Adam 40 yasında, kocamdan önce beni kundakta mı bulacak? biz kocamla liseden arkadaşız herkes biliyor. Kötü niyet yoktu. Bu kadar abartmayın ya. Nerede yaşıyorsunuz Allah aşkına? Başımdaki .... değil herhalde kapının önüne koymaması için bi neden yok. Bizde kuzen kardeştir ve eşimn ailesinden de eminim.. Napsın öldürsün mü beni? Boynum mosmor zaten or.spuluk mu yaptım? gözleri dolan bi abime sarıldım bunu kimse yadırgamadı kocam da.. bunu belrtiyorum ki o aptal komsu bizi yan yana görüp yakıstırdı..
Konunun tamamını okuyamadım. Bu mesajınıza kadar okudum. Eşinizle yalnız kalana kadar yaptıklarınıza (sarılma, sıcak davranma vs) doğru veya yanlış diyemem. Bulunduğunuz kültüre göre değişir. Arabistan'da yanlış, Hollanda'da normal kabul edilebilir. Türkiye'de şehirden şehire, semtten semte, hatta aileden aileye değişir. Benim anlayışıma göre normal sayılabilir. Uzun mu sarıldınız, yoksa ilk karşılaştığınızda anlık bir sarılma mıydı bilmiyorum. İlk karşılaştığınızda değil, sonradan konuşurken olduysa ve yaklaşık 1 saniyeden uzun sürdüyse yanlış anlaşılmaya müsait. Bulunduğunuz ortamın kültürüne uygun davranmakta fayda var.
Eşinizle arabaya binip yalnız kaldığınızda, ona sizin de kuzenine çok kızdığınızı söyleseydiniz (ki kızmıştınız zaten) ve "boşver canım densizin biri için canını sıkma, ben de böyle densiz olduğunu bilsem daha mesafeli olurdum" vs deseniz eşiniz sizin onunla aynı tarafta olduğunuzu anlar ve rahatlardı.
Siz ona hasta vs deyince onu karşınıza almış oldunuz. O zamana kadar takımken ondan sonra karşı karşıya geldiniz. Ayrıca böyle bir olayı yine yaşayabileceğini düşündü.
Şimdi siz yukarıda yazdığım şeyleri söyleseniz yine aranız yumuşar. Ancak söyleyemezsiniz. Çünkü aranızın bozulmasına sebep olan olayları siz başlatmış olsanız da, eşiniz size orantısız bir tepki göstermiş. Boynunuzdaki kolyeyi çekerek size fiziksel zarar vermiş. Anladığım kadarıyla kendi rızanız dışında sizi zorla odada tutmuş, hareket özgürlüğünüzü kısıtlamış. Her ikisi de yasal olarak suç. Siz de bu yüzden adım atamıyorsunuz. Hem kızıyorsunuz hem de adım atsanız bu yaptıklarını normalleştirmiş gibi olacaksınız.
Ben olsam çok sakin bir biçimde şöyle derdim: "Ben şimdi sakinleştiğimde sana gelip 'Kusura bakma, sen sinirliyken yanında olamadım. Kuzenine çok kızdım. Biz bir takımız, bir densiz için sinirimizi bozmayalım. Ben böyle saçma şeyler söyleyebilecek biri olduğunu bilsem ona karşı mesafeli olurdum. Ne densiz insanlar var' derdim. Ama sen benim sana destek olamamama orantısız bir tepki ile karşılık verdin. Fiziksel olarak zarar görmeme, canımın yanmasına, boynumun morarmasına sebep oldun. Odadan çıkmama izin vermeyerek hareket özgürlüğümü kısıtladın. Her iki yaptığın da bana psikolojik olarak zarar verdi. O yüzden sana o destekleyici cümleleri kuramam. Senin hataların benim o anki düşüncesizliğimden çok daha fazla. Çok çok üzgün ve kırgınım." Bu tarz şeyler söyler ve hiç tartışmaya girmeden, odadan sakince çıkardım. Sonra da özür dileyene kadar gerekmedikçe konuşmazdım.
Özür dilediği zaman da "Ben de sana arabada destek olamadım. Benim de hatam buydu. Bir daha olmaması için uğraşırım. Ama ben insanım ve yine destek olamadığım başka bir konu olabilir. Başka ve daha büyük hatalarım da olabilir. İleride benden bir şey isteyeceksen bunu bana güzel güzel söyleyerek, sevgini ve şefkatini göstererek yaptırabilirsin. Böyle yaparsan, elimden geleni yaparım. Ama yine böyle bir olay yaşarsak, fiziksel olarak bana zarar verir veya kısıtlarsan sana güvenimi tamamen kaybederim. Bunu hiç istemem. Ben mutlu olmamızı istiyorum" derdim.
Yine böyle en ufak fiziksel bir zarar verirse de öfke kontrolü için terapi görmeden bir araya gelmezdim. Çünkü bu tür şeyler artarak devam edebilir. Can güvenliğinizi sağlamanız lazım. Hatta şimdiden bu konuda dikkatli olmanızda fayda olabilir. Umarım bu konuyu çabucak halledip çok mutlu olursunuz.