Siz de çevrenize bakacağınıza kendi çocuğunuza odaklanın mesela çevreyi izlerken çocuğunuzdan vakit çalışıyorsunuz çok beylik laflar edip o kötü anne bu iyi anne demek sizi aşarÇok farkım var sütüm yok diyen arkadaşlarıma hayır var sütün merak etme endişelenme demişimdir her zaman. Sanki etraftaki herkes çocuğuna layıkıyla mı bakıyor hiç mi çocuğunu önemsemeyen anne yok nedir yani? Dostuyla yakalandı diye çocuğunu öldürten anne vardı, 6 aylık bebeğini balkondan aşağı atan da anne onların anneliği de öyle demekki. Zaten gidip de karışmam karışmadım da bugüne kadar sadece içten içe aklım o bebekte kalıyor mesela diyorum ki muhabbet daha mı tatlı o yavrudan azıcık bakıp öpücük atınca gülüveriyor hemen mesela demekki ilgi istiyor olamaz mı?
Sanırım yazdığım cevaplar tam olarak okunmuyor. Bakın ben bahsettiğim kişileri tanıyorum biliyorum evet saçını fönlemek için tv açıyor yada oje sürmek için ve 6 aylık bebeği daha kendi de diyor zaten aman açıyorum tvyi oturtuyorum önüne mis oje mi de sürüyorum saçımı da fönlüyorum süsümden ödün veremem ben de makyajımı yapıyorum sanki hayattan bezmiş kendini çocuğuna adamış bir izlenim çizmişim ama bugün huysuzdur durmaz o gün makyajsız çıkarım yarın keyfi yerindedir oyuncaklarıyla oynar yaparım makyajımı uyurken öjemi hallederim yani şöyle diyim sırf bak çocuk doğurdu kendini saldı denilmesin diye bunu mecburiyet hissetmem kendimde ama mesela ben hiç kıyafet almadım hep arkadaşlarımın kuzenlerimin çocuklarının eşyalarıyla büyüdü onlar bunu eleştirir mesela asla başkasınınkini giydirmem ben bile zaradan giyiniyorum ama o arada çocuk sussun diye önüne vidyo açıp koyuyor daha çok bebek ağlıyor altını pisledi ama annesi muhabbetini bölmüyor işte ben de diyorum ki öncelikler farklı demekki siz ne düşünüyorsunuz. Benim mi önceliğim yanlış? Yoksa kimsenin fönü makyajı değil takıldığım taş gibisin diye de överim yanı yerinmem
Konunun tamamını okumadım.Merhaba,
Bu konuyu açtığım için çok taşlanıcam biliyorum ama lütfen karşıt fikirlerinizi de kırmadan belirtin olur mu? Ben zaten kendimi frenleyemediğim için sizinle paylaşıyorum. 9 aylık bir kızım var. Kızımdan önce hiç bebek sevmedim, bakmadım. Bebekler hakkında, bakımı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu kadar soğukken bu konuda kızıma da soğuk olurum gibi geliyordu ne bileyim saramam, ağlarsa sinirlenirim umursamam gibi ama öyle olmadı. Neyse, şimdi nerde bebek görsem istemsizce şefkatle bakıyorum, öpücük atıyorum, konuşuyorum falan (dokunmadan) ama bazen görüyorum ki bazı anneler çok umursamaz. Mesela bu sıcakta (tatil beldesindeyiz) bebeğini bebek arabasına yatırmış 7 aylık bebek artık çocuk kendi kendine üzerindeki örtüyle oynuyor annesi masadakilerle konuşuyor bebek sıkılıyor bir süre sonra ağlamaya başlıyor belli ki sıcakladı sıkıldı ama annesi kucağına almak yerine arabayı ileri geri hareket ettirip muhabbete devam ediyor hem de kakara kikiri çocuk daha şiddetli ağlıyor benim karşıdan içim gidiyor almak istiyorum o bebeği ordan sarmak öpmek biraz gezdirmek hava aldırıp serinlemesini sağlamak yada uykusu gelmiştir uyutmak falan. Yada daha 6 aylık bebeklerin önüne rahat yemek yiyebilmek için telefonda video açıp önlerine koyanları görünce içim gidiyor gidip alaşım geliyor telefonu önünden bu böyle uzar gider. Burda asla annelik kasmıyorum bunu yapacak en son insan benim çünkü hiç öyle çok araştırmacı, okuyan bir anne olmadım sadece duygularımla büyütmeye çalışıyorum tek amacım mutlu ve öZgüvenli büyümesi. Eğer bebek arabasında mutlu değilse ağlıyorsa sıkılmıştır yada terlemiştir yada uykusu gelmiştir hiç önemli değil muhabbetimi keser onu ne rahatsız ediyorsa onu gidermeye çalışırım çünkü onlar bebek dertlerini anlatamıyorlar niye ağlasın ki ben sohbet edeyim diye. Bakıyorum anneye tırnaklar o biçim saçlar fönlü giyim kuşam makyaj sürekli böyle geziyorlar ne güzel hem bebeği olup hem bakımlı bir anne ama bunları yapmak için daha küçücük bebeği televizyonun önüne oturtup saçına fön çekiyor yada oje sürüyor. Her insanın öncelikleri farklı demekki ama bebek ya bu ne bileyim. Dayanamıyorum böyle görünce o ortamdan uzaklaşıp görmemeye çalışıyorum yoksa tutamıyorum kendimi alıyorum o bebeği hemen ama bu da asla tercih ettiğim bişey değil kimsenin bebeğine müdahale etmem. Şimdi diyeceksiniz ki herkes kendi çocuğu için en iyisini düşünür ben öyle düşünmüyorum. O kadar çok duydum ki aman çocuk bu atarsın köseye kendi kendine büyür diyen, ne var ki televizyon izlemesinde diyen. Evet herkes bakar çocuğuna ama ölmeyecek kadar bakan da var hakkını veren de işte öfff ne bileyim içlendim işte.
zaten ben bu tv ve tablete neden bu kadar düşman bizim anneler bilmiyorum.. komşumun 17 yaşında bir oğlu var, annesi derslerine engel olur diye eve ne pc, ne tablet ne de çocuğa telefon almış.. koskocaman çocuk printer için bize geliyor haberi yok hiçbir şeyden.. benim oğlumun da doğduğundan beri elinde tablet, telefon.. tv izlememeleri de tamamen kendi tercihleri ki sağlam Star Wars hayranı ikisi de.. kendi tablet uygulamalarını yazıyor bir tanesi.. kendi adıma ben hiçbir zararını görmedim tablet ve telefonun
Toplum olarak her şeyimiz abartı
Son 10 yıldır çocukları kobaya çevirdiler, ver eline tablet, yok verme tablet
Çocuk psikolojisi, aman dönemleri vs. vs.
İşin kötüsü o eski hiç bir şey bilmeyen annelerin yarısı kadar etkili olmuyor hiç bir yöntem
Rahatsız,saygısız, kontrolsüz çocuk güruhları var ortada özgüven adına
Rahmetli annem 4 çocuk doğurdu ve büyüttü, bir kez bile başımızı okşamamış, dizine alıp şımartmamıştır ne psikopat olduk ne özgüvensiz ne de hayırsız. Çocukları rahat bırakın diyesim geliyor bu tür konuları okuyunca, çocuk bakımı ve yetiştirilme konularının fazla abartıldığını düşünüyorum. Öyle yetiştiririm, böyle yetiştiririm, şöyle yaparım böyle yaparım sonuç kedilerin gözlerini oyan, ona buna çemkiren, hiç bir kurala uymayan çocuklar vallahi ne çekti garipler bu yetiştirme derdinden. Anlamıyorum bu yeni trendleri yeminle, şimdi bizim nesil ya da senin televizyon izleyen kuzular çöp mü olduk nedir yani =)
Evet 2 yaşında bunları ben de yapıcam maalesef ama şuan gerek yok çünkü o bir bebek inat bilmez şımarmak bilmez istediği olsun diye diretmez sadece sevgi ve ilgi Özgüven oluşumu bebeklikten 2 yaşa kadar olan sürede gerçekleşir.Canım bebişin bi 2 yaşına gelsin sendromlara girsin sende takıntı makıntı kalmaz korkma :))))
Bende öyelydim maalsef 2 yaşından sonra nevrim döndü büyük konuştuğum herşeyi dener yapar oldum.
Sağlıkla büyüt bebeğini kimseye takılma görmezlikten gel, biri bana dönüp karışsa sen kimsin ki derim ?
Çocuğumu kendi haline bırakıp asla kendi kişisel işlerimi yapmam uyku saatlerinde yaparım, daima kaliteli vakit geçirirz 28 aylık olucaz özgüveni oluştu çok şükür ama o sendromdan esintiler gelince özellkle dışarda, o telefon açılıp mama sandalyesinde 2 dk sussunda ödeme yapıp kaçalım diye yaşadığımız da oluyor :))
Ben de bakımsız bir anne değilim niye kıskanayım ki fedakar falan da değilim bunları hep yazmıştım aslında diğer arkadaşların yorumlarına ama nedense cevapları okumadık aynı şeyleri yazmak daha kolay geliyor sadece boş dedikodu için iki laf daha konuşayım muhabbetim yarım kalmasın diye o bebeği ağlatmaya değer mi diyorum? Ama öyle bir değişti ki konu yok her ağladığını yapalım mı yok sen çok mu ilgilisin. Ya sırf çocuk oldu kendini saldı dedirtmemek için süsünden ödün vermeyip süsleniyorlar açık açık da söylüyor ben kimseye bu lafı ettirmem diye. Ya bebek o bebek inattan ağlamaz, şımarıklıktan ağlamaz belli bi derdi var az sus da bebeğine bak bişey istiyor işte belli demek istiyorum ama çok bilge bir annelik taslarım diye diyemiyorumAllahtan kasmıyorsunuz bir de kassanız daha neler diyecekmişsiniz kim bilir :)
Bakımlı anneler sizi ilgilendirmez kıskanmışsınız da bu konuya girmişsiniz gibi hissettim.
Yani bir de insanların önceliği farklı demek gibi "bilgece" bir laf daha etmişsiniz ama size bir şey diyeyim kimse fedakar anne olduğunuz için size altın madalya takmayacak ya da bu kadar fedakarlıktan sonra binbir zahmetle baktığınız bebeğiniz büyüyünce bu fedakarlıkları unutup yapmasaydın diyebilecek falan da filan.
Haklısınız.Benmde bi çocuk ağlayınca hep için gidiyor. Ama yeri geliyor benm kızmda ağlıyor ve insan gerçkten darlanıyor. Tv telefn işine hiiiç girmiyorum. Çnkü herkesn bi bahanesi var. Malum kimseye bişey de denmiyor. Herkes kendi bildiği kendi kültürne göre bişey yapıyr işte. Biz anca kendi çocuğmza bakablriz. İnsan en yakınına bile ya şöyle yapmasan diyemiyor. Herkes anne sonuçta. Bu arada benm de kızım 11 aylık ve bence biz biraz daha yolun başındayız. Yani benm kızımda son hafta park ve oyuncakçıdan çıkmak istemyr ağlıyor. Yani bazı şeyleri yeni yeni tecrübe edicez.
Ben de bir anne ve kadınım o görümce o kayınvalide o elalem bende de var yani. Örneğin geçen kendime ayran söyledim tuzsuz geldi tuz atıyorum karşıdan bir teyze bağırıyor yavrum o kadar tuz atılır mı bebeğe yazık güldüm o bebeğin değil benim dedim sonra yanımıza geldi tanıştık kusura bakma biz yaşlı teyzeler herşeye karışırız böyle dedi ben de olsun haklı bişey için karıştınız sonuçta dedim oldu bitti.İşte hepimizin etrafında ilgisiz anneden çok, annelere her daim her konuda müdahalede bulunan kadınlar var. O yüzden anneler bu kadar tepkili :) o müdahaleci kadınlar bazen kayınvalide, görümce oluyorken bazen hiç tanımadığınız biri oluyor. Dolayısıyla kadınlar artık birilerinin mükemmel anne sınıfına dahil etme arzularından bıkmış haldeler. Konunuzun bu denli tepki almasının sebebi de budur.
Sevgi dileniyorlar.Nasil oluyorlar mesela anlatmani rica etsem?
Gecen sene kresteki pedagog kizimi sevgiye bogmami soylemisti gerci biz farkli konuda gorusmeye gitmistik,kardesi dogunca fena seyler yasadik ve cok sukur gecti. Sevgi dolu biriyim ama benim de o zamanlar yanlisim vardi demekki
Benim de. Konu kilitlenene kadar konuda yapışıp kalıyorum.
"Sarı çizmeli mehmet ağa"lar tanımadığı etmediği insanları gelip burada en hassas yerinden vuruyorlar. Sırf ego tatmini için. Mikemmel annelik taslamalar filan...
Konu sahibine başkasını eleştireceğine kendini yaz, seni eleştirelim önce, sen mükemmel anne misin dedim, ses çıkmadı. Başkasının anneliğini taşlamak daha keyifli tabii. :)
Herkesin yazdıklarına cevap vermeye çalıştım az çok bebeğim uyudukça baktım ve sanırım çoğu kişi sayfaları okumamış çünkü tekrar tekrar aynı şeyler yazılıp sorulmuş hatta bir arkadaş ben şunu sormuştum da cevap veremedi gibi bişey yazmış yani sanki öyle bir şey sormuş ki verecek cevap bulamamışım. Şuan bulup da alıntılayamadım okuyorsa anlasın kendini. Herşeyin bir cevabı vardır bu hayatta haklısın diye cevap vermemezlik yapmam haklısınız yazarım merak etmeyin ama ben kendi hatalarımı da yazmama rağmen eee sizin hatalarınızı da konuşalım demişsiniz e konuşun yazdım zaten yemek yediremiyorum benim hatam, uyku düzeni yok benim hatam gerekli forumlarda da sürekli takipteyim düzeltmeye çalışıyorum başka vardır daha tabi yolun başındayız ama buraya derdini yada birinden rahatsızlığını yazan herkese de eee sen de söyle hatalarını da onları da konuşalım mı deniyor hatasız kul mu var? Misafirliğe geliyorlar anneler çocuklarıyla ilgilenmiyor bütün evim dağılıyor diye açılan konularda evet haklısın diye desteklenirken benim bahsettiğimin ne farkı vardı anlayamadım. Ben de ilgilenilmeyen bebekten bahsediyorum kendileriyle ilgilendikleri kadar bebekleriyle ilgilenmeyenlerden. Sizin yazdıklarınızı herkese cevap olarak alıntıladım. Kelimesi kelimesine cevabım budur. Sizin bahsettiğiniz o annelerden biri arkadaşım biri akrabam bir de eşimin tarafında bir akraba var ki bebeğinin yanında pöfür pöfür sigara içiyorlar karı koca tv karşısında ona hiç girmiyorum zaten. Şimdi onun için de kendini haklı çıkarmak için uyduruyorsun denir. Neden bu bahsettiklerim çok uç şeylermiş gibi geliyor herkese anlamadım İlk başta hedef göstermemek için belki burayı takip ediyordur diye kişi belirtmeden genel olarak bahsedeyim dedim ama haklı olarak herkes beş dakikalık görüntüye aldanma deyince ne olursa olsun diye evet bu kişileri tanıyorum dedim bu da konuyu değiştirmek oldu. Soru soruldukça detaya girilmiş oldu bu defa da bi öyle diyorsun bir böyle oldu sanırım ben düşüncelerimi yazıya dökme konusunda pek iyi değilim sizin yazdığınız bire bir düşündüklerim ve hissettiklerimdir. Ben bebeklerden bahsediyorum çikolata yiycem diye kendini yere atan bir çocuğun ağlatılmasınlar bahsetmiyorum. 6 7 9 aylık bir bebek inat için ağlamaz, aman az ağlıyım da annem beni kucağına alsın diye düşünemez, naz yapmayı bilmez. Ağlıyorsa bir sorunu vardır. Terlemiştir,susamıştır, altı pistir, sıkılmıştır. Lafını bölüp yada alışverişini bölüp dönüp bir bakarsın dimi neyi var ama önüne telefon açıp koymak yada ileri geri sallayarak susmasını bekleyip muhabbete ara vermeden devam edenlere ben de sizin aklınızdan geçenleri demek istiyorum ama buradaki çoğu kişinin dediği gibi sanane cevabını alırım diye diyemiyorum. Çünkü o bir bebek benim de önceliğim onun konforunu sağlamak konuşabilse der zaten karnım aç, şunu istiyorum diye derdini sadece ağlayarak anlatabiliyor yoksa her ağladığında kucağa alın, her istediği yapılsın, ay anne olmuş pasaklı gezsin nasıl fön çeker oje sürer demiyorum. Kendi konforlarını düşündükleri kadar bebeğininkini de düşünse diyorum.Ben de oluyor bu durum cok sik.
Bebekten önce hic cocuk ve bebek sevmeyen ben, simdi dayanamiyorum.
Aglayan bebek gördüm mü, sesini duydum mu gözlerim aninda doluyor.
Alisveriste denk geliyorum bazen, minicik bir bebek agliyordu bir keresinde. Annesi alisverise devam ediyor, bene birkac haftalik var yok, cok minik. Tam süt bebegi, koyunda uyumalik. Bebek aci aci agliyor, anne ilgilenmiyor, baba da yanindaydi galiba.
Bebek agliyor, sanirim meme istiyor. O agliyor ben kahroluyorum. Tepki almayacagimi bilsem yapmak istedigim sudur, hanimefendi ne olur yanlis anlamayin isterseniz biraz bana verin sakinlestireyim siz bakmaya devam edin benim de iki cocugum var dayanamiyorum demek..
Ama tabiki bunu diyemem, karsimda nasil biri var bilmiyorum, direk sapik ya da dlei gözüyle bakarlar diye cekiniyorum.
Ve ben o magazadan gözlerim dolu kendimi disari atiyorum esime sarildim.
Alisverisi yarida kestim birsey alamadan ciktim. Nereye gitsem bebek aglamayi birakmiyor. Annesi de ilgilenmiyor. Sesi bile cilizdi bebegin, o kadar yavruydu daha..
Cok üzülüyorum cok, ha annelerde süslensin ciksin, ben de cok bunaliyorum. Ben de bazen kendim icin yapmayin denilen seyleri yapiyorum kimse dört dörlük degil. Illaki hatalarimiz oluyor. Fakat göz göre göre minik bebeklerin aglamasina dayanamiyorum.
Cocuklar birsey ister aglar, inat eder ona degil lafim. Bebekler cok hassas konu. Yoksa marketten kizim aglayarak ciktigimiz oluyor, üc tane olan seye bir dördüncüyü almiyorum agliyor. Ama bebeklere kiyamiyorum.
Çoçuğum şuan uyuyor merakınızı gidereyim de o mükemmel anne ben değilim kimse de olamaz bunu defalarca yazmama rağmen sanırım zevk veriyor böyle hitap etmek. Olay mükemmel anneliğe bağlandı sonunda. Herkese laf yetiştirme tabiri ne kadar saygısızca dimi? Bana bişeyler soran insanlara cevap veriyorum karşılıklı konuşuyoruz yani bu laf yetiştirmek mi oluyor? Bakın birine cevap vermemişim benim sorduğum soruya cevap veremedi dedi. Cevap versek suç vermesek suç ayrıca bebeğim gündüz uykusundayken konuyu açtım ve o uyuduğu sürece de cevapladım uyandı ve bir saat öncesine kadar da kimseye cevap yetiştiremedim. Evet diş döneminde olduğu için uyuyor uyanıyor uyuyor uyanıyor zaten oturmuş bir uyku düzeni yok benim yüzümden maalesef. Eleştiriyorum diye kızanların bana yaptığı muamele de farklı değil.Ben de merak ediyorum konu sahibi mukemmel annemiz burda milletin anneliğini elestirirken kendi cocugu su an napiyor acaba? Saatlerdir burada laf yetistirdigine gore cocugu deliksiz uykuya yatti sanirim.Meraklardayim ben de.
Bizim konu farkli olsa da cozumu daha çok sevgiymis. Biz kardes kiskncligina dair kotu ne soyleniyorsa hepsini yasadik ama cok sukur gecti. Ins bir maraz kalmamistir cunku onu daha az sevdigimize inaniyordu o donemSevgi dileniyorlar.
Gerçekten dileniyorlar.
Onlardan da boğucu bir ilgi geliyor (yanlış anaşılmasın boğucu kelimem).
Gülümse diye gözünün içine bakıyorlar ya çok acı.
Bir öğrencim de var açamıyor kendini bir türlü.
Çok mutsuz.
Her şeyden herkesten son derece rahatsız ama bi saçını okşa 3 saniyeliğine de olsa güller açıyor yüzünde, mutlu olmayı bilmiyor, 11 yaşında daha.
Biraz daha büyüdüklerinde sevgi dilenmeyi geçip etrafa zarar vermeye başlıyorlar.
Benimkiler ortaokul grubu, çok yardımcı olamadım sanırım.
Siz aşabildiniz mi sıkıntıları?
Sizdeki geçici sorunlardır muhtemelen, benim yavruların kaderi öyle, elden bir şey gelmiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?