- 11 Ağustos 2022
- 1.100
- 1.835
- 53
- Konu Sahibi Pulver2016
-
- #1
Genelde bende öyleydim hatta oturur ağlardım sonra ucunda ölüm olmadığını düşüne düşüne aştım bir nebzeBildim bileli mi boyleyim, yoksa yillar once gecirdigim cok buhranli donemden sonra mi Boyle oldum bilmiyorum.
Ancak bir sorun oldugu zaman, kafayi yiyecek sekilde panikleyip, ne yapacagimi nasil cozecegimi bilemedigim konular karsisinda sakinlesemedigim gibi, telefona sarilip, konu ve cozumu hakkinda hicbir fikri olmayan anneme "Anne soyle birsey oldu, ne yapicam" diye telefona edip, kendimi disari atip hizli hizli yuruyup sakinlesmeye calisiyorum. O gun asla cozumu olamayacak birseyse bile, sakinlesemeyip, huzursuzluktan uyuyamiyorum da.
Sizler sorunlarla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten caresiz korkunc hissettiginiz durumlarda olayla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten salteri kapatip "bugun cozulemeyecegine Gore unutmali, sonra dusunurum" deyip sakinlesebiliyor musunuz?
Evet ucunda ölum yok, bu konuda haklisiniz. Mesela bugun yine beni panikten krize sokan bir durum oldu ve yine annemi aradim. En sonunda annem "Sana yardimci olamam, beni arayip tansiyonumu hoplatiyorsun" deyip telefonu kapatti. Sorunumdan kafayi yemem bir yana, derdimi anlatabilecegim tek kisinin bile basini agritmam bir yana, kendimden nefret ederek telefonu kapatip, Su anda sokaklarda dolanip sakinlesmeye calisiyorum. Aklima da buraya yazmak geldi.Genelde bende öyleydim hatta oturur ağlardım sonra ucunda ölüm olmadığını düşüne düşüne aştım bir nebze
Genelde bende öyleydim hatta oturur ağlardım sonra ucunda ölüm olmadığını düşüne düşüne aştım bir nebze
Ben tam tersi sorunlardan kaçma eğilimindeyimdir, olabildiğince uzaklaşmaya çalışırım üzerine gitmem. Onu orada bırakıp yok sayıp hayatıma devam ederim. Bir problem varsa onu son dakika çözerim misal. Ama pek memnun değilim, son dakikaya bırakmakta sıkıntı yaratabiliyor.
Benimde dün canım fena halde sıkıldı eşime. Bugun hala aynı sinir üstümdeydi. Cok zorlandım atamadım üstümden siniri. Ne banyo yapmak geldi icimden ne yürümek. Saglik acisindan yemek yemek zorundaydım. Bazı durumlar insani cidden kitliyor sakinleşmek bi süre aliyor. Su ile temas etmek su içmek dua etmek banyo yapmak verebilecegim çözüm önerilerim. Umarım aşarsınız..
Peki sorunlarinizi kendi icinizde mi cozuyorsunuz? Sinirden cozumsuzlukten delirdiginiz anlarda bunu paylasabileceginiz biri var mi?Şu devirde stresi sağlıklı seviyede tutmak gerçekten çok zor.bir zamanlar ben de inanılmaz paniktim, elimi kolumu koyacak yer bulamazdım. Ben çözüm olarak alternatifleri de sıralıyorum artık, bu iş olmazsa diğerine bakmayı deniyorum. “Amaaan sağlık olsun” gerçekten mottom oldu; sağlık olmazsa her şey sıfır.
Ya da sorunu elimden geldiğince yok sayıyorum. Sağlıklı yol mudur bilmem ama günlük streslere başka stres kaynağı eklemeyi hiç çekemeyeceğim
Psikolojik destek alabilirsinEvet ucunda ölum yok, bu konuda haklisiniz. Mesela bugun yine beni panikten krize sokan bir durum oldu ve yine annemi aradim. En sonunda annem "Sana yardimci olamam, beni arayip tansiyonumu hoplatiyorsun" deyip telefonu kapatti. Sorunumdan kafayi yemem bir yana, derdimi anlatabilecegim tek kisinin bile basini agritmam bir yana, kendimden nefret ederek telefonu kapatip, Su anda sokaklarda dolanip sakinlesmeye calisiyorum. Aklima da buraya yazmak geldi.
Sorunum oldugunda cozememek de kötü, bunu paylasabilecegim hic kimse olmamasi da. Ya Rabbim, nolur sakinlik var bana
Sorunun ne olduğuna bağlı bir nebze ama her sorunu da herkese anlatamıyorum iştePeki sorunlarinizi kendi icinizde mi cozuyorsunuz? Sinirden cozumsuzlukten delirdiginiz anlarda bunu paylasabileceginiz biri var mi?
Anneniz harici bı dostunuz yakın arkadaşınız yok mu ? Dertleşip içinizi açabileceğiniz, olmadı yardım alınBildim bileli mi boyleyim, yoksa yillar once gecirdigim cok buhranli donemden sonra mi Boyle oldum bilmiyorum.
Ancak bir sorun oldugu zaman, kafayi yiyecek sekilde panikleyip, ne yapacagimi nasil cozecegimi bilemedigim konular karsisinda sakinlesemedigim gibi, telefona sarilip, konu ve cozumu hakkinda hicbir fikri olmayan anneme "Anne soyle birsey oldu, ne yapicam" diye telefona edip, kendimi disari atip hizli hizli yuruyup sakinlesmeye calisiyorum. O gun asla cozumu olamayacak birseyse bile, sakinlesemeyip, huzursuzluktan uyuyamiyorum da.
Sizler sorunlarla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten caresiz korkunc hissettiginiz durumlarda olayla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten salteri kapatip "bugun cozulemeyecegine Gore unutmali, sonra dusunurum" deyip sakinlesebiliyor musunuz?
Ben kendim çözmeye çalıştım. Bir sorun olduğunda arkadaşlarıma anlatırım, sonra durumun muhasebesini yaparım. Çözüm ne olabilir diye düşünürüm.Peki sorunlarinizi kendi icinizde mi cozuyorsunuz? Sinirden cozumsuzlukten delirdiginiz anlarda bunu paylasabileceginiz biri var mi?
Bende de var malesef. Kendiminbaska seyler dusunmeye sevk edip dikkatimi dagitmaya calisiyorumBildim bileli mi boyleyim, yoksa yillar once gecirdigim cok buhranli donemden sonra mi Boyle oldum bilmiyorum.
Ancak bir sorun oldugu zaman, kafayi yiyecek sekilde panikleyip, ne yapacagimi nasil cozecegimi bilemedigim konular karsisinda sakinlesemedigim gibi, telefona sarilip, konu ve cozumu hakkinda hicbir fikri olmayan anneme "Anne soyle birsey oldu, ne yapicam" diye telefona edip, kendimi disari atip hizli hizli yuruyup sakinlesmeye calisiyorum. O gun asla cozumu olamayacak birseyse bile, sakinlesemeyip, huzursuzluktan uyuyamiyorum da.
Sizler sorunlarla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten caresiz korkunc hissettiginiz durumlarda olayla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten salteri kapatip "bugun cozulemeyecegine Gore unutmali, sonra dusunurum" deyip sakinlesebiliyor musunuz?
Annem, arkadaşlarım vs var, ama ben artık gerçekten ne yapacağımı bilemediğim zamanlarda anlatıp fikir alırım.Peki sorunlarinizi kendi icinizde mi cozuyorsunuz? Sinirden cozumsuzlukten delirdiginiz anlarda bunu paylasabileceginiz biri var mi?
Stresle başa çıkma ve stres yönetimi konusunda uzman desteği almaniz gerekiyor bence.Evet ucunda ölum yok, bu konuda haklisiniz. Mesela bugun yine beni panikten krize sokan bir durum oldu ve yine annemi aradim. En sonunda annem "Sana yardimci olamam, beni arayip tansiyonumu hoplatiyorsun" deyip telefonu kapatti. Sorunumdan kafayi yemem bir yana, derdimi anlatabilecegim tek kisinin bile basini agritmam bir yana, kendimden nefret ederek telefonu kapatip, Su anda sokaklarda dolanip sakinlesmeye calisiyorum. Aklima da buraya yazmak geldi.
Sorunum oldugunda cozememek de kötü, bunu paylasabilecegim hic kimse olmamasi da. Ya Rabbim, nolur sakinlik var bana
Çözebileceğim sorunlarla ağlasamda strese de girsem bir şekilde uğraşıyorum aslında elimden geldiğince ne anneme ne de bi başkasına söylememeye çalışıyorum ki en son annemin '' bak artık kendi sorunlarınla başa çıkabiliyorsun gördün mü helal sana '' dediğini hatırlıyorum üniversitedeyken o zaman anlamıştım olgunlaştığımı. Çok zor bir sorunla karşılaşırsamda kaçıyorum oradan asddfhjjBildim bileli mi boyleyim, yoksa yillar once gecirdigim cok buhranli donemden sonra mi Boyle oldum bilmiyorum.
Ancak bir sorun oldugu zaman, kafayi yiyecek sekilde panikleyip, ne yapacagimi nasil cozecegimi bilemedigim konular karsisinda sakinlesemedigim gibi, telefona sarilip, konu ve cozumu hakkinda hicbir fikri olmayan anneme "Anne soyle birsey oldu, ne yapicam" diye telefona edip, kendimi disari atip hizli hizli yuruyup sakinlesmeye calisiyorum. O gun asla cozumu olamayacak birseyse bile, sakinlesemeyip, huzursuzluktan uyuyamiyorum da.
Sizler sorunlarla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten caresiz korkunc hissettiginiz durumlarda olayla nasil basa cikiyorsunuz? Gercekten salteri kapatip "bugun cozulemeyecegine Gore unutmali, sonra dusunurum" deyip sakinlesebiliyor musunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?