Sarkilarin da dedigi gibi
"Acimi da cekerim kahrolurum, sefamida surerim mest olurum"
Soka girip, donup kaldigim zaman da oldu, Sabahlara kadar uyuyamayip, nefesimin kesildigi zamanlar da. Hatirliyorum sabah 5 te artik dayanamayip yataktan kalkip, soguk balkona cikip ziril ziril aglamistim. Durun biraz anlatayim, gecmisi hatirlayim..
Ilk zamanlar insan inanamiyor, bir sekilde barisiriz diyor. Aldigin psikoloji dersleri, o zamana kadar duydugun baskalarin tecrubeleri hic biri iyi gelmiyor. Ayriligin ilk donemi olan yalanlama donemi icersinde oldugunu bile fark edemiyorsun. Ve bu donem uzunca, sancili bir donem boyunca gecmiyor. Benim icin, onunla 1 ay sonra yuz yuze gorustugum zamana kadar gecmemisti.. Beni gorunce dayanamaz falan diye dusunurken, bir baktim adam buz... O zaman dank etti iste benden gittigi ve birseyler degismeden donmeyecegi. Hersey boyle oldu diye cok ofkeliyim. En cok kendime, ben herseyi berbat ettim, o cok iyiydi, ben bu iliskiyi rezil ettim. Ona bana sans vermedigi icin kiziyorum, kendime iliskiyi berbat ettim diye kiziyorum, onun yakin arkadaslari beni hic aramiyor diye kiziyorum, ofke doluyum..
Dikkatinizi cekerim "birseyler degismeden" diye dusunuyorum :)) Sabahlara kadar ne sekilde bu iliskiyi yurutebilirdik diye dusunuyorum, bana donsun icinde kusku kalmasin diye degistigimi ona bi sekilde belirtmeye calisiyorum... Aaaa farkinda olmadan pazarlik bolumune girmisim ayrilik asamasinin :))))
Olmuyor, olmuyor.. Ne yapsam durum degismiyor. Bir ay daha bekledikten sonra, bari arkadas kalallim, arkadasca goruselim diyorum. Tak buna mesaj atiyorum. Evine cagiriyor, gel oturalim diyor. Gidiyorum. Buzlar biraz erimis mi sanki? Bana mi geliyor, yoksa gercekten arkadas olarak mi goruyor beni? Kapida merhaba niyetine bana sarildi? Acaba hic aklindan yeniden birlikte olmak geciyor mu? Beraber koltuga oturuyoruz. Sacma gulusler, mutluluk pozlari.. Yazin tatildeki resimlerimi gosteriyorum ona, donup bakiyorum, o da ne? Esnedi mi o? Yorgun musun diye soruyorum, biraz diyor.. Git mi demek oluyor bu? Neyse ben kalkayim sen de dinlen diyorum.. Aa kalkiyor musun, tamam diyor. Son kez bakiyorum. Son kez kapida sariliyorum. Son kez sesini duyuyorum. Son kez hoscakal, iyi geceler diyorum.
Ve evime geliyorum...
Aramiyor beni, sormuyor. Mesaj atmiyor. Ben aci cekiyorum. Bu boyle gitmez. Face ten onu yeniden eklemistim arkadas ayagina. Dayanamiyorum, face i donduruyorum. Onu gorerek bu donemi geciremem. Merak kararlarimin arkasinda durmami cok guc hale getiriyor. Yeniden face aciyorum. Gunde belki 5 kere kontrol ediyorum ne yapmis ne etmis. Saat kacta facebookta online oluyor, herseyi ama herseyi takip ediyorum. Bir gun durum guncellemesi yapti. Evinde parti yapacakmis, herkesi davet ediyor. ben gidemem tabi. Belki de faceinde bi kiza laf atiyor, o gelsin diye yapiyor. Belki parti de birileriyle tanisip bi iliskiye baslamayi planliyor. Daha fazla buna katlamayacagim. Ya yarin bir iliskisi olursa, buna nasil katlanirim? Siliyorum faceten..
Ertesi gun gozume uyku girmiyor. Don saga don sola.. Gece 3:30 gibi telefonuma mesaj geliyor.. Ondan.. Yanlis birsey mi yaptim, faceten silmissin beni diyor. Aman tanrim beni fark etmis! Acikliyorum.. Ben boyle yapamiyorum diyorum. Sen faceteyken surekli seni takip ediyorum, arkadas olarak goremiyorum seni diyorum. Bana ayrilmak istedigi icin bi aptal oldugunu soyluyor. Ne yapalim diye soruyor bana? Barisalim mi? Bana soruyor.. Bende bilmiyorum diye cevap veriyorum.. O da bilmiyormus. Sonra konusalim mi diyor? Olur diyorum.. Ama o konusma hic olmuyor. Ertesi sabah uyandiginda ayrilik kararini sanirim aklinda yine onayliyor..
Aradan yine bir - bir bucuk ay geciyor. Ben ozlemisim yine burnumda tutuyor. Hic te kendimi tutamiyorum. Tak bi mesaj attim. Mezuniyetime cagirdim. Tabii ki gelirim dedi!! O da gelmeyi ve beni gormeyi cok istermis! Bunlar hep anlik seyler. Hep Aksam 9 dan sonra konusulan seyler.. Sonra yine beni aramadi.. Mezuniyetime de gelmedi.. Mezuniyetimden iki gun sonra mesaj atti. Kutladi, gelemedim kusura bakma dedi. Sorun degil dedim. Ve bitti...
Mezuniyetten 3, ayriliktan 8 ay sonra biri karsima cikti yeni calistigim is yerinde. Hayat dolu enerik, guler yuzlu, kibar. Ama ben onunla arkadas bile olmak istemiyordum cunku dis gorunusunu eski sevgilime benzetmistim. Ama bu sevimli adam surekli burnumun dibinde bitti. En sonunda sevdirdi kendini. Ben onun yalnizca 1 ay kadar bi sure calistim, sonra is degistirdim. Ama onunla konusmalarimiz isten ciktiktan sonra da devam etti. Ve onceleri sadece oylesine gorusuyoruz dedigim arkadasligimiz romantik bi iliskiye donustu.
Onu ilk gordugumde ne bu boyle eski sevgilimi hatirlatiyor, eski sevgilim kaderim mi acaba diye dusunurken, simdiler de o eskisiyle beraber olmam, bu sevgilimi fark etmek icin bi kader mi acaba diyorum. Hayat oyle garip ki.. Bir zamanlar gununuzu gecenizi zehir eden keskeriniz, bi zaman sonra iyikileriniz haline geliyor.
Umutlu olmak, gulumsemek, pozitif olmak gerek..
Siz cok guzelsiniz, ve aski sonuna kadar hak ediyorsunuz. Bu zamana kadar yasadiklariniz, daha guzel bir seyler yasamak icin size ders olsun. Gidin sacinizi basinizi duzeltin, bir guzel hafif makyaj yapin, en guzel renklerdeki kiyafetlerinizi giyin, hayata karisin. Orda bi yerde bi adam sizinle karsilasip, hayatinin degisecegi gunu bekliyor. Onu cok fazla bekletmeyin :)