Saydığınız gibi şeyleri asla olmadı o benim aradığım kişi diyebilirim birlikteyken çok mutluyuz ama annem konusu beni çok düşünüyo çok korkuyorum ikna edemezsem diye
yani her evliliğin inişleri çıkışları vardır, inişe geçtiğinde annemi dinlemeliydim diye dövünme, çıkışa geçtiğide iyi ki ayrılmamışım annemi dinleyip deme
bu haklı olmak olmamak mevzusu değil, hayat arkadaşını bulduğuna inanıyorsan mücadele et, annen seni seviyorsa saygısı varsa en azından tanışır bi nişan süresine katlanır, çok zor olmasa gerek
zaten gerçekten iyi bir hayat arkadaşı bulmak imkansız kadar zor, bulduysan neden kaybedesin
burda tam tersi olsa yani kaynanan seni istemese farklı tepki verilirdi, anneler çocuklarının hayatına bir yere kadar müdehale edebilir, tecrubeler tabii ki değerlidir ama bu senin hayatın, hayatın hakkındaki kararları doğru ya da yanlış sen vermelisin, yoksa sürekli annelerinin fikirlerini ön planda tutanlar asla yetişkin olamaz olgunlaşamaz, hatta muhtelemelen hayatın bazı güzelliklerinden de mahrum kalırlar
eğer annen duygusal ve psikolojik olarak seni çökertmeye çalışıyorsa bu konuda sen duygusal ve psikolojik olarak dikkatli ol, tamamen mantıklı düşün, görmezden gel derim, ki söylediğin kadarıyla pek mantıklı gerekçeleri yok
yani annen başka bişey söyler biz burda başka başka şeyler söyleriz, en doğrusu senin içinden geçen mantık süzgecinden geçerdir, sonuçta biz seni, sevgilini ve anneni tanımıyoruz