aslında kendi kendimizi depresyona sokmakta çok ustayız. bende dahilim bu gruba. herşeyi didik didik düşünüp beynimizide didiklemekten başka bir işe yaramıyoruz. o ne dedi niye dedi, hak etmediğimiz halde bu bana yapılır mı gibi.. karşıdakini çok fazla dikkate almazsak birçok sorun çözülecekte.. ama nerde... benim bir anım, bir anıma tutmuyor. geçen gün eşime çok kızmıştım, hadi yeter artık filmi bitirelim dediği için (sırnaşıyordum o sırada
) daha sonra ki günde ona benzer bir şey dediği halde çok umursamadım. bazen kendimce karar alıyorum, kim olursa olsun kafama takmıyacağım diyorum, 1-2 günden sonra gene aynı ben geri geliyor. aslında tek sebep yanlızlık... çevrende de benim gibi çok fazla oturup dertleşebileceğin birisi olmayınca, sonuç depresyon oluyor. çevremde arkadaşlarım doslarım yanımda olsaydı, eşimin her söylediğine takılmazdım. sizinde aynı şekilde, üstelik eşiniz sizi yanlız bırakıp gezmelere gidiyorken... işten eve gelince, sohbet etmek için bir yüz arıyorsun, sonra adam ortada yok. sen kendinle başbaşa kalıp kendini dinliyorsun. belki ilkönce eşinle seni yanlız bırakmaması için anlaşmalısın. özellikle geceleri...