- Konu Sahibi umutluyumumutlu
-
- #21
bu adamın panik atağı da var sanki
söylediğim gibi 7-8 aylık geçici bir süreliğine ayrıydık. hatta bazen annem bizim eve gelip bakıyordu oğluma. bir de şunu söyleyebilirim. bu yol iyi bir yoldu demiyorum. ama bizim şartlarımız bunu gerektiriyordu. şehir dışında olan kayınvalideme bize gelip bir süreliğine oğluma bakmasını teklif ettim. /aramız da iyidir./ ama kendisi ben hastayım, beceremem annen güzel bakıyor deyip kapıları kapattı. benim annem evde babam ve kardeşim olması sebebiyle ancak evinde oğluma bakabileceğini söyledi. bakıcı konusu hassas bir konu. oturduğumuz yerde tanıdığımız güvendiğimiz kimse olmadığından bakıcıya bırakamadık. ve zaten kreş yaşı geldi. sorun eşimin önceden de sinirli olması. hatta size bir örnek vereyim. ben ücretsiz izindeyken ve evimde iken oğlum hastalandığında ateşli diye eşim benimle şiddetli tartışmalar yaşadı,daha önce bahsetmiştim.. sütüm ilk günler gelmedi diye bana 2 tepsi dolusu yemek yedirdi./yemiyormuşum da ondan süt gelmiyormuş./ sonra doğum yaptığımın ikinci günü nasıl olduysa bana sarılarak özürler diledi. beni sevdiğini söyledi. ama sürekli sinirlerine hakim olamamaya devam etti. bi gün hastaneye gittik acilde çocuğa ateş düşürücü verildi. röntgen sırasında çok beklettiler diye oradaki görevliye bağırıp çağırıp küfürler savurdu. her zaman mı böyle.. değil ama % 80 gergin bir insan. ve ben artık çok yoruldum. distimik depresyonda olduğunu düşünüyorum. ama lanet olası doktora gitmiyor.
bu adamın panik atağı da var sanki
anksiyete sanırım. teşhis yok. dr gitmiyor. ama bu benim bir profesörle yazışmam sonucunda ettiğim tespitler..bir de psikoloğa danışarak öğrendiklerim.
öncelikle yazdıklarından baya üzüldüm.ama farkettim ki sen inanılmaz güçlü bi kadınsın.eşin zaten git demiş dönme ve anne baba da biyere kadar.çalışan bi bayansın dimi.benim böyle bi arkadaşım vardı.bence zararın neresinden dönsen kar.o adama dönme.kendi ayaklarının üzerindesin kendine ev kurup çocuğuna bakabilirsinDaha önceki yazımı okuyanlar bilir. Özetliyorum. Eşimle problemlerim vardı. sürekli gerginlik sürekli sıkıntı ve tartışma ile 5 senem geçti. başlarda çok ta şiddetli olmayan tartışmalarımız oğlumun doğumuyla beraber dayanılmaz bir hal almıştı. eşim en yakınlarına ( annesi, babası, kardeşleri ve bana) sürekli ters davranıyordu. ama ailesi uzakta olduğu için onu ben çekiyordum. bugüne kadar hep idare ettim. alttan aldım, sustum, gerekiyorsa tartıştım, dualar ettim, ailesi ile paylaştım ama kimse elimden tutmadı. kendileri de azarlanmaktan korkup beni derdimle tek başıma bıraktı. yetmezmiş gibi nasihati oğullarına vereceklerine bana vermeye başladılar. ( yastık değişirmiş te kader değişmezmiş te.., ben de çok cevap veriyormuşum da, biraz idare etseymişim de, o sinirliymiş ve ben de uzatmamalı küskünlük yapmamalıymışım da..) ona o kadar şans verdim. ama hiç terk etmedim.. ayrılırım demedim. ve en büyük hatam buydu. ailem tartışmaların, kavgaların farkında ve benim arkamdalar. ama bunu eşime hiç yansıtmadım. bilhassa babam kendisinin yanındayken tartıştığımızda ses çıkarmadı. çünkü konuşursa bitirir. o bile sabretti. beni uyardı, bu böyle gitmez ne olacaksa olsun dedi ve ben engel oldum. çocuğum için dayandım..
oğlum 23 aylık ve ben çalışıyorum. gelir düzeyim iyi. üniversite eğitimim var. oğluma annem bakıyor. onların da durumu şükür iyi. istanbulda yaşıyorum. benim evim ile annemin evi uzak olduğu için bir süredir ben ve oğlum hafta içi annemde kalıyor, hafta sonu evimize dönüyoruz. zaten hafta içi uykusuz ve çalıştığım için yorgun olan ben, bir de hafta içi eve gidip gelmelerden oldukça yorgunum..bir de eve gelip huzursuzluk olunca iyice evlilikten soğudum. oğluma elimden geldiğince güler yüzle, tahammülle iyi bir anne olmaya çalışırken eşimin bu ters, agresif tavırlarından dolayı çektiğim sıkıntıları artık taşıyamaz hale geldim. yine bu Pazar günü oğluma kahvaltısını yaptırırken eşim bir sebep bulup sesini yükseltmeye başladı. ben de bana neden böyle davrandığını sordum. derken tartışma büyüdü de büyüdü. en sonunda bana hemen babamı aramamı, beni gelip bu evden alıp götürmesini istediğini söyledi. ben de bebeğimi almadan hiç bi yere gitmem dedim. o da çocuğu da al git dedi. ( buna hayret ettim çünkü oğluma çok ama çok düşkün.hatta tartışmaların çoğu bu sebepten çıkıyor. o düşünce, o ateşlenince, o yemek yerken tıkanınca vs. vs. ) ben de ‘’bir daha bu eve gelen en adidir’’ deyip toparlandım ve sırt çantamla oğlumu alıp kapıyı çarpıp çıktım. bir yandan oğlumu alabilmenin ve eşimin baskı ve eleştirilerinden kurtulmanın ferahlığı, bir yandan nasıl olur da bu hallere geldiğimizin üzüntüsü ile başımda esen fırtınalara esir, yollarda savruldum. kime ne diyeceğim, şimdi ne yapacağım, aileme en kolay nasıl anlatabileceğim gibi sorular beynimde gidip gidip geliyordu. saat 11:30 gibiydi. oğlumu bir parka götürüp 3-4 saat kadar doya sıya oynamasını sağladım. bir gölgede oturdum. kuzumun gülen yüzünden enerji topladım. neyse bi şekilde annemlere gittim. ama anlatamadım. annem daha iki gün önce panik atak olduğunu düşündüğümüz bir atak geçirdi. babam desen sinirli bi adam.. anlatamadım. bu cumaya kadar zaten annemlerde kalacağımız için muhtemelen söyleyip söylememekte tereddüt edeceğim. sırtımdaki kamburla, kimseyle paylaşamamanın verdiği ağırlıkla artık yol alamıyorum. çok ama çok yoruldum. tek istediğim huzurdu, onu da bana çok gördüler…
ben size bir şey söyleyeyim mi.. benim eşim kolay kolay oğlumdan vazgeçmez. o, benim gidemeyeceğimi düşündü. çünkü ben onu hep idare ettim. hep alttan aldım. hiç bırakıp gitmedim. o benim ona hep katlanacağımı hep susacağımı düşündü. iş ciddiye binip ayrılma noktasına gelinirse/yani resmi olarak/ o zaman eşim oğlumu almak için elinden geleni yapacaktır. tabi ben verecek miyim.. asla. gerekirse işimi bırakır aileme sığınır onunla her an birebir ilgilenirim de oğlumu bırakmam. beni o sorumsuz, umursuz annelerden sanmasın. ölürüm de ondan vazgeçmem. neye malolursa olsun..Boşanmak ayrılmak değilde,hem burnundan getirip hemde ''terk ette göreyim,bi ayrılda göreyim,boşanmak istede bak bakalım ne oluyor'' diyen adamlar daha kötü.Aslında böyle şeyler olduğunu düşününcede,kurulu düzen bozmak kötüdürde,oğlunuz sizinle,işiniz eğitiminiz var.Adam zaten canınızdan bezdirmiş.Çocukla ilgili sorunda çıkarmamış. E daha ne olsun? Ne bileyim,insanlar sizinle belki aynı sıkıntıları yaşıyorlar ama bide üstüne evden kesinlikle gidilmelerine izin verilmiyor.Bence üzücü olan şey bu.Yürümeyen evliliğin bitmesi değil.
ben size bir şey söyleyeyim mi.. benim eşim kolay kolay oğlumdan vazgeçmez. o, benim gidemeyeceğimi düşündü. çünkü ben onu hep idare ettim. hep alttan aldım. hiç bırakıp gitmedim. o benim ona hep katlanacağımı hep susacağımı düşündü. iş ciddiye binip ayrılma noktasına gelinirse/yani resmi olarak/ o zaman eşim oğlumu almak için elinden geleni yapacaktır. tabi ben verecek miyim.. asla. gerekirse işimi bırakır aileme sığınır onunla her an birebir ilgilenirim de oğlumu bırakmam. beni o sorumsuz, umursuz annelerden sanmasın. ölürüm de ondan vazgeçmem. neye malolursa olsun..
hatırladım sizi..eşinizin öfke problemi vardı değil mi? benimki de böyleydi çok şükür tedavi oldu,devam da ediyor.konuşmuştuk sizinle...
keşke tedaviyi kabul etse,sorununun farkına varabilseydi...çk şans verdiniz çabaladınız ama bir yerde kopuyor değil mi?
çok iyi anlıyorum sizi..hala burnundan kıl aldırmıyorsa yapacak birşey yok ne yazık ki..sonununzun böyle olmasına üzüldüm sadece..ama dediğim gibi kabul etmek gibi ilk adımı atamadıysa,yapacak birşey kalmyıor geriye,ne kadar çabalarsanız çabalayın sorunu olduğunu kabul etmeyen bir adamla ,daha beter günler geliyor..ve kaçınılmaz son oluyor..
çocuğunuz için kaldınız şimdiye kadar ama bundan sonra çocuğunuz için gitmelisiniz sanırım..
aynı durumları ben de yaşadım.başka konuda konuşmuştuk sizinle.eski nickim quarta:):)
neyse;çocuk olduktan sonra daha beter oldu..oğlumun yanında kavga çıkmasın huzursuzluk olmasın diye devamlı alttan alma durumları daha da içinden çıkılmaz hale getirmişti.aynen anlattığınız gibi,çocuk hasta olunca insan kavga eder mi,biz beter şekilde ettik.sürekli endişe hali,sonuçlanmayan kavgalar hep bir gerginlik hali beni bitirdi..
en sonr evde çıkan bir öfke nöbeti sonunda..ilk defa ailesi ile konuştum,ben ayrılıyorum yeter dedim..ben benden çıktım artık..onun yüzünden ben de mutsuz gergin bir insan olmuştum artık..oğlum için ayrılıyorum dedim..
babası da oğluma çk düşkündür bu arada..kendisi de ilk defa anladı yardıma ihtiyacı olduğunu..oğlunun yanında bu duruma düşmek çok utandırdı ve annesi de söyleyince anladı..
ilk terapş sonrası,ilaca da başlayınca bana ilk söylediği;sen hep haklıymışsın,o kadar rahatladım ki yıllardır bu gerginliği çektiğime ve çektirdiğime inanamıyorum...
ben doktora gitmeye karar verdiğinde ona son bir şans verdim..1 sene oluyor neredeyse..çk şükür daha iyi..ben de geçmişte yaptığım hataları fark ettim..
demem o ki keşke eşiniz de bu noktada artık anlasa tedavi şart olduğunu..sizin 1 şans daha vereceğinize eminim..
ben de sizi hatırladım. tedavi olması için denemediğim yol kalmadı. iletişim kuramadığımız zamanlarda içimi ona mail atarak döktüm. belki bende hata var, gel gidelim, çocuğumuz da sen de ben de evliliğimiz de kurtulsun dedim. iyi bir zamanında söyledim. sadece sustu. sinirli olduğunu kendisi de biliyor. bir de benim eşim de eğitimli bir insan. mühendis kendisi ama işte okumakla her şey bitmiyor. ona, doktora gitmeyi kabul ettirmek için farkındalık yaratmak gerekliydi, ben başaramadım.ben ona destek alırsak kimseye söylemek zorunda olmadığımızı da söyledim. ama reddetti. hakkımızda hayırlısı. ne yapayım
babası eskiden çok sinirli ve baskıcı birisiymiş..kp şimdi sakin adam olmuş eskiden yaptıkları için oğlundan da özür diler hatta,çok yanlış yapmışım der..eziyet gibi değilmiş tabi ama sinirli adammış babası..zaten annesinin tek şu sözü hala zoruna gider:babandan bile sinirlisin..bunu diyince dank etmiş kafasına,eskiden öyle düşünmüyormuş..:)Esinize nasil bir tehis koydular? Benim esimde sürekli gergin, sürekli sinirli. Daha dogrusu sürekli huzursuz ve ters cevaplar veren biri. Cocuklugunda zaten baba tarafindan eziyet görmüs biri, simdi ise cok saygisiz herkese ve herkese kendimi ezdirmem diyor en gereksiz konularda bile, kimse onu ezmek istemezken bile. Esinizde de bunlar varmiydi?
babası eskiden çok sinirli ve baskıcı birisiymiş..kp şimdi sakin adam olmuş eskiden yaptıkları için oğlundan da özür diler hatta,çok yanlış yapmışım der..eziyet gibi değilmiş tabi ama sinirli adammış babası..zaten annesinin tek şu sözü hala zoruna gider:babandan bile sinirlisin..bunu diyince dank etmiş kafasına,eskiden öyle düşünmüyormuş..:)
saygısız değildir ,etrafında sevilen sayılan birisidir.yıllarca da sinir hastası olduğunu kabul etmeyip,çevreme sor bak kimse sinirli demez derdi..hep en yakınlarını süründürüyorlar..terapisti de bunu söylemiş.
eşime majör depresyon teşhisi koydular bildiğim kadarıyla..neden mi öyle diyorum,çünkü inannın tedavisi ile ilgilenmedim..çünkü onu da sorun edyordu ağırına gidiyrodu sanırım..ben sonuçlarına baktım sadece..hem terapi aldı hem de psikiyatriste gidip ilaç kullanmaya başladı...
gerginlik hep vardı,her ana alakasız saçma konulardan bile kavga çıkardı her zaman..benimle bile değil..adam dolap kapağıyla bile kavga ederdi düşünün :):)
Öfke kontrolü olmayan adama minnacık çocuğu vermezler merak etmeyin. Gerekirse şahit gösterip psikolojik muayene talep edersiniz.İş o raddeye gelirse mahkeme kararının sizden yana olacağından şüphem yok.Hem oğlunuz küçük hem çalışıyorsunuz geliriniz var çocuk muhtaç olmaz.Ha ama dersenizki mahkemeyi sallamaz pislik yapar. Ona bişey diyemiyorum şuan.Ama adam toplatıp dövdürülür öylesi.Böyle illegalliklere varım.
sizin kp epey psikopatmış demek..olan çocuklara oluyor işte,burda hep boşanma konularında o yüzden derim,çocuklr yüzünden boşanmıyorum diyor ama asıl çocuklarına en büyük zararı veriyor böyle adamlarla aynı evde büyüterek..Ayni benim esim ya, ama esim cevresiylede problemlidir ara sira. Daha dogrusu yeni tanistigi cevreyle, kendi yakinlari, komsulari felan severler.
Esimin babasida ayniymis, su an adam iyi, ama hem kaynanama hem cocuklarina öyle cektirmiski icer gelir esimin kafasina silah dayar seni öldürürüm dermis, esim cok fazla anlatmaz bunlari. Görümcem bu yüzden erken evlenmis evde durmamak icin. Simdi daha sakin, kaynanamin dedigine göre yine huysuz ama suanki hali melek eskiye göre.
Esimde babasina cok zit gider. Kizar. Aile icine e iyi davranmazsan seni babaliktan reddederim der. Fiziksel siddetten bu sebeple nefret eder, kücükken asla karimi bu sekilde hirpalamam dermis. Ama psikolojik siddet uyguluyor.
Bilmiyorum tedavi olsa gecer mi. Esimde herseyle kavga eder. Internet donar, internetle kavga eder oda mesela, aklima ilk gelen.
sizin kp epey psikopatmış demek..olan çocuklara oluyor işte,burda hep boşanma konularında o yüzden derim,çocuklr yüzünden boşanmıyorum diyor ama asıl çocuklarına en büyük zararı veriyor böyle adamlarla aynı evde büyüterek..
benim kp o kadar değilmiş ama agresif bir adammış,eşim de bunu görerek büyüdüğü için "normal" olanı bu sayıyordu.farkında bile değildi böyle bir sorunu olduğunun yıllarca..hep beni böyle kabul edemiyrosun derdi bana..sanki sorun bendeymiş gibi..
şimdi babası ile ilişkileri de çok iyi.kp de düzelmiş ki zaten..ama dediğim gibi çocuklara olmuş olan. görümcem de epey agresiftir mesela..
ne kadar törpülense de pamuk olması mümkün değil ama ben de kendimdeki hataları gördüm.artık onun kabule diyorum yani bu haliyle tabi ki..evet biraz agresif olabilyior zaman zaman ,o zamanlar da ben suyuna gidiyorum..hatta şaklabanlık yapıyorum..aman kocam sinirlenmiş mi falan diye şebeklik yapıyorum:):)
tedavi olabiliyor tabi ki.ama dediğim gibi ilk aşama kabul etmesi gerekli sorunu olduğunu..bu aşamada takılı kalıyor hepsi zaten...eşiniz bunu görebilecek mi sizce?
babası eskiden çok sinirli ve baskıcı birisiymiş..kp şimdi sakin adam olmuş eskiden yaptıkları için oğlundan da özür diler hatta,çok yanlış yapmışım der..eziyet gibi değilmiş tabi ama sinirli adammış babası..zaten annesinin tek şu sözü hala zoruna gider:babandan bile sinirlisin..bunu diyince dank etmiş kafasına,eskiden öyle düşünmüyormuş..:)
saygısız değildir ,etrafında sevilen sayılan birisidir.yıllarca da sinir hastası olduğunu kabul etmeyip,çevreme sor bak kimse sinirli demez derdi..hep en yakınlarını süründürüyorlar..terapisti de bunu söylemiş.
eşime majör depresyon teşhisi koydular bildiğim kadarıyla..neden mi öyle diyorum,çünkü inannın tedavisi ile ilgilenmedim..çünkü onu da sorun edyordu ağırına gidiyrodu sanırım..ben sonuçlarına baktım sadece..hem terapi aldı hem de psikiyatriste gidip ilaç kullanmaya başladı...
gerginlik hep vardı,her ana alakasız saçma konulardan bile kavga çıkardı her zaman..benimle bile değil..adam dolap kapağıyla bile kavga ederdi düşünün :):)
ben aileleri hiç karıştırdım son ana kadar. en son annesine anlattım ayrıntı vermeden,yeter dedim boluyorum oğğlunuzu..ben konuşayım bir şansa daha ver istersen dedi..Bilemiyorum ki, ama doktora asla gitmeyen bir insan o yüzden pek zannetmiyorum. Belki evliligime zarar veriyorsun böyle olmakla o yüzden tedavi sart desem belki.
Ama benim artik ailemde girdi araya, esimle ilgili hic iyi düsünceleri yok, ayrica kardesimle tartismali, annemle mesafeli, en son babam telefonda acti agzini yumdu gözünü, ben seni evladimdan ileri tutmamistim senin bu yaptigin terbiyesizlikler artik haddi asti dedi. Yani ailem ipleri kopardi artik, ben ne kadar esimi tamir etsemde ailemle olan iliskileri düzelmez gibime geliyor, ya da hatalarini anlayip özür dileyecek ama bu haldeyken zor.
Tedaviden sonra esiniz hic gercekten ben manyakmisin dedi mi? Yani sana nasil eziyet etmisim dedimi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?