Aile danışmanına giderek bir destek almanız size iyi gelecektir.
En azından olumlu veya olumsuz vereceğiniz kararda içiniz rahat edecektir.
Ben de aynı şeyleri yaşıyorum çoğu zaman ve 5 senelik evliyim 2 çocuğum var.
Zaman zaman boşanıp kendi hayatımı yaşayayım, çocuklarıma mutsuz bir evlilik içerisinde değil, mutlu bir anne olarak yetiştireyim diyorum ama olmuyor tabii ki, her kafamıza estiğimizi yapamıyoruz çocuklar işin içinde olunca.
Dediğiniz gibi hiç bir kadın yuvası dağılsın istemez hele ki bunu eften püften sebeplerden hiç istemez.
Herkes kendi yaşadığını en iyi biliyor. O yüzden siz davanızda haklısınızdır, ama ne güzel ki olgun bir babanız var.
Ondan da destek alıyor olmanız sizi güçlendiriyordur.
Sıkmayın canınızı iyi veya kötü bu günler geçecek, siz de aşacaksınız bunları.
Evliliğin ilk yılları zorludur, biz de bir çok zorluktan geçtik.
Tabii bu zorlu dönemler bizi aşırı yıprattı ve onun yıpranıklığını hala yaşıyorum.
Ancak tavsiyem benim düştüğüm cahilliklere düşmeyin.
Olumsuzluğa değil, olumlu olan noktaları da göz önünde bulundurun onlara da odaklanın.
Ben sonradan ve çok sonradan fark ettim ki, herşeyi eşime bağlayıp tamamen öfkemi ona yönlendiriyordum.
Aslında yanlış yapıyormuşum, sorunun tek kaynağı eşim değil ki, dış etkenler de mevcut.
Onun müdahale edemeyeceği durumlar da olabiliyordu ancak yine acısını ben eşimden çıkartıyordum.
Şanslıyım aslında, benim problemim belki sizden çok farlı bir noktada, ancak anlayışlı bir eşim var.
Hala ona kızıp çemkirdiğimde bile, sular durulunca, omzuma koyar elini sarılır bana hiç bir şey demese de "yanındayım, seninleyim" şeklinde vücut dilini kullanması hoşuma gidiyor. Egomu okşuyor bazen de ne kuvvetli adam diye gözümde büyüyor....
İnşallah sizin için de herşey iyi olur. İnşallah siz de problemlerinizi çözersiniz ve sulha erersiniz.
Bu günler çok zor geçiyor, insan bileniyor, ofkeleniyor, öfkesini kimden çıkartacağını bilemiyor.
En kötüsü de eşinden soğuyor, uzaklaşıyor...
İnşallah aşarsınız.