Bugün çok keyifsizim günlük içim sıkıntılı. Dün annem, ablam ve yiğenlerim bana yatıya geldiler az öncede gittiler.Onları rahat ettirmek için elimden geleni yaptım ama yeni evli olunca hala eşimden çekiniyorlar. Eşimde aileme yeteri kadar ilgili davranamıyor. Oda onlardan çekiniyor.Ne biliyim üzülüyorum işte. Aslında saygının verdiği mesafe saygısızlığın sebep olduğu aşırı rahatlık ve lakayıtlıktan iyidir ama ortasınıda bulmak lazım. Hem saygılı hemde rahat olsunlar istiyorum.Dün okey masasını kurdum ablam, kuzenim, eşim ve ben sahura kadar oynadık o ara aralarında şakalaşmalar falan oldu sevindim:) İnşallah zamanla alışırlar.
Bir de iki gün önce benim uzaktan akrabam genç bir kız kanserden öldü. Onu tanıma fırsatım hiç olmamıştı ama çok üzüldüm çok etkilendim. Ölmeden önce öleceğini anlayıp annesine yalvarmış. ''Anne ben ölmek istemiyorum benim hayallerim var'' demiş. düşündükçe öyle üzülüyorum ki o kızcağızın ve annesinin durumunu düşünmek içimi acıtıyor.
Mekanı cennet olsun. Sanırım bu can sıkıntısının sebebi ölümün bu kadar yakın ve gerçek olduğunu bir kez daha hissetmiş olmam. Allah herkese can sağlığı versin gerisi gerçekten yalan...