Şiddet böyle böyle başlamaz mı? Fikir verin lütfen.

Zezemeze .!.:

Evet çekinir. Ben mesleği olmayan ailesi arkasında olmayan biri olsaydım daha farklı olurdu belki ama durum bu o yüzden daha dikkatli.

Evet azarlamamam gerekiyordu ama onun bu şekilde tepki vermesi normal mi bu kadar basit bir konuda?

Genişletmek için tıkla...

Zezemeze .!.:

Böyle bir konu açtığıma inanamıyorum gerçekten. Lütfen her türlü yorumunuzu benden esirgemeyin, gerçeklerle yüzleşmek isterim her zaman ne kadar acı olsa da.

Eşim çok çok sakin biridir normalde, ben sinirli bir insanım. Genellikle bağıran, ağır konuşan benimdir. Sinir krizi geçirip ona vurduğum ittiğim de olmuştur. Bunları söylememin sebebi ne kadar sakin ve sabırlı biri olduğunu ve bugünkü şey yüzünden nasıl dumura uğradığımı belirtmek.

Az önce bebeğimin altını değiştiriyordum, yardım istedim geldi yardıma. Çok ağırkanlı bir insandır, bebeğim altını değiştirirken işedi örtüsü çiş oldu. Kaldırdım bebeği yeni örtü ser dedim ona da. Seriyor ama aheste aheste. Ben de hafifçe bağırdım çabuk olsana çocuğun arkası hep çiş oldu falan diye. O da bağırdı yapıyorum işte salak mısın gibi bir şey dedi. Ben de sensin salak ver şunu ya bi şeyi de beceremiyorsun dedim hızlıca elinden aldım mendili. O anda ya dur be deyip kafamı ittirdi. Şok oldum gerçekten hala şok içindeyim. Sen napıyorsun ya deyip ben de onun kafasına vurdum (rezillik resmen). Nasıl yaparsın ya falan demeye başladım. Bu arada annemlerde kalıyoruz iki aydır yollar kapalı olduğu için mahsur kaldık burda. Bu hemen sus rezil etme bizi falan dedi tabi annemden korkar çünkü sağolsun her zaman arkamdadır canım annem. Ben hıncımı alamadım ittim bunu ta odanın köşesine kadar bu arada bi ton saydırdım. Allahtan ramazan da herkes uyuyor duymadılar ama ben şu an çok kötüyüm. Elim ayağım titriyor ilk defa böyle bir şey oluyor. Asıl korkum şiddet böyle böyle başlamaz mı? Kafama küçük bir şekilde vurdu diye başlar sonra dozu artmaz mı? Lütfen bir şeyler söyleyin çok kötüyüm napıcam şimdi?

Okuduğunu anlamayanlar için edit :adama sürekli vurmuyorum herhalde, vurduğum oldu bir kere. Onda da annesiyle beni delirttiler sinir krizi geçirdim resmen. Yani sürekli bir vurma durumu yok herhalde.

Genişletmek için tıkla...

GangstaWalk .!.:

İşte bu aksiyonlara gerek yok; iş yapılıyor mu, hal kurtarılabilir bir hal mi tamam 2 dk geç yapılıversin ama yapılıyor neticede. Anlayabiliyorum kendimden biliyorum tezcanlı yapıdaki birini çatlatır kırk saat oyalanarak iş yapılması, sinirini gıdıklar "Hadi be hadi"ye bağlarsın. İşte biraz düşünce yönünüzü değiştirmeniz gerekiyor, sinirlenmenizin bir faydası olmayacak kabul edeceksiniz ki demek bazı işlerde eli ağır kalan biri eşiniz. Yapıyor mu? Yapıyor tamam siz bu kısma odaklanın.

Karşılıklı gerilmişsiniz taze anne ve babasınız gayet olağan. Biz çift olarak ittirmeli dövüşmelerimizi çocuk doğduktan sonraki ilk haftalarda yaşamıştık, bazen diyorum adamın da sabrını ne zorlamışım. Bana benim söylediklerimi birisi söylese çenesine yumruğu indirebiliritem varmış yani. :) Neyse ki çabuk atlattık o gerildiğimiz ve birbirimizi gerdiğimiz süreci. İlk bebeğiniz mi?

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Bir bebeğin altını değiştirirken yardim istiyorsunuz. Kendiniz de rahat halledebilirdiniz. Hepimizin eksikleri var değil mi? Siz eşinizi eziklemeye çalışıyorsunuz. Oda itmis. Sizde üstüne vuruyorsunuz. Ben eşinizden çok sizi hatalı gördüm. Birde o kadar zaman ailenin yanında kalmak nedir. Pöf

Genişletmek için tıkla...

Calciferr .!.:

Yazık adama nasıl bir aileye damat olmuş

Genişletmek için tıkla...

Zezemeze .!.:

Evet ilk bebeğim.

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Konudaki yorumları okumadım. Ama eminim ki herkes seni suçlamıştır.

Çünkü burdaki herkes bir kadının eşine vurma çabası ile bir erkeğin kadına vurmasını birbirine denk buluyorlar.

Hayır denk değil. 9 kat fark var arada.

Bu ülkede her şey eşitlendi de eşitliği bi tek bu mu bozuyor?
Hayır.

Madem ki eşitliği sağlayamadık ne hukuken ve ne toplumsal olarak... bırakın da bir parça pozitif ayrımcılığımız kalsin.

Ama sevgili konu sahibi bu yine de seni haklı yapmaz.

Sen haksızsın eşin haklı diyemem. Ya da eşin haksız sen haklı da diyemem.

Ikiniz de hatalisiniz.

Bu tür olgunluktan uzak tavırlar evliliği yıpratır. Şiddettin böyle bağlayacağını düşünmüyorum. Ama evlilikteki kopmalar böyle azar azar başlıyor.

Birbirinize çok tahammülsüz görüyorum sizi.

Daha şimdiden böyle olan bir evliliğin 10 sene sonrası ne olur sence?

Neden kontrol etmeye çalışmıyorsun.

Ben de çok öfkeliyim. Ama eşime vurmak ya da itmek ya da hakaret etmek aklıma bile gelmemişti.

Benim eşim de aşırı derecede yavaş ve ağır. Inanilmaz derecede asabımi bozuyor.

Yani durumlarımız benzer. Seni anlayabiliyorum. Ama hak veremiyorum.

Eşin de sen de yanlışsın.

Ayrıca üstteki yorumunun eğer bir gerçeklik içeriyorsa... eşinin seni sevmediğini ve seninle evli olduğu için evli olarak kaldığını, sırf ailen ve mesleğin olduğu için ayrılmadığını ya da ayrılamadıgini söyluyorsun orda farkinda msn...

Benim de mesleğim var. Benim de varlıklı babam var. Benim de yüklü miktarda param var.. yani bunlari sana yazma amacim yokluk değil.

Eşimin bunlar için ya da bunlar nedeniyle benimle olması beni gururlandırmaz..

Sadece çok çok üzer.

Eğer sen de benim gibi düşünüyorsan evliliğini onarmaya bak. Önce kendini düzelt. Sonra eşini düzeltmeye bak.

Öncelikle benim mesleğim ve kapı gibi babam var düşüncesini aşırı kibir içerdiği icin bir kenara birak. Bu düşünce evliliğini totalde yıpratmaktan başka bir işe yaramaz.

Evlilikte bu tip kibirleri gerizekali olmayan her bir eş fark eder. Ve birgün hiç zannetmedıgin bi şey yaşarsın. Ve yaşamışsin da zaten.

Eşin ailenden ya da senin mesleğinden korksaydı sana bugün bu hareketi yapamazdı. Ama yapmış.

Eşin senin yol arkadaşın. Birbirinizi sevmek varken böyle üstünlük yarışlarına hiç hiç gerek yok.

Eşine davranişlarında ölçüyü daha iyi ayarlamani öneririm.

Mesela madem ki eli yavaş hayatim cok çabuk olarak şu işi yapabilir msn diye özellikle belirt.

Halen daha yavaşsa bir daha isteme.

Eşinden her zaman yardım al. ama hız gerektirmeyecek işleri ondan iste...benim esim de çok yavaş. 1 kere öfkeden delirtmişti beni. O gün ses etmedim ama akşam olduğu zaman cok yavaşsın köy yansa sen aheste aheste kacarsin.o sebeple senden bi daha acele iş istememeye karar verdim dedim.

Evet bende öyle bi sorun var dedi.

Senin bazi huylarını da eşin tolere ediyordur ve etmelidir. Böyle böyke geçineceksiniz.

Birbiribize tahammülsüzlukle gecinemezsiniz. Sonu dayak ve boşanma olur.

Şimdi sen. Kendini topla. Bu olaydaki hatalarını fark et. Eşinin hatalarını sen düşünme. Onları eşin düşünmeli. Herkes önce kendini bi düzeltmeli.

Şiddet böyle başlar mı başlamaz mı bilmiyorum ama evliliklerin sonu böyle başlar...ikiniz de kendinize çeki-düzen verin.

Allah yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

GangstaWalk .!.:

Doğal bir süreç, kimi çiftler bu alışma aşamasında daha çok gerilip birbirlerinden çıkarıyorlar sıkıntılarını. Bu ilişkinizi yıpratmak ve birbirinize karşı saygı sınırlarınızı çiğnemenizden başka hiçbir şeye yaramıyor maalesef.
Anlayabiliyorum ki bebeğim doğduğunda benim sinir ayarlarım değişmişti, bebeğin her ağlaması, gaklaması guklaması beni alarma geçiriyor ve buna karşın eşimin rahat halini tavrını görmek beni daha geriyordu. Sanırım siz de bunun benzeri bir hal yaşıyorsunuz?

Şimdi "Ülen yazık günah adamın uykusundan ne istemişim, ne faydası olacak ki ay iyi katlanmış bana" dediğim pek çok gece uyandırma maceram var eşimi misal. O zamanlar çok öfkeliydim, "Uyan, ben uyumuyorum uyan işte"... Adamın rahat uyuyabiliyor olması bana batardı, ülen kalksa ne yapacak bebeği adam mı emzirecek sanki? :) Bunun gibi şeyler, eşimin rahat hayatına devam edebiliyor oluşu bir baba olarak ve benim anne olarak hayatımda daha çok şeyin değişmek zorunda kalması gerçeği, öfke çıkarma adresi olarak kocamı seçmeme sebep olmuştu. Oysa eli ağır da işlese, bir şeyler yapıyor, "Şuu getir" diyorum getiriyor, "Mamayı hazırla" diyorum hazırlıyor, "Şunu yıka kaldır ben bebeğe bakıyorum" diyorum yapıyor. Geç yapıyor, aksak yapıyor bazen ama yapıyor inanın ki bu bir nimetmiş burada okuduklarımla kıyasladıkça eşimin kıymetini ve bazen ona ne kadar çok haksızlık ettiğimi anladım.

Sizinki de zannediyorum benzer bir süreç ve bebek konusundaki acemiliğiniz, paniğiniz, eşinizi tabiri caizse şamar oğlanına döndürmenizin temeli. Bunu yapmayın, hem sizin öfkeniz kendi kendinize gazlanır durur doz arttırırsınız fark edemezsiniz, hem de eşinizi de tetikler ona da size karşı saygısız davranma imkanı tanımış olursunuz.

Birbirinizin kıymetini bilin, eşiniz babalığı da sizin anneliği öğrenmekte olduğunuz gibi öğrenme sürecinde. Bu günlerinizi güzel tatlı tatlı yaşayın, bebek etrafı çişlemiş filan gülün misal, gülme seçeneğini relaks mod seçeneğini kullanın. Gerçekten değmiyor bağırmaya böyle şeyler, yıpratmayın birbirinizi telaş içinde.

Genişletmek için tıkla...

Zezemeze .!.:

Mahsur kaldık burda demişim farkındaysanız. Ben normalde bir hafta anca kalırım, yollar kapalı gidemiyoruz eve onun da siniri stresi var üstümüzde.

Genişletmek için tıkla...