- 23 Mart 2021
- 10
- 10
- 3
- Konu Sahibi izinliikinciuyelik
-
- #1
çok haklısınız.. yaptığım hareket inanılmaz bilinçsizce farkındayım fakat kaygı sorunum için günde 10 saat uyutan bir ilaç kullanıp çalışma süremi azaltırsam konuları yetiştirme imkanım pek olmaz diye düşünüyorumPsikiyatriye git ve terapi al.
Doktor olacaksın Allah aşkına farmakoloji biliyorum diye uygun görülen ilacı kullanmamak olur mu :)
kasıtlı olarak öğrenci bırakmak...Nasıl yani okul kasıtlı olarak öğrenci mi bırakıyor? Ya da online eğitimden verim alınmadığı için mi tekrar planlıyorlar?
o kadar doğru bir noktaya değinmişsiniz ki... gerçekten artık bir şeylerin değişmesi için daha ne kadar kayıp verilmeli diye sorguluyorum.Bu psikopat akademisyenlere lanet olsun. Anlamıyorum öğrencileri strese sokmaktan, sınıfta bırakmaktan ne tür bir şeytani zevk alıyorlar. Ego mastürbasyonundan başka bir şey değil. Bizim üniversitenin mühendislik ve mimarlık bölümü hocaları da aynı şeyi yapıyordu. Benim hocalarım onlar gibi değildi ama onlar da vasıfsızlardı asdasdsadsad neyse.
Bence yapabileceğiniz en mantıklı şey terapi almak, madem ilaç kullanmak istemiyorsunuz. Ya da psikoloğunuzla tekrar görüşün, ders çalışmak zorunda olduğunuzdan vs. bahsedin size daha hafif bir şey versin.
Başka üniversiteye geçiş yapma imkanınız var mı?
inanın normalde gökyüzüne bakınca huzur dolan biriydim... artık göğü o huzurla izlemeyi özledim.bence de destek al
ne bu bu kadar utanılacak bir şey deyince aman allahım neler okuyacağım dedim
sınıfta kalma stresiymiş... bunda ne var yahu?
kalırsan kalırsın ayy hayat o kadar uzun ki bir dönüp bakınca ay bunu dert ettiğime inanamıyoruaaaaaaaamm diyeceksin inan.
çok teşekkür ederim, olur mu hiç tereciye tere satmakHani tereciye tere satmak gibi olmasın ama dr.unuzla durumu konuştuğunuzda size uygun ilaçları verecektir.
Gece düzenli uyutup gündüz sizi ayık saklayacak, sakinleştirecek ilaçları düzenler
Ya atakları ötelemeyi öğreneceksiniz ya ilaç kullanacaksınız.
Konuları yetiştirme endişeniz var ama sınavda panik yaşayıp sınavı tamamen kaybetme ihtimalinizde var.
İlaç kullanmasanız bile siz bir psikiyatrla ve psikologla görüşün derim. Dr. İşini kestirip atmayın.
ayy estağfurullah umarım bir çözüm bulunur da ikimiz de kurtuluruz... size de başarılar dilerimBu konuyu takipteyim benimde sınav kaygım var direksiyon sınavından heyecan nedeniyle kaldım şimdi ikinci sınav var haftasonu ve ben şimdiden heyecandan uyuyamiyorum var mı bana da önerisi olan ( kusura bakmayın konu sahibi konunuzu sabote etmiş gibi oldum)
o 1 sene geç bitirmenin düşüncesi bile canımı çok yakıyor..her antidepresan uyutmuyor biliyorsunuz, sınavlarım var deyip size uygun olanı yazmasinı talep edebilirsiniz dr unuzdan. ayrica o süreçlerden gecmis malignligi ile ünlü bir fakülteden mezunum. belki de ayni yerdirher sey gelip geçiyor emin olun, caninizi sıkmayın. en kotu ne olabilir? 1 sene gec bitirirsiniz . Gec bitirirseniz ne olur? sağlığınızın onemli degil ya
o 1 sene geç bitirmenin düşüncesi bile canımı çok yakıyor..
güçlü duruşunuza imrendim. keşke ben de sağlığımdan önemli değil, diyebilsem ancak önemli tutuyorum..
ailemin verdiği imkanların hakkını verememiş, onlara çok büyük ayıplar yapmış gibi hissediyorum..
çıkamıyorum bu döngüden
haklısınız antidepresan konusunu bir daha irdelemeliyim
Teşekkür ederim :)ayy estağfurullah umarım bir çözüm bulunur da ikimiz de kurtuluruz... size de başarılar dilerim
Merhabalarmerhaba kızlar,
nickten de anlaşıldığı üzere izinli bir şekilde ikinci üyeliğimi açtım.
çünkü bu yaşadıklarımdan o kadar utanıyorum o kadar utanıyorum ki ailemin buraya yazdıklarımı hasbelkader okuyup daha fazla üzülmelerini istemiyorum.
nasıl başlayacağımı bilmiyorum... imla hatası yaparsam ya da fazla uzun, iç karartıcı bir yazı olursa lütfen affedin.
sorunum sınav kaygısı.
kısaca bilgi vereyim, üniversite öğrencisiyim. bölümüm ağır sayılan bir bölüm ve okulum ne yazık ki öğrencilerini mağdur etmekle ünlü bir okul.
bölüm arkadaşlarımızdan ve büyüklerimizden intihar eden çok oldu. gerek hastanede görülen mobbing, gerek fakülte uygulamaları... bunalttı kısaca kızlar. kaç arkadaşım antidepresana başladı. güya geleceğin pırıl pırıl gençleri olacak, insanlığa fayda verecektik.
neyse...
tembel bir öğrenci sayılmam. günlük belli bir saati tamamlarım. güncel konuları takip ederim, ek kaynak okur ve bir dersi birden fazla hocadan dinlerim fırsatını bulursam. her yiğidin yoğurt yemesinden bir teknik çıkarırım.
çıkartırdım.
senenin başında ilk anksiyete ya da panik atak krizim iki komite sınavımızın birleştirilmesiyle ortaya çıktı. hayatımda ilk kez böyle bir şey yaşıyordum.
ne olduğunu, ne yapmam gerektiğini bile anlayamadan berbat bir kuyunun içinde buldum kendimi.
aylardır o kuyudan çıkamıyorum.
ailem her şeyin en güzelini vermiş, mükemmel insanlar.
bir kere olsun şiddet görmedim, kötü söz duymadım, yalnız bırakılmadım, oda cezası almadım. çoğu çocuk için oda cezası bile lüksken (ayrı odası olmadığı için) bana... muhteşem bir hayat sundular... allahın cezası bana...
berbat bir sınav sonucu getirdim. yaz tatilinde bile çalışmanın karşılığı olarak utanç verici bir not aldım. dekanımız açık açık bu sene pek öğrenci geçirme taraftarı olmadıklarını söyledi.
daha fazla yazarsam okulum ifşa olur... türkiye gündemine gelmiş, haberlere çıkmış bir okul. biz hiçbir sınavımızı online olmadık. fakat bu süreçten beklentimiz online sınav değildi, birazcık daha anlayışlı davranılmasıydı.
yapmadılar.
inanın bana kızlar... yapmadılar.
konum olan TUS sorularını çözüyorum, textbook okuyup (alanımızın ders kitapları gibi düşünebilirsiniz) çalışıyorum. bilmiyorum ki ben daha ne yapayım.
en son yapılan sınavdan bir gece önce o kadar şiddetli bir kriz geçirdim ki, sınava girmeden bilet alıp evime döndüm. çünkü avcumun içi gibi bildiğim şeyi bile unutmuştum. sanki aklımda hiçbir şey kalmamıştı. tamamen sıfırdım. giremedim sınava. çok korktum.
yaklaşık 1 ay oluyor bu yaşanalı.
ve ben 1 aydır, istisnasız her gün aynı krizin tekrarını yaşıyorum.
ya yine yapamazsam ya sınıfta kalırsam ya başarısız olursam...
ne yaparım diyorum...
ailem bu halime görünce üzülüyor. onları üzmemek için kıyıda köşede ağlıyorum. hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorum. paramparça oluyorum.
ah.. onlara daha fazla eziyet olmaktansa ölümü tercih ederim. lakin şu an intihar etsem daha çok üzülürler. daha çok iş açarım başlarına. yaşamaya ve doğal yollarla bazı şeylerin bitmesini beklemeye mecburum.
kaygı durumum için NLP danışmanıyla görüştüm, psikiyatriye yönlendirdi. psikiyatri antidepresan verdi. içsem uyku yapar, zihnimi dağıtır (gerçi şu an da pek düzgün çalışmıyor) ders çalışamam. ilaçların farmomekaniğini biliyorum az buçuk... şu süreçte kullanamam...
bilmiyorum kızlar... ne yapacağım hiç bilmiyorum... çok korkuyorum sadece, bunu biliyorum.
hayatımdaki tek sorun notlarım evet. evet dünyanın sonu değil fakat dünyanın başlangıcı neydi ki?
benim dünyamın sonu bu işte...
tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.
lütfen... müsaitseniz yazın
kusura bakmayın çok uzun ve dağınık oldu,
iyi günler dilerim hepinize
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?