sanırım depresyondayım...sadece konuşmak istiyorum

slm bayanlar. bu siteyi aylardır takip ediyorum dün üye olmaya karar verdim. derdim var köşesinide devamlı okurum ve bu dünyada benim gibi olan insanlar görmek iyi geldi bana. neyse ben size biraz kendi durumumu anlatmak istedim. evliliğimin ilk yılları çok sıkıntılı geçti. eşimin ailesi, işsizlik, para, yeni evli olmanın zorlukları gibi sebeplerle o dönem çöküşteydim. en sonunda doktora gittim ve ağır depresyon teşhisi koydu. ilaç konuşma falan 3-4 ay tedavi oldum. sonra iş sorunumun çözülmesi ve eşimin ailesi ile arama mesafe falan koymamla bazı sorunlarda ortadan kalkınca kendimi topladım. ama son 6-7 aydır yine kendimi bunalımda gibi hissediyorum. hiç birşeyden mutlu olamıyorum. herşeyi kafama takıp büyütüyorum. mesela birşey sorduğumda eşimin yanıt vermemesi beni sinir ediyor ve bu konuyu büyütüp büyütüp beni sevmediği istemediğine kadar getiriyorum. ona bunları söylemiyorum içime atıyorum bu daha da büyüyor. bu olayı örnek amaçlı anlattım. ya ne bileyim bıktım kendimden. niye bu kadar karamsar umutsuz bir vakayım. üzgün olmak canımın acıması(psikolojik olarak) alışkanlık oldu adeta. doktora gitmeyi istemiyorum. hem bu şehirde bulmak zor hemde ilaç falan kullanmak iztemiyorum artık. kilo problemide başgösterdi iyice. nerede ise 10 kilo aldım 6 ayda. ve fazla yemekten değil sıkıntı düzensiz beslenmeden. bu da ayrı bir takıntı bende. çocukluktan beri kilo sorunum var ve bir türlü tam olarak çözemedim. ilaç diyet spor denemediğim şey kalmadı. devamlı kiloyu düşünmekte bunaltıyor beni. biliyorum belki yazdıklarım size önemli gelmeyecek ama ben buyum işte mutlu olamıyorum zorladıkça çıkmaza giriyorum. sadece paylaşmak istedim belki her gün buraya birşeyler yazarsam rahatlarım yoksa patlamak üzereyim kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki bu dünyada beni anlayan hiç kimse yok gibi...
bazen de kendime kızıyorum şükretmen gereken şeyleri düşün diyorum. büyük bir sağlık sorunum yok, işim var evim var. altından kalkılmayacak maddi problemler yok. niye bu mutsuzluk, hayattan tatminsizlik. sanırım evlilikten çok şey beklemiştim ve onların olmaması beni bu çıkmaza sürükledi.kendimiyalnız ve boşlukta hissediyorum...

Çok şükür ciddi bir fizyolojik rahatsızlığınız yokmuş.. Psikolojik kısmı da geçer inşallah..

Çalışıyor musunuz?

asude_bahar .!.:

Çok şükür ciddi bir fizyolojik rahatsızlığınız yokmuş.. Psikolojik kısmı da geçer inşallah..

Çalışıyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...

evet çalışıyorum hafta içi hergün iş, akşam ev yemek çay ev işi uyku sabah iş. belkide bu monotonluk tekrar depresyona soktu beni.

nefertiti13 .!.:

evet çalışıyorum hafta içi hergün iş, akşam ev yemek çay ev işi uyku sabah iş. belkide bu monotonluk tekrar depresyona soktu beni.

Genişletmek için tıkla...

Hepimizde aynı monotonluk mevcut.. Rutin güzeldir.. :)

Bir derdim vardaki konuları biraz okuyun, elinizdekilerin kıymetini daha derinden idrak edersiniz :)

Kasma kendini bu kadar kendini böyle yıprattıkça apansız bir hastalık gelip seni bulabilir, stresten kaynaklı geri dönüşü olmayan bir yola girip sağlığından olabilirsin, şükret haline..En azından bazı şeyleri yoluna koyabilmişsiniz. Geçmişe takılıp kalırsan kendine edecek ve zamanla eşini kendinden uzaklaştıracaksın..Anın kıymetini bil bir senden daha yok dünyada yaşamayadıklarını yaşaması için ardından bir varis bırakmıyorsun 3 günlük dunyevî hayatta 10 günlük derdle yüklenmenin ve öylece bu diyardan göçüp gitmenin sana getirisi ne olacak hayattan zevk almayı bilmek sizin elinizde..

Yeni bir düzen oluşturmak kolay olmayacaktır sizin için ama en azından manalı bir uğraş için didinirsiniz inanın kendinizi heba etmek için didiğiniz enerjiden daha az çaba sarfedeceksiniz. dirayetli olun, hayatınızdaki eksileri asgari düzeye indirmek için sizin pozitif olmanız lazım, dimdik olun ve birde öyle deneyin.

bildiğim kadarıyla depresyon tedavisi 3-4 ay kadar kısa sürmez,belli ki tedaviyi yarım bırakmışsın...böyle durumlarda tekrarlama durumu söz konusu...dr ağır depresyon teşhisi koyduysa bunu tek başına atlatman zor,bence dr a git,kısa sürede kökünden kurtulmak varken durumunu daha da ağırlaştırma derim...mutlu olmak için beden sağlığı kadar ruh sağlığı da önemli...Allah yardımcın olsun

sağolun bayanlar. çok klasik olacak ama eşim beni anlamıyor. mesela kiloyu çok sorun ettiğimi ve devamlı çabaladığımı görmesine rağmen destek olacağına tek yaptığı laf sokmak. yok kilolusun. iyice şişdin. bu sözlerine kırıldığını söylediğimde de seni motive etmek için yapıyorum diyor. böyle motivasyon mu olur. ben zaten kilonun farkındayım. rejimdi diyetti spordu devamlı çabalıyorum. ama kilo vermeye çalışan bayanlar bilir bu iş hadi deyince olmuyo devamlı iniş çıkış yaşıyorsun. geçen ay 4 kilo verdim ama devamı gelmedi sonra iki hafta dikkat etmeyince de aldım geri. pes etmedim uğraşıyorum ama yalnız olmak anlaşılamamak o kadar zor ki

kilo insanın moralini bozmaya birebirdir zaten bende takıyorum ama eşimle paylaşınca kilo sıkıntımı niye bukadar kafana takıyorsun deyince biraz rahatlıyorum ona sorduğunda sana öyle şiştin felan demesi çok gıcık olsa gerek gözlerinle ona sana verdiği cevabı beğenmediğini ilet oda anlasın...çünkü eşinin desteği her yönden önemlidir. benimde eşim bazen birşey konuştuğumuzda cevap vermez o anda birşey demem ama oda bana aynı şeyi yaparken bende cevap vermeyince ozaman anlar hatasını ve kabul eder evlilikte iletişim bozulunca herşey tepe taklak olur sağlığında beraber bence bu durumu kendin çözmeye çalış sanırım çok evhamlı birisin inşallah bu içinde bulunduğun sıkıntı bir an önce biter sevgiyle kall...

biraz maneviyatını güçlendir.belki eksikliğin budur.

apranxx .!.:

bildiğim kadarıyla depresyon tedavisi 3-4 ay kadar kısa sürmez,belli ki tedaviyi yarım bırakmışsın...böyle durumlarda tekrarlama durumu söz konusu...dr ağır depresyon teşhisi koyduysa bunu tek başına atlatman zor,bence dr a git,kısa sürede kökünden kurtulmak varken durumunu daha da ağırlaştırma derim...mutlu olmak için beden sağlığı kadar ruh sağlığı da önemli...Allah yardımcın olsun

Genişletmek için tıkla...

evet depresyon ilaçlarını EN AZ 6 ay kullanmak gerekir ve çok düzenli kullanmak gerekir
depresyon ilaçları kilo yapmaz, depresyonda kilonun nedeni sıkıntıya bağlı olarak sürekli yemedir
kiloyu tek başına evde verememişsiniz ve bu sizi daha sıkıntıya sokmuş, demekki yardım almanız lazım
çalışıyormuşsunuzda bence diyetisyenden yardım almalısınız
kendinizi mutlu etmek içinde sevdiğiniz yapmaktan hoşlandığınız şeylerle meşgul olmanızı tavsiye ederim
hobilerinizle uğraşmak size mutluluk verecektir, monoton hayatınızı renklendirecektir

hanımlar bu depresyon tedavisi seneler önceydi 3 yıl falan oldu yarım kalsa bile şu anki durum devamı değil. çünkü çok iyi olduğum dönemler oldu. iş ailevi sorunlar biraz çözüldü ve onları atlattım çok şükür. ama şu son aylarda yeniden sıkıntılar buhranlar başladı. açıkcası doktorlara artık o kadar güvenmiyorum. çok iyi uzman bir doktor bulmak ve güvenmek gerek. genelde fazla ciddiye almayıp ilaç yazıp yolluyorlar. bakın benim o dönem çok yoğun baş ağrılarımda vardı bu sabeple 2-3 farklı nörolağa gittim. bir tomografi çekin diye o kadar ısrar ettim. yaşlı bir beyde son nöroloğum. "kızım seninki stresten takma kafana birşey" dedi. yolladı iyi mi.
ya her hastalığın kaynağı stres ama takma kafana diyince bitiyormu...
psikolokla yarım saatlik görüşmeler yapıyorduk. son görüşme de kaynana ile yaşadığım olayları falan anlattım. cevap şu "sen olayları fazla kişiselleştiriyorsun" nasıl yani kaynanamın giydiğim kıyafete karışması genel bir olay mı yani.
doktorlar çok dışardan genel bir çerçeve ile bakıyorlar ve sorunu anlamaya çalışmıyorlar. ver antidepresan bir tane de uyku yapıcı yolla. bu tedaviyi tekrar açıkca istemem. ben konuşacak dertleşecek beni anlayacak insanlara ihtiyaç duyuyorum. bende yaşıdığım olayları yazsam evet belki burada ayrı başlık açılmayı hakederler. eşim ailesi kilolarım benim aile...ama ben bu sorunları tek tek ele almaktan sıkıldım zaten. genel olarak kendimi tedavi etmek istiyorum. bazen eşime bile canın ceh... diyip alıp başımı gitmek geliyor içimden.

nefertiti13 .!.:

hanımlar bu depresyon tedavisi seneler önceydi 3 yıl falan oldu yarım kalsa bile şu anki durum devamı değil. çünkü çok iyi olduğum dönemler oldu. iş ailevi sorunlar biraz çözüldü ve onları atlattım çok şükür. ama şu son aylarda yeniden sıkıntılar buhranlar başladı. açıkcası doktorlara artık o kadar güvenmiyorum. çok iyi uzman bir doktor bulmak ve güvenmek gerek. genelde fazla ciddiye almayıp ilaç yazıp yolluyorlar. bakın benim o dönem çok yoğun baş ağrılarımda vardı bu sabeple 2-3 farklı nörolağa gittim. bir tomografi çekin diye o kadar ısrar ettim. yaşlı bir beyde son nöroloğum. "kızım seninki stresten takma kafana birşey" dedi. yolladı iyi mi.
ya her hastalığın kaynağı stres ama takma kafana diyince bitiyormu...
psikolokla yarım saatlik görüşmeler yapıyorduk. son görüşme de kaynana ile yaşadığım olayları falan anlattım. cevap şu "sen olayları fazla kişiselleştiriyorsun" nasıl yani kaynanamın giydiğim kıyafete karışması genel bir olay mı yani.
doktorlar çok dışardan genel bir çerçeve ile bakıyorlar ve sorunu anlamaya çalışmıyorlar. ver antidepresan bir tane de uyku yapıcı yolla. bu tedaviyi tekrar açıkca istemem. ben konuşacak dertleşecek beni anlayacak insanlara ihtiyaç duyuyorum. bende yaşıdığım olayları yazsam evet belki burada ayrı başlık açılmayı hakederler. eşim ailesi kilolarım benim aile...ama ben bu sorunları tek tek ele almaktan sıkıldım zaten. genel olarak kendimi tedavi etmek istiyorum. bazen eşime bile canın ceh... diyip alıp başımı gitmek geliyor içimden.

Genişletmek için tıkla...

geçmiş olsun.

doktorların ruhsal sorunların çözümü anlamında fazla birşey beklememek gerekir. onlarda bir yere kadar yardım eder. zaten psikolog da bu konuda yol gösterir sadece. sorunu yine siz çözersiniz.

bu anlamda biraz daha çabalayın. dr. david burns'ın ''iyi hissetmek'' adlı bir kitabı var. depresyonunuz ve bu ruh haliniz için iyi gelecektir diye düşünüyorum. kendi kendinizin hekimi olmaya çalışın, kalıcı çözüm de bu olacaktır.

kayınvalidenizin elbisenize karışma meselesine de birşey söylemek istiyorum, ben şimdi nişanlıyım. geçen sene müstakbel kayınvalidemle ilk tanıştığım gün kayınvalidem elbiselerimi beğenmemişti =) hatta değiştirmemi kibar bir dille istemişti. daha 2 saat önce tanışmıştık oysaki. ve ailem bile elbiselerime karışmadığı hgalde kayınvalidem karışmaya çalışmıştı. ben de en az onun kadar kibar bir dille elbiselerimi değiştirmeyeceğimi söyledim =)

açıkçası ben pek takılmadım buna, yaşlı kadın işte. bunu istemiş ne olacak ki. istesin. ben ona izin vermediğim sürece istediği kadar söylesin. kadının yapısı bu zaten, biraz baskıcı. sadece bana karşı değil yani zaten öyle. o zaman ben de ona duracağı yeri belli ederim olur biter. bir söyler iki söyler yapmadığımı görünce artık söylemez =)

yani olayları kontrol edemeyiz ama tepkilerimizi kontrol edebilirzi. bu yönden siz de kendinizi güçlendirmeye çalışın...

psikologlara ve psikiyatristlere sonuna kadar güveniyordum ta ki zamanın birinde kendimi kötü hissedip de uzman psikiyatriste gidene kadar.aslında çoğunun amacı mesaiyi doldurmak başka da bir şey değil.senin derdin,çözüm üretmek onun umru değil.bu yaşanmışlıktan sonra kendime daha iyi davranmaya başladım.insanları önemsememeye,her lafı çevirip çevirip düşünmemeye,beni yoran insanlarla daha az görüşmeye,bana zevk veren,mutlu eden şeyleri koşulsuzca yaşamaya başladım.ve şimdi çok daha iyiyim.çünkü artık biliyorum ki birgün kötü olursam bana kendimden başka kimse yardımcı olamayacak.şimdiden tedbir almazsam o gün ben bile kendime yardım edemeyebilirim.

sanki ben yazmışım gibi oldum çok iyi anladım seni. ama arkadaşlarında önerdiği gibi çözüm yine sende. eş iş aile hepsini boşver bu dünyada tek önemli olan sensiç bunu düşün buna yoğunlaş...

Bende psikologa gidiyorum ama aslinda genede cözüm insanin icinde ama bakalim tabii...neler olacak bende merak ediyorum.aslinda ben beni üzen sebebi tam olarak biliyorum.ama mevcut duruma cözü yok.beni depresyona sokan o mesela..Sende bunun nedenini bulmalisin.Insan kendini daha iyi bilir..

nefertiti13 .!.:

sağolun bayanlar. çok klasik olacak ama eşim beni anlamıyor. mesela kiloyu çok sorun ettiğimi ve devamlı çabaladığımı görmesine rağmen destek olacağına tek yaptığı laf sokmak. yok kilolusun. iyice şişdin. bu sözlerine kırıldığını söylediğimde de seni motive etmek için yapıyorum diyor. böyle motivasyon mu olur. ben zaten kilonun farkındayım. rejimdi diyetti spordu devamlı çabalıyorum. ama kilo vermeye çalışan bayanlar bilir bu iş hadi deyince olmuyo devamlı iniş çıkış yaşıyorsun. geçen ay 4 kilo verdim ama devamı gelmedi sonra iki hafta dikkat etmeyince de aldım geri. pes etmedim uğraşıyorum ama yalnız olmak anlaşılamamak o kadar zor ki

Genişletmek için tıkla...

canım benim seni okadar iyi anlıyorum gerçekten zor bi durumdasın ama geçicek elbetrahat ol kasma bukadar,,eşinin desteği çok önemli ve inanırmısın benim eşimde bana öyle diye diye hırslanıp verdim kilolarımı ve şimdi diyorum bazen ben kendi çabamla zayıfladım sen hiç destek olmadın ki diyince,,canımya ben olmasaydım oşekilde seni kızdırmasaydım bukadar hırslanıp kilo verirmiydim kıymetimi bil diyodoğruda söylüyo inanki o çok azmettirdi beni zayıflayamazsın dedikçe hırslanıyodum ve ona inat başardım..arada bi iddaya girerdi benle onlarda çok işe yaradı ve kazandım hep,,ama kendini kötü hissetme bu dünyada herşey boş üzüldüğüne değmez,,bide bebeğiniz varmı yada istiyomusun:26:belki bebek neşeni yerine getirir monotonluktan kurtarır..benim bigünüm bigünümü tutmuyo çocuklar yüzünden çok atraksiyonlu geçiyo
bide bende eşime bişey söylediğimde yada sorduğumda cvb alamıyorum hiç,,ve sinir oluyorum tekrar yükses sesle soruyorum aklı başına geliyosonra oda bana sorunca bende susuyorum gıcıklığıma anlıyo ozaman ne kadar sinir bi durummuşneyse bunlar halledilir sağlığın iyi çok şükür takma okadar herşeyi

çok sağolun kızlar yazdıklarınızı okumak bile çok iyi geldi. trendy çocuk demişsin çocuk yok ve pekte düşünmüyorum. şuan kendimi hazır hissetmiyorum. biraz evliliğimde problemli açokcası. sorunlu hayatıma çocuk eklemek istemem. gelince olması gerek ise olur diyorum. rabbim isteyipte sahip olamayanlara versin.
dün akşam mesela bayanlar eve geldik saat 8 de çıktı eşim 12 de geldi. arkadaşları ile kağıt oynamaya gidiyor. ben evde tek başıma beklemedeyim. ya bu hayat mı yalnızlık beni durmadan düşünmeye itityor buda sanırım sinirlerimi bozuyor. bir ilaç vardı kullandığım .pro.. diye çok bilinen bir antidepresan tekrar başlasam mı diyorum ama ilaçlara inancımda yok ki. benim ihtiyacım belli aslında sedece konuşmak...

simurg_ .!.:

geçmiş olsun.

doktorların ruhsal sorunların çözümü anlamında fazla birşey beklememek gerekir. onlarda bir yere kadar yardım eder. zaten psikolog da bu konuda yol gösterir sadece. sorunu yine siz çözersiniz.

bu anlamda biraz daha çabalayın. dr. david burns'ın ''iyi hissetmek'' adlı bir kitabı var. depresyonunuz ve bu ruh haliniz için iyi gelecektir diye düşünüyorum. kendi kendinizin hekimi olmaya çalışın, kalıcı çözüm de bu olacaktır.

kayınvalidenizin elbisenize karışma meselesine de birşey söylemek istiyorum, ben şimdi nişanlıyım. geçen sene müstakbel kayınvalidemle ilk tanıştığım gün kayınvalidem elbiselerimi beğenmemişti =) hatta değiştirmemi kibar bir dille istemişti. daha 2 saat önce tanışmıştık oysaki. ve ailem bile elbiselerime karışmadığı hgalde kayınvalidem karışmaya çalışmıştı. ben de en az onun kadar kibar bir dille elbiselerimi değiştirmeyeceğimi söyledim =)

açıkçası ben pek takılmadım buna, yaşlı kadın işte. bunu istemiş ne olacak ki. istesin. ben ona izin vermediğim sürece istediği kadar söylesin. kadının yapısı bu zaten, biraz baskıcı. sadece bana karşı değil yani zaten öyle. o zaman ben de ona duracağı yeri belli ederim olur biter. bir söyler iki söyler yapmadığımı görünce artık söylemez =)

yani olayları kontrol edemeyiz ama tepkilerimizi kontrol edebilirzi. bu yönden siz de kendinizi güçlendirmeye çalışın...

Genişletmek için tıkla...

canım cevabın için sağol. kıyafet konusuna değinmişsin de kısaca anlatmak istedim. benim kaynana ile bu sorunum taaa nişanda başladı ama yüzüme hiç söylemedi hep oğluna söyledi oda bana gereksiz baskı yaptı. ben nişanlıykende çalışan bir bayandım ve devamlı pantalon giyerdim. eteği pek sevmem açıkcası rahat edemem. birde küçükken babamdan bu konuda çok baskı gördüm. liseye kadar pantalon giydirmedi bana babam. neymiş kız çocuk namahremmiş erkek gibi görünmeyecekmiş. neyse babamla o kadar mücadele ettim birşeyleri değiştirdim. sonra aynı baskıları kaynanadan görmek ağırıma gitti. eşimin sözü" ee yaşlı insanlar kırma onları giyiver istedikleriniydi " o zaman da salak bir aşığım tabii. olur olur dedim tepeme çıktılar. şuan mı ooo çok sular aktı köprüden. artık hiçbirşekilde kıyafete falan karışamazlar. ama o dönem çok sinirlerimi yıpratmıştı bu olaylar. tabii başka olarlarda vardı ben onu örnek açısından yazmıştım.

aslında kendi kendimizi depresyona sokmakta çok ustayız. bende dahilim bu gruba. herşeyi didik didik düşünüp beynimizide didiklemekten başka bir işe yaramıyoruz. o ne dedi niye dedi, hak etmediğimiz halde bu bana yapılır mı gibi.. karşıdakini çok fazla dikkate almazsak birçok sorun çözülecekte.. ama nerde... benim bir anım, bir anıma tutmuyor. geçen gün eşime çok kızmıştım, hadi yeter artık filmi bitirelim dediği için (sırnaşıyordum o sırada) daha sonra ki günde ona benzer bir şey dediği halde çok umursamadım. bazen kendimce karar alıyorum, kim olursa olsun kafama takmıyacağım diyorum, 1-2 günden sonra gene aynı ben geri geliyor. aslında tek sebep yanlızlık... çevrende de benim gibi çok fazla oturup dertleşebileceğin birisi olmayınca, sonuç depresyon oluyor. çevremde arkadaşlarım doslarım yanımda olsaydı, eşimin her söylediğine takılmazdım. sizinde aynı şekilde, üstelik eşiniz sizi yanlız bırakıp gezmelere gidiyorken... işten eve gelince, sohbet etmek için bir yüz arıyorsun, sonra adam ortada yok. sen kendinle başbaşa kalıp kendini dinliyorsun. belki ilkönce eşinle seni yanlız bırakmaması için anlaşmalısın. özellikle geceleri...