık anne diyerek sofradan kalktı. Eşim arkasından bana saydırmaya başladı. Sen ne biçim annesin tabağını bitirmeden kalkmasına izin veriyorsun. Sofraya getirtemiyorsun. Söz dinletemiyorsun. Bu çocuk 10 yıl sonra seni maffetçek söz dinlemiyor falan... Bana kendimi yetersiz hissettirecek çok laf sıraladı. Ben de oğlumu köftesini yemeye ikna etmeye çalıştım.İkna edemedim sonra gurur yaptım. Bu köfte bitecek diye baskı kurdum. Sonra baktım yemiyor inadı inat. Babası da söz dinletebilecek miyim diye beni denetliyor orda uzaktan. Dinletemedim. Sonra lanet olsun diyerek köfteyi ağzına zorla koydum elimle ve sırtında vurdum hafifçe. ağlayarak. Sonra kendimi içeri attım sinir krizi geçirdim. Çok ağladım. Kafamı duvarlara vurdum odamda . Bugünlerde zaten hiç iyi hissetmiyorum kendimi. O an canla başla koştum oğlumun yanına affet beni özür dilerim oğlum dedim. Anne acımadı ki dedi. Kötü davrandım affet nolur dedim gözümden sicim gibi yaşlar akıyor bir yandan. Anne sen kötü bir anne değilsin dedi. Çok kötü oldum ben. Kendimi affedemiyorum. Senin hiç bir suçun yok oğlum affet beni nolur dedim. Gönlünü alıp odasında beklemesini söyledim. Babasına da balkonda saydırdım.Hitler gibisin ne istiyorsun benim anneliğimden dedim. Sinir krizi geçiriyorum tabi gözyaşım durmuyor o esnada. Kafamı ellerimi hep bi yerlere vurdum. Bana çocukluğumda yapılanları bunlar benim travmalarımdı. Ben kötü anne oldum senin yüzünden diye kendimi kaybettim. Gözyaşım durmuyor. Ben sanırım ayrılacağım. Birdaha bunları yaşamak istemiyorum. Ben çocuğuna sözünü geçiremeyen kötü bir anne miyim...
Son düzenleme: