ben geldim ama kimse yok bugünde
size dün akşam olanı anlatmak istiyorum kızlar aslında moral bozup kafaya takacak kadar önemli bişey değil gibi bazılarına göre ama ne bilim ben çok üzüldüm...
görümcemin 1 yaşında oğluşu var çok tatlı maşşalahhh bende eşimde çok seviyoruz yegenini...
eşim yegenin resmine fotosop yaptırmış çerçeveletip getirmişti 7-8 aylık falanken
bende o zmn gümüşlüğümüze koymuştum dün akşam ben sofrayı toplarken anneanne diyorki
bu çocuk senin çocugun mu
yok benim değil o x'in çocugu falan dedim hala seninki öldüde ölmeden öncemi çekip koydunuz
yok diyorum yoksa seninki karnındayken mi öldü anne karnında falan sürekli aynı şeyleri tekrarladı bana
o kadar moralim bozuldu ki o an
kv odada yoktu eşimde evde yoktu
mesaj attım eve erken gel böle böle oldu diye yaşlılığına ver diyor tamam yaşlı anlıyorum
ama benimde çok zoruma gitti zaten bebek konusunda iyice hasssaslamışım dururken ölee konusması sorması içime oturdu
kendimle hayatımla uzun savaşlar sonrası imtihanım deyip kabullenip mutlu olmaya çalışırken
her seferinde bi sıkıntı bi aksilik çıkarmaları beni daha fazla yıpratır oldu bu evin içinde
sağolsun progestan imdadıma yetişti de uyuya kaldım ağlarken eşim kaçta geldi görmedim bile...
sabah kv diyorki hayırdır bi sıkıntın mı var
herseyi merak eder yaa sorma bana bişey dedim
çok moralim bozuk aslında ama gülümsüyorum yinede unutmaya çalışıyorum kendim için...