Sizin anneninizinde bu tür huyları var mı artık gerçekten gönlüm o kadar yorgun ki

Pamukannesi83 .!.:

Sizin yerinizde olsam artik susmayi birakirdim

Genişletmek için tıkla...

lattesizkitapsiz .!.:

bu tarz şeylerde konuşabilmek için gelirin birikmisin vs olması gerekiyor
annesi evden kovarsa ne olacak?

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Kesinlikle katilmiyorum. Toksik insana karsi koymasa ve onu ezmesine izin vermeye devam etse ne mutlu bir hayat yasar nede herhangi bir degisim olur. Konusup kendini anlatmaya calismasin zaten. Annesi onu psikolojik cöp tenekesi veya "punching bag" olarak secmis durumda. Onu ilk durduracak. Ve bunun icin artik onun manipulasyonlarina kanmadigina ve artik karsinda kücük cocuk olmadigini göstermeli. Ve böyle toksik kisilikler o cocugu kolay kolay kovmaz cünkü onlari kullanmaya alismislar

Genişletmek için tıkla...

Nevisahsinamunhasirr .!.:

Leylekler yavruladığında birkaç tane birden yavrusu olur ve gözüne kestirdiği bir tane yavruyu da yuvasından atarmış. ( Güzel bi hikayesi vardı da şimdi aklıma gelmiyor)

Babam bize bu hikayeyi anlatır; ben bizim evde o yuvadan atılan leylektim derdi hep. Küçükken pek anlamazdım demek istediklerini. Ve yıllar sonra farkettim ki bizim evde de o leylek benmişim. Bana göre; her ailede bir gözde, bir de gözden çıkarılmış çocuk oluyor. Allah yardımcınız olsun çok üzücü ve gerçekten gönül yoran bir durum. Ama annenizden bir süre uzaklaşınca da özlersiniz.. Kardeşinizi sevmesini, onun için ince düşünmesini bile yediremezsiniz.. ben en azından yapamadım..

Tek söyleyebileceğim yalnız değilsin.. Benim de annem hayata karşı tüm hırsını çocuklarından, en çok da benden çıkardı. Umarım kendi ayaklarının üzerinde durup kendi dünyanın merkezi olursun ve çok sevilirsin..

Genişletmek için tıkla...

pistanemmm .!.:

Arkadaşlar iki kardeşiz babam yıllar önce vefat etti annem kardeşim ben yaşıyoruz annem çok küçük yaşta dul kaldı 23 yaşında babam vefat etmiş o yüzdendir sanırım annemin psikolojisi iyi değildi sürekli bizi döverdi ağza alınmayacak hakaretler ederdi özellikle bana çünkü ben büyüktüm kardeşim zaten yemezdi içmezdi küçük olduğu için hep hasta olurdu hep bana yüklenirdi yeri geldi çocukluğumu yaşayamadım 11 12 yaşındayken yemek yapmaya başladım, bundan asla şikayetçi değilim iş başa düşünce herkes üstüne düşeni yapmak zorunda çünkü annem çalışmaya başlamıştı. Şuan annem 43 yaşında ben 25 yaşındayım sanki annemin hala bana bir garezi var sinirlendiğinde ağzına geleni sayar hakaretten başlar beyinsiz bıktım senden vs kardeşime laf etmez pek o erkek çocuğu olduğu için sıkılır bunalırmış. Arkadaşlar gönlüm o kadar yorgun ki ayağımı çarpsam annemin bana kötü davranması aklıma geliyor ağlıyorum gerçekten bazen kendimi çok ezik hissediyorum kalbim ağrıyor evlensem diyorum ilerde evlenince heralde annemi hiç görmek istemez canım çünkü annemin yanında evinde hep bir diken üzerinde hissediyorum acaba neye kızacak acaba neye söylenecek diye. Sizin de anneleriniz böyle mi hiç anne gibi değil yani maddi yönden Allah razı olsun hiç bir şeyimizi eksik etmedi ama bunu her zaman dile getirdi her zaman kıyasladı bak şunun babası var onun bunları yok ama sizin var neyiniz eksik vs ben senin için şunu yaptım vs hatta daha dün ben senin için evlenmedim güzel bir hayatım olabilirdi dedi bana. Haklı mı haklı ama en ufak bir şeyde bana duygu sömürüsü yapması başıma kakması o kadar canımı acıtıyor ki. Annesi böyle olanlar nasıl sabrediyorsunuz nasıl canınız acımıyor?

Genişletmek için tıkla...

pistanemmm .!.:

Arkadaşlar iki kardeşiz babam yıllar önce vefat etti annem kardeşim ben yaşıyoruz annem çok küçük yaşta dul kaldı 23 yaşında babam vefat etmiş o yüzdendir sanırım annemin psikolojisi iyi değildi sürekli bizi döverdi ağza alınmayacak hakaretler ederdi özellikle bana çünkü ben büyüktüm kardeşim zaten yemezdi içmezdi küçük olduğu için hep hasta olurdu hep bana yüklenirdi yeri geldi çocukluğumu yaşayamadım 11 12 yaşındayken yemek yapmaya başladım, bundan asla şikayetçi değilim iş başa düşünce herkes üstüne düşeni yapmak zorunda çünkü annem çalışmaya başlamıştı. Şuan annem 43 yaşında ben 25 yaşındayım sanki annemin hala bana bir garezi var sinirlendiğinde ağzına geleni sayar hakaretten başlar beyinsiz bıktım senden vs kardeşime laf etmez pek o erkek çocuğu olduğu için sıkılır bunalırmış. Arkadaşlar gönlüm o kadar yorgun ki ayağımı çarpsam annemin bana kötü davranması aklıma geliyor ağlıyorum gerçekten bazen kendimi çok ezik hissediyorum kalbim ağrıyor evlensem diyorum ilerde evlenince heralde annemi hiç görmek istemez canım çünkü annemin yanında evinde hep bir diken üzerinde hissediyorum acaba neye kızacak acaba neye söylenecek diye. Sizin de anneleriniz böyle mi hiç anne gibi değil yani maddi yönden Allah razı olsun hiç bir şeyimizi eksik etmedi ama bunu her zaman dile getirdi her zaman kıyasladı bak şunun babası var onun bunları yok ama sizin var neyiniz eksik vs ben senin için şunu yaptım vs hatta daha dün ben senin için evlenmedim güzel bir hayatım olabilirdi dedi bana. Haklı mı haklı ama en ufak bir şeyde bana duygu sömürüsü yapması başıma kakması o kadar canımı acıtıyor ki. Annesi böyle olanlar nasıl sabrediyorsunuz nasıl canınız acımıyor?

Genişletmek için tıkla...