Geçen eltim de beni aramış normalde hiç aramaz. Laf söz diyor ki “ya senin oğlan çok güzelleşmiş çok güzel hiç sana benzemiyor, cidden nasıl güzel ya yazık annesine hiç benzemiyor kusura bakma” :)Bu çocuğuyla gerçekten ilgilenen annelere üstten bakmak ne ara moda oldu?
Çocuğum 2 yaşına girecek bu ay, hala kimse çikolata vs almaz. Alışkın değil. 1 yaşını geçince bir iki alan oldu, ben yedim. Şimdi kilo kilo muz, salatalık alıyorlar. Hala domates alerjisi var, bilmeyen biri neyse de bilen biri "ver canım alışır" dese fena üzerim.
Arada tv izliyor, yalan yok. Sevdiği çizgi film var, aşırı da keko bir şey. Keşke onu da yapmasam diye kendimi suçluyorum yeri geliyor. Millet reklamla yemek yedirmekle övünüyor.
Çocuğum dışarıdan eve geldiğinde üstü komple değişir. Mikropla tanışması mikrop içinde yaşaması demek değil. Millet bakıyorum aynı kıyafeti ertesi gün bile giydiriyor.
Konuyla alakasız ama iştahımla çevremde acayip ünlüyümdür. Baştan beri blw uyguladık. Yani çocuğuma hiç yemek yedirmedim, hep kendi yedi. Geçen biri bana "rahat yemek yemek için mi böyle alıştırdın?" dedihani bir anneyi eleştirmek istediğinizde milyonlarca şey bulursunuz. Ama gözünüzü seveyim gerçekten ilgili annelere b.k atmayın. İlgilenmeyenlere de atmayın. Size ne?
Bu sitede okuduğum yorumlar kanımı donduruyor. Bu nasıl zihniyetBir annenin görevi aslında onu hayata hazırlamaktır prenses muamelesi yapıp hiç bir iş gördürmeyip öğretmeyince kızı evlendiğinde ondan bundan iş bekliyor ve bütün hayatı bu şekilde başkalarına bağımlı geçiyor düşünün yetmiş yaşına gelmiş yemek yapmasını bilmiyor temizlik yapmıyor (çünkü hep annesi yaptı ve kardeşi yaptı) inanın böyle insan tanıyorum ve siz diyorsunızki keşke bu kadın zamanında annesinden temiz bir dayak yeseydi( şiddete karşıyım ama o an için gerçekten hak ettiği düşünüyorsunuz)belki böyle olmazdı diyorsunuz ben anne değilim ama çevrende anne olan arkadaşlarım var arkadasım kızını kesinlikle şımartmıyor iş gördürüyor ve görünüşte oğluna göre daha az seviyor oğlunu da şımartıyor daha çok seviyor neden böyle yaptığı sordum kız el kapısına gidince beni çok aramasın yoksa ben onu çok severim ama göstermem oğlumda el içine çıkacak çalışacak erkeklerin içinde olacak pasif sinik olmasın dedi bence çok haklı yeni nesil annelik bende beğenmiyorum çocuğa annecim yada babaysa babacım teyzeyse teyzecim diye hitap etmek bile doğru değil uzman açıkladı ismiyle hitap edin diye çünkü bireyselleştiriyor diğerleri sanki çocuk senin bir uzvunmuş gibi çocuk sana bapımlı oluyor öyle bir algı oluşturuyor düşünün hitapta bile böyleyse gerisini hesap edin
Ben çocukları bir gece yatılı anneme bırakıyorum işim gereği sonra vicdan yapmaya başlıyorum acaba kötü bir annemiyim nasıl bırakırım diye yanlışmı yapıyorum bilemiyorum herkesin anneliği annelik duyguları farklı kimseyi eleştirmemek gerekYa o son donem annelerinin cogu aslinda oyle degiller, sadece oyle gozukuyolar.
Calisman iyi bi yerde cocugun kucaktan inmeyen cocuklardan olmayacak..
Beni sahsen hem o yapisik ikiz gibi oldugunu iddia edenler birde sizler gibi anneler rahatsiz ediyo. Niye mi? Birak herkes ne hali varsa gorsun.. yani sen onlari elestiriyosun ya.. onlarda sende elestirecek cok sey bulurlar. Cocuguna duskun olmakta ne gibi bi zarar var?? O da onun buyutme tarzi demekki. Sen oyle degilsen seni kotu anne yapmiyo bu.
Bazen neyi nasil yapmamiz gerektigini bilmiyoruz.. ilk cocugumda bende cok baskaydim mesela.. ondan ayri bisey yapsam vicdan yapardim.. simdi yanimda hic biri olmadan disarida cikiyorum.. vakitte ayiriyorum firsat buldukca tabii.. tecrube farki var..
firsat bulunca bi kahve icmeye gittigim icin kotu anne olacaksamda olayim yani:)))
Ilk oglumun ultrasonda ayak boyutunu gostermisti ceken kadin.. 1 cm filandi o zaman.. simdi ayaklarina bakiyorum, gosteriyorum ona .. su kadarcikti ayaklarin simdi buyuyosun filan diye.. bu kadarda duygusalim onlara karsi.
Ben buldumcuk anneyim çünkü bebeğim 7 aylık ve onun bana ihtiyacı var, sevgime, ilgime, sürekli ona sevdiğimi söylememe. Ve her gören bebeğimin nasıl bu kadar mutlu bir bebek olduğunu soruyor. Çünkü biz mutluyuz ve o da öyle öğreniyor.
Mesela ben de 3 aylık bebeğimi bırakıp işe gitmezdim eğer açlıktan ölmüyorsam.
Ben de bunu eleştirebilirim. Çünkü 3 aylık bebek süt kuzusudur, annesinin kucağıdır onun yeri. 1 yaşına kadar annenin çalışmamasından yanayım.
Bebeğim için çalışmıyorum ve onu büyütmek en büyük arzum. Tabiki bu demek olmuyor ki kendimden ödün veriyorum!
Çünkü bakıcı ya da anneanne babaanne bebeğimi benim istediğim normlarda büyütmeyecek. Ona her istediklerini alacaklar, tv izletecekler, vermek istemediklerimi verecekler ve en önemlisi çocuk bir ayrılığa düşecek. Anne başka türlü davranıyor diğer kişiler başka türlü davranıyor? Peki bu çocuğun 0-3 yaş aralığında oturması beklenen kişiliği zedelenmeyecek mi?
Tabiki kadınlar çalışsın ama el kadar bebeği bırakıp da çalışmasın, önceden ona göre ayarlama yapsın ve öyle hamile kalsın. Sonuçta o bebeğe seçme şansı verilse annesini isterdi.
Ayrıca hastalık konusunda da pimpirikliyim evet. 21.yyda yaşıyoruz. Her yer mikrop kaynıyor. Enfeksiyon demek bir bebek içi ölüm bile demek. Bebeğin o enfeksiyonu nasıl atlatacağını bilemezsiniz. Bebeğim 5 gün hastanede yattı ve her yerini deldiler, bu benim için çok zordu. Tabiki grip olabilir buna lafım yok ama grip en basit hastalık. Arkadaşımın çocuğu 3 yaşında ve kreşten kaptığı grip salgını zaturreye çevirip çocuğu öldürdü. Bu kadar basit miydi yani? Evet ölüm Allahın emri ama eğer ben bir cana bakıyorsam ve doğurmaya karar vermişsem ona layıkıyla bakmak zorundayım. Benim ona hakkıyla bakıyor olmam onun ilerde “birey” olarak hiçbir işini yapmayacağı anlamına gelmiyor.
Çocuğuma çikolata vermem, veremem. Ben o küçücük bedenini zehirlemek istemiyorum ve kalkıp biri “amaaaaaan ne olcak ya” derse sizce bu bana saygısızlık değil mi? Ve o çocuğa “ikili oynama” mantığını kazandırmaz mı? Böyle biri yalana da başvurmaz mı?
Hiçbir anne (kötü anneler hariç) çocuğunun kötülüğünü istemez. Ve ben bebeğime çok değer veriyorum, ona her gün insanları hayvanları sevmesini aşılıyorum çünkü ben onu seviyorum ve o da sevmeyi öğreniyor. Sevilmeyi de öğreniyor.
Kendi başına her işini yapması gerektiğini tabiki de öğreteceğim çünkü ben de eşim de anne babalarına bağımlı kişiler değiliz, kendi kararlarını verebilen hür insanlar olduk hep ve çocuğumuz da öyle olmalı.
Çocuğumu sevmek, onunla fazla(!) ilgilenmek neden yanlış olsun? Alerjisi var mı diye 3 gün kuralını uygulamak, şeker komasına sokmak istememek ve istediği bir şeyi almak neden yanlış olsun?
Ben çocuğuma hayır demek istemiyorum ona evet ya da hayırı farklı yollardan anlatmak istiyorum.
Bebeğim neyin olup neyin olmayacağını daha farklı yollardan öğrenmesi lazım.
Sokakta parkta orda burda anneleri görüyorum ağızlarından çıkan “hayır, olmaz, bak bi daha yaparsan gelmeyiz, almam”!
düşünsenize sizce böyle bir anne mi çoçuğa verim verecek? Bence böyle bir anne verim veremez çünkü çocuğa sürekli olumsuzluk aşılıyor. Negatiflik yayıyor.
Ama bu demek değil ki istediği her şeye “Evet” desin! Hayırın deme biçimi vardır her zaman.
Şimdi siz buraya konu açtınız ya orda burda “bak kucağa alıştırma, bak o kadar yüz verme, bak mikrop kapsın, bak mama ver ya da verme, bak bu çocuğun üstüne çok düşmüşsün yürüyemiyor vs vs” diyen kadınlardan ne farkınız var ki?
En iyi anne siz değilsiniz, ben de değilim! herkesin yetiştiği kültür çok farklı. Çocuğumun ilerde insanlara hayvanlara doğaya saygılı sevgili bir birey olmasını istiyorum ve bizim gibi bir ebeveyn olmasını istiyorum, bu sebeple kendi doğrularıma göre yetiştiriyorum.
Asıl her şeye hayır diyen ebeveynler ilerde özgüven problemi olan, evliliğinde mutsuz bireyler yetiştiriyorlar.
Üzgünüm ama öyle. Evlat her şeydir. Hiç olmazsa benim her şeyim.
Annem 60 yaşında ve anneannemden nefret eder çünkü nazlı olmasın diye hiçbir istediği yapılmamış, çünkü küçücük yaşında bırakıp çalışmaya gitmiş çünkü bir bebek istemiş annem ve anneannem kızmış almamış/ bunlar çocukluk çağında olmuş ama zaten çocukluk çağındakiler insanın bütün hayatını etkilemez mi?
Ona göre ister eveti daha çok ister hayırı daha çok bilen çocuklar yetiştirin ama yaşlı teyzeler gibi kimsenin çocuk yetiştirme tarzını eleştirmeyin.
En müthiş anne siz değilsiniz. En müthiş anne bebeğini kendi doğrularına göre yetiştiren annedir ve en iyi insan da annenin yetiştirme tarzına karışmayan insandır.
Daha çok yazardım da bitanecik bebeğim uyanmaya başladı, 7 aylık olmasına rağmen kendi başına uyuyabiliyor, yere attığı oyuncakları kendisinin alması gerektiğini biliyor. Çünkü onu severken bilmesi gereken şeyleri asla atlamıyorum.
Her şey sevgiyle çözülür. Fazla sevme şımarır, fazla üstüne düşme nazlı olur demekle olmuyor.
Söylediklerinize ben de katılıyorum Milena, haklısınız.Ben buna katilmiyorum , bireysel olarak elestirmek degil ama bu konuda fikirlerimizi aciklayabilmeliyiz cunku o cocuklar buyudugunde toplumun bireyleri olacak ve toplum onlardan olusacak
Bizim cocuklarimizin arkadaslari , yoneticileri vs olacaklar
Ve bu toplum cocuk yetistirmeyi bilmiyor , ulke zaten bu yuzden bu halde
Ve bunu dile getirmek de yargilanmamali diye dusunuyorum
Cocuguna kim ne yedirmis , ne icirmis , ne kimyadal kullanmis vs vs bu konu kimseyi ilgilendirmez elbette ( ki aslinda bu da toplumda ortaya cikan hastaliklarla alakali bir konu)
Ancak yetistirme konusu konusulmali , dogrular ogretilmeli ki duzgun insanlar yetissin
Bir cocuk sokakta gordugu kediyi kuyrugundan tutup fuvara firlatiyorsa bunu hep beraber elestirmeliyiz , cocugu degil ama o anneyi elestirmeliyiz
Siddet egilimlerini , sadece ben demesini , diger cocuklara okulda sokakta parkta zorbalik yapmasini onlemek istiyorsa annelerin ve babalarin cocuk yetistirmesini elestirmek gerekiyor
Cunku o cocuklar brnim cocuklarima ve toplumun diger bireylerinr zarar veriyorlar
Paşam , pipilim , sen bi tanesin , kralsin , susun busun diye tapilan cocuklar buyudugunde nasil adamlar olacak? Kizlarimizin karsilarina ciktiklarinda kizlarimiza neler yapacak?
O yuzden bu toplum adam akilli cocuk yetistirmeyi ogrenmezse ulke cok daha kotu gunler yasayacak
Bu tarz yetisen cocuklarla oglum sebebiyle sık sık bir araya grliyotum ,cok uzuluyorum ve cok endiseleniyorum
Söylediklerinize ben de katılıyorum Milena, haklısınız.
Benim kızdığım nokta bunlar değil.
‘Sabahtan akşama çocuğunun peşinden koşuyor, bir lokma çilolata verdik diye dünyayı başımıza yıkıyor’ gibi yorumlar var. Hatta birisi alerjik bünyeli çocuğa yedirmek istedikleri bir şeyden ötürü annesinin aşırı paniklediğinden bahsetmiş, belli ki kendisi alerji nedir bir haber.
Konu sahibi ben çocuğumu serbest bırakıyorum derken aslında sosyal medyada paylaşılan çocuklu etkinlikleri eleştiriyor bir noktada. Kendi yapmadığı için bir nevi günah çıkarma. Ben de yapamıyorum ama yapanlara saygı duyuyorum.
Toplumdaki herkesin çocuğunun üzerine alışılmışın biraz fazlasında düşen aileleri gördükçe onları buldumcuk olmakla suçlamalarından aşırı derecede bunaldım.
Ben çocukları bir gece yatılı anneme bırakıyorum işim gereği sonra vicdan yapmaya başlıyorum acaba kötü bir annemiyim nasıl bırakırım diye yanlışmı yapıyorum bilemiyorum herkesin anneliği annelik duyguları farklı kimseyi eleştirmemek gerek
Ayy yazık yaa :))Ben de yiyebilir miyim. Bi tane alabilir miym))) bana jelibon alır mısın, çok güzelmiş )))
Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın
Hayattaki tek çocuk sahibi insan ben degilim mantigindayim anneliği yaşarken kendinden fazlasıyla ödün vermek yüzde yüz çocuk odaklı yaşamak aman mikrop kapar endişesinde olmamak aman çocuğumda çocuğum diye yaşayan bir anne olmadım görmemişin çocuğu olmuş gbi davranmadım anlatabildim mi :)
Bir annenin görevi aslında onu hayata hazırlamaktır prenses muamelesi yapıp hiç bir iş gördürmeyip öğretmeyince kızı evlendiğinde ondan bundan iş bekliyor ve bütün hayatı bu şekilde başkalarına bağımlı geçiyor düşünün yetmiş yaşına gelmiş yemek yapmasını bilmiyor temizlik yapmıyor (çünkü hep annesi yaptı ve kardeşi yaptı) inanın böyle insan tanıyorum ve siz diyorsunızki keşke bu kadın zamanında annesinden temiz bir dayak yeseydi( şiddete karşıyım ama o an için gerçekten hak ettiği düşünüyorsunuz)belki böyle olmazdı diyorsunuz ben anne değilim ama çevrende anne olan arkadaşlarım var arkadasım kızını kesinlikle şımartmıyor iş gördürüyor ve görünüşte oğluna göre daha az seviyor oğlunu da şımartıyor daha çok seviyor neden böyle yaptığı sordum kız el kapısına gidince beni çok aramasın yoksa ben onu çok severim ama göstermem oğlumda el içine çıkacak çalışacak erkeklerin içinde olacak pasif sinik olmasın dedi bence çok haklı yeni nesil annelik bende beğenmiyorum çocuğa annecim yada babaysa babacım teyzeyse teyzecim diye hitap etmek bile doğru değil uzman açıkladı ismiyle hitap edin diye çünkü bireyselleştiriyor diğerleri sanki çocuk senin bir uzvunmuş gibi çocuk sana bapımlı oluyor öyle bir algı oluşturuyor düşünün hitapta bile böyleyse gerisini hesap edin
O babaanne kalmaları ne güzeldir tontrikohayir yanlis yapmiyosun bence. haftada 1 kez kalmalari onlar acisindanda degisiklik oluyodur..hemde annen icin guzel oluyodur diye dusunuyorum. severek gidiyolarsa cocuklar neden kotu bi durum olsunki? kucukken bende kaldim babannemde halamda vs. oyle gidip haftalarca kalma degil ya..1 gun baska bi zaman 2 gun belki...ama kendim isterdim annem kalmami istemezdi. sonrada deli gibi annemi ozler 1 hafta sonra gene baska yerlerde kalirdim :)
ben hic yatili birakmamistim bi yerde. belli yasa gelince zaten dayilarinda filan kalmak istediler dayilari davet etti tabii yengesiyle birlikte. bende birsey demedim. iki buyuk kaldi..ama ayni anda degil farkli gunlerde, cunku biliyorumki ikisi bir olsalar cok kudururlar :)
Peki size kotu olabileceginizi dusunduren yonunuz ne? Kotu anne miyim diye sormussunuz...sevginizi ne kadar verebiliyorsunuz bebeginizle ne kadar verimli zaman gecirebiliyorsunuz onemli olan bu.cocugu hayatin merkezine koymamak 3 aylikken ise baslamak mecburiyet miydi keyfiyet icin miydi?Hayattaki tek çocuk sahibi insan ben degilim mantigindayim anneliği yaşarken kendinden fazlasıyla ödün vermek yüzde yüz çocuk odaklı yaşamak aman mikrop kapar endişesinde olmamak aman çocuğumda çocuğum diye yaşayan bir anne olmadım görmemişin çocuğu olmuş gbi davranmadım anlatabildim mi :)
Siz konunuzun icinde cevaplarinizi vermissiniz. Hem cocugunuyun ustune cok dusnediginiz icin bir sucluluk duygusundayim hissiyati vermek istemissibiz bir yandan cocugunun ustune duseni de " sonradan gorme" diye kucumsemissiniz. Samimi bulmadim konunuzuHayattaki tek çocuk sahibi insan ben degilim mantigindayim anneliği yaşarken kendinden fazlasıyla ödün vermek yüzde yüz çocuk odaklı yaşamak aman mikrop kapar endişesinde olmamak aman çocuğumda çocuğum diye yaşayan bir anne olmadım görmemişin çocuğu olmuş gbi davranmadım anlatabildim mi :)
Yorumunuzu begendim fakat yetmedi yorum yazmsk istedim. Ne guzel yazmissiniz. Hele de ilk iki yil o cucuk anneden o ilgiye muhtac. Ötesi yokBebekken anneye bagimli olmasi kadar dogal birsey bilmiyorum ben.
Ben de cok kücükken birakilan bebeklere üzülüyorum.
Sosyallesme caginda zaten annesinden ayriliyor cocuk. Üc bucuk yil kizimi yanimda yatirdim, kizim bana bagimli bir birey olmadi. Simdi odasinda yatiyor, hatta bir saat uzakliktaki babannesinde arada kalmak istiyor bir hafta kaldi daha yeni, aklina bile gelmiyorum. Ki ben ne kadar fedakarlik yaparsam yapayim cocuk kendi yolunu cizer,önemli olan zamani geldiginde engel olmamak.
Bu arada vicdan yapmissiniz zaten birseyler dogru gitmiyor hissediyorsunuz.
Cocugunun üzerine titreyen anneleri konuda can alici yer yapacaginiza kendiniz az biraz fedakarlik yapip icinizdeki o vicdani susturun.
Yorumunuzu begendim fakat yetmedi yorum yazmsk istedim. Ne guzel yazmissiniz. Hele de ilk iki yil o cucuk anneden o ilgiye muhtac. Ötesi yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?