İzindi rapordu derken iki aydır işe gitmiyorum. Şimdi de doğum iznim başladı. Evde oturdukça miskinleştim, zaten karnımdan dolayı rahat hareket de edemiyorum. Canım bir şey yapmak da istemiyor. Okuldan mezun olduğumdan beri sürekli çalışıyorum. Hiç bu kadar uzun süre evde durmamıştım. Sanırım bu sıkıntı, hamilelik hormonları, hamileliğimde yaşadığım sorunlar bir araya gelince psikolojim bozuldu. Sürekli ağlıyorum. Herkesin her hareketi batıyor. Eşime diyorum akşamları, benim psikolojim bozuldu diye, ciddiye almıyor dalga geçiyor sen zaten psikopattın diyor o da. Off bilmiyorum ne yapacağımı.. Sinirlerim çok yıprandı. Kimsenin de umurunda olmadığımı düşünüyorum. Ben her hareketimde aman kimse kırılmasın darılmasın diye düşünürüm. Hayatım boyunca böyle bir insan oldum, bu tercih değil yapı meselesi, ama karşılık göremiyorum, eskiden de görmezdim, bunu umursamazdım belki ama şimdi çok üzülüyorum. Eşim de bana kızıyor, önce kendini düşüneceksin hayatta diyor. Ama onu yapamıyorum işte, her zaman kendimden çok başkalarını düşünüyorum. Sonra üzülüyorum akıllanmıyorum… off neyse kimseyle paylaşamıyorum sıkıntımı, bari buraya yazayım rahatlıyım dedim. Teşekkür ederim okuduğunuz için..