bizim hikayemiz bircoğuna göre sıradan aslında ama benim için eşsizdir...2010 yazıydı ben kpssden cıkmısım aklımda acabalar var atanırmıyım olur mu olmaz mı bir de nişanlımdan ayrılmışım üzüntüsü yoktu bende ayrılığımın cünkü buzz gibi yapmıstı beni bana ettikleri neyse ama annemde halime cok üzülüyor falan gece gelip kontrol ediyor beni ne yapıom intihar girişimi oluyor mu diye
neyse annem birgün mevlüt vardı biryerde oraya gitti tabi hanım teyzlerde gitmiş yaz dönüşü olduğundan yeni karsılasıyorlar ardan sonr ao mevlütte neyse naciye teyze(kayınvaldem olur şimdi kendisi) ne yapıonuz nasıl senin kız sınava girdimi feklan diyor annem de ağlamaklı sesle he girdi ama ayrıldı bizim kız nişanlısından deyiveriyor ve kayınvalidem de hemen oracıkta (zten gözü bendeymiş önceden nişanlı oldumu duyunca karalar bağlamıs)e biz senin kıız görmeye gelek demiş annem de bir sorayım demiş bence kabul etmez ama..neyse aksam annem geldi tabi korka korka diyo bana eli kalbinde ben de "tmm dedim görüselim" ama annem sok gerci benden beklenen bir cevap değil ama neyse görüşme ayarlandı ve kocişimle bir kafede bulustuk o anlattı ben anlattım herseyi tüm cıplaklığıyla anammm bir baktık saatler gecmiş aksam olmus....beni eve bıraktı ama telimi almadı bende almadım ayıp olur dedim ..aksam annesi aradı saat 10da
ys kusura bakmayın bnim oğlan utanmıs kızın nosunu almamıs verirmisiniz dedi ama bende kıkır kıkır gülüyom neyse verdi annem gece 11 de mesaj geldi ilk ve inanın sabaha kadar mesajlastık..keske yıllr öncesinden tanısaydım askımı..hnai bir sarkı var ya1 birbirimize birkac ask kadar gel kalms olmasaydık" aynen öyle kızlar ama olsun böylelikle daha değerli oldu gözümde şimid kızımızla beraber mutlu mesut yasıyorum co şükür