Yürüse bile ben kendi irademle yürütmezdim sanırsam böyle bir ilişkiyi.Cinsellik konusuna taşınır mı bilmiyorum, ama bu dertten mustaribim kadınlar. Her şeyin saçma bir yolda ilerlediği, bariz bir şekilde uyumsuzluk olan bir evlilikte, her şeyi ayakta tutan cinsellik olabilir mi?
O güzel sürdüğü sürece bazı şeylere katlanılabilir mi?
Hakaret yok, saygısızlık yok, kişilik çatışması yıpratıcı noktalarda ama cinsel hayat 10 üzerinden 10. Yürür mü? Çocukla beraber her şey yoluna girer mi?
Yürüse bile ben kendi irademle yürütmezdim sanırsam böyle bir ilişkiyi.
Sırf içgüdüsel duygulardan dolayı yürüyen bir evlilik..
İyi günde kötü günde yanında olmak, bir ömür elinden tutmak sevgi, sadakat, eş olmak, yol arkadaşı olmak nerede kaldı ?
Gider :) Uhu gibi düşünün bunu. Zaten hakaret yok diyorsunuz hangi ilişkide yok ki kişilik çatışması ? Gayet de yürür.
Ben evli değilim ama evlilik hakkındaki düşüncelerim bunlar,Ya tabi ki bunlar da yerinde. Ama ne bileyim iki zıt karakteriz, birbirimizi seviyoruz, çocukluktan tanışıyoruz ve bir buçuk yıldan fazladır evliyiz. Bazen dayanılmaz noktalara geliyor. Burda da 'Acaba çocuk yapsak ona odaklandığımızda her şey toparlanır mı?' düşüncesi var kafamda. Çünkü içlerimizi biliyoruz. Herkes kendinden alıp çocuğa katmaya çalıştığında bu uyumsuzluklar giderilmiş olabilir mi acaba?
Bu başlığı senin dediklerin de yitip gider diye korktuğum için açtım aslında kafam da çok karışık.
kişilik çatışmasını biraz açabilir miyiz ?
Ben evli değilim ama evlilik hakkındaki düşüncelerim bunlar,
Çocugu sakın ola ki sorunlarınızı çözmek için yapmayın.. Ne kadar böyle düşünen insan varsa çevremde o çocuklara da hayatı zindan ettiler, kendi sorunları çözülmediği gibi o berbat hayata bir de masum bir canı kattılarionun günahına girdiler.
Bence çocuk, mutlu bir ailenin mutluluğunu daha da taçlandırmalı.
Sorunlu anne babanın sorunlarını çözmesi için bir araç olarak görülmemeli.
Yanlış anlamayın tabi ki istediğiniz için çocuk fikrini öne sürmüş olabilirsiniz ama bence daha rayına tam oturmamış bir evlilik varsa ortada veya kişilik çatışması yaşıyorsanız çocuk fikrini ertelemelisiniz bence.
Herşey bu kadar iyiyken neden yurumesin ki birbirinizi seviyorsanız yurur. Sevmiyorsanız isterseniz on çocugunuz olsun yurumez..
Sadece cinsellikle yürümez diye düşünüyorum, illa bir yerden patlak verir. Cinsellik tabi ki çok önemli ama yanlız başına ilişkiyi yürütmek için yetersiz. Saygısızlık vs yokmuş çatışmaları zamanla aşabilirsiniz ama sorunları aşmadan çocuk yapmamalısınız.
O anne babanızın karakteriyle alakalı bir durum bence.Ya benim annem ve babam da manyaklık seviyesinde takışırlar. Ama hep el üstünde tuttular beni. Hiçbir zaman yansıtmadılar. Yani belki de çok küçük yaşta keşfedebildim insanların uyumsuz ama bir arada yaşayabileceğini.
O anne babanızın karakteriyle alakalı bir durum bence.
Eşinizle bir çatışma yaşadığınızda, bunun verdiği sinirle çocugunuza kötü davranmayacağınızı garanti edebilir misiniz?
Aranızdaki soğukluk hissiyatını ona hissettirmeyeceğinize?
Benim annem babam da çok kavga ederlerdi, çatışırlardı, malesef ki biz ablamla zaman zaman tanık olduk bunlara.
Hala benim içimde kötü birer anıdır bu kavgalar.
Bilemiyorum, benim fikrim bu yönde..
Ortak noktalarda buluşmayı deneyin, ben gerilim filmi severim eşim komedi, ikisinide izliyoruz. Üstelik birimiz zevk almamış oluyor ama birşeyler paylaşmak istiyorsak, birbirimize göre hareket ediyoruz. Bunlar zamanla oturabilecek şeyler.Sorun diye gösterebileceğim bir şey yok ki. Uyum diye bir şey varsa, yatak dışında yok o. Öyle bir durum.
Ortak noktalarda buluşmayı deneyin, ben gerilim filmi severim eşim komedi, ikisinide izliyoruz. Üstelik birimiz zevk almamış oluyor ama birşeyler paylaşmak istiyorsak, birbirimize göre hareket ediyoruz. Bunlar zamanla oturabilecek şeyler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?