Siz de başka bebekler için üzülüyor musunuz

Ben zaten bu durumda olmamak için müdahale etmiyorum o yüzden de biraz aklım kalıyor zararlı şeylere karşıyım siz ilgileniyorsunuzdur o hala ağlıyordur o başka dediğim kişileri tanıyorum ben genel tavırları bu. Benim annem de böyleydi bişey söylemek isterdim muhabbetten araya giremezdim canım oynamak istemezdi git oyna ne oturup koca karı lafı dinliyorsun diye laf yerdim belki bundan dolayı böyle düşünüyorum burnum akardı görmezdi bile dedikodu daha tatlı gelirdi hala öyle telefon eder saatlerce kapatmaz çocuk ağlıyor anne kapatalım derim aman koy önüne oyuncak oynasın bi sen mi çocuk doğurdun diye laf yerim o yüzden acaba ben mi yanlışım diyorum
 
Yani bende sizin gibiydim kızımda aman ağlamasın der kucaklar gezdirirdim arabada durmuyorsa ama sonuç ne oldu biliyormusunuz 1.5 yaşına kadar bebek arabasına hatta ben yanında oturmayacaksam,arabayı ben kullanacsam oto koltuğuna dahi oturmayan bir bebek. 1.5 sene arabam,bebek arabası atıl durdu,ben slingle gezdim yaz kış demeden.
Ikinciye hamileyim,şu an bebek arabasında dururken ağlarsa karnı tok,altı temizse bende almam kucağıma artık çünkü hata etmişim yaşayarak gördüm.
Ha bir rahatsızlığı vardır o ayri ama normal şartlarda o arabasında oturacak,bende kahvaltımı yapacağım,doğalı ,olmasi gerekeni bu.
Saç,baş,fön,bakım bunları yapabilene saygı duyarım kızmaktan ziyade,ne güzel kendini bırakmamış derim yani. Keşke hepimiz kendimize vakit ayırabilecek standartlarda olsak ta yapabilsek bunu. Unutmayın,mutlu anne=mutlu bebek.
 

Anladım, yoğun bir ilgisizlik var çocuğa karşı diyorsunuz, hep böyle ve eminsiniz.
Yani ne diyebiliriz... Elden bir şey gelmez maalesef.
 
duyarsız bir milletiz diye başlayayım.. avm lerde çok sık karşılaşıyorum mesela, çocuk ağzını ayıra ayıra ağlıyor ama anne vitrine bakmaya devam ediyor.. ya da kucağına alıp sinirle onu bağırta bağırta taşımaya çalışıyor.. toplu taşımaya biniyorsun çocuk bağırıyor annenin şeyinin umuru değil, uçağa biniyorsun çocuk yine bağırıyor anne uyuma modunda, yolda görüyorum çocuk kendini yerlere atmış anne ağzına çakma derdinde.. ama sor onlara herkes şahane anne kimse eline tablet vermiyor, ama kimse çocuğuyla tek kelime konuşmuyor.. nasıl gönlü yapılır, zor anlarda dikkatini ne dağıtır, ağlamaması için ilgisini çekecek bir kaç oyuncağı ya da kitabı çantaya atmak gibi pratik çözümlerle ilgilenmiyorlar.. hatta geçen hafta avm de 5-6 yaşlarında bir oğlan çocuğu balon istediği için krize girdi, annesi suratıma bakıp sırıtıyordu yahu.. en sonunda çocuğu yerde sürükleye sürükleye gittiler.. neyse ne diyorduk, insanlardan nefret ediyorum ben yahu..
 
Konunuzda tatil beldesinde uzaktan görüyorum kalkıp alasım geliyor vb bir cümle kurmuştunuz şimdi tanıdığım insanlar diyorsunuz.
Bence siz uzaktan gördükleriniz üzerine fikir yürütüyorsunuz,tepki alınca konunun seyrini değiştirdiniz.
Neyse önemli değil ama şunu diyeceğim.
Bakın siz o insanlarla birlikte yaşamıyorsunuz. O kadın hep dışarda kahvaltı yapmıyor,siz orada 1 saat görüp bu fikre varıyorsunuz ama bilemezsiniz. Belki uyku saati,karnı tok,altı temiz bir bebek o anda mızıldanan. Annesi kucağina alsa uyumayacak. Bebekler nasil alıştırırsanız öyle gidiyorlar. Ben kucağımdan indirmedim,yediğim kahvaltıdan gittiğim yemekten zerre haz almadım onunla ugraşmaktan ama mükemmel anne değilim,şimdi diyorum ki keşke alıstırmasaydım bu kadar kucağa. Ikinci bebeğimde de alıstırmamak derdindeyim,arabasına alışsın,sorunu yoksa orada otursun istiyorum. Olabilirse bunu yapacağım. Bu da beni kötü,merhametsiz anne yapmaz.
 
Ben sadece şunu anladım; her anne çocuğu için en iyisini düşünmez. Çocuğu umrunda olmayan nice kadınlar var. Fakat bunada yarım saatlik bir görüntüyle karar verilemez. Öyle zamanlar geliyor ki annelerde boğuluyor, bunalıyor. Çocuklar mutlu olsun, özgür olsun, özgüvenli olsun diye kendimizi unutmanın bir alemi de yok. Ben sağlam olmazsam o zaten sağlıklı bir birey olarak büyüyemeyecek.
 
Tam olarak anlatmak istediğim buydu işte.
 
Hayır aslında tanıdığım insanlardan bahsettim de burayı takip ediyordur falan açık vermiyim diye bi arkadaşım diye anlatılır ya kendi derdini anlatırken ben de o yüzden öyle yazdım sonra da yanlış anlaşılmaların haklı olduğunu düşünüp aman anlayan anlasın moduna bağladım bi sorunu yoksa arabasında dursun tabi ama bu sıcakta mama sandalyesi varken neden arabada ağlamasına rağmen hem bi sorunu olmadığını bilmiyor ki gün boyu beraberiz sabah çıkmışız kahvaltıya akşamüzerine kadar geziyoruz bir kez bebek arabasından almaz mı çocuğunu bi insan çocuğun alnından terler akıyor ağlıyor damakları kaşınıyor battaniyesini çekiştiriyor ama o sadece arabayı ileri geri hareket ettiriyor muhabbeti bölünmesin diye ama ben konsantre olamıyorum ki mesela anlattığı şey de şu markada indirim şu kuaförde saçımı boyattım ay şekerim ucuz bişey giyemiyorum vs.
 
Bazı anneler umursamaz yada umursamaz demeyelim herkesin kendi anneliği o bebeğe o kadar anneliği yeterli görür ama eksiği varsa o annenin sorunu.bu evrende neye önem verir yada vermezsek kat be kat geri döner.bu bir cocuk da olabilir ev de aile de is de evcil hayvanda.kendi anneligimizin bakış açısından degerlendirirsek kimi anne annelikten anlamaz kimisi bu konuda bizi geride bırakır.
 
İlla saçını süpürge mi yapsın anneler?
Ne kadar çocuğu için perişan anne ise , ne kadar cilekesse o kadar harika anne mi oluyor?
Kadın her ağladığında kucagina almak istemiyordur belki? Sosyal ortamlara kendi kendini oyalamaya alissin istiyordur bebeği.

Kaldı ki şimdi eline tablet verince otomatik olarak kötü anne oluyorlar,ilgisiz anne oluyorlar.
Ama hatırlasaniza, çok değil 8 sene önce baby TV vardı, nasıl havaliydi. Mukemmel anne olmak isteyenler parayla baby TV alır,çocuğunu koyardı karşısına. Şimdi anneler çocuk yanında TV açmaya korkuyorlar, çocuğum salak olur diye

Valla benim düşüncem kimsenin anneligini eleştirmeye hakkımız olmadigi olduğu yönünde. Küçük bir yeğenim var, ablam o kadar titizleniyor ki, evlerinde TV yok, TV olan yerde çocuk ekrana bakmak istediğinde çocuğun kafasını tutuyor, bakmasın diye aşırı steril bir bebek yetistiriyor, asla bir hayvanla on metre yakin olmasına izin vermiyor, bir oyuncagi sirkeli suyla silmeden çocuğun ağzına alması imkansız, çocuğun yanında şakaciktan 'küstüm sana' diyen annemi bile azarlamisti: böyle olumsuz duygulardan bahsetmiyoruz! Diye

Asla asla ve asla olmak istemeyeceğim bir annelik. Ki benim annem de öyle pek korumacı bir anneydi. Küçükken ne mahalleye oynamaya çıkardık ne Dadı, Rozalinda falan izlerdik. Sihirli annem izlememiz bile yasaktı. Evde oturup kitap okurduk.
Sonuç olarak bok gibi bir çocukluk gecirdik.
Buna rağmen, anneligini tasvip etmememe rağmen asla ağzımı açıp ''soyle yap böyle yap' demem .
Çünkü bana ne?
Annesinden daha mı iyi bilecegim? Her yiğidin yoğurt yiyişi farklıdır.
Siz de başka çocuklara (ki zor durumdaki çocuklar da değil, gayet anne baba sahibi , anneleriyle sosyallesmeye çıkmış çocuklara) üzülmek yerine kendi anneliginizle ilgilenebilirsiniz. Belki sizin yaptıklarınız da dışarıdan bakan birinin sinirlerini zıplatip ' ne anneler var yaa' demesine sebep oluyordur.



*Konu başlığına ithafen: evimde kedi var ve dışarıdaki kedilere ve kopeklere çok üzülüyorum. Hele kışın bizimki kaloriferin yanındaki yastığında uyurken cidden çok çok çok üzülüyorum . Bizimkinin beğenmeyip yemediği mamayı dışarıdakiler birbirlerinin önüne gece gece yiyor ya, o zaman hayatı epey sorguluyorum...
 
Benim de kedim var 5 yaşında 5 yıldır bizimle. Sokaktaki hayvanlara da ben bakıyorum ama konumuz bu değil. İnanın asla steril bir anne olamadım azıcık da olsa olmak isterdim benim de eleştirilecek çoooookkk yönüm var hatta yazdım bile çocuğum hiçbir şey yemiyor uyumuyor demiyorum mesela ben bu konuda yanlış bi yol izledim diyorum. Çocuğum uyuyamadığında da çok üzülüyorum bu benim suçum diyorum.
 
Ben de anasiz babasiz cocuklara uzuluyorum, hatta bazen sucluluk duyuyorum.

Belirttiginiz ornekler bana da anlik bakis acisi gibi geldi. Ben mesela 2. Cocuktan sonra bir ortamda bebek aglasa falan duymuyorum veya cok gec fark ediyorum. Artik o kadar alismisim ki normal bir ses bana gore bir de 2 cocuk sahibi olarak her cocuk farkli birine iyi gelen digerine gelmiyor. Mesela buyugu masaj yaparak uyutuyorum, kucuge hem dokunmuyorum hem de gorus acisi disinda kalmaya calisiyorum. Disaridan bakan birisi icin baya cocuk ayrimi yapiyorum gibi ama ikisinin de ihtiyaci farkli yonde.
 
Yani çocuğa daya tvyi telefonu falan onlara ben de kızıyorum da, belki kadın bildiğin bir ingiliz dadı edasıyla yetiştirmek istiyor çocuğu.Belki Alman disiplini verecek çocuğa. Her ağladığında bakmayarak, ilgilenmeyerek. Olabilir sonuçta. Benim annem de mıç mıç öpen ha bire sarılan bir anne değildi. Bizi de öyle büyütmedi yani. Kardeşim katılırdı beşiğinde, kucağına almaz yalnızca elini tutardı. O ağladıkça uzaklaşırdı oda değiştirirdi. Ama en derinden hissederiz, biliriz ilgisini şevkatini. Gayet de iyi büyüdük çok şükür. Şimdi kısmetse benim evladıma da o bakacak ben çalıştığım için, aynı şekilde diyor. Ben öyle her şeye kucağıma almam, o ağlar orada ilgilenmem kalkıp bana laf yapma, benim yöntemimi beğenmiyorsan git dadı bul diyor. Gayet de beğeniyorum yani.
 
Eleştirmek ne kadar kolay aslında daha kendimizi bile adam etmiş değiliz hiç birimiz. Siz kendinize odaklanın bence. Herkesin hatası var. O anne de öyle napalım? Belki terlerse de bişey olmaz alışsın diye düşünüyordur.
Annem kardeşim her terlediğinde değiştirirdi üstünü falan hasta olmasın diye yine hasta oluyodu. Değiştirmeyenlerin çocuğu da turp gibiydi.
Kız çocuğu aman elinde yüzünde yara olmasın diye beni sakındıkça bende yarmıştım kafamı gözümü bir sürü dikiş var her tarafımda :)) sakınan göze çöp batar diye boşuna demiyorlar
 
Dadi bulsana
Okuyunca bi fena oldum yaa
 
Gün geçmiyor ki mükemmel anne konuları açılmasın. İnsanların 24 saat yanında değilsiniz. Çocuklarını tanımıyorsunuz. Zaten siz kendiniz de mükemmel anne değilsiniz. Niye burada bir dram havası yaratıyorsunuz elalemin anneliğine anlamıyorum. Ben Abd'de yaşıyorum. Bu forumu okudukça demek bu kadınlar Amerikalı anneleri görse kafayı yer diyorum. Çocukları tv de izliyor, küçük yaşta ojeyle süsle de tanışıyor vs vs. Ama onların çocukları özgüvenli bireyler olarak da yetişiyor işte. Büyümüş de küçülmüş gibi çocukları, Türkiyede göremezsiniz öyle çocuk mesela. Rahat anneleri bir rahat bırakın. Evhamlı anneler daha iyi anne diye bir şey yok.

Bir de şu var. Kendiniz de bir sürü hata yapmışsınız. İlle annelik eleştirilecekse kendi hatalarınızı yazın, sizden başlayalım. Burada hiç tanımadığımız insanlara sövmektense sizin anneliğinizi düzeltelim. Ne dersiniz? Nasıl hissedersiniz?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

O
Lohusaların zorbalanması
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
gisla
Z
11. Haftaya girdik çok şükür ben gibi anksiyete olan var mı sürekli acaba bebek iyi mi sağlıklı mı diye düşünmekten günlerim zor geçiyor…
Yorumlar
4
Görüntüleme
176
zzbusezz
Z
P
Lohusalık depresyonu geçirdiğini düşünen bütün taze annelere🤍
Yorumlar
3
Görüntüleme
343
shewastwenty
M
Çift kişilik yalnızlık
3 4 5
Yorumlar
80
Görüntüleme
3K
umutluev
P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
5K
accessdenied
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…