- 17 Temmuz 2013
- 10.974
- 17.800
- 298
Sakın anlatma pişman olursun..ben anlatiyordum ama oldum..artik anlatmam..Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.
Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.
Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Anlatacak sey vardir anlatilmayacsk sey vardir. Ben olsam anlatmam.
Tavir yapar gitmemezlik yapar diyorsun onun icin bu bir firsat olur aileni sayio gitmemesi icin
Demek ki seni ailesinden sogutmak istemiyor. Tabiki insanin ici sizlar. Ben kardesimle tartismis olsam ve esim moralimin bozuk olduunu anlasa üstünden söylerdim ama hicbir zaman detayli anlatmazdim. Ailem sonucta bugün birbirimizle kabga ederiz yarin sarmas dolas sokakta gezeriz yani.Peki o zaman samimiyet ölmüyor mu? Bir de şunu farkettim. Eşim de ailesiyle ilgli bir sıkıntı olursa yine ailesinden başka bir kişi ile paylaşıyor. Benimle mesela o şekilde paylaşmıyor. Daha yüzeysel anlatıyor. Onlarla paylaştığını da tamamen tesadüf telefon konuşmasında Vs duydum. Böyle olunca da içim sızladı biraz .Ben hiç bir zaman yüze vurma yapmadım ve yapmam. Kendimden eminim. Belli ki o buna inanmıyor. Yanda doğru olan bu öu
Demek ki seni ailesinden sogutmak istemiyor. Tabiki insanin ici sizlar. Ben kardesimle tartismis olsam ve esim moralimin bozuk olduunu anlasa üstünden söylerdim ama hicbir zaman detayli anlatmazdim. Ailem sonucta bugün birbirimizle kabga ederiz yarin sarmas dolas sokakta gezeriz yani.
Bende esimin ailesini kendi ailem gibi görüyorum ve onlar da beni aileden biri gibi gördüklerini zannediyordum. Ta ki görümcem bana icindekilerini söyleyebe kadar. Neymis efendim bana misafir gelince neden onu davet etmiyormusum! Hani beni kardesin olarak görüyordun dedim? Insan kardesine gitmek istedigi zaman davet mi beklemesi gerekiyor?Aslında ben bir yerlere, birilerine güvenmek istiyorum. Birileri de bana güvensin gerçekten aileden görsün istiyorum. Aileme yanaşsam olmuyor, eşime yanaşsam olmuyor. Yani sanki kimse gerçek duygu alışverişi için beni tercih etmiyor. Öyle hissediyorum belki tamamen yanlış bir his.
+ailenizle ilgili hiçbirşeyi eşinize eşinizle ilgili hiçbirşeyi ailenize anlatmayın bu hatayi cok yaptim ilk yillardaHerkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.
Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.
Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Katılıyorum size. Eşim bana yapmasa ben zaten hiç yapmazdım.Senin ailen benim ailem evliliği bitirecek en büyük tehlike size bir tavsiye (şimdiki aklim olsaydı) benim ailem görüş benim aileme neden gitmiyorsun gibi cümleler kurmayın kendi ailenize tek gidin daha iyi ailenizede böyle daha iyi annecim deyiverin
Çoğunu anlatmam yani onun diline düşeceğim kısmını böylelikle onun ailesinin yaptıkları daha çok gözüne batarHerkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.
Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.
Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Biz eşimle beraber yaşadık sıkıntıları saklamak münkün değildi zaten ama eşim hiçbir zaman bunları benim aleyhime kullanmadı o yüzden hala en yakın sırdaşım odur,çünkü çiy bi insan değildir anlattığım anlattığım zamanda kalır.Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.
Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.
Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Şimdi genelde iyi olup basit sorunlar varsa ki benm öyle anlatrm. Ama detaylar falan her zmn değil. Bence anlatılmamalı.Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.
Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.
Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?