valla canım bazen en çok çocuklar çekiyo herhalde benzer durumlardan
bence gerginsen çocuk bişey söylediğinde bi dur, kendine hakim ol sonra cevap ver, eğer yapılabilir bişeyse çocuğuna mümkün olduğu kadar evet de, az hayır demeye çalış
spor yapıyo musun bilmiyorum ama gün ışığında bol bol yürüyüş yap, eğer kapalı değilsen kolların açık bişeyler giy ki, D vitamini al, çünkü D vitamini eksikiği türk kadınlarda %80 civarındaymış ve direk depresyon sebeblerinden
açıkcası benim senin gibi sorunlarım yok ama canımı sıkan bişey olursa uyuyorum direk, zaten uyanıncada gerilim falan kalmıyo
pasiflora var bitkisel bi şurup bitkisel olduğu için devlet karşılamıyo yan etki görmedim ben hatta veterinerimiz bitkisel olduğu için kedilere dahi zaman zaman verdiklerini söyledibirazcık tadı kötü o kadar
Çok asabiydim, kırmadığım kalp, yıkıp geçediğim ilişki kalmamıştı.
İki yıl önceydi tabi bu. Bir yıllık ilaç tedavisi uyguladık. Sonra başladığım dozla bıraktım. Bir süre iyiydim ama sonra yine başladı... İlk tepkim bağırmak olurdu, hırsımı alamadığım zamanlarda da ne bulursam kırardım; ayna, cerceve, bardak, tabak. Birilerine fırlatmazdım ama yere atınca sakinleşirdim ancak.
Birgün çok şiddetli bir tartışma esnasında sesim cıkmadı. Gırtlağımla ilgili bir durumdu. Cıkmadı yaa, zorladım falan olmadı. 10 sn falan gecmişti. Ne farkettim biliyor musun; o 10 sn de içimdeki öfke duygusunun yok olduğunu. Sanki beynimden aşağıya doğru inmiş, ayak parmaklarımdan da cıkıp gitmişti. Şok oldum resmen.
Şimdi daima şunu yaparım çok sinirlendiğim öfkemi kontrol edemeyeceğim anlarda; derin bir nefes alırım, mümkünse bulunduğum ortamdan uzaklaşırım, uzaklaşamazsam gözlerimi kapatırım, 10 sn beklerim. Şunları düşünürüm; "Yaşayacağım tartışma huzurumu bozmaya değer mi? Bi anlık öfkem binbir zahmetle kurduğum ilişkimi yıpratmaya değer mi? "
Zaten ben bunları düşünürken o içimdeki korkunç öfke ucup gidiyor. Tabi ki pamuk gibi olmuyorum ama tartışmayı sağlıklı bir hale getiriyorum. Konuşulacak kıvama geliyor ve ben sonradan pişman olacağım hareketlerden kacınmış oluyorum.
amanın umutefe, sen neymişsin,kk da hiç böyle görünmüyosun ama
10 sn bende işe yaramıyo ya, 1000 sn falan olsa belki
yazmayı unuttuğum birşey; bende kırıyorum kızdığımda öfkem yüksekse yatak odasındaki gardolap kapaklarından çekmecelerden alıyorum hıncımı hızlıca kapatıyorum..geçen bir rafının altını kırdım malesef...1 sene öncede ketılın kapağını
tamam canım bu 10 a akadar sayma işini deniyeceğim..özellikle kızımın ilginç titizliği tuttuğu şu 15 gün içinde...ellerini yıkıyor azıcık su damlasa üstüne ya da su içerken 1/2 damla dökülse o elbise hoop çıkarılır ve yerlere fırlatılır neymiş "üstü ıslanmış" elbise yetiştiremiyorum kurusun yine giyersin desem de yerlere fırlatıyor elbisesini..1..9 10 demeye şuan başladım yine çıkarmış üstündekilerin hepsini "anne ıslanmış elbisem kalmadı "diyor.....offfff offf saymaya gidiyorum..
hahahahah çok şekersinÇocuk başka bir olaydır herhalde. Sabır taşı olmak laızm onlarla.
Bana iyi geliyor hala. Dilerim sende faydasını görürsün. Yazık olan anneme oldu; bizim evde kırılmadık cerceve bırakmadın seninkiler mis gibi duruyo diyo
çocuk başka olay da sorun yine bende sinirlenmemem lazım kolayca ev içinde...sırf bu sinirlenmem yüzünden 2. çocuğu çok istediğim halde düşünemiyorum..sonra daha beter sinirli olmaktan hatta depresyona girmekten korkuyorum..bu günlerde beni rahatlatan müzikler dinlemeye çalışıyorum fayda da verdi..duaya sarılmayı unuttum ondan mı acep bu hallerim...
Diyeceklerim bazılarınıza gereksiz gelecek belki ama gerçekten işe yarıyor.
Yoga,meditasyon,reiki gibi uğraşlar insanı daha da sakinleştiriyor.
Öfkeyi kontrol etmede ciddi yardımcı oluyor. Daha sakin, olaylara daha yumuşak yaklaşmanızı, az stresli olmanızı sağlıyor.
Ayrıca öfke kontrolü ile ilgili kitapları okumanızda işe yarayacaktır...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?