- Katılım
- 12 Şubat 2018
- Mesajlar
- 1.792
- Emoji Skoru
- 1.893
- Puanlar
- 63
- Konu Sahibi Umutlu1988
- #221
keşke şimdi senin yerinde olabilsem bunu gerçekten tüm samimiyetimle söylüyorum. bende senin gibiydim zamanında kafama göre takılırdım istediğimi yapardım. Ama şimdi öylemi kesinlikle değil evleniyorsun hele bide seni anlamayan bir koca bulursan işte o zaman hayatının en kötü yönlerini görüyorsun ve keşke hiç evlenmeseydim diye diye kendini yıpratıyorsun. Şimdiki aklım olsa inan ki kesinlikle evlenmezdim gelmişim 34 yaşına afedersiniz b...k mu vardıda evlendim diyorum kendime. Bana şimdiki aklım ve geçmiş zaman lazımkizlar 31 yasindayim. Meslegimi elime almis, genelde evden ise isden eve diye hayati gecen biriyim. Kötü tecrübelerimden sonra tekrar birini sevmek okadar zor ve imkansiz gibi geliyor ki.. zaten dogru düzgün biride karsima cikmiyor. Ailem, kardeslerim veya arkadaslarim artik biri var mi diye bile sormuyolar. Biri ile tanissam nasil ilerliyor diye bile soran yok. Onlarinda benim evlenecegime dair ümitleri kalmadi. Gezilere katiliyorum, yeni insanlar tanimak icin. Ama nedense bi türlü olmuyor. Cok yoruldum ve cok üzgünümbazen her serde bi hayir vardir diyorum, öyle avutuyorum kendimi