Bence sana değer vermeyen çevren değil en başta sensin yaşınız da gayet normal sorunun çözümü için önce kendinizi sevin yeteneklerinizi keşfedin pozitif olun enerjiniz yüksek olursa olumlu insanlar daha kolay bulur sizi.ama bu kadar negatiflikle çevrenize de olumsuzluk yayarsınızsabahtan beri ağlamaktan gözlerim şiş. bugün başıma çok kötü bir olay geldi. ben zaten bunların olacağını biliyordum ama yaşayınca daha ağır geldi30 yaşında bekarım daha önce yeter artık evlenmek istiyorum diye konu açmıştım. 35 sayfa cevap gelmişti belki oradan hatırlayanlarınız olacaktır. 30 yaşında bekar olmak iğrenç bir şey... kendimi çok değersiz hissediyordum hele bugün başıma gelen olaydan sonra yaşamamın hiçbir anlamı olmadığını düşünmeye başladım.
bugün 4 kuzenim 20-23 yaş arası hepsi...bowling oynamaya gideceklerdi. her seferinde beni de çağırırlardı beraber giderdik. bugün 21 yaşındaki kuzenim serencik ablam da bizimle gelecek mi çağıracak mıyız dedi. ( ben onları kapının önündeki dolaptan bir şey alırken duydum. kuzenlerimden biri yok yaa onun ne işi var bizimle kaç yaşına geldi.onun yaşındakilerin çoluğu çocuğu var okula giden. gelmesin bizimle dedi. ben de hıçkıra hıçkıra odama gittim akşama kadar ağladım kapımı kitleyip. soranlara da başım ağrıyor uyucam dedim. neler çektiğimi kimse anlayamaz. artık evlenip bu berbat hayattan kurtulmak istiyorum değersiz bir mal gibi hissediyorum kendimi. özgüvenim 0 bugün anladım ki herkes bana acıyarak bakıyor...ne yapacağım ben
benim çarem evlilik. kendi evimin ve eşimin olması. destan da yazsanız bu değişmez. ben sadece rahatlıyorum bazı güzel cevaplara. ama genelde sizin gibi olumsuz cevap verenle oluyor..
Serencik türbanlı insanlar baskı gören insanlar değildir. Günümüzde açık kapalı herkes öyle ya da böyle mahalle baskısına maruz kalabilir. Bunu türbanla bağdaştırmayalım lütfen.arkadaşlar öncelikle hepinizin yorumlarını tek tek okuyorum. daha interneti evimize 3 gün önce taktırdım. önceki konuda zaten yapmıştım evimde internet olmadığını.. hoşuma giden yorumlara beğen tuşunu basarak beğendim zaten. hepinize zaman ayırdığı için tek tek teşekkür ediyorum. biraz uzun olacak ama bazı şeyleri daha detaylı ve doğru açıklamaya karar verdim. en önemlisi yaşama amacım kalmadı lafı.
cümle belki ilk görünüşte yanlış anlaşılıyor ben bu lafı derken yani yarına uyanırken benim çocuğum var, ya da okulum var,işim var yani kısaca bir telaşım yok manasında söyledim. bazılarınız yorumlarında ısrarla dalga geçmiş hatta sanırım yazdıklarımı sahte görenler olmuş. konuyu biraz daha açıyorum.
öncelikle ben bilinçli biriyim. önüme ilk çıkan erkekle evlenecek değilim elbet. zaten bugüne dek 3-4 kısmetim de oldu. ama içime sinmeyen şeylerden ötürü evliliğe dönüştürmedim. yani anlayacağınız önüme çıkan ilk adamla evlenecek değilim. ama kriterlerimde değişmeler var. artık yaş farkı önemini yitiriyor. 8-10 yaş üstüne kesin olarak reddediyorum demiyorum.
iş konusunda açıklama yapayım. lise mezunuyum daha önce bir kaç kez çalıştım. en son marketten emeğim sömürüldüğü için ayrıldım. sonradan bir iş buldum ama babam o kişiyle kavgalı olduğum için beni orada çalıştırmadı. ama yılbaşından sonra kesinlikle iş hayatına gireceğim.
bazıları bekarlığın tadını çıkar,gez,iç,sarhoş ol falan diyorlar. herkesin ortamı farklı. ben türbanlı bile olmama rağmen üzerinde çokça akraba,aile,çevre baskısı olan biriyim. bu konuda kapalı kadınları düşünüyorum ben bile böyle baskı görüyorsam acaba onların gördüğü baskı nasıldır diye. elbette ayda 1-2 de olsa çıkıp,gezdiğim gülüp eğlendiğim günler oluyor. tüm hafta yorganın altında ağlıyor değilim yani :) ama ben artık kadın olmanın esaslığını yaşamak istiyorum. bir evim,çeyizlerimi kullanabileceğim sıcak bir yuvam ve bana anne diyen bir yavrum olsun istiyorum.
her gün onlarca laf sokma,sıkıştırma,içten içe imrendirme durumlarıyla karşılaşıyorum. ondan diyorum ki erken evlenenler bu durumu bilemezler. her lafında size laf geçiren akraba ve dostlarınız olur. evde kaldın lafını sana dolandırarak söylerler. ben 3-4 yıldır bunlarla her gün savaş veriyorum. benim gibi bir çok yazar var burada biliyorum.
tekrar hepinize teşekkür ediyorum. moralim biraz daha iyi. en azından kısa vadede beni mutlu ettiğinizi mutlu etmek isterim :) sağ olun, var olun... hepinize iyi geceler.
Demek ki 35 sayfa yorumun hiçbiri işe yaramamış. Ağlamaya devam, ne diyelim artık?
süper bir yorum :)türk fliminden çıkın...evlenemiyom diye hıçkırarak aglamanızda cok enterasan olmuş...30 yaşındasınız kendinize gelin....
keşke evlensem. bugünlerde ben neler çekiyorum bilmiyorsun. kendi evim olsun kocam olsun salak mıyım bu günleri arayacağım. elbette sorunlar olacak ama şuan yaşama amacım yok. yarına kalkma sebebim yok. bekarlığın tadı falan yok 20 yaşında değilim ben artık. 31 olacağım 31
sabahtan beri ağlamaktan gözlerim şiş. bugün başıma çok kötü bir olay geldi. ben zaten bunların olacağını biliyordum ama yaşayınca daha ağır geldi30 yaşında bekarım daha önce yeter artık evlenmek istiyorum diye konu açmıştım. 35 sayfa cevap gelmişti belki oradan hatırlayanlarınız olacaktır. 30 yaşında bekar olmak iğrenç bir şey... kendimi çok değersiz hissediyordum hele bugün başıma gelen olaydan sonra yaşamamın hiçbir anlamı olmadığını düşünmeye başladım.
bugün 4 kuzenim 20-23 yaş arası hepsi...bowling oynamaya gideceklerdi. her seferinde beni de çağırırlardı beraber giderdik. bugün 21 yaşındaki kuzenim serencik ablam da bizimle gelecek mi çağıracak mıyız dedi. ( ben onları kapının önündeki dolaptan bir şey alırken duydum. kuzenlerimden biri yok yaa onun ne işi var bizimle kaç yaşına geldi.onun yaşındakilerin çoluğu çocuğu var okula giden. gelmesin bizimle dedi. ben de hıçkıra hıçkıra odama gittim akşama kadar ağladım kapımı kitleyip. soranlara da başım ağrıyor uyucam dedim. neler çektiğimi kimse anlayamaz. artık evlenip bu berbat hayattan kurtulmak istiyorum değersiz bir mal gibi hissediyorum kendimi. özgüvenim 0 bugün anladım ki herkes bana acıyarak bakıyor...ne yapacağım ben
içinizde hala beni anlamayan kadınlar var. ben koca delisi falan değilim. sadece kendi yuvam,kendi eşyalarım kısacası kurulu bir düzenim olsun istiyorum. gece sarılıp yatabileceğim bir eşim ve benden bir parça olan bir bebeğim olsun istiyorum.
kuzenlerimle takılma meraklısı değilim zaten, ben peşlerine takılmam onlar çağırırsa giderim,çağırmazsa da gitmem. her ne kadar lise mezunu da olsam, bir çok konuda kendini geliştirmiş birisiyim. ama üzerimde birçoğunuzun anlayamayacağı baskı var. ve bu beni bunalıma itiyor. pskolojim bozuk değil, sadece moralim bozuk. umarım daha doğru anlaşılıyorumdur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?