sizce de bir gariplik yok mu

Konu sahibi istiyor ki şunu diyelim, ahh canim baban bakmiyor mu sana yaa ne kötü bir baba oysa sana ölene kadar bakmak zorunda annen de çocuguna bakmak zorunda. Sen de yan gel yat bütün gün. Yok öyle bir dünya
Kocası da piyasada yok katkısı da yok ama suçlu sadece kendi babası
 
haklısınız, belki de ben bencilimdir, bu konuda düşünücem
Zahmet olacak
Kaç gündür millet anlatıyo anlatıyo anlamak istemiyosun
Bir babam kötü diye tutturmuşsun
Kötü bile olsa bu senin böyle davranmanı haklı çıkarmıyo
Sen iyi bi anne misin, buna bak bu saatten sonra
 
haklısınız, belki de ben bencilimdir, bu konuda düşünücem
Düşünme git tedavi ol, bu düşünmenin sonu ya kendini üzmek kafanda kurmak olacak ya aileni ve kocanı suclamak. Sen düşünmek yerine bir psikiyatri uzmanindan randevu al ve tedaviye basla
 
bak yine dayanamıyorum yazıyorum :)
güzel kardeşim sana baba diye Hulusi Kentmen'i koca diye Brad Pitt'i versek bir de holding kurup seni oraya müdür yapsak çocuğuna da 3 tane bakıcı tutsak sen yine mutlu olmazsın ki!!!
Neden??
Sebep şu: Kendinle barışık değilsin, sevgi açlığı içinde olduğunu söylüyorsun ama kendini önce sen sevmelisin. Neysek oyuz bunu kabul etmeliyiz. Değiştirecek bir yönümüz varsa bizi kimse ve hiçbir olay değiştiremez bunu ancak kendimiz başarabiliriz.
Sende değişime karşı zerre istek yok. Yeni günah keçin KPSS
Şu yazdıklarında tedaviden bir kez bahsetmişsin onda da "paragöz" babanı suçlamışsın
Ne yani seni tedavi ettirmedi diye tedavi olmayacak mısın?
Koskoca kadınsın kendin yapabilirsin bunu, bu ülkede milyonlarca kadın babasının kendinden esirgediğini kendisi gerçekleştiriyor.
Artık kabullen, sen değişmezsen hiçbirşey değişmez
Başkalarını suçlamaktan vazgeç...
 
doğru ne diyim
 
bak benim kızım 2,5 yaşında biraz suratım düşse hemen yanıma gelip "anne neden üzgünsün? geçti geçti ağlama" diyor. eşimle biraz tartışsak çok huzursuz oluyor
bebeğin daha çok küçük o büyüyüp böyle herşeyi anladığı zaman karşısında mutlu ve sağlıklı bir anne, sevgi dolu aile ilişkileri görmeli...
her anne gibi çocuğuna canını verirsin biliyorum, bu dediğim çok mu zor? çok mu imkansız?
 
Baban senden bişey olmaz diye umudunu kesmiş bu saaten sonra ne yapsam boşuna diye düşünüyor bence. Ama hata yapıyor
 
Eski bir konunuzu hatırlıyorum o zaman da sizi haksız buldum hala haksız buluyorum. Kendi seçimlerinizin suçunu babanıza yükleyip duruyorsunuz.
Siz zaten çalışmıyor muydunuz neden işi bıraktınız?
 
Iyy babaya bak...
Annen elden ayaktan düşse bana kim bakacak'mış.
Bu cümleden tıynetini anladık. Ailesini veya bir başkasını değil, sırf kendi götünün rahatını düşünen tipik bencil, iğrenç bir herif.
Senin sosyal fobi sahibi olmanın da baş sorumlusu bence. Bu hastalıklı kafadan düzgün bir ebeveynlik beklemiyorum çünkü. Umarım rahatsızlığını yenersin konu sahibi.
 
bana da garip geldi ama muhasebesini yapıyorum.benim için çok paralar harcadı,çok emek verdi, inkar edemem...çoğu baba kızını okutmazken ben her sene dersaneye gittim, sınırsız bir kredi kartım vardı....herkesin kusurları var...böyle düşünmek istiyorum
 
sfli olmamıntek sorumlusu babam diyemem, etkisi vardır ama birçok faktör var, yetişilen çevreye, farkındalığa kadar...kimseyi suçlamıyorum, sf ile 22 sene bitti, artık birparçam gibi,o kadar kanıksadımki, sanki tedavi olsam ben ben olmıcam, bi parçam gidicek, anlatması güç amaalıştım sanırım ona.artık insan istemiyorum etrafımda ve bu beni mutlu ediyor...yalnızlığımla mutluyum ama yan sorunlar ortaya çıkıyo...
 
22 seneden sonra total bir iyileşme olur mu,sanmam, bi ara tedaviye başlamıştım ve antidepresanların etkisiyle acayip mutluydum,herşey tozpembeydi, ağlaymıyordum bile, üzülemiyordum, sonra dedimki ama ben bu değilim ki, ben eski beni istiyorum...ilaçlar karakteri etkiliyo ve ben bunu istemiyorum...Kusursuz bir antidepresan yok, tedavi edici olduğunu da düşünmüyorum, sadece rahatlatıcı, bir gripilacı gibi değil, uzun vadede antidepresanların etkileri hala araştırılıyo, uzun dönemde beyine etkileri nasıl olur bilinmez.bunları düşününce tedavi olmayı istemiyorum...umutla başlıyorsun, kilo alıp, uyuyorsun sürekli, karakter de değişiyor ve ilaçları bırakınca paaat aynı haline dönüyorsun...ne anladım ben bu işten...ya da şöyleolacak, benim gibi kronik bir hasta büyük ihtimal yıllar yıllar boyu ilaç kullanacak ve ben bunu istemiyorum, bişiye bağımlı olmak istemiyorum,
benim tek tedavim Allah sevgisi, başka da bir ilacım yok...
 
babaniz mi tuhaf geliyor size
esiniz duruken evliginiz dururken
ilginc
ne biliyim 26 yaşına kadar prensesler gibiydim, hepöle olucak sandım ama fazla şımartıldım...her istediğim verildi ve herşeye ulaşabileceğimi sandım, herşey benim, ençok ben hak ediyorum vs...bu yanlış kalıplarr şimdifarkediyorum bu hale getirdi
 
iyi de senin psikoloğa gitmen gerek, psikiyatra değil
maalesef bir çoğu en ufak depresif halde antidepresan yazıp gönderiyor. antidepresan insanı iyileştirmez ki sadece bir süre sorunu maskeler hadi daha iyimser olayım sorunu çözmek için daha rahat bir duygu durumu hazırlar
senin tedavin önce konuşarak, adım adım neler yapman gerektiğini planlayarak olur.
antidepresanın verdiği ruh haliyle kendin gibi olamaman çok normal
kendin gibi kalma isteğine de saygı duyarım
ama bu bencilliğin çocuğunun hayatını mahveder
bu konuda sorumluluk senin
acı gerçekler, üzgünüm...
 
sana birşey daha söyleyeyim mi sana asıl kötülüğü baban değil annen yapıyor
anneler biraz böyledir "aman çocuğumuzun ayağı taşa değmesin" mantığıyla sürekli yolunun önündeki dikenleri temizleriz. gerçeklerle, gerçek dünyayla yüzleşmesini engelleriz. fedakarlık, kıyamamak gibi kisvelerle yaptığımız bu davranışla ne kadar bencilce davrandığımızı fark edemeyiz, bağımlı ve inisiyatif almaya bilmeyen çocuklar yetiştiririz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…