Sevgili Günlük,
Bugün sahurdan sonra uyumadım, zaten 9 da bir yatmışım sahura kadar, akşam eşimin arayamayacağını biliyordum dünden, çünkü komutanının nöbeti vardı tüm gün o zaman bunları da nöbetçi yapıyor komutan el mahkum, ben de uyuyarak zaman geçirdim.
Bu sabah köydeki okulumdan çıkışımı almak için gideceğim, çok heyecanlıyım, dört yıldır tayinim çıksın diye atmadığım takla kalmadı, sonunda tayinim çıktı ve kurtuluyorum uzak okuldan, dile kolay dört yıl boyunca günde 4 buçuk saatim yollarda geçmişti, dolmuş yok otobüs yok, karda kışta yollarda otostop çek, elalemin arabalarına minnet et, sözde devletin öğretmeniyiz, sözde Ankara gibi bir yerdeyiz ama güvenliğimiz yok, rahatımız yok, saatlerce bekleyip soğuktan donduğumuz zamanları bilirim, ne günlerimiz geçti, şimdi geriye bakınca oradan kurtulduğuma seviniyorum ama içim biraz da olsa buruk, sonuçta çok emek harcadım ben o okul için, oradaki köy çocukları için, oradaki sıcaklık bambaşkaydı, öğrencilerim çok üzülecek gideceğimi duyunca biliyorum, onları ben de çok özleyeceğim çünkü paylaşımlarımız çok özeldi, ama kısmet böyleymiş demek ki... Umarım gideceğim okul hayırlı olur benim için...
Görüşürüz yine günlük, sen de hoşça kal...