SEvgilimle 6 aylık bir ilişkimiz var.. Çok zor başladık biz.. O çok çabaladı.. Ancak onca çabalamadan sonra ben evet dediğimde 2 aydan sonra kafasının karışık oldugunu söyleyip ara aldı. Beni arayıp sormadı bile.. 2 ay sonra bir şey kafasına dank etti ki tekrar peşime düştü.. Ben sorunlarımı hallettim, içimde herşeyi netleştirdim sen benim karım olacak kişisin diyip durdu. İnanamadım.. Bir kere yalnız bırakılmıştım çünkü.. ama o kadar romantik davrandı ki ikna oldum tekrar ve başladık yine.. Bu sefer ilk 1.5 ayımız rüya gibi geçti. İyi ki barıştım dedim.. Ancak sonra yine sarpa sardık.. Eskisi gibi bakmamaya başladı gözleri, o kadar dünyaları benim önüme seren adam gitti yerine kolunu kıpırdatmayan bir adam geldi.. İlgi azaldı, aramalar azaldı.. Sordum neden böyle değiştin dedim.. İşim çok yoğun kafama çok takıyorum.. Ben bir erkeğim işim de iyi olmazsam ben de iyi olmam dedi. İkimiz de aynı meslekteyiz. Ok dedim. Atlatması gerekn önemli bir sınav vardı, ona verdim. Ancak gğnde 10 dakika da olsa bir telefonla ara beni dedim. Aramadı hiç sormadı. Ben aradığımda da neden arıyorsun ki diye buz gibi bir sesle konuştu. Onun hayatında istenmediğimi düşündüm. Çok üzüldüm.. Sınavını başarıyla geçti düzelir dedim. Olmadı. Bu sefer biz çok yorulduk, ben işime çok önem veren bir adamım, ama işime enerjimi verince sana kalmıyor. Sen de sürekli mutsuzsun bu durumdan,çok yoruldum demeye başladı. Oysaki benim için iş sadece para kazandıran bir araçtır. Yaşamayı, gezmeyi sağlayan bir araç, o kadar.. ama o diyor ki benim için işim hayatımın neredeyse hepsi.. Zaman istedi, ara almak istedi kaç kez. Ya gerçekten işi devlet işi ve kaygı duyulması gereken konuları çok abartıyor. Ben de onunla aynı işi yapıyorum çünkü, biliyorum işin iç yüzünü.. Dedim bahaneye gerek yok, sevmiyorsan söyle.. Hayır seviyorum dedi.. EE ne kadar bir zaman isteyeceksin dedim.. Bilmiyorum dedi.. 15 gün hiç görüşmedik.. Dayanamayıp ben aradım yine.. Dedim benim sana ihtiyacım var içim acıyor.. Şu anda eskisi gibi olamama, ben çalıştıkça sana ilgi gösteremiyorum ve bu da seni mutsuz ediyor, ben kendimi yetersiz bir erkek gibi hissediyorum bu sefer dedi. Sorun çıkartan adam değilim ben dedi.. Beraber aşalım dedim neyse, sen bana yardımcı olamazsın bunu ben halledicem dedi hep. Onu yalnız bırakmamı söyledi.. Ve uzun zamandır da görüşmüyoruz. 1 aydır.. Ben aradım telefonla bikaç kez açmadı.. Ailesiyle bile konuştum nesi var diye.. Ama onlar da bimiyor.. Kısacası arafta kaldım. Ne ayrılalım diyor ne de adam gibi elimden tutuyor.. Bir erkek nasıl sevdiği kızı bu şekilde savunmasız ve yalnız bırakır aklım almıyor.. Çevremde artık onu yanımda görmeyenler sürekli soruyor.. Bu arada da başka ilgi gösteren insanlar olmaya başladı çevremde.. Bunlardan birtanesi en yakın kız arkadaşımın eşinin arkadaşı.. Güvenilir bir insan.. kafa anlamıyla da uyumluyuz.. Şimdilik bana hal hatır soruyor. Arkadaş gibi gün içinde sohbet ediyoruz. Ancak yine de içimde bir sıkıntı var.. Off Allahım napıcam ben