Başlık gözüme takıldı tepede, son mesajlarınızı okudum...
Sevdiğini değil de sevdiğinin ilgisini, sevilmenin güzelliğini özlediğini anlayanlar atlatmış... Bunu doğru tahlil eden bir başkasıyla aynı güzellikleri yaşaabileceğini idrak eder...
Alışkanlığının yarattığı boşluğu (her gün aranma, sorma, ilgi görme) sevgilisini özlemek sananlar atlatamamış...
Eğer hala seviliyor olsaydınız (sevmek yetmez, paranız olmadığı halde pahalı ürünleri talep etmek gibidir bu, karşı tarafta krediniz yoksa onun sevgisini severek kazanamazsınız) yanınızda olurdu o insanlar... Daha doğrusu beraber olmanız gerekseydi zaten ayrılmazdınız... Bununla ilgli benim de bir anım var şimdi hatırlıyorum da gülesim geliyor...
Ruh eşim olduğuna inandığım biri vardı vaktiyle, ben aksini düşündüğümde beni inandırırdı aramızdaki bağa... Aynı gece aynı rüyaları gördük kaç kez, aynı anda aynı sözler çıktı ağzımızdan, ilahi bir tesadüf sanıyorduk yaşadıklarımızı... Ne vakit -aramızda en ufak sorun yokken- geleceğe yönelik "Hayırlısı değilse tüm bağlarımız kopsun!" diye dua etsem konuşmadan anlaşan biz gidiyor iki düşman geliyordu sanki... Onu çok sevmeme rağmen "bu ilahi" mesajı esas aldım sonunda... Çok iyi anlaşmamıza, somut bir sebep olmamasına rağmen bitirdik her şeyi... Şu dakika arasam yine beni benden iyi anlayacağını biliyorum ama herkesten ve her şeyden çok "O"na güveniyorum... Birlikte olmamız gerekseydi uygun şartları yaratırdı ve beraber olurduk... Ne demiş şair, "Olmuyorsa zorlamayacaksın"... Üç günlük dünyada kendimizi bir ilişki için paralamak en üstün varlık olarak yaratılışımızı hafife almak gibi geliyor bana... Yıllanmış ilişkilerini geride bırakıp farklı kıtalardan, dünyanın öbür ucundan birbirini bulan insanların bir araya gelebilmesi her şeyi ortaya koyuyor aslında... Kalbimizi temiz tutalım, iyi davranalım, iyi olalım; iyisi bulsun bizi... Kısmetten öte köy yok... Mücadele etmek için dgönül meselelerinden daha kutsal kulvarlar var...
Eğer hala seviliyor olsaydınız (sevmek yetmez, paranız olmadığı halde pahalı ürünleri talep etmek gibidir bu, karşı tarafta krediniz yoksa onun sevgisini severek kazanamazsınız) yanınızda olurdu o insanlar... Daha doğrusu beraber olmanız gerekseydi zaten ayrılmazdınız... Bununla ilgli benim de bir anım var şimdi hatırlıyorum da gülesim geliyor...
Ruh eşim olduğuna inandığım biri vardı vaktiyle, ben aksini düşündüğümde beni inandırırdı aramızdaki bağa... Aynı gece aynı rüyaları gördük kaç kez, aynı anda aynı sözler çıktı ağzımızdan, ilahi bir tesadüf sanıyorduk yaşadıklarımızı... Ne vakit -aramızda en ufak sorun yokken- geleceğe yönelik "Hayırlısı değilse tüm bağlarımız kopsun!" diye dua etsem konuşmadan anlaşan biz gidiyor iki düşman geliyordu sanki... Onu çok sevmeme rağmen "bu ilahi" mesajı esas aldım sonunda... Çok iyi anlaşmamıza, somut bir sebep olmamasına rağmen bitirdik her şeyi... Şu dakika arasam yine beni benden iyi anlayacağını biliyorum ama herkesten ve her şeyden çok "O"na güveniyorum... Birlikte olmamız gerekseydi uygun şartları yaratırdı ve beraber olurduk... Ne demiş şair, "Olmuyorsa zorlamayacaksın"... Üç günlük dünyada kendimizi bir ilişki için paralamak en üstün varlık olarak yaratılışımızı hafife almak gibi geliyor bana... Yıllanmış ilişkilerini geride bırakıp farklı kıtalardan, dünyanın öbür ucundan birbirini bulan insanların bir araya gelebilmesi her şeyi ortaya koyuyor aslında... Kalbimizi temiz tutalım, iyi davranalım, iyi olalım; iyisi bulsun bizi... Kısmetten öte köy yok... Mücadele etmek için dgönül meselelerinden daha kutsal kulvarlar var...
Başlık gözüme takıldı tepede, son mesajlarınızı okudum...
Sevdiğini değil de sevdiğinin ilgisini, sevilmenin güzelliğini özlediğini anlayanlar atlatmış... Bunu doğru tahlil eden bir başkasıyla aynı güzellikleri yaşaabileceğini idrak eder...
Alışkanlığının yarattığı boşluğu (her gün aranma, sorma, ilgi görme) sevgilisini özlemek sananlar atlatamamış...
Eğer hala seviliyor olsaydınız (sevmek yetmez, paranız olmadığı halde pahalı ürünleri talep etmek gibidir bu, karşı tarafta krediniz yoksa onun sevgisini severek kazanamazsınız) yanınızda olurdu o insanlar... Daha doğrusu beraber olmanız gerekseydi zaten ayrılmazdınız... Bununla ilgli benim de bir anım var şimdi hatırlıyorum da gülesim geliyor...
Ruh eşim olduğuna inandığım biri vardı vaktiyle, ben aksini düşündüğümde beni inandırırdı aramızdaki bağa... Aynı gece aynı rüyaları gördük kaç kez, aynı anda aynı sözler çıktı ağzımızdan, ilahi bir tesadüf sanıyorduk yaşadıklarımızı... Ne vakit -aramızda en ufak sorun yokken- geleceğe yönelik "Hayırlısı değilse tüm bağlarımız kopsun!" diye dua etsem konuşmadan anlaşan biz gidiyor iki düşman geliyordu sanki... Onu çok sevmeme rağmen "bu ilahi" mesajı esas aldım sonunda... Çok iyi anlaşmamıza, somut bir sebep olmamasına rağmen bitirdik her şeyi... Şu dakika arasam yine beni benden iyi anlayacağını biliyorum ama herkesten ve her şeyden çok "O"na güveniyorum... Birlikte olmamız gerekseydi uygun şartları yaratırdı ve beraber olurduk... Ne demiş şair, "Olmuyorsa zorlamayacaksın"... Üç günlük dünyada kendimizi bir ilişki için paralamak en üstün varlık olarak yaratılışımızı hafife almak gibi geliyor bana... Yıllanmış ilişkilerini geride bırakıp farklı kıtalardan, dünyanın öbür ucundan birbirini bulan insanların bir araya gelebilmesi her şeyi ortaya koyuyor aslında... Kalbimizi temiz tutalım, iyi davranalım, iyi olalım; iyisi bulsun bizi... Kısmetten öte köy yok... Mücadele etmek için dgönül meselelerinden daha kutsal kulvarlar var...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?