Merhaba,
Bu konuyu açtığım için çok taşlanıcam biliyorum ama lütfen karşıt fikirlerinizi de kırmadan belirtin olur mu? Ben zaten kendimi frenleyemediğim için sizinle paylaşıyorum. 9 aylık bir kızım var. Kızımdan önce hiç bebek sevmedim, bakmadım. Bebekler hakkında, bakımı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu kadar soğukken bu konuda kızıma da soğuk olurum gibi geliyordu ne bileyim saramam, ağlarsa sinirlenirim umursamam gibi ama öyle olmadı. Neyse, şimdi nerde bebek görsem istemsizce şefkatle bakıyorum, öpücük atıyorum, konuşuyorum falan (dokunmadan) ama bazen görüyorum ki bazı anneler çok umursamaz. Mesela bu sıcakta (tatil beldesindeyiz) bebeğini bebek arabasına yatırmış 7 aylık bebek artık çocuk kendi kendine üzerindeki örtüyle oynuyor annesi masadakilerle konuşuyor bebek sıkılıyor bir süre sonra ağlamaya başlıyor belli ki sıcakladı sıkıldı ama annesi kucağına almak yerine arabayı ileri geri hareket ettirip muhabbete devam ediyor hem de kakara kikiri çocuk daha şiddetli ağlıyor benim karşıdan içim gidiyor almak istiyorum o bebeği ordan sarmak öpmek biraz gezdirmek hava aldırıp serinlemesini sağlamak yada uykusu gelmiştir uyutmak falan. Yada daha 6 aylık bebeklerin önüne rahat yemek yiyebilmek için telefonda video açıp önlerine koyanları görünce içim gidiyor gidip alaşım geliyor telefonu önünden bu böyle uzar gider. Burda asla annelik kasmıyorum bunu yapacak en son insan benim çünkü hiç öyle çok araştırmacı, okuyan bir anne olmadım sadece duygularımla büyütmeye çalışıyorum tek amacım mutlu ve öZgüvenli büyümesi. Eğer bebek arabasında mutlu değilse ağlıyorsa sıkılmıştır yada terlemiştir yada uykusu gelmiştir hiç önemli değil muhabbetimi keser onu ne rahatsız ediyorsa onu gidermeye çalışırım çünkü onlar bebek dertlerini anlatamıyorlar niye ağlasın ki ben sohbet edeyim diye. Bakıyorum anneye tırnaklar o biçim saçlar fönlü giyim kuşam makyaj sürekli böyle geziyorlar ne güzel hem bebeği olup hem bakımlı bir anne ama bunları yapmak için daha küçücük bebeği televizyonun önüne oturtup saçına fön çekiyor yada oje sürüyor. Her insanın öncelikleri farklı demekki ama bebek ya bu ne bileyim. Dayanamıyorum böyle görünce o ortamdan uzaklaşıp görmemeye çalışıyorum yoksa tutamıyorum kendimi alıyorum o bebeği hemen ama bu da asla tercih ettiğim bişey değil kimsenin bebeğine müdahale etmem. Şimdi diyeceksiniz ki herkes kendi çocuğu için en iyisini düşünür ben öyle düşünmüyorum. O kadar çok duydum ki aman çocuk bu atarsın köseye kendi kendine büyür diyen, ne var ki televizyon izlemesinde diyen. Evet herkes bakar çocuğuna ama ölmeyecek kadar bakan da var hakkını veren de işte öfff ne bileyim içlendim işte.
Çoçuğum şuan uyuyor merakınızı gidereyim de o mükemmel anne ben değilim kimse de olamaz bunu defalarca yazmama rağmen sanırım zevk veriyor böyle hitap etmek. Olay mükemmel anneliğe bağlandı sonunda. Herkese laf yetiştirme tabiri ne kadar saygısızca dimi? Bana bişeyler soran insanlara cevap veriyorum karşılıklı konuşuyoruz yani bu laf yetiştirmek mi oluyor? Bakın birine cevap vermemişim benim sorduğum soruya cevap veremedi dedi. Cevap versek suç vermesek suç ayrıca bebeğim gündüz uykusundayken konuyu açtım ve o uyuduğu sürece de cevapladım uyandı ve bir saat öncesine kadar da kimseye cevap yetiştiremedim. Evet diş döneminde olduğu için uyuyor uyanıyor uyuyor uyanıyor zaten oturmuş bir uyku düzeni yok benim yüzümden maalesef. Eleştiriyorum diye kızanların bana yaptığı muamele de farklı değil.
Şuan demek istediğinizi anladım.Çok haklısınız ama bahsettiğim kişileri tanıyorum sadece restoranda gördüğüm Kişiler değil bunlar ben de saçımı yapıyorum makyajımı da ama sizin yaptığınız gibi kucağımda yada lavaboya oturtup onunla konuşarak şımararak vs.süssüz olsunlar değildi demek istediğim çok rahat olmaları ben olamıyorum öylesi mi iyi böylesi mi ben de mi sorun var?
Merhaba,
Bu konuyu açtığım için çok taşlanıcam biliyorum ama lütfen karşıt fikirlerinizi de kırmadan belirtin olur mu? Ben zaten kendimi frenleyemediğim için sizinle paylaşıyorum. 9 aylık bir kızım var. Kızımdan önce hiç bebek sevmedim, bakmadım. Bebekler hakkında, bakımı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu kadar soğukken bu konuda kızıma da soğuk olurum gibi geliyordu ne bileyim saramam, ağlarsa sinirlenirim umursamam gibi ama öyle olmadı. Neyse, şimdi nerde bebek görsem istemsizce şefkatle bakıyorum, öpücük atıyorum, konuşuyorum falan (dokunmadan) ama bazen görüyorum ki bazı anneler çok umursamaz. Mesela bu sıcakta (tatil beldesindeyiz) bebeğini bebek arabasına yatırmış 7 aylık bebek artık çocuk kendi kendine üzerindeki örtüyle oynuyor annesi masadakilerle konuşuyor bebek sıkılıyor bir süre sonra ağlamaya başlıyor belli ki sıcakladı sıkıldı ama annesi kucağına almak yerine arabayı ileri geri hareket ettirip muhabbete devam ediyor hem de kakara kikiri çocuk daha şiddetli ağlıyor benim karşıdan içim gidiyor almak istiyorum o bebeği ordan sarmak öpmek biraz gezdirmek hava aldırıp serinlemesini sağlamak yada uykusu gelmiştir uyutmak falan. Yada daha 6 aylık bebeklerin önüne rahat yemek yiyebilmek için telefonda video açıp önlerine koyanları görünce içim gidiyor gidip alaşım geliyor telefonu önünden bu böyle uzar gider. Burda asla annelik kasmıyorum bunu yapacak en son insan benim çünkü hiç öyle çok araştırmacı, okuyan bir anne olmadım sadece duygularımla büyütmeye çalışıyorum tek amacım mutlu ve öZgüvenli büyümesi. Eğer bebek arabasında mutlu değilse ağlıyorsa sıkılmıştır yada terlemiştir yada uykusu gelmiştir hiç önemli değil muhabbetimi keser onu ne rahatsız ediyorsa onu gidermeye çalışırım çünkü onlar bebek dertlerini anlatamıyorlar niye ağlasın ki ben sohbet edeyim diye. Bakıyorum anneye tırnaklar o biçim saçlar fönlü giyim kuşam makyaj sürekli böyle geziyorlar ne güzel hem bebeği olup hem bakımlı bir anne ama bunları yapmak için daha küçücük bebeği televizyonun önüne oturtup saçına fön çekiyor yada oje sürüyor. Her insanın öncelikleri farklı demekki ama bebek ya bu ne bileyim. Dayanamıyorum böyle görünce o ortamdan uzaklaşıp görmemeye çalışıyorum yoksa tutamıyorum kendimi alıyorum o bebeği hemen ama bu da asla tercih ettiğim bişey değil kimsenin bebeğine müdahale etmem. Şimdi diyeceksiniz ki herkes kendi çocuğu için en iyisini düşünür ben öyle düşünmüyorum. O kadar çok duydum ki aman çocuk bu atarsın köseye kendi kendine büyür diyen, ne var ki televizyon izlemesinde diyen. Evet herkes bakar çocuğuna ama ölmeyecek kadar bakan da var hakkını veren de işte öfff ne bileyim içlendim işte.
Hayır benim gözümde öyle durmuyorsunuz çünkü çocuğunuz büyük artık birşeyleri anlayabilecek yaşta ben inat yada şımarıklık yapamayacak kadar küçük bebeklerden bahsediyorum. Sırf alışverişi yada muhabbeti bölünmesin diye ilgilenilmeyen küçük bebeklerden. Belki de onlar da burda yazan bazı arkadaşlar gibi aman kucağıma almıyım da şımarmasın kafasındalar bilemiyorum ama ben 6 aylık bir bebeği ağlayınca arabasından alıp pışpışlayıp sakinleştirmenin bir zararı olacağını sanmıyorum.Konu sahibi size hak veriyorum. Önce bunu söyleyeyim.
Ama.. 2 yaşındaki oğlum evet sendromlu, hatta sendromlu doğmuş bile olabilir :)
Otobüse bindiğimizde ağlıyor, dışarda 8 saat de kalsak ev olmaz deyip dönmemek için ağlıyor..
Ve daha bir çok şeyde ağlayabiliyor. Kesinlikle duygusal ve fiziksel bir ihtiyacı olmadığı halde yasının getirilerinden dolayı yırtınarak ağlayacak birşeyler buluyor.
Her daim her ağladığında onu susturmaya çalışmıyorum, bir süre güzellikle anlatıyorum, konuşabiliyor bu arada.
Ne istediğini ağlamadan söyle yardımcı olayım diyorum.
Halen devam ederse kendi haline bırakıyorum.
Bu arada pedagog desteği de alıyoruz.
Acaba karsıdan anlattığınız gibi mi duruyoruz bilemedim..
Ama küçük bebekler hariç ve gerçekten ihtiyaç durumları dışında evet ağlayabiliyorlar, yapacak birşey de olmayabiliyor..
Tabi ki ağlarken durup sohbet edemem, ama yemek yiyorken yeme anne kalk diyor, ağlamasın o öyle istedi diye aç kalamam ya.
Bilemiyorum..Sadece yazmak istedim. Ama genel olarak haklısın :)
HaklısınızSiz boyle konu actigim icin taslanacagim demissiniz ama bu memlekette boyle konu acani vururlar bilemumkun mu sizce bir turk kadinin cocuguna laf etmek? Icimizdeki hisler icimizde kalarak yasamaliyiz. Sizle ayni fikirdeyim ama karsi grup cok kalabalik ben korkuyorum ve susuyorum... akrepistan
Aynı durumları ben de yaşıyorum yaşamayan var mı ki?Şuan demek istediğinizi anladım.
Konudaki mesajınozdan farklı bir şeyden bahsediyorsunuz aslında.
Mesela bugün beni küçük bebeğimle evde görseydiniz, eminim ki benden nefret ederdiniz.
Çünkü doğduğundan beri nadir olarak bu kadar zor gün geçirdim.
Kucağımdan bıraktığım an katıla katıla ağlıyor, hiçbir bir şeyle ilgilenmiyordu.
Orucum, uykusuzum akşam mecburi bir misafirliğe gitmem dolayısıyla hazırlanmam lazım, çocuğa yemek yapmam lazım ama evde cinnet geçirdim resmen.
Çocuğu başka odaya koyup hazırlanırken cıyak cıyak cıyak bağırıyordum sinirimi atmak için ama sürünüp geliyor ayağımın dibine, bir yandan da eşimi aradım nasıl bağırıyorum adama bu çocuk durmuyor ben nasıl hazırlanıp çıkacağım da araba süreceğim diye.
Ama normal halimizde herhalde 10 dk içinde 20 defa öperim, mıncıklarım göğsüme basarım.
Bugün hiç yapamadım delirdim çünkü.
Ama bir de ben çocuklarımı başkalarınım yanında çok öpüp koklayan bir tip de değilim, yalnız zaman geçirirken sevgimi doyasıya gösteririm.
Ya bahsettiğiniz kişiler benim gibi olabilir ya da bazı anneler daha rahat ve umursamaz olabiliyor, kabul ediyorum bunu.
Misafirliğe gelen çocuklarla anneleri ilgilenmiyor bütün evimi dağıtıyorlar gibi açılmış konulara ayı ben de nefret ediyorum öyle annelerden ben hayatta öyle yapmam böyle yapmam diye mesajlar yazılırken benim söylediklerim herkese garip geldi. Çocuğu altında kakalı bir saat mi bekletiyor sanki o kadar da cani değildir denildi evet efendim bir saat bekletiyor niye çok imkansız bişeyden bahsediyorum gibi geldi ki her anne çocuğunun altını saniyesinde mi değiştiriyor? Hiç mi görmediler ilgisiz bir anne. Haklısınız biz de tv izliyorduk ama büyükken çizgi filmleri anlayabileceğimiz yaştayken ve oyunla daha fazla zaman geçiriyorduk tv ile daha fazla değil. Israrla ben 6 9 ay arası bebeklerden bahsediyorum dememe rağmen hala tv öcü mü falan deniliyor değil tabi ama o bebeği hipnoz etmekten başka bişey değil o bebek ekran geçişlerini gözüyle beyni arasında koordine edemeyecek kadar küçük Benim abim zihinsel engelli ve otistik tabi bunun tv yada ilgisizlikle bir ilgisi yok ama ben bu konularda daha hassasım ve korkum var bunu tetikleyecek en ufak şeyden bile sakınmaya çalışıyorum bu ayrı bir mesele, neyse ya gerçekten çok şaşkınım etraf anayım ben ana kadınlarımızla doluymuş mayınlı bölgeye girmişim.Herkes çok ustune gitmis ama birbirinizi gazlayıp konu sahibinim konu açtiğina bin pisman etmişiniz resmen.
Giderek kk formu kötü kalple doluyor..
Bizim zamanımızdada tv vardi evet ama bu kadar kolay erisemiyorduk..saatleri vardi..ve daha yasimuz girmeden hic tv izleyen bebek olmamistir o donemler..sabahtan aksama kadar cizgi film youtube basina izlet keyfine bak sonra cocugu otizm olma yolunda gitsin!
Bu usin sakasi yok..bizzat cok yakin akrabamin basina geldi..beyni ogrenmedigi icin kritik zamanda gec yurudu gec konustu..aile mahvoldu kendi elleriyle yapmislardi..
Ve annesi duzelsin diye saatlerce oyun oynadi cocuguyla simdi daha iyi olsada yasitlarindan hep geri.
Daha bir yigin ornek var.
Ama yeme konusuna gelince.
Anne sutum yoktu.mama destekli gittik..evde kizim gayet guzel yiyor..ama disari cikinca uyaricilar fazla olunca temiyor dokuyor agliyor vs..mecbur telden video aciyorum..ve bitiriyor..
Karni tok olunca huysuzluguda gidiyor.
Cok zor durumda kalmadikca acmiyorum.
Calistigim halde esimle saatlerce oyun oynuyoruz 8.5 aylik kizim..ve oyuncaklari ile vakit gecirmeye bayiliyor.
Benim disarda bebegim aglayinca dunyam duruyor hemen ona odaklaniyorum..
Ama masallah bebegini dakikalarca aglatip hic bir eylemde bulunmayanlardan nefret ediyorum net .
Rahatina duskundum madem yapmasaydin o yavrunun sorumlulugunh almasaydin..
Sonra cocuk eksik ilgiden guvensiz baglanmadan yaramaz oluyor huysuz oluyor saldirgan oluyor..
Yada baska bir sebep ile karsina cikiyor ve anne kendini bi gram suclamiyor..
Ilgili anne babalarin cocuklarinda hic bu duruma raslamadim sayer es dost ailemde..arkadaslarimda..
Diyecekleriniz bu kadarla kalsın bence de zaten. Çocuğu deliksiz uykuya yattı galiba hehehe minvalinde bir konuşma tarzıyla daha da fazla devam etmeyin. Zira çocuğum üzerinden yapılan gereksiz iğneleyici espirilerden hiç hoşlanmam kalbinizi kırarım. Tanımadığım bir insanın kalbini kırmak da hiç istemem belki tanışsak aslında kötü insanlar olmadığımızı anlayabiliriz.Bakin ne guzel savundunuz kendinizi. O sizin elestirdiginiz annelerin de elbette vardir buna benzer bir savunmasi. Diyeceklerim bu kadar.
Vallahi oğlum bazen bakkala gitsem deli gibi ağlardı arabasında, bazen de saatlerce yürürdük, huzurla otururdu.Hayır benim gözümde öyle durmuyorsunuz çünkü çocuğunuz büyük artık birşeyleri anlayabilecek yaşta ben inat yada şımarıklık yapamayacak kadar küçük bebeklerden bahsediyorum. Sırf alışverişi yada muhabbeti bölünmesin diye ilgilenilmeyen küçük bebeklerden. Belki de onlar da burda yazan bazı arkadaşlar gibi aman kucağıma almıyım da şımarmasın kafasındalar bilemiyorum ama ben 6 aylık bir bebeği ağlayınca arabasından alıp pışpışlayıp sakinleştirmenin bir zararı olacağını sanmıyorum.
Ben de tanimadigi insanlar hakkinda atip tutanlardan hoslanmam hem de hic. Gordugu bir goruntuyle insanlari yargilayanlardan hoslanmam. Soz konusu kendisi olunca savunmaya gecip baskasini cok rahat 2 kelimeyle gömenlerden hoslanmam. Umarim anladiniz. Kimseyi bebegiyle ignelemiyorum. Sadece bana garip gelen biseydi kucuk bebegi olup bebekler hakkinda konu acip herkese laf yetistirmeniz. O sirada bebeginizin naptigini merak ettim siz de yanitladiniz. Bu kadar. Ben de bir annenin kalbini kirmak istemem. Bence tartismayi burda bitirelim.Diyecekleriniz bu kadarla kalsın bence de zaten. Çocuğu deliksiz uykuya yattı galiba hehehe minvalinde bir konuşma tarzıyla daha da fazla devam etmeyin. Zira çocuğum üzerinden yapılan gereksiz iğneleyici espirilerden hiç hoşlanmam kalbinizi kırarım. Tanımadığım bir insanın kalbini kırmak da hiç istemem belki tanışsak aslında kötü insanlar olmadığımızı anlayabiliriz.
Hayır anlamıyorum japon balığı olsun bu madem.Konu sahibi ile aynı fikirdeyim. Yok kucağa alişmasinmis. Yazık böyle annelere de sevgisiz büyüyen çocuklara da.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?